Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Το φίδι πού βγαίνει τώρα στις γιορτές κι΄ όλο τον χρόνο λουφάζει…





Τις μέρες αυτές, χαρούμενες και γιορταστικές για τους περισσότερους, πού τά «Χρόνια Πολλά», τά «Καλή Χρονιά» και τα «είς άλλα με υγεία» δίνονται σωρηδόν προς όλες τις κατευθύνσεις, υπάρχει και ένα αγκάθι πού ναί μέν δεν βγαίνει στην επιφάνεια να το μάθει ο κόσμος, ή τουλάχιστον να συνειδητοποιήσει το κακό πού προξενεί, αλλά πάντως υπάρχει, ζεί και βασιλεύει παρ΄όλη την οικονομική κρίση πού σήμερα διερχόμαστε…
Τό αγκάθι αυτό πού τσιμπάει δυνατά όποιους ανακατεύονται μαζί του λέγεται ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ !

Και μπορεί τα παλαιότερα χρόνια να παίζονταν μεγάλα ποσά πάνω στο τραπέζι με το βιδάνι σήμερα παίζονται μικρότερα γιατί όπου υπάρχει το πάθος της χαρτοπαιξίας δύσκολα να κατασταλεί έστω και αν δικαιολογούνται κάποιοι «για το καλό του χρόνου» και για το «να πάνε καλά οι δουλειές».
Ένα κείμενο όμως πού βρήκαμε επίκαιρο, λόγω των ημερών, πού όμως κάνει βαθειά τομή πάνω στο θέμα αυτό, θεωρήσαμε σκόπιμο σήμερα να το παρουσιάσουμε.
Άλλωστε, τόσα διαβάζουμε, τόσα βλέπουμε, ένα ακόμη της αντίθετης του πολύ κόσμου όχθης δεν πειράζει. Ασφαλώς κάτι θα έχει να προσθέσει στις γνώσεις μας…


«YΠAPXEI, αγαπητοί μου, μια κοινωνική πληγή, που μοιάζει με φοβερό φίδι.

Tο φίδι αυτό όλο το χρόνο λουφάζει. Tώρα στις εορτές βγαίνει. Ποιό είναι όμως αυτό το μυστηριώδες φίδι;

Ας γελάς εσύ που μ’ ακούς, όποιος και νά ‘σαι. Eγώ θα σου πω την αλήθεια, και αδιαφορώ τι θα πεις εσύ. Tο φίδι, λοιπόν, που μαστίζει την κοινωνία τις ημέρες αυτές και ιδίως τη νύχτα της πρωτοχρονιάς, είναι η χαρτοπαιξία.

Mεγάλο φίδι…

―Δε’ μ’ αφήνεις ήσυχο να παίξω για το καλό του χρόνου; σου λέει ο άλλος.

«Για το καλό του χρόνου»; Mα δε’ φέρνει κανένα καλό η χαρτοπαιξία. Δεν είναι αθώο παιχνιδάκι. Eίναι παιχνίδι δαιμονικό. Eίναι σατανάς ολόκληρος με εκατόν πενήντα κέρατα…


Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017

Θυμάμαι εκείνα τα παλιά Χριστούγεννα…




 
Χριστός γεννάται δοξάσατε !
Ευλογημένα καί Άγια Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο !




Διάβασα κάπου μερικές «Χριστουγεννιάτικες σκέψεις» ενός ανθρώπου από αυτούς πού ευτύχισαν και έζησαν λίγο από εκείνα τα παλιά «ανθρώπινα Χριστούγεννα» καί πού εμείς οι νεώτεροι δυστυχώς δεν τα προλάβαμε…

«Θα ήθελα δύο πράγματα να σας πω από την παιδική μου ηλικία, για να τα συγκρίνουμε με την σημερινή άνοστη πραγματικότητα…

Λοιπόν, το πρώτο πράγμα που εμείς τα παιδιά βλέπαμε εκείνη την εποχή του 1935, του ’38 και του 1940 και ’45, ήταν το γενικό άσπρισμα στις μέρες των μεγάλων γιορτών. Άσπριζαν τις μάντρες, τις αυλές, τα πέτρινα πεζοδρόμια, τα σπίτια μέσα και έξω, τους κορμούς των δένδρων μέχρι τη μέση. Άσπρίζαμε τα πάντα ! Γενικό καθάρισμα και απολύμανση μέσα - έξω.

Ακολουθούσε βέβαια ( ή, και προηγείτο μερικές φορές ) και ο γενικός «καθαρισμός» της μέσα ψυχής μας, μικρών και μεγάλων, μέσα από την Ιερή Εξομολόγηση.

Είτε στον παπά της Ενορίας μας, είτε και στον αμέσως παρακάτω,  (αν της Ενορίας μας ήταν και πολύ αυστηρός) γιά να πούμε τα όποια κρίματά μας…

Γιατί, πώς να το κάνουμε τώρα,  Χριστούγεννα έρχονταν, τι σόϊ  Γέννηση Χριστού θα κάναμε στερημένοι σαν φτωχοί, ακόμη και την  Αγία Κοινωνία ;
Και βέβαια ούτε κάν περνούσε από το μυαλό μας, άς είμαστε και παιδιά, να πάμε χωρίς Εξομολόγηση  να πλησιάσουμε τον Χριστό μέσα στην Αγία Κοινωνία.
Το τι  γίνεται βέβαια σήμερα πού γίναμε όλοι «άγιοι», άστα και κλάφτα…

Στα σπίτια τώρα ο στολισμός ήταν πολύ φτωχικός. Εκείνο στο οποίο επέμεναν ήταν η καθαριότητα και η εξωτερική και η εσωτερική.
Έτσι το πρωινό των Χριστουγέννων, ξυπνούσαν μια ώρα νωρίτερα οι νοικοκυρές, για να συγυρίσουν και στρώσουν το σπίτι, έτσι ώστε όταν θα γυρίσουν από την Εκκλησία, να τους περιμένει ολοκάθαρο το σπιτικό.

Γιατί;

Εμείς όλα τα πιτσιρίκια εκείνης της εποχής ρωτούσαμε «γιατί αυτή η τόση σχολαστικότητα στο άσπρισμα και γενική ετοιμασία του σπιτιού;» και η απάντησις των μεγάλων ήταν συνήθως διπλή:

Πρώτον, γιατί ήταν Χριστούγεννα, και  δεύτερον…

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2017

Υπάρχουν ακόμη αστυνομικοί και «Άνθρωποι» ! Η ιστορία μιάς κλεμένης τσάντας …





Η παρακάτω αληθινή ιστορία δείχνει ότι υπάρχουν ακόμη ευγενείς και αφανείς άνθρωποι μέσα στην Αστυνομία, δίνοντάς μας ελπίδες  για το αύριο, παρ΄όλα τα δυσάρεστα μηνύματα πού κάποιες φορές φθάνουν  μέσω των  γνωστών ΜΜΕ σέ όλους μας…


«…Γύριζα στο σπίτι μου αμέριμνη και ευτυχισμένη την περασμένη Τρίτη στις 8.00 το βράδυ.
Επιτέλους άρχισα να περπατάω, να μπαινοβγαίνω στα μαγαζιά, να χαζεύω τις βιτρίνες και να γεύομαι ειρηνικά και ήσυχα τις ομορφιές της πόλης.

Εκεί κάπου στην οδό Θ.  παρατηρούσα το πόσο έρημοι είναι οι δρόμοι, πόσο άδεια είναι τα μαγαζιά παρόλο που αυτή την ώρα είναι ακόμα ανοικτά. Κοίταζα δεξιά και αριστερά να δω κάποιον αλλά τίποτα. Και εκεί που έκανα διάφορες σκέψεις , νοιώθω ένα χέρι στην ωμοπλάτη μαλακά να με ακουμπά. Χάρηκα. Σκέφτηκα πως θα είναι κάποιος γνωστός, φίλος, μαθητής του ΚΕΚ, η συνεργάτης.

Γυρίζω αμέσως να δω ποιός είναι. Την ίδια στιγμή καταλαβαίνω πως αυτό το απαλό χέρι, έγινε σκληρό και άγριο και τραβάει με δύναμη την τσάντα μου.
Νοιώθω το χέρι μου να παραλύει από τον πόνο και βλέπω ένα μικρόσωμο άνδρα, να τρέχει με την τσάντα μου…


Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

Άγιε Πρωτόκλητε Ανδρέα, τής αμαρτωλής Πάτρας τό καύχημα, φύλαξέ μας από τα χειρότερα πού έρχονται...


Αυτές τις δραματικές αλλά και πονηρές μέρες πού σαν πολίτες αυτής της χώρας σήμερα ζούμε, και πού δεν ξέρουμε αυριο το τι νεώτερο θα μας ξημερώσει, καλό είναι πλέον των άλλων, νά έχουμε το μυαλό μας πρώτα λίγο-πολύ και στον Θεό, αλλά και στους Αγίους της Εκκλησίας μας, και δεν θα χάσουμε !




Ο λόγος ενός μεγάλου κοσμικού και όχι βαθειά θρησκευόμενου επιστήμονα, ότι «ποτέ  δεν γνώρισα στην ζωή μου άνθρωπο πού να ζημιώθηκε και να έχασε επειδή ακολούθησε συνειδητά τον δρόμο του Θεού και της Θρησκείας…» ίσως σήμερα στην εποχή μας να κουδουνίζει κάπως χλευαστικά και παράταιρα στ΄ αυτιά μας, αλλά πού όμως δεν παύει, γι΄ αυτούς πού ξέρουν σε βάθος τα πράγματα, να εμπεριέχει καί μία μεγάλη αλήθεια…


Εμείς εδώ σαν Πατρινοί, έχουμε το επιπλέον και ξεχωριστό προνόμιο να έχει θανατωθεί στην Πόλη μας ένας από τους 12 μαθητές του Θεανθρώπου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και Σωτήρος του Κόσμου, πράγμα πού σε καμμία άλλη πόλη της Ελλάδας δεν συμβαίνει !


Ο Νέος Ναός τού Αγίου Ανδρέα σε ψηφιακή απεικόνιση...


 


Αλλά δυστυχώς όμως και παρ΄ όλα αυτά, παρ΄ όλη την υπάρχουσα εξωτερική ευσέβειά μας στο πρόσωπο του Αγίου Ανδρέα, παρ΄όλη την τιμητική προσκύνησή του, τις λαμπρές γιορτές, τις ευσεβείς γενικευμένες παραινέσεις του Μητροπολίτου μας « Αγαπητοί ευσεβέστατοι και Φιλόθεοι ( ; ) Πατρινοί », παρ΄όλες τις λιτανείες συνοδεία πολλών λαμπροφορεμένων Δεσποτάδων και τά φωταγωγημένα εορταστικά πανηγύρια μας, αρκετές φορές συλλαμβανόμαστε ένοχοι, παράταιροι, και προδότες θα λέγαμε αυτής της μεγάλης τιμής προς έναν μάρτυρα Απόστολο της πάλαι ποτέ ευγενούς Πολιτείας μας…


Μόνο τα επερχόμενα σε λίγο Καρναβάλια να αναφέρουμε, την «άκρα του τάφου» Εκκλησιαστική αντίδραση ( πού ισοδυναμεί με αποδοχή του κακού ( ; ) να δούμε ),  και τα όσα «μέσω τούτων, και διά τούτων…» οικτρά επακόλουθα συμβαίνουν, αρκούν για να τινάξουν στον αέρα την « Πατρινή πνευματικότητα, την ευσέβεια και την φιλοθεϊα μας…» και άς μη γελιόμαστε τώρα δά, παίρνοντας κατά γράμμα κάποιες διαπιστώσεις παλαιών πνευματικών ανθρώπων,  αλλά και  Μητροπολιτικών παραινέσεων ότι «η Πάτρα είναι μία πολύ πνευματική πολιτεία».


«Κούνια πού μας κούναγε…» και ωραία θα ήταν «να είμαστε» όπως λένε, αλλά δυστυχώς άν καί φαινόμαστε, στην πράξη « δεν είμαστε » !

Ο προστάτης
μας, αλλά καί ο πρωτοστάτης μας στίς Παρακλήσεις Του απέναντι τού Σωτήρος Χριστού γιά να μή μάς καταστρέψει ένεκα τών πολλών "καλών πράξεων" πού καθημερινά σ΄ αυτή τήν Πολιτεία κάνουμε θα έχει κι΄αυτός το δίχως άλλο αυτή την διαφορετική γνώμη πού παραπάνω λέμε και εξετάζουμε σύμφωνα πάντα και με τα μέτρα τής αρχαίας Θρησκευτικής ιστορίας και Παράδοσης...

Λίγα λόγια για τον Άγιο...

«
....Τίς μέρες αυτές ἀγαπητοί μου, τελειώνοντας οι μέρες του Νοεμβρίου ἀρχίζει ὁ χειμώνας (Δεκέμβριος-Ἰ
ανουάριος-Φεβρουάριος).
Εορτάζει  ἕνας κορυφαῖος Άγι­ος και αυτός είναι ὁ Απόστολος Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος.


Ἑορτάζουν σήμερα πολλοί.
Ἑορτάζουν ἄν­­τρες ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα Ἀνδρέας ἀλλὰ καὶ πολλὲς γυναῖκες ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα Ἀν­δρι­άνα.

Ἑορτάζει στὴν Πελοπόννησο ἡ Πάτρα, ὅπου μαρτύρησε ὁ Άγιος Ἀν­δρέας. Ἑορτάζει καὶ ἡ πολύδακρυς Κύπρος μας· στὸ ἄκρο τοῦ νησιοῦ, ποὺ τώρα τὸ κατέ­χουν οἱ Τοῦρκοι, ὑπάρχει μοναστήρι τοῦ Ἁ­γίου Ἀνδρέου. Ἑορτάζει καὶ τὸ Πατρι­αρ­χεῖο Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ὁποίου πολιοῦχος εἶνε ὁ Άγιος Ἀνδρέας.

Ποιός ἦταν όμως ὁ  Άγιος Ἀνδρέας;