Το βιβλίο ενός ακόμη θύματος:
« Γενίτσαροι του 20ου αιώνα…»
Ευρώπη - Αμερική !
Τό δίκτυο τής μεταφοράς παιδιών για τόν Νέο Κόσμο...
Η περίπτωση του Ελληνοαμερικανού συγγραφέως κ. Διονύσιου Διόνου πού πρό ημερών βρήκαμε στο διαδίκτυο είναι βέβαια «μία ακόμη…» μέσα από τον μακρύ κατάλογο παρόμοιων περιπτώσεων και περιστατικών πού βλέπουν κάπου κάπου τα φώτα της δημοσιότητας...
Υπάρχει όμως μια διαφορά κι΄ αυτή ακριβώς μας κάνει να θέλουμε να προβάλλουμε αυτή την ιστορία.
Το «θύμα» και ο «παθών», είναι ένας συμπολίτης μας γεννημένος και πολιτογραφημένος στην Πάτρα, ( έστω και από τα περίχωρά της) κι΄ εδώ ακριβώς ήλθε για τις αναζητήσεις του…
Αυτή ακριβώς η εντοπιότητα είναι πού μας ενδιαφέρει σήμερα και η οποία φορτίζεται περισσότερο μέσα από την συγκινητική αναφορά αυτού του συμπολίτη Πατρινού πού απεγνωσμένα χρόνια τώρα ψάχνει να βρεί τους πραγματικούς γονείς του…
Εκείνους πού δεν γνώρισε ποτέ, εκείνους οί οποίοι στην πιο κρίσιμη στιγμή της βρεφικής ηλικίας του, αφού τον είδαν καί αφού τον έπιασαν στα χέρια τους, μετά τον απέρριψαν αφήνοντάς τον στο Δημοτικό βρεφοκομείο !
Γιατί άραγε το έκαναν αυτό;
Παρά ταύτα ο ίδιος σήμερα καθοδηγούμενος από ένα ένστικτο σφοδρής αναζήτησης δεν τόβαλε κάτω, δεν θέλει εξηγήσεις, θέλει μόνο και οπωσδήποτε να τους γνωρίσει…
Λεπτές ανθρώπινες ψυχές πού δεν ζητούν απάντηση στό « μάννα, πατέρα, γιατί μού τόκανες αυτό ;…» αλλά πού θέλουν να γνωρίσουν τους γεννήτορές τους καθοδηγούμενοι από ένα ένστικτο παρόμοιο με τό ένστικτο επιστροφής των ιχθύων στις πρώτες θάλασσες πού γεννήθηκαν !
Προβάλλουμε σήμερα την περίπτωση αυτή ελπίζοντας κάπου στο τέλος να βρεθεί μία άκρη, να διαβάσουν την μικρή αυτή περιγραφή κάποιοι συγγενείς, κάποιοι έστω γείτονες πού είχαν ακούσει το περιστατικό και μπορούν να δώσουν σήμερα κάποιες κρίσιμες πληροφορίες…
Και ακόμη, Αμήν και πότε, να δώσει ο καλός Θεός να ζούνε και οί γονείς του καί να δώσουν «σημεία ζωής» γιά να επανασυνδεθεί κι΄ αυτή η οικογένεια...
Αλλά αγαπητέ συμπολίτη Διονύσιε, δεν θα ήταν άσχημο όμως να προβληθεί η Αναζήτησή σου αυτή και στην εκπομπή «ΠΑΜΕ ΠΑΚΕΤΟ » της Βίκυ Χατζηβασιλείου στον Τηλεοπτικό ALPHA πού προβάλλεται κάθε Πέμπτη στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό με μεγάλη ακροαματικότητα αλλά και επιτυχία μια και πολλές παρόμοιες περιπτώσεις έχει φέρει σε πέρας...
Εμείς, σού ευχόμαστε ολόψυχα ως το Πάσχα πού μας έρχεται να έχεις στα χέρια σου ευχάριστα νέα και να γιορτάσεις διπλή την Ανάσταση !
Μιά του Χριστού, και μιά της νέας σου ζωής έχοντας δίπλα σου και τους πραγματικούς γονείς σου…
ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ...
============================================
Αναζητά τους φυσικούς γονείς του στην Πάτρα - Η συγκλονιστική ιστορία ενός Ελληνοαμερικανού
Αναζητά τους φυσικούς γονείς του στην Πάτρα - Η συγκλονιστική ιστορία ενός Ελληνοαμερικανού
Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1958 στην Πάτρα ή κάπου κοντά σε αυτή. Βρέθηκε στο Δημοτικό Βρεφοκομείο Πατρών και στη συνέχεια υιοθετήθηκε από οικογένεια Αμερικανών.
Στην ηλικία των εφτά μαθαίνει ότι οι γονείς που τον μεγάλωναν δεν ήταν και αυτοί που τον έφεραν στη ζωή και από τότε ξεκινά την αναζήτηση.
Στην ηλικία των εφτά μαθαίνει ότι οι γονείς που τον μεγάλωναν δεν ήταν και αυτοί που τον έφεραν στη ζωή και από τότε ξεκινά την αναζήτηση.
Ο Διονύσιος Διόνου, ο Ελληνοαμερικανός συγγραφέας αναζητά τους βιολογικούς του γονείς στην Πάτρα και ευελπιστεί, αυτή τη φορά, η αναζήτηση να αποδώσει καρπούς.
Μιλώντας στο www.thebest.gr εξηγεί ότι είναι πολύ σημαντικό για τον ίδιο να βρει την άκρη του νήματος και να σταματήσει αυτή η αγωνία που νοιώθει κανείς, γνωρίζοντας ότι οι άνθρωποι που τον έφεραν στη ζωή ενδεχομένως ζουν σε μια μακρινή χώρα, ίσως να έχει και αδέρφια, χωρίς όμως να τους έχει συναντήσει ποτέ. Την αγωνία και τον πόνο δηλαδή που νιώθει κανείς όταν δεν γνωρίζει τις ρίζες του…
Μάλιστα έχει γράψει και ένα βιβλίο για την προσωπική του ιστορία, εστιάζοντας στην υιοθεσία του στην Αμερική, με τίτλο «Οι γενίτσαροι του 20ου αιώνα».
Σε αυτό καταγράφει τις εμπειρίες του και τις όχι και τόσο καλές αναμνήσεις του , όπως προκύπτει από τα λεγόμενά του, από την θετή του οικογένεια.
Ο ίδιος μιλώντας στο www.thebest.gr αναφέρει ότι το 1979 ταξίδεψε στην Πάτρα αναζητώντας στοιχεία για τους φυσικούς γονείς του, αλλά δεν κατάφερε να μάθει αυτό που ζητούσε..
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. «Γεννήθηκα στις 17 Δεκεμβρίου στην περιοχή κοντά, ή μέσα στην Πάτρα. Αυτό πιστεύω είναι το πιο πιθανό, γιατί κατέληξα στο Δημοτικό Βρεφοκομείο της Πάτρας.
Γνωρίζω ότι βαπτίστηκα Χριστιανός Ορθόδοξος και μου έδωσαν το όνομα Διονύσιος.
Το μόνο που γνωρίζω για τους βιολογικούς γονείς μου προέρχεται από τη μητέρα μου.
Ήταν επιθυμία της να με βαπτίσουν Χριστιανό Ορθόδοξο και να αποκτήσω το όνομα Διονύσιος. Αυτό γνωρίζω μόνο για τη μητέρα μου.
Και όπως γράφω και στο βιβλίο μου, αυτή ήταν η μοναδική επιθυμία της μητέρας μου για μένα..».
To όνομα που απέκτησε από τους ανθρώπους που τον μεγάλωσαν ήταν Marvin Carl Weiss.
Ο ίδιος αναφέρει: «Οι άνθρωποι που «με αγόρασαν» ονομάζονταν Joseph & Sydelle Weiss και με μετονόμασαν σε Marvin Carl Weiss. Εγώ πια δημιούργησα ως επώνυμό μου το Διόνου. Μιλάω γι αυτό επί μακρόν στο βιβλίο μου».
Ο ίδιος αναφέρει: «Οι άνθρωποι που «με αγόρασαν» ονομάζονταν Joseph & Sydelle Weiss και με μετονόμασαν σε Marvin Carl Weiss. Εγώ πια δημιούργησα ως επώνυμό μου το Διόνου. Μιλάω γι αυτό επί μακρόν στο βιβλίο μου».
Σχετικά με την υιοθεσία του και την παιδική του ηλικία στην Αμερική ο Διονύσιος Διόνου λέει πως δεν στάθηκε τυχερός και οι παιδικές του αναμνήσεις δεν είναι καλές. «
Δυστυχώς δεν είμαι από εκείνα τα λίγα τυχερά παιδιά ,που κατέληξαν σε ένα ευτυχισμένο σπιτικό. Είχα πολύ κακή παιδική ηλικία και τραυματίστηκα ψυχολογικά. Γράφω γι΄αυτό λεπτομερώς στο βιβλίο μου».
Ο Διονύσιος έχει προσπαθήσει κι άλλες φορές στο παρελθόν να βρει τους φυσικούς γονείς του. «Φυσικά προσπάθησα επανειλημμένα, αλλά πάντα οι θετοί γονείς μου με σταματούσαν. Όταν μεγάλωσα, αρνήθηκαν να μου δώσουν οποιαδήποτε πληροφορία. Όποια αναζήτηση έγινε από εμένα , ξεκινώντας από την ηλικία των εφτά ετών. Από όταν έμαθα ότι ήμουν υιοθετημένος. Από πρώιμη ηλικία συγκρουόμουν μαζί τους, προκειμένου να μάθω ποιοι ήταν οι πραγματικοί μου γονείς».
Στο πλαίσιο της αναζήτησης της αλήθειας ο Διονύσιος το 1979 επισκέφθηκε την Πάτρα.
«Ταξίδεψα στην Ελλάδα στο πλαίσιο ενός οργανωμένου καλοκαιρινού κάμπινγκ, που διοικείται από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής.
Πήγα στο Βρεφοκομείο με τον ιερέα μας, για να με βοηθήσει να ψάξω οποιαδήποτε πληροφορία για τους γονείς μου. Ωστόσο δεν μπορούσαμε να πάρουμε καμία πληροφορία γι’αυτούς.
Η εύρεση των βιολογικών του γονιών αποτελεί πολύ σπουδαία υπόθεση για τον Διονύσιο, όπως και για τα περισσότερα υιοθετημένα παιδιά. Μια υπόθεση που τον απασχολεί από τα εφτά του χρόνια οπότε και έμαθε ότι υιοθετήθηκε.
«Είναι σαν ένα κομμάτι μου να λείπει . Κρατάω τη σκέψη ότι κάπου στην Ελλάδα υπάρχουν δύο άνθρωποι, που είναι οι πραγματικοί γονείς μου. Είναι πολύ δύσκολο να εκφράσω την αγωνία του να μη γνωρίζεις το άγγιγμα, την αγάπη και την αγκαλιά της αληθινής σου μητέρας. Να γνωρίζω ότι ζει κάπου στην Ελλάδα και δεν μπορούσα να επικοινωνήσω και είμαι μαζί της. Ήταν ένα φοβερό τραύμα για μένα. Και εξίσου τραυματικό ήταν για μένα και τον να μη γνωρίζω αν είχα αδέρφια , μια δική μου οικογένεια. Αυτό ήταν και είναι πολύ επώδυνο για μένα.
Πώς νιώθω για όλο αυτό;
Αρχικά ήμουν πολύ θυμωμένος με τους θετούς γονείς μου, επειδή μεγάλωσα σε ένα σπίτι χωρίς αγάπη και με πολύ σωματική και συναισθηματική κακοποίηση. Καθώς μεγάλωνα όμως , άρχισα να αποδέχομαι τη μοίρα μου και να συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω το παρελθόν μου. Και όταν συνάντησα τη γυναίκα μου, μου πρότεινε να γράψω την ιστορία μου και αυτό ήταν πολύ θεραπευτικό για μένα. Έτσι ξεκίνησα να γράφω όλα τα συναισθήματά μου στο βιβλίο. Για τον θυμό μου, τη μοναξιά και τον πόνο που υπήρχαν για πολλά χρόνια στη ζωή μου.
Ο Διονύσιος εργάζεται στη Nassau της Νέας Υόρκης Όπως λέει στο www.thebest.gr, εργάστηκε σε Γυμνάσιο, ως καθηγητής κοινωνικών μελετών και συνταξιοδοτήθηκε νωρίς.
Τώρα αφιερώνει το χρόνο του στη συγγραφή του δεύτερου βιβλίου του.
Το πρώτο του βιβλίο είναι μια κατάθεση ψυχής και σημειώνει χαρακτηριστικά: « Το βιβλίο μου είναι γύρω από τη ζωή μου και τη ζωή οποιουδήποτε παιδιού έχει υποστεί την ίδια μοίρα με μένα. Να πουληθεί σαν σκλάβος , σαν ένας σύγχρονος γενίτσαρος, εξ ου και ο τίτλος «Οι γενίτσαροι του 20ου αιώνα».
Θα ήθελα να παρακαλέσω , αν κάποιος από αυτούς που διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη ,έχει οποιαδήποτε πληροφορία για το τι συνέβη, για το τι ανάγκασε την μητέρα μου να με εγκαταλείψει στο Δημοτικό Βρεφοκομείο της Πάτρας , να επικοινωνήσει μαζί μου στα emails:
Byzantine.bomer@gmail.com or razorwireproductionllc@gmail.com.
Σας ευχαριστώ για αυτή την ευκαιρία».
Θα ήθελα να παρακαλέσω , αν κάποιος από αυτούς που διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη ,έχει οποιαδήποτε πληροφορία για το τι συνέβη, για το τι ανάγκασε την μητέρα μου να με εγκαταλείψει στο Δημοτικό Βρεφοκομείο της Πάτρας , να επικοινωνήσει μαζί μου στα emails:
Byzantine.bomer@gmail.com or razorwireproductionllc@gmail.com.
Σας ευχαριστώ για αυτή την ευκαιρία».
Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ WEISS DIONOU ΑΝΑΖΗΤΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
=======================================
Φεύγοντας απο το σπίτι των θετών σε πολυ τρυφερή ηλικία, ο Διονύσης έκανε τα πάντα για να επιβιώσει. Σαν πολυμήχανος, εφευρετικός 'Ελληνας δούλεψε πολύ και σε πολλές δουλειές και τα κατάφερε να σταθεί σττα πόδια του και να προχωρήσει στην ζωή του.
Πάνω από όλα όμως αγάπησε το διάβασμα και επειδή δεν του περίσσευαν, στην αρχή τουλάχιστον πολλά χρήματα για ν' αγοράζει βιβλία πήγαινε στις βιβλιοθήκες της πόλης για να διαβάσει ότι μπορούσε περισσότερο.
Προικισμένος με ευφυϊα και καλή μνήμη ο Διονύσης διάβαζε τα πάντα. Φιλοσοφία, Ιστορία Κλασσικά έργα. Ήξερε καλά πως για να επιβιώσει έπρεπε να μορφωθεί.
Έτσι ο Διονύσης καλλιέργησε το πνεύμα του και άνοιξε τους καινούργιους του ορίζοντες. Ξεκινώντας από το Brooklyn της Νέας Υόρκης, την γειτονιά όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια και μετά από την συνοικία Whitestone Queens όπου μετακόμισε, συνέχισε την περιήγηση του στον κόσμο.
Έτσι ο Διονύσης καλλιέργησε το πνεύμα του και άνοιξε τους καινούργιους του ορίζοντες. Ξεκινώντας από το Brooklyn της Νέας Υόρκης, την γειτονιά όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια και μετά από την συνοικία Whitestone Queens όπου μετακόμισε, συνέχισε την περιήγηση του στον κόσμο.
Πνεύμα ανήσυχο και τολμηρό ταξίδεψε πολύ. Ήλθε και στην Ελλάδα ψάχνοντας χωρίς όμως αποτέλεσμα για να εντοπίσει την πραγματική του οικογένεια, μετά Brazil, Mexico, the UK, France, και σε πολλές άλλες.
Ένας ακόμη περιπλανώμενος Οδυσσέας. Ένας Έλληνας που δηλώνει περήφανος που είναι Έλληνας!
Ένας ακόμη περιπλανώμενος Οδυσσέας. Ένας Έλληνας που δηλώνει περήφανος που είναι Έλληνας!
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΙΟΘΕΣΙΕΣ
+++++==================================
« Χρωστάω τα πάντα στην θαυμάσια σύζυγό μου…», εκμυστηρεύεται ο Διονύσης, με πολύ συγκίνηση.
Εκτός από δύο υπέροχα παιδιά μου έδωσε την οικογένεια που πάντα ονειρευόμουν και μου έδειξε το σωστό δρόμο να κάνω ένα καινούργιο ξεκίνημα στην ζωή.
Η γυναίκα μου ήταν αυτή που με ενέπνευσε να γράψω το βιβλίο μου για την υιοθεσία μου και την ζωή μου, και αυτή επέμενε πως ήταν αξιόλογο να εκδοθεί.
« Χρωστάω τα πάντα στην θαυμάσια σύζυγό μου…», εκμυστηρεύεται ο Διονύσης, με πολύ συγκίνηση.
Εκτός από δύο υπέροχα παιδιά μου έδωσε την οικογένεια που πάντα ονειρευόμουν και μου έδειξε το σωστό δρόμο να κάνω ένα καινούργιο ξεκίνημα στην ζωή.
Η γυναίκα μου ήταν αυτή που με ενέπνευσε να γράψω το βιβλίο μου για την υιοθεσία μου και την ζωή μου, και αυτή επέμενε πως ήταν αξιόλογο να εκδοθεί.
Πιστεύει πως με τον τρόπο αυτό θα μπορούσα να βοηθήσω κι άλλα παιδιά που είναι σαν και μένα και βίωσαν τα ίδια συναισθήματα και καταστάσεις όπως εγώ. Στην Αμερική αλλά και στην Ελλάδα. Η αγάπη της γυναίκας μου, η συμπαράσταση της και αυτής των παιδιών μου μου δίνουν κουράγιο και δύναμη σε ότι κάνω στην ζωή και επουλώνουν όλα τα παλιά τραύματα.
http://www.amazon.com/Twentieth-Century-Janissary-Orphans-Freedom-ebook/dp/B004VGTU14/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1330319247&sr=1-1
Όμως σ΄αυτήν την σελίδα δεν θέλει ο Διονύσης να πει τα ίδια πράγματα που περιγράφει με τόσο γλαφυρό τρόπο στο βιβλίο του Janissary of the 20th century. Ένα βιβλίο που αξίζει και της προσοχής μας και των χρημάτων του και που όλοι πρέπει να διαβάσουν.
Όμως σ΄αυτήν την σελίδα δεν θέλει ο Διονύσης να πει τα ίδια πράγματα που περιγράφει με τόσο γλαφυρό τρόπο στο βιβλίο του Janissary of the 20th century. Ένα βιβλίο που αξίζει και της προσοχής μας και των χρημάτων του και που όλοι πρέπει να διαβάσουν.
Απ' αυτή την σελίδα θέλει να στείλει το μήνυμα του στην πραγματική, φυσική του οικογένεια για το πόσο σημαντικό είναι γι αυτόν να τους ξαναβρεί και να επανασυνδεθεί μαζί τους.
Θέλει να μάθει ποιοί είναι αυτοί που τον έφεραν στην ζωή, για τ' αδέλφια του που νοιώθει πως υπάρχουν κάπου στην περιοχή της Αχαϊας, η της Ζακύνθου.
Θέλει να επανασυνδεθεί με την Ελληνική πολιτισμική του κληρονομιά που τόσο αγωνίστηκε γι' αυτήν όλη του την ζωή. Ακόμη να δώσει στα παιδιά του τους παππούδες, τους θείους τα ξαδέλφια που τους αξίζει να έχουν. Την πραγματική τους οικογένεια. Αυτό θα ταν η κορώνα, η μεγαλύτερη επιτυχία, που θα στεφάνωνε όλες του τις προσπάθειες, τους αγώνες και τα όνειρα που είχε κάνει μέχρι τώρα.
Τα κίνητρά του είναι η πραγματική ανιδιοτελής αγάπη και μόνον αυτή. Μια αγάπη που χρόνια τώρα αγωνίζεται να δώσει στην χαμένη οικογένεια που τόσο πολύ στερήθηκε. Μια ανάγκη ψυχής από ένα Ελληνόπουλο που κράτησε μέσα του για πάντα την αγάπη του για την Ελλάδα και που μέσα από το βιβλίο του την μετέδωσε στην άλλη πλευρά του ωκεανού.
Καλή επιτυχία και σε σένα Διονύση.
Καλή επιτυχία και σε σένα Διονύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου