Εφεύρεση «βόμβα» πού κάποιοι την θάψανε ( εσκεμμένα ; ) 30 χρόνια τώρα…

Έχουν περάσει πολλοί αιώνες από τότε πού ο άνθρωπος άρχισε να σκαλίζει το μυαλό του ψάχνοντας να βρεί το «αεικίνητο». Από τους μεγάλους  ερευνητές της αρχαίας εποχής, τόν Αρχιμήδη, τον Ήρωνα, τον Θαλή τον Μιλήσιο, αλλά και τον Λεονάρντο  Νταβίντσι στα νεώτερα χρόνια, οί «εφευρέτες» δεν ησύχαζαν και το «αεικίνητο» ήτανε πάντοτε το όραμά τους..
Ένα μηχάνημα δηλαδή, πού αφού του δίναμε την πρώτη ώθηση σαν ξεκίνημα ( άς το πούμε κάτι σαν εκκρεμές ), θα μπορούσε μετά, στο διηνεκές και στο άπειρο του χρόνου, να κινείται μόνο του, αυτοσυντηρούμενο και αυτοταλαντούμενο….
Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα μπορούσε να παράγει κάποια μηχανική ή κάποια άλλη ενέργεια και να είναι χρήσιμο σε πολλά ανθρώπινα έργα! Κάπως έτσι περίπου θα ήταν το «αεικίνητο» όπως οι παλαιοί σοφοί της Μηχανικής και της Φυσικής το φαντάστηκαν..
Διαβάζουμε παρακάτω στην Βικιπαιδεία

«Αεικίνητο χαρακτηρίζεται το σώμα ή ο μηχανισμός που βρίσκεται για πάντα σε κίνηση (αει+κίνηση) χωρίς να δαπανάται ενέργεια για να συνεχιστεί η κίνηση του ή να απαιτείται για την κίνηση κάποια εξωτερική ενεργειακή πηγή. Στην πράξη αυτό είναι αδύνατο εξαιτίας της τριβής και άλλων πηγών απώλειας ενέργειας. Η λειτουργία ενός τέτοιου μηχανισμού θα ισοδυναμούσε με τη δημιουργία ενέργειας από το μηδέν, κάτι που είναι αδύνατο σύμφωνα με τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο».




Έχουμε διαβάσει πολλές ατυχείς σχετικές ιστορίες τέτοιων πειραματισμών πού όλες κατέληγαν σε φιάσκο, αφού είχαν εν τώ μεταξύ καταναλωθεί εκατοντάδες εργατώρες και είχαν πουληθεί και φαγωθεί ολόκληρες  περιουσίες και σπίτια από μανιώδεις «εφευρέτες» πού όλο και «πλησίαζαν» στην «επιτυχία» και όλο τους έφευγε μακρυά από κοντά τους…
Αυτά σαν εισαγωγή για μία Ελληνική εφεύρεση πού τις μέρες αυτές είδαμε να προβάλλεται στο Zougla.gr από έναν Έλληνα επιστήμονα τον κ. Ζωγράφο και πού έχει αφήσει άναυδους τους Φυσικούς επιστήμονες. Η μηχανή του κ. Ζωγράφου λοιπόν ( πού με πολύ θέρμη ομολογουμένως την παρουσίασε σε διαδοχικές εβδομάδες – Πέμπτες ο Μάκης Τριανταφυλόπουλος), είναι ικανή να παράγει ρεύμα και ενέργεια μόνο με ένα απλό ποτήρι νερό !!!
Παρακολουθήσαμε στο αντίστοιχο site όλη την παρουσίαση της μηχανής, είδαμε μέσω λεπτομερών ελέγχων διαφάνειας του πειράματος ότι δεν υπάρχει η ελάχιστη κομπίνα και θεωρήσαμε σκόπιμο εδώ να την παρουσιάσουμε. Όπως είδαμε στα σχετικά στοιχεία και έγγραφα του κ. Ζωγράφου, η εφεύρεση αυτή είχε παρουσιαστεί από το 1985 σε ερευνητικά κλιμάκια του Στρατού, τής Αεροπορίας, και τελευταίως και του Ναυτικού στο αντιτορπιλικό «Βέλος» και έχει υποστηριχτεί με πολύ καλά λόγια.
Έφθασε και στον τότε πρωθυπουργό  Σημίτη πού παρέπεμψε το θέμα σε κάποια επιτροπή ( ως συνήθως ), και από τότε ούτε και ενδιαφέρθηκε ούτε και ρώτησε προφανώς «τι απέγινε μ΄ εκείνη την ενεργειακή εφεύρεση;» και από τότε όπως συμβαίνει πάντα με τά σοβαρά Ελληνικά θέματα «μη τον είδατε, μη τον απαντήσατε, τον Λύγκο τον λεβέντη τον καραμπουζουκλή…»…
Άσχετοι άνθρωποι πού ανεβαίνουν να μας κυβερνήσουν και πού δεν ενδιαφέρονται πέρα από το κόμμα και τους ψήφους τους. Κι΄ όποιος μιλήσει, έ, ψηφίζουμε κι΄ έναν «Νόμο βούρδουλα» μια καί "το Κράτος είμαστε εμείς", και στέλνουμε την σιωπή σ΄ όλη την χώρα…
Θάψανε λοιπόν το θέμα για 30 περίπου χρόνια και αν δεν ήτανε ο γνωστός Μάκης της Ζούγκλας  θα το έθαβαν το θέμα για πάντα !

Ηλεκτρονικές Λαϊκές αγορές ! Εκσυγχρονισμός, ή εξαφάνιση μικροπαραγωγών μέσα στα σχέδια της Κυβέρνησης;

Περιδιαβαίνοντας τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη σε μια Λαϊκή αγορά τυχαίως συνάντησα έναν ακόμη φίλο. Και μάλιστα από τους τελευταίους εναπομείναντας σωστούς  φίλους ο οποίος ανάμεσα στα άλλα μού είπε:

«Δεν σού κρύβω ότι πηγαίνοντας κάποιες μέρες της εβδομάδας στις λαϊκές αγορές πού γίνονται σε διάφορα σημεία της πόλης μας και βλέποντας όλον αυτόν τον πλούτο παραγωγής πάνω στους πάγκους, σε χόρτα, σε φρούτα, σε ψάρια, και γενικά σε όλα τά αγαθά «της γής και της θάλασσας» δεν μπόρεσα παρά να δοξάζω κάθε φορά τον Θεό γι΄ αυτή την επάρκεια αγαθών !

Μας έχει αφήσει ο Θεός τόσα πολλά  αγαθά όλων των ειδών και ποιοτήτων, και δεν μας στέρησε ακόμη αυτό τον φυτικό και ζωϊκό πλούτο «προς βρώση και πόση» μας.  Πού δεν μας στέρησε δηλαδή την βροχή και τά νερά των πηγών  ρίχνοντάς μας σε καμιά μεγάλη ανομβρία και ξηρασία και γιατί όχι και σε μεγάλη δοκιμασία όπως βλέπουμε να γίνεται σε κάποιες άλλες χώρες και σε άλλους λαούς…».


Και ναι μέν οι σκέψεις του αγαθού φίλου είναι σωστές αλλά σήμερα ποιός σκέπτεται έτσι, μια και όλα αυτά, πηγές, ποτάμια, λίμνες, και αργότερα χιόνια  καρποφορίες της γής τα θεωρεί δεδομένα. Καί ότι όπως ο ήλιος ανατέλει πάντα κάθε πρωί έτσι και οί βροχές αν δεν έπεσαν τώρα οπωσδήποτε θα πέσουν μαζεμένες μεθαύριο, και θα μαζέψουμε και τις ελιές μας, και θα έχουμε και την λαδιά μας ( παρ΄ όλες τις «λαδιές» πού κάνουμε απέναντι του Θεού… ),  και ότι όλα θα γίνουν όπως πέρυσι και πρόπερσυ και ουδείς φόβος συντρέχει μη και δεν γίνουν….

Κι΄ έτσι θα κοιμώμαστε ήσυχοι όπως εκείνοι οι συμπατριώτες του Νώε πού σαν άρχισε η ραγδαία βροχή και ανέβαινε του νερού η στάθμη στάθηκαν απ΄ έξω από την κιβωτό και του φώναζαν « Νώε, Νώε, άνοιξέ μας. Είμαι ο κάλφας πού κατράμωσα το καράβι, κι΄ εγώ είμαι ο ξυλουργός πού σούφτιαξα την βάρκα…και άλλα τέτοια παρόμοια…».

Αλλά οι πόρτες είχανε κλείσει και απωλέσθησαν, από τα νερά  άπαντες!

Άλλωστε 120 χρόνια τους φώναζε ο Νώε αλλά ουδείς τον άκουγε, όλοι τον κορόϊδευαν…Εδώ βέβαια είμαστε στην αντίθετη άκρη, στην έλλειψη νερού και σε μια επερχόμενη, γιατί όχι, ξηρασία, οπότε  μόνο όταν κλείσουν οί κάνουλες του ουρανού τότε θα τρέχουμε και δεν θα φθάνουμε…

Είναι όμως μόνο αυτά; Ασφαλώς όχι !

Ένα προφητικό δημοσίευμα 4 χρόνια νωρίτερα πρίν τον μοιραίο πνιγμό...

Πάνε τώρα τέσσερα ( 4 ) ολόκληρα χρόνια πού με το παρακάτω κείμενό μας στο Patrablog είχαμε επισημάνει τήν ατέλεια ασφάλειας τού λιμανιού μέσα από τήν μετατροπή χρήσης του από εμπορική πλατφόρμα σε τόπο ψυχαγωγίας του πολίτη !
ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ από το ένα αυτί τών "αρμοδίων" μπήκε και από το άλλο βγήκε...
Βγήκαν και φώναζαν γιά παραχώρηση τής Λιμενικής ζώνης στόν ΔΗΜΟ  ΠΑΤΡΑΣ  παρουσιάζοντας και κάποια υποτυπώδη "σχέδια" αξιοποίησής της.
Και εν τούτοις πουθενά δεν είδαμε κάποια ελάχιστη έστω νύξη για τήν ασφάλεια τών περιπατητών και ειδικώς τών μικρών παιδιών ελάχιστα μέτρα από τά ντόκ του λιμανιού!
Απορούμε και αναρωτιόμαστε :
Μήπως νομίζουν κάποιοι ότι ένα πέσιμο μικρού παιδιού στα σκοτεινά νερά σέ 10 μέτρα βάθος είναι ένα απλό "πλάτς - πλούτς" σέ ακρογιαλιά με χαλίκι;
Δέν βλέπουν μικρά παιδιά με ποδήλατα πού μπορεί να πέσουν μέσα;
ΤΙ  ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ  ΛΟΙΠΟΝ;
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΝΙΓΟΥΝ 3 ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ για να σκεφθούν τώρα ( ; ) μά ούτε καί ΤΩΡΑ , ότι υπάρχει κίνδυνος κάποιο αυτοκίνητο να διολισθίσει πρός την θάλασσα καί άντε βγάλτους μετά;
ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΛΟΙΠΟΝ  ΕΥΘΥΝΕΣ καί είναι καιρός να ΑΝΑΖΗΤΗΘΟΥΝ καί κυρίως να μή, πολιτικά ΚΟΥΚΟΥΛΩΘΟΥΝ !

----------------------------------------------

Σάββατο, 3 Δεκεμβρίου 2011

ΟΛΠΑ - Ανάπλαση λιμανιού ! Μια άλλη πρόταση για υπάρχοντα κίνδυνο μικρών και μεγάλων…

Πάτρα, μόλος, γύρω στά 1900...

Σήμερα, εκατό χρόνια περίπου από τότε, πρέπει να γίνουν κάποιες σύγχρονες αλλαγές...

Θυμάμαι το παλιό λιμάνι της Πάτρας, της δικής μου πολιτείας…

Το ήσυχο περιβάλλον του, τις βόλτες του κόσμου πάνω – κάτω, το νυφοπάζαρο του μόλου, και ερασιτέχνες ψαράδες  πού μόλις είχαν σχολάσει απ΄ τις δουλειές τους σαν έκλειναν τα μαγαζιά τά καλοκαιρινά βράδυα να περιμένουν με τις ώρες μήπως τσιμπήσει κάποια πλανεμένη γόπα, άντε και κανένα κεφαλόπουλο, ή λαυράκι, έστω κι΄ αν  μύριζε και ελαφρά πετρέλαιο από τα παρεπιδημούντα καράβια...

Κι΄ ακόμη, μικρά και μεγάλα πλοία, καϊκια, βάρκες και  βαρκαρόλες, όλα μαζί αραγμένα το ένα δίπλα στο άλλο πλευρικά του μόλου…

Και δυό τρία μικρά καϊκάκια  να περιμένουν  πάντα με τις τέντες τους δίπλα στον παλιό φάρο να πάρουν επιβάτες για «απέναντι»…

Να τους πάνε  στον κυματοθραύστη  είτε για μπάνιο το καλοκαίρι, είτε στού  Άη Νικόλα τό εκκλησάκι τις ημέρες κυρίως της γιορτής του…

Πάτρα...

Τότε πού η εγκληματικότητα ήταν στο μηδέν, λαθρομετανάστες  Αφγανοί, Κούρδοι, Σομαλοί  ούτε για δείγμα, βρωμοπερίστερα επίσης  άγνωστα, πόλη καθαρή και ήσυχη,  χωρίς  παντεταρισμένα πάνω στην άσφαλτο σαν χαλκομανίες σκοτωμένα  ποντίκια και  περιστέρια, χωρίς χαρτιά και πακέτα τσιγάρα πεταμένα στα βρώμικα πεζοδρόμια…

Μια Πάτρα εντελώς διαφορετική από την κάκιστη και αίσχιστη εικόνα πού σήμερα όλοι μας ζούμε …

Ένα μέρος  λοιπόν  από αυτήν την «εικόνα της πόλης» πού σήμερα βλέπουμε,  και πού όλοι για την εμφάνισή της είμαστε υπόλογοι και υπεύθυνοι, σκέφθηκαν κάποιοι αρμόδιοι του λιμένα να διορθώσουν  βάζοντας μπροστά μία ανάπλαση, αρχής γενομένης από τον λιμενοβραχίονα όπως τον λέμε σήμερα, και τον παλιό μόλο όπως τον ξέραμε πάντοτε…

Οί Εκλογές πού τώρα έρχονται και οί άλλες πού σε λίγο θα ξανάλθουν…

Αφήστε κάτω βρέ το περιστέρι θα το γατσιάσετε, δεν είναι για τα μούτρα σας !

Όλοι τους, παρόντες και απόντες πολιτικοί, για «ειρήνη» και δικαιοσύνη μιλάνε κι΄ έχουνε την ψευτιά μέσα τους. Γίνανε μάλιστα όλοι τους «περιστέρια της ειρήνης».

Άλλα λένε στα Ζάπεια, άλλα στο Σύνταγμα, άλλα στην ΔΕΘ, και άλλα στο Καστελόριζο. Και μόλις βγούνε, αφού έχουν  ξεγελάσει τον λαό πού συνήθως, ή κοιμάται, ή δηλώνει αποχή και δεν πάει όχι να ψηφίσει αλλά να τούς καταψηφίσει, αρχίζουνε τις τούμπες  στους Ευρωπαίους και τά «όχι εγώ, όχι εμείς, οί άλλοι φταίγανε…» .
Με τέτοια όμως μυαλά άντε μετά να κάνει προκοπή αυτός ο τόπος…

ΤΡΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ( αλλά και φωτογραφίες ).
Θαυμάστε τους πόσο χριστιανοί γίνανε, ίδια άκακα, άσπρα αρνάκια !
Έτσι λοιπόν…

Ένα άρθρο πού είδαμε τελευταία σε μια κάπως σοβαρή εφημερίδα από τις ελάχιστες πού απέμειναν, μας μπάζει και σε κάποιους άλλους χώρους πού τρέχουν οι πολιτικοί μας τίς μέρες αυτές μπάς και δούνε «Θεού πρόσωπο…».

«…Αφ΄ότου  άρχισε η προεκλογική περίοδος, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει πολλή δουλειά. Δύο εβδομάδες τώρα, η μπεζ πολυθρόνα απέναντι από το γραφείο του μοιάζει με μουσική καρέκλα που δουλεύει με εκκλησιαστικούς ύμνους: κάθε φορά που σταματά η μουσική, ένας καινούργιος πολιτικός κάθεται επάνω της και ο δύστυχος Αρχιεπίσκοπος αναγκάζεται ξανά και ξανά να λέει μαζί του ό,τι είπε και με τον προηγούμενο…

Γλίτωσε η Πάτρα ( προσωρινά ; ) αλλά την πλήρωσαν άλλοι…

Η Πάτρα, ως είσοδος προς την Δύση, αλλά καλά «κρυμένη» πίσω από τό φυσικό ανάχωμα  «αυλάκι του Ισθμού», υπήρξε και η βασική αιτία πού γλίτωσε από την απ΄ ευθείας εισβολή χιλιάδων λαθρομεταναστών μέσα στην τοπική κοινωνία μας…

----------------------------



Την λέζα την πλήρωσαν και την πληρώνουν προς το παρόν κάποια νησιά με ότι αυτό συνεπάγεται…
Και το «θαλάσιο μέτωπο» πού όλο μας το δίνουν, μας το υπογράφουν και μας το ξαναπαίρνουν πίσω πολύ φοβόμαστε ότι εάν το είχαμε πάρει θα γινόταν σήμερα ( όπως θέλανε κάποιοι ) μάλλον γήπεδο για εγκατάσταση λαθρομεταναστών απλωμένων στον παραθαλάσσιο χώρο.

Θα γινόμαστε δηλαδή Λέσβος και Λέρος με εντολές τοπικών αρχόντων ( Πελετίδη ; ) .



Έτσι λοιπόν…

Παρακολουθώντας την ολοένα αυξανόμενη ένταση στα νησιά Λέσβου, Λέρου, και τελευταία τής Σύμης, από τις χιλιάδες των «παράτυπων» ( κατά μία νομική έκφραση ) μεταναστών, και αναλογιζόμενοι  όχι μόνο τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων πού ωστόσο πρίν ξεκινήσουν γνώριζαν εκ των προτέρων το ότι «μπορεί και να πνιγείτε παιδιά, άγρια θάλασσα είναι αυτή, πού πάτε τώρα μαζί με τα μωρά σας;» αλλά εν τούτοις  «σύν γυναιξί και τέκνοις αυτών» έκαναν το ρίσκο τους…

2015 - Παραλία Μυτιλήνης, μέσα σε τουριστική περίοδο. Τά σχόλια περιτεύουν...



--------------------------




Γιατί κι΄ εμείς εδώ σαν Έλληνες συναντήσαμε πολέμους ! Συναντήσαμε Κατοχές, εμφύλιους, μάχες, σκοτωμούς, σπαραγμούς…Δεν πήραμε όμως τους δρόμους όλοι να φύγουμε από τις πατρίδες μας…
Αλλά, απορία είναι αυτή, το πού τα βρήκανε τώρα τόσες χιλιάδες δολλάρια για να πληρώσουνε  «φτωχοί και κατατρεγμένοι» τους δουλέμπορους ; Αλλά και πάλι, μαζί με τα χιλιάρικα πού δώσανε πώς δεν υπολογίσανε κι΄ αυτά τής διαμονής τους εδώ, σέ φαί και ξενοδοχεία;
Γιατί δηλαδή να είμαστε υποχρεωμένοι εμείς, μια πραγματικά φτωχή χώρα να πληρώσουμε το δικό τους ταξίδι; Εκτός αν περίμεναν ότι σαν χώρα θα έπρεπε να τους έχουμε κλείσει δωμάτια ( «πόσοι θα έλθετε σήμερα παιδιά:»), με χορταστικό πρωϊνό και καθαρά ρούχα για να κάνουνε το μπάνιο τους και να ξεκουραστούνε από το κοπιαστικό ταξίδι τους.
Κι΄ ακόμη, ότι  «σαν Έλληνες θα έπρεπε να  ήμασταν και υποχρεωμένοι βαθύτατα πού διάλεξαν την χώρα μας σαν μετανάστες» όπως έλεγε πρό ετών ο τότε υπουργός Εσωτερικών και σήμερα ( ατυχώς) Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλος.

«Οφείλουμε να τους χρωστάμε λοιπόν ευγνωμοσύνη πού μας διάλεξαν και ήλθαν εδώ, είναι πολύ πλούσιοι και μορφωμένοι…» έλεγε.

«Οφείλουμε να τους χρωστάμε λοιπόν ευγνωμοσύνη πού μας διάλεξαν και ήλθαν εδώ, είναι πολύ πλούσιοι και μορφωμένοι…»

Η Πάτρα όπως την ζούμε σήμερα ! Αδιάφοροι φορείς και υπηρεσίες, ανύπαρκτοι οί ενεργοί πολίτες…

« Άντε ρέ φίλε, πού θα χρεωθώ εγώ στο τηλέφωνο για να τα βρούνε έτοιμα οί άλλοι… » !!!




Αν θάπρεπε από κάπου νά αρχίσω , για ότι βλέπω και για ότι καθημερινά ακούω σ΄ αυτή την Πολιτεία, αυτό θα ήταν μία και μόνη λέξη, συνισταμένη της σημερινής τοπικής  πραγματικότητας !

 «ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ»!

 Μιά απάθεια κι΄ ένας κομματισμός θα λέγαμε πού έχει καταλάβει και κατατρώει τον περισσότερο κόσμο σήμερα, για ότι κακό, άσχημο, και ανάποδο συναντάει δίπλα του, γύρω του, μέσα στην πολιτεία του, μέσα στην αυλή του, και γιατί όχι ακόμη και μέσα στην ψυχή του !

Όχι σε όλους βέβαια να μη παρεξηγούμαστε, αλλά «ως επί το πλείστον και διά το πλείστον της Πολιτείας συνάθροισμα».

Πλήρης και μέχρι απαθείας  ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ !

Θέλετε παραδείγματα; Θα τα έχετε !΄

1) Μά ούτε ένα τηλεφώνημα ;

Περνούσα πρό ημερών από μια γειτονιά, άς πούμε «καθώς πρέπει και αριστοκρατική», κι ένα ποταμάκι νερού ξεπηδούσε από την βουλιαγμένη άσφαλτο. Διαρροή θα μας πεί η ΔΕΥΑΠ, ώρα της καλή…Πέρασαν 5 - 6 μέρες και σκέφθηκα πώς κάποιος καλός νοικοκύρης ( η περιοχή των νοικοκυραίων αστών είναι βλέπετε εκεί ) θα είχε κάνει ένα έστω τηλεφώνημα για εκείνο το νερό πού έτρεχε και χανόταν ένα μήνα τώρα όπως έμαθα αργότερα…Άμ, δε !

Όλοι μέσα πέφτανε, όλοι μέσα τσαλαβουτάγανε, αυτοκίνητα και άνθρωποι πλατσουρίζανε, σπάγανε τα αμορτισέρ τους  πέφτοντας στην γούβα κι΄ ένας απ΄ αυτούς δεν σκέφθηκε, δεν θέλησε, αδιαφόρησε, να κάνει ένα βήμα παραπέρα ειδοποιώντας την ΔΕΥΑΠ. Μόνο φέρνανε γύρω γύρω την γούβα ( την δεύτερη φορά πού περνάγανε μπάς και τσαλακωθούνε, γιατί τώρα την ξέρανε), αλλά τηλεφώνημα γιόκ !.

Και η απάντηση: « Άντε ρέ φίλε, πού θα χρεωθώ εγώ στο τηλέφωνο για να τα βρούνε έτοιμα οι άλλοι… »!!!

«Καλή Παναγιά -- καλό 15Αύγουστο…»

Παναγία τής Τήνου !
Τό μεγαλύτερο Ορθόδοξο Χριστιανικό προσκύνημα τής Ανατολικής Μεσογείου...

-----------------

Είναι αλήθεια βέβαια ότι ζούμε σε μια Ορθόδοξη Χριστιανική χώρα. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως μέσα από μία ανεξέλεγκτη είσοδο μεταναστών διαφόρων εθνοτήτων και κατ΄ ακολουθίαν διαφόρων θρησκευμάτων έχουμε υποστεί μία αλλαγή πού φθάνει στην νόθευση της ποιότητας του 100% Χριστιανοί Ορθόδοξοι ! Επόμενο είναι κάποιοι από εμάς να έχουμε χάσει τον θρησκευτικό μπούσουλα ( πυξίδα ) ακόμη και μεγάλων εορτών και να μη γνωρίζουμε «τι πιστεύουμε», μια κατάσταση αδιανόητη για παλαιότερες εποχές, τότε πού και τα μικρά παιδιά ακόμη γνώριζαν πολύ περισσότερα απ΄ ότι εμείς, καί στην ηλικία μας σήμερα.

Άσχετο αν «τά δικά μας σημερινά μικρά παιδιά» έχουνε γίνει τώρα «καθηγητές» σε κάποια άλλα θέματα, προς ανήκεστη βλάβη όμως και ζημία τους…

Στις 15 Αυγούστου εορτάζουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου !
Το «γιατί» τώρα έναν θάνατο εδώ τον λέμε «Κοίμηση» είναι κάτι πού μας εξηγεί παρακάτω ένας Ρώσος Άγιος, χειρούργος γιατρός στο επάγγελμα, ( πιστός γιατρός όμως, και όχι σαν και κάποιους πού ακούμε και ξέρουμε στην εποχή μας…) πού η Ορθόδοξη Εκκλησία ένεκα των μαρτυρικών διωγμών πού υπέστη από το Σταλινικό καθεστώς για την πίστη του, αλλά και για τα ζωντανά θαύματα πού έκανε, τον κατέταξε τα τελευταία χρόνια στους Αγίους!  Άς δούμε λοιπόν τι μας λέει ο άνθρωπος αυτός του Θεού:

«Γιατί τόν θάνατο τής Παναγίας, τον λέμε «Κοίμηση»;

«…Τον καθένα από εμάς τον βασανίζει το ερώτημα: τι θα γίνει με μας και τι μας περιμένει μετά το θάνατο; Σαφή όμως απάντηση πάνω σ' αυτό το ερώτημα, από μόνοι μας δεν μπορούμε να βρούμε...

Η απάτη τού Ευρώ και η τρομοκρατία τής εγκατάλειψης….

Ανόητοι πολιτικοί πού δεν ξέρανε να ξεχωρίσουνε "δυό γαϊδουριών άχερα" μάς έβαλαν στό Ευρώ νομίζοντας ότι έκαναν κάτι σπουδαίο κι΄ ότι έτσι θα γίνουμε καί Ευρωπαίοι !
Γίναμε όμως ;
-------------
«…Αν η Ελλάδα τολμήσει να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη και επιστρέψει στη δραχμή τότε μια σειρά από τρομερά δεινά θα τη συνταράξουν:
- δεν θα έχουμε νερό !
- θα σταματήσει να βρέχει !
- τα σπίτια μας θα γκρεμιστούν και θα κατεδαφιστούν από μόνα τους πριν τα αγοράσουν οι ξένοι για ένα κομμάτι ψωμί αντί για ένα Γερμανικό στρούντελ
- θα πάψει να υπάρχει καλοκαίρι

- η θερμοκρασία αμέσως θα υποχωρήσει κατά 30-40 βαθμούς
- τα δένδρα θα ξεραθούν
- τα ψάρια θα φύγουν για άλλες θάλασσες
- θα στερέψουν τα ποτάμια και οι λίμνες
- τα πουλιά θα σταματήσουν να κελαηδούν

- δε θα μπορούμε να κατουράμε όρθιοι...

- θα γίνει φοβερός σεισμός !
- θα υποστεί καθίζηση όλο το οδικό δίκτυο της χώρας
- δε θα ανατείλει ποτέ ξανά ο ήλιος
- θα ψοφήσουν όλα τα ζωντανά

Μέρες τού Ιουλίου καί μνήμες τής Κυπριακής τραγωδίας...

 
Σαράντα ένα χρόνια από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο πού στοίχησε στους εισβολείς δεκάδες θύματα, μια ιστορία που παραμένει σχετικά άγνωστη είναι καί η παρακάτω...
Είναι η ιστορία της βύθισης του Τουρκικού θωρηκτού Κοτζά Τεπέ από τους…ίδιους τους Τούρκους!

21 Ιουλίου 1974. Ή ώρα έδειχνε 2 και 35 μ.μ. Το Τουρκικό πολεμικό πλοίο «Κοτζά-Τεπέ», μέλος Τουρκικής νηοπομπής μαζί με άλλα δύο πλοία, μετά από την πέμπτη και χαριστική επίθεση πού είχε δεχτεί από τα τουρκικά F-104, βυθίζονταν στα ανοιχτά της Πάφου παίρνοντας στον υγρό τάφο του και ένα μεγάλο αριθμό από το πλήρωμα του θύματα της…. υπέρμετρης «πολεμικής αρετής» των Τούρκων, που μόλις πριν μια μέρα είχαν αποβιβαστεί στο βόρειο ανυπεράσπιστο τμήμα της Κύπρου. Έκτοτε πέρασαν πολλά χρόνια, και οι πρωταγωνιστές αυτής της υπόθεσης, όσοι φυσικά επέζησαν, κρατούσαν κλειστά τα στόματα τους. Αρχηγός του τουρκικού ναυτικού ήταν τότε ό Ναύαρχος Κεμάλ Καγιατζάν ενώ αρχηγός της αεροπορίας ήταν ό Πτέραρχος Εμίν Άλπκαγια.

Ό μόνος πού είχε περιγράψει και αποθανατίσει εκείνες τις στιγμές, ήταν ό γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος-συγγραφέας, Αλί Μπιράντ, ό οποίος καταλόγισε ευθύνες για την τραγωδία, πού είχε γελοιοποιήσει για άλλη μία φορά την τουρκική στρατιωτική μηχανή, στην ασυνεννοησία μεταξύ των επιτελείων της αεροπορίας και του ναυτικού. Μετά από πολλά χρόνια για πρώτη φορά το 1997 ανοίγει το στόμα του ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές αυτής τής ιστορίας.

Ό τότε πιλότος, Ζεκί Κιλίτς, περιγράφει σε συνέντευξη πού έδωσε τότε στην εφημερίδα «Χουριέτ» το πώς έπληξε θανάσιμα το Κοτζά-Τεπέ με μια ρουκέτα πού έπεσε ακριβώς πάνω στην κεντρική καπνοδόχο του πλοίου και εξεράγει μέσα στο κεντρικό γραφείο επιχειρήσεων...