Ο 12ος μαθητής καί προδότης...
«…Πῆγε καὶ ἔκλεισε μ᾽ αὐτοὺς συμφωνία. Καὶ τὴ
νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης πρὸς τὴν Παρασκευὴ βρέθηκε στὴ Γεθσημανῆ κ᾽ ἐκεῖ μὲ
προδοτικὸ φίλημα ἀσπάστηκε τὸν Κύριο ὑποδεικνύοντας ποιός εἶνε ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἔτσι
τὸν συνέλαβαν...»
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπόψε ἀγαπητοί μου θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ μιλήσω πάλι, γιατὶ ἀκούω ἕνα λόγο ποὺ ψάλλετε στήν Ἐκκλησία μας τις μέρες αυτές – δὲν ξέρω ἂν τόν έχετε προσέξει– ἕναν ὕμνο ποὺ λέει· «Μὴ κρύπτε λόγον Θεοῦ» !
Εσύ, λέει, ποὺ εἶσαι Επίσκοπος ἢ ἱεροκήρυκας, «μὴν κρύβεις τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ», ἀλλὰ νὰ τὸν κηρύττῃς, ἔστω καὶ ἂν δὲν ὑπάρχουν αὐτιὰ νὰ σ᾽ ἀκούσουν. Καὶ ἕνας μόνο ν᾽ ἀκούσῃ, ἀρκεῖ· τὸ καλὸ εἶνε μεγάλο.
* * *
Τὰ
πρόσωπα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἀδελφοί μου, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸν
Ἰησοῦ τὸ Ναζωραῖο, εἶνε πολλά. Τὸ πιὸ δραματικὸ ὅμως, αλλά και τὸ πιὸ
σκοτεινὸ πρόσωπο, εἶνε ἀσφαλῶς ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης.
Ὑπῆρξε
κι΄αυτός μαθητὴς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δύσκολο νὰ εἰσδύσῃ
κανεὶς στὴν ψυχοσύνθεσί του. Ποιός μπορεῖ νὰ τὸν περιγράψει; Κάθε
ἄνθρωπος, εἶνε μυστήριο· κ᾽ ἐμεῖς, κι΄ ὁ καθένας ἀπὸ εμᾶς, ἀποτελεῖ
ἕνα μυστήριο. Ὁ Ἰούδας, λοιπόν, ἔζησε τὸν πειρασμὸ τῆς ἀποστασίας, τὸ
μυστήριο τῆς ἁμαρτίας.
Ἄκουσε τὸ Χριστό, ἑλκύστηκε ἀπὸ τὰ λόγια του, τὸν ἀκολούθησε, κατατάχθηκε στὴν χορεία τῶν δώδεκα ἀποστόλων. Εἶχε ὅλη τὴν ἀγάπη καὶ φροντίδα τοῦ Κυρίου, εἶχε τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν συμμαθητῶν του· εἶχε ἀκόμη στὰ χέρια του καὶ τὸ ταμεῖο τῆς ἀδελφότητος, μὲ τὸ ὁποῖο ἀγόραζαν τ᾽ ἀναγκαῖα γιὰ νὰ τραφοῦν οἱ ἀδελφοί, καὶ ἔκαναν ἐλεημοσύνες σὲ φτωχούς.
Δὲν ὑπῆρχε κανένα παράπονο ἀπέναντι τοῦ Χριστοῦ.
Πῶς μπορεῖ όμως νὰ ἐξηγηθῇ αυτή ἡ μεταβολή του;
+++++++++++++++++++
