Πολλές φορές παλαιότερα είχαμε ασχοληθεί με τήν καθαριότητα αυτής της πολιτείας.
Καί δέν το κρύβουμε ότι μάς αποθάρρυνε η Δημοτική αδιαφορία !
Κι΄ έτσι, αφού είδαμε και αποείδαμε ότι δεν γίνετε τίποτα κι΄ότι "στού κουφού τήν πόρτα όσο θέλεις βρόντα" πού λέει καί ο λαός, στό τέλος βαρεθήκαμε…
Πάμπολλα δημοσιεύματά μας για την κυκλοφοριακή αναρχία και για την ασυδοσία της Δημοτικής Αστυνομίας σε καραμπινάτες περιπτώσεις κατάχρησης και καταπάτησης θέσεων στάθμευσης όπως αυτά πού δημοσιεύουμε τόσους μήνες τώρα στο κείμενό μας: «Δημοτική Αστυνομία κατηγορείσαι» ( όπως παρακάτω συνοπτικά σημειώνουμε ) και πού ελπίζαμε ότι επί Δημαρά θα έβρισκαν λύση δυστυχώς πέσανε στό κενό !
Γιατί "ουδείς ακούει ουδένα σήμερα" άν δεν είναι τής γραμμής τών "δικών μας ανθρώπων..."
Μετά από μακρά ασθένεια και τις όποιες παλινωδίες και επιστροφές της, μία προς το καλό και μία προς το χειρότερο για τρία περίπου χρόνια, τελικά ο θάνατος επικράτησε…
Ο καθηγούμενος της Αγίας Λαύρας , ο «πατέρας Φιλάρετος» όπως ήταν γνωστός στους περισσότερους, σημάδεψε την Εκκλησιαστική ζωή της περιοχής μας τόσο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξίου Πατρών πού ως μετόχι της Αγίας Λαύρας υπηρέτησε, όσο και στα Καλάβρυτα πού αργότερα μετακινήθηκε όταν αποθανόντος του τότε ηγουμένου Δημακοπούλου ψηφίσθηκε ο αείμνηστος ως ηγούμενος…
Υπήρξε παράδειγμα κληρικού τόσο για την απλότητα πού τον διέκρινε, όσο και για τον ίσο και ντόμπρο λόγο του, πάντα χωρίς περιστροφές αλλά και με περισσή ευγένεια και αρχοντιά…
Αιωνία αυτού η μνήμη, κι΄ άς έχουμε την ευχή του και την ευλογία του…
Το πράγμα φαινόταν και μύριζε από μακριά ότι κάπως έτσι τελικά θα γινόταν...
Ο αρχηγός, ο λεγόμενος Giorgos, αυτό το φοβερό paidiθαύμα αν δεν το ξέρετε,ένα μήνα τώρα τους άφηνε να μιλάνε, να μιλάνε, να λαλάνε ελεύθερα και να τιτιβίζουνε «περί δημοκρατίας» διάφορους ανέξοδους και…αφορολόγητους ( πάσης βλακείας ) λόγους...
Ότι δήθεν εμείς είμαστε αποφασισμένοι να διαφωνήσουμε καί ότι θα κάνουμε το ένα και το άλλο, ότι εμείς είμαστε με τους αδικοχαμένους, τους ανέργους, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, τους ΑΜΕΑ, τούς γεωργούς και τους ανάπηρους, ότι είμαστε ακόμα και με την μαστοράτζα, δηλαδή τον μάστρο -Μήτσο τον οικοδόμο άς πούμε, τον μαστρο-Ντίνο τον υδραυλικό, άντε και την κερα-Κατίνα πού έχει πάγκα στην λαϊκή, και γενικώς τον κάθε μεροκαματιάρη !
Και στο τέλος , αφού τους άφησε να εκτονωθούν λέγοντας - λέγοντας τόσο καιρό, στό τέλος τους έμπασε σήμερα καί στην τελική ευθεία στην μεγάλη αίθουσα της Βουλής !
Αλλά πρίν τους βάλει εκεί, τους «έδωσε μία καμουτσικιά στ΄ αυτιά…» και τους τα κατέβασε, δένοντάς τους και την γλώσσα !
Τούς μούγγανε κυριολεκτικώς !
Κι΄ όπως παλιά τα άλογα ακούγανε τις στρακαστρούκες από τα καμουτσίκια πού τους έδιναν οί αμαξάδες στον αέρα κι΄ αμέσως συμμορφώνονταν και υπάκουα έτρεχαν στο αγώγι, έτσι ακριβώς συνέβη και τώρα με τους βουλευτές του Giorgou.
Πάνε και τα πετεινο-λαλήματα, πάνε και οί κορδακισμοί και οί πολυλογίες στα κανάλια, και οί φανφάρες, πάνε όλα !
Τά υπέγραψαν όλα τρίβοντας τα αυτάκια τους, γιατί το μαγικό ραβδάκι πού κρατάει το paidi ( καί πού είναι ίσως δώρο από την μαμά του τήν Μαργαρίτα ), τά ισοπέδωσε όλα, βοηθούντος και του Βενιζέλου !
Κι΄ έτσι τώρα πού σχεδόν τελείωσε το πρώτο μέρος της παράστασης και ψηφίστηκε επί της αρχής το Νομοσχέδιο, τόν λόγο από εδώ και πέρα θα τον έχει ο λαός !
Κι΄ αν συμφωνήσει καλώς, αν όμως διαφωνήσει τότε αλλοίμονο…
Είδα σήμερα την συνέντευξη την οποία έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος στην ομάδα πολιτών πού πήγε και χτύπησε την πόρτα της Αρχιεπισκοπής...
Και όπως είπε ο Δημήτρης Κολλάτος «…ο Αρχιεπίσκοπος ήταν ο μόνος, πού δεν είχε ούτε και έβαλε αστυνομικούς να μας διώξουν, όπως έκαναν οί άλλοι πολιτικοί…».
Η συνέντευξη αυτή πού δόθηκε για θέματα πού καίνε τον Ελληνικό λαό είναι ενδεικτική, και δείχνει μία νέα πρακτική ανθρώπων της επίσημης Εκκλησίας πού μέχρι τώρα βρισκόταν, ή έδειχνε ότι βρισκόταν σε λήθη…
Η ομάδα διαμαρτυρίας ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο να παρέμβει στην κυβέρνηση για να δοθεί αυστηρή εντολή στα ΜΑΤ να μη κοπανάνε με το παραμικρό τον κόσμο, πράγμα πού υπεσχέθη ο κ.Ιερώνυμος , καθώς και να παρέμβει η Εκκλησία στην Εθνική Τράπεζα να σταματήσουν οί πλειστηριασμοί σπιτιών για ένα χρόνο !
Μετά από σύντομη σχετικά ασθένεια έφυγε χθές από την ζωή και κηδεύτηκε σήμερα ένας ξεχωριστός άνθρωπος της τοπικής κοινωνίας και των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων της περιοχής ιδιαίτερα...
Ήταν ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος, διευθυντής του Ασύλου Ανιάτων παθήσεων της Πάτρας, ένας ξεχωριστός και ευγενής άνθρωπος, «αριστοκράτης» θα λέγαμε του Ιδρύματος, πού τόσο με την επιβλητική παρουσία του όσο και με την προσφορά του στους αρρώστους, στους συγγενείς, στους επισκέπτες, και στους συναλλασσομένους ήταν το σήμα κατατεθέν του Ασύλου !
Στην κηδεία του, μίλησε ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος , ο πρόεδρος του Ιδρύματος, μέλη του συμβουλίου αλλά και του προσωπικού πού τόνισαν την ξεχωριστή παρουσία του εκλιπόντος και την αγάπη πού τον διέκρινε τόσο για τους ασθενείς όσο και για το προσωπικό…
Ο Χριστός, πού πιστά τον υπηρέτησε εξυπηρετώντας τους ασθενείς αδελφούς του σύμφωνα και με την εντολή Του «αγαπάτε αλλήλους…» αλλά και με την υπηρεσία του ως ψάλτης αλλά και ως απλός νεωκόρος ακόμη, του μικρού ναού του Ιδρύματος ( παρ΄ όλο πού ήτανε διευθυντής ), άς τον αναπαύσει είς χώρα ζώντων, αγίων, και δικαίων !
Σπυρίδωνος αδελφού, αιωνία αυτού η μνήμη…
Τά τοπικά ΜΜΕ έγραψαν:
=======================
Την ημέρα των γενεθλίων του σε ηλικία 55 ετών έφυγε από τη ζωή ο γνωστός πατρινός Σπύρος Παναγιωτόπουλος, μετά από σύντομη ασθένεια.
Ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος είχε υπηρετήσει την τοπική κοινωνία επί σειρά ετών ως διευθυντής του Ασύλου Ανιάτων.
Ευγενικός, ήρεμος, καλοσυνάτος και πράος ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στην Πάτρα και ένα από τα βασικά στελέχη του Ασύλου Ανιάτων.
Για τον Σπύρο Παναγιωτόπουλο εξέδωσαν ψηφίσματα από το Διοικητικό Συμβούλιο του Ασύλου Ανιάτων και την Κιβωτό της Αγάπης.
Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί σήμερα στις 5 το απόγευμα στον Ι. Ναό Παντανάσσης.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο μπορείς να ανακαλύψεις και να ξετρυπώσεις έναν πλούτο πληροφοριών αλλά και σπάνια θέματα…
Το παραπάνω video είναι ένα απ΄ αυτά, καί μέσα στο πνεύμα των ημερών αγανάκτησης και διεκδίκησης πού συγκεντρώνει καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στις μεγάλες πολιτείες της χώρας μας…
Το κίνημα των αγανακτισμένων έδωσε προχθές εξετάσεις και πέρασε !
Πέρασε στην συνείδηση του λαού γιατί παρέμεινε σωστό, «οικογενειακό», και άθικτο από τους αναρχικούς πού προσπάθησαν με εκδηλώσεις βίας να το μολύνουν και να το αμαυρώσουν…
Ο "Λουκάνικος" , ο σκύλος τών εξεγέρσεων, είναι κι΄αυτός πάντα με το μέρος τών αδικουμένων ! Έχουνε πού έχουνε τον πόνο τους οί αστυνομικοί μή φάνε καί καμιά πέτρα, έχουνε καί τον "Λουκάνικο" από πάνω να τούς γαυγίζει...Πραγματικά σκυλίσια ζωή, σκυλίσια λεφτά, όχι τού σκύλου αλλά τών αστυνομικών ! ============================
Νέα Υόρκη - τελευταία ώρα
=======================================
Τό κίνημα φαίνεται να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, κι΄ αυτό είναι σημείο παρήγορο για τις όποιες και μετέπειτα εξελίξεις.
Ζητάει την απαλλαγή από το Μνημόνιο, ζητάει να μη το ψηφίσουν μεθαύριο από το κυβερνών κυρίως κόμμα, αν και η μεταστροφή κάποιων βουλευτών του Giorgou πού τρίζανε μέχρι χθές τα δόντια τους « θα κάνουμε και θα ράνουμε…» είναι πιά εμφανής, καθώς κάποιοι με την «μέθοδο της απασχόλησης» και της απειλής, τσίμπησαν και κάποια Υφυπουργεία...
Μετά απ΄ αυτό το «τσίμπημα θέσεων», βεβαίως βεβαίως, ξέχασαν και τις απειλές καί τρώγοντας το γλυκό λουκούμι της νέας θέσης πετάχτηκαν ως τα διπλανά της Βουλής ανθοπωλεία του Συντάγματος να πάρουν άνθη και να αρχίσουν να ραίνουν και να υμνούν τον Giorgo πού κι΄ αυτός τους στήριξε και τους δόξασε !
Κι΄ έτσι « πρίν αλέκτωρ φωνήσει …» η προδοσία προς τον Ελληνικό λαό πού περίμενε κάποιοι επιτέλους να τα στηρίξουν συνετελέσθηκε, καί να δούμε τί θα γίνει μεθαύριο τήν ώρα τής ψηφοφορίας στήν Βουλή για το Μνημόνιο...
Μούγραψε κάποιος φίλος, θέλοντας να διαμαρτυρηθεί πώς βάζουμε συνεχώς πολιτικά θέματα, πώς όλα τα μπλόγκ αυτά μας κοπανάνε κι΄ έχουμε μπουχτίσει να διαβάζουμε τα ίδια και τα ίδια...
Κι΄ ακόμη πώς θίγουμε φυλές και έθνη πού δεν θάπρεπε να αγγίζουμε γιατί είναι πονεμένα από πολέμους και καταστροφές ( και προφανώς δικαιούνται να σπάνε και τα δικά μας κεφάλια για εκτόνωση, έτσι δηλαδή για να γίνεται και…τζίρος), και τέλος « πώς είμαστε επιλεκτικοί και ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στ΄ αλεύρια…» όπως χαρακτηριστικά τελείωσε την επιστολή του, αν και την τελευταία φράση δεν την πολυκαταλάβαμε λόγω του «μυστικού κώδικα συνειρμών» πού είναι γραμμένη…
Τι να εννοούσε άραγε «για πίτουρα κι΄ αλεύρια…», αυτό δεν το καταλάβαμε…
Θα μού πείς τώρα « καλά βρέ φίλε, τα πολιτικά θέματα δεν ωφελούν καθόλου την ψυχή μας;»
Δυστυχώς φίλοι μου ΟΧΙ, κι΄ εδώ ο φίλος κάπου έχει και δίκιο, γιατί στην ουσία αγριεύουν την ψυχή μας και ειδικώς στις πονηρές μέρες πού διερχόμαστε…
Έτσι λοιπόν, αφού μιλήσαμε για διάφορα πολιτικά και παραπολιτικά θέματα σε προηγούμενες «εκπομπές» μας, καιρός είναι τώρα να δούμε και κάτι άλλο πού θα ωφελήσει και την ψυχή μας, ημέρες πού είναι και πού έρχονται, λόγω της Κυριακής της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος την Δευτέρα.
Τον τελευταίο καιρό, μας έχουν ξετινάξει ψυχολογικά με τον φόβο τών επόμενων δόσεων…
Πότε της 3ης δόσης, άχ – βάχ ! θα την πάρουμε δεν θα την πάρουμε, άντε και την πήραμε και τώρα…σωθήκαμε ( ή, ζήτω πού καήκαμε) !
Πότε της 4ης δόσης, πού ναι μέν αλλά , πρέπει να σενιαριστούμε λιγάκι ακόμη περνώντας από το κρεββάτι του Προσκρούστη ώστε αφού μας ξαπλώση κάτω και μας πάρη τα μέτρα όπως ο κηδειάς τον κηδευόμενο πότε κόβοντας λίγα δάχτυλα και κανένα πόδι αν χρειαστεί, να βρεθούμε τελικά μέσα στα όρια των απαιτήσεων και να εισπράξουμε την δόση!
Τώρα, αν θυμάμαι καλά ( γιατί έχουμε χάσει και τον λογαριασμό), βρισκόμαστε στο «μεσοπρόθεσμο» όπως το λένε ( και τι εννοούνε άραγε το αγνοώ), κι΄ εκεί πού περιμέναμε την 5η δόση πλάκωσαν οί αγανακτισμένοι, οί φωνές, οί διαμαρτυρίες, τα πετροβολήματα, καθώς και αυγά της ημέρας, γιαούρτι ΠΡΩΤΟ και ΦΑΓΕ ( κι΄ άν θέλεις Πάγκαλε και Πεταλωτή «μη φάγε…»), και διάφορα άλλα ζαρζαβατικά της εποχής πού λόγω φθήνειας μπορούν να αγοραστούν εύκολα, φθηνά, και άνετα από τους πενομένους και να διαμοιρασθούν κατά το δοκούν και επί των ασυνέτων κεφαλών αυτών πού διευθύνουν ή συναινούν στην καταστροφή του τόπου…
Από την συγκέντρωση τών αγανακτισμένων στήν ομιλία Μίκη Θεοδωράκη στα Προπύλαια...
Πάνε πολλά χρόνια τώρα, από τότε πού είχα διαβάσει ένα βιβλίο για το μέλλον της χώρας μας, πού από τότε ακόμη, διαγραφόταν ζοφερό γι΄ αυτούς πού έβλεπαν τα πράγματα όχι κοντόφθαλμα αλλά πέρα από το ύψος της μύτης τους…
Ο συγγραφέας του, δεν θυμάμαι τώρα το όνομά του, έλεγε λοιπόν πώς όλη αυτή η πολιτική κακοδαιμονία της χώρας θα έλθει εποχή πού θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε αναστατώσεις, και πιθανόν και σε επαναστάσεις…
Έγραφε ακόμη, άς το πούμε καλύτερα «προφήτευε», πώς οί πολιτικοί θα πάνε στην άκρη και κανείς δεν θα τους υπολογίζει πλέον, εκτός από εκείνους πού θα τους χρωστούσαν υποχρέωση αιώνια γιατί τους είχαν πάρει από τα χωριά τους πού στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να φυλάγανε σήμερα γίδια ( αιγοπρόβατα πού λέμε ), και τους είχαν φέρει στις πολιτείες ως δικούς τους αφωσιωμένους πραιτωριανούς, κομματάρχες, και εγκάθετους διά πάσαν νόσον και διά πάσαν ασθένεια…
Ποιός παλαιός Άγιος, καί ποιός διορατικός προφήτης θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι πάνω από την ένδοξη αυτή Εκκλησιά θα ερχόταν εποχή πού θα πετούσαν σιδερένιες μηχανές σκίζοντας με τρομερό βρόντο τον αέρα;
"…. Οι Ελληνες μόλις διέτρεξε η φήμη πως έπεσε η Πόλη, άλλοι άρχισαν να τρέχουν προς το λιμάνι στα πλοία των Βενετσιάνων και των Γενοβέζων και καθώς ορμούσαν πολλοί πάνω στα πλοία βιαστικά και με ακαταστασία χάνονταν, γιατί βούλιαζαν τα πλοία.
Και έγινε εκείνο που συνήθως γίνεται σε τέτοιες καταστάσεις. Με θόρυβο, φωνές και χωρίς καμιά τάξη έτρεχαν να σωθεί ο καθένας μέσα σε σύγχυση…
…. Ένα μεγάλο πλήθος άνδρες και γυναίκες, που όλο και μεγάλωνε από τους κυνηγημένους, στράφηκε προς τον πιο μεγάλο ναό της Πόλης, που ονομάζεται Αγια Σοφιά.
Ξενύχτησαν και πάλι αγανακτισμένοι πολίτες στην πλατεία Γεωργίου, παρά τις ασχημες καιρικές συνθήκες.Μέσα και από το facebook καταγράφεται διάθεση για συνέχιση των ειρηνικών συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας και για βελτίωσή τους.
Στη σελίδα του Patras Greek Revolution είναι χαρακτηριστικά κάποια από τα σχόλια που αναρτήθηκαν αργά το βράδυ ακόμα και τα ξημερώματα.
Από πολύ καιρό τώρα, αφουγκραζόμενοι την σάπια κατάσταση περιμέναμε ότι στο τέλος κάτι θα συμβεί και κάτι θα γίνει…
Θεωρούσαμε αδιανόητο μία Ελλάδα πού γέννησε ήρωες να μη έχει σήμερα να παρουσιάσει κάποιους πού χωρίς να είναι εντεταγμένοι σε κάποιο κόμμα, θα προέβαιναν σε πολιτική διαμαρτυρία για τα όσα μας συμβαίνουν, για τα όσα μας επιβάλλουν, και για τα όσα άλλα μας ετοιμάζονται…
Δεν ξέρουμε αν η παραπάνω κίνηση θ΄ αντέξει στον χρόνο, άν θα κρατήσει «όσο καιρό χρειάζεται…», αν θα γίνει και η Ελλάδα Ισπανία…
« Να πάνε στά ξερονήσια για καλλιέργειες οι μετανάστες και οι τοξικομανείς…» λέει ο γνωστός συνθέτης και τραγουδιστής Διονύσης Σαββόπουλος.
Ο κορυφαίος τραγουδοποιός, που για δεκαετίες εξέφρασε με τους στίχους τις γενιές της αμφισβήτησης και του προβληματισμού, πρότεινε με δήλωσή του να «κηρυχθεί η Αθήνα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης».
Ο Διονύσης Σαββόπουλος, μιλώντας σε κοινή εκπομπή με θέμα τη βία, που οργάνωσαν την Τετάρτη οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της πρωτεύουσας, έφτασε σε σημείο να ζητήσει «τον καθαρισμό της πόλης από τοξικομανείς και μετανάστες και τη μεταφορά τους σε νησιά με χαμηλό πληθυσμό».
Οι δηλώσεις του συνθέτη, που τα τελευταία χρόνια έχει κατηγορηθεί από τους παλιούς του συντρόφους για μια ριζική μεταστροφή προς συντηρητικές απόψεις, προκάλεσαν ερωτηματικά στους δημοσιογράφους της ραδιοφωνικής εκπομπής, οι οποίοι τον ρώτησαν αν τα νησιά με χαμηλό πληθυσμό θυμίζουν τα ξερονήσια της μετεμφυλιακής Ελλάδας...
Ο «Νιόνιος» δεν δίστασε να απαντήσει με την παράφραση ενός στίχου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ήρθε η ώρα να αποφασίσεις, αν θα πεθάνεις ή θα ζήσεις...»
Το αγωνιστικό και δημοκρατικό παρελθόν του γνωστού σκηνοθέτη είναι γνωστό. Εκείνο όμως πού δεν μας ήταν γνωστό είναι αυτό πού προσωπικά του συνέβει από επίθεση πού δέχθηκε στο σπίτι του και παραλίγο να του κοστίσει την ζωή του…
Σήμερα, βγαίνει με διαφορετικές και πιο κατασταλαγμένες σκέψεις…
Συμπερασματικώς, πάνω στα όσα λέει και στα όσα αφήνει να εννοηθούν, οί λαθρομετανάστες και τα κακοποιά στοιχεία των μεταναστών πρέπει να ξεκουμπιστούν από την χώρα μας το ταχύτερο.
Να πάνε στα χωριά τους, να πάνε στις καλύβες της Αφρικής, των Μάου-Μάου και τις σπηλιές της ζούγκλας, να πάνε στην Μέκκα, να πάνε να φυτεύουνε παπαρούνες στο Αφγανιστάν και στα μπουντουλοχώρια της Ασίας ( απ΄ όπου άξεστοι και απολίτιστοι με την σακούλα το χασίσι για πούλημα ξεκίνησαν), όπου θέλεις να πάνε, αλλά να μας αδειάσουν τον τόπο πρίν φύγει το καπάκι της χύτρας και της κατσαρόλας και σπάσει τα κεφάλια πρώτα των πολιτικών πού τους μάζεψαν και μετά των όσων πολιτικών ομάδων σήμερα τους υποστηρίζουν…
Ποιοί δέν θάθελαν να γίνει Παγκόσμιο Ιστορικό μνημείο ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου έστω καί στήν Αίγυπτο;
Οί Αμερικάνοι;
Κάποιοι " Έλληνες" ; ή καί άλλοι;
Από πολλά χρόνια τώρα, είχαμε ακούσει για κάποιες αρχαιολογικές ανασκαφές πού έκανε σε μια απομονωμένη Όαση της Αιγύπτου μια Ελληνίδα αρχαιολόγος ψάχνοντας για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Κι΄ ενώ μετά από κάποιον καιρό μάθαμε καί την μεγάλη είδηση, ότι πράγματι βρέθηκε ένας ξεχωριστός βασιλικός τάφος και ότι κατά μεγίστη πιθανότητα ήταν του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εν τούτοις έπειτα κατά εντελώς περίεργο τρόπο πέσανε όλα στη αφάνεια και στο μαύρο σκοτάδι της νύκτας…
Κι΄ έτσι, εκτελώντας προφανώς, «εντολές άνωθεν», τά γνωστά ΜΜΕ έθαψαν, ή έτσι τουλάχιστον νόμισαν, και το θέμα και τον Αλέξανδρο !
Κανείς γνωστικός άνθρωπος δεν μπορεί να κυκλοφορήσει ελεύθερα στην πάλαι ποτέ ασφαλή Πολιτεία μας μετά από κάποιες ώρες, και μάλιστα σαν πέσει και η νύκτα…
Έτσι λοιπόν, σαν δίκαια μας φαίνονται τα όσα παρακάτω μας έλεγε ένας παλιός μας φίλος πού ξέρει πρόσωπα και πράγματα σ΄ αυτή την αχανή, πλέον πολιτεία…
Πολλές ευχές σε όλους και όλες σας, για κάθε καλό, και γρήγορα να ακούσουμε και το « Ελλάς, ( εκ του μνημονίου ), Ανέστη ! »
Από πολλά χρόνια τώρα, και δεν το κρύβω, είχα και έχω πάντα την επιθυμία για ένα ταξίδι, προσκύνημα θάλεγα καλύτερα, στους Αγίους Τόπους, τις ημέρες του Πάσχα…
Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν έρχονται πάντοτε όπως εμείς οί άνθρωποι τα θέλουμε κι΄ έτσι στο τέλος πάντα ξεμένω…
Παρηγοριέμαι μόνο, βλέποντας κάποιους άλλους να πηγαίνουν σ΄ εκείνα τα άγια μέρη πού περπάτησε ο Θεάνθρωπος Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός φέρνοντας στον κόσμο την Νέα Διαθήκη του Θεού Πατρός προς τον άνθρωπο, και σταυρωνόμενος και ο ίδιος για την εξιλέωση του αρχαίου αμαρτήματος των προπατόρων μας προς τον Δημιουργό τους…
Και ναι μέν μπορεί όλα αυτά να ηχούν κάπως παράξενα σήμερα στις διαβρωμένες ( όπως οι θαλάσσιες ακτές ) ακοές των ανθρώπων, αλλά η Ιστορία και η αξιοπιστία του Αληθινού Θεού δεν εξαρτάται και δεν κρίθηκε ποτέ από το ποσοστό απιστίας πολλών ή λίγων ανθρώπων…
Γι΄ αυτό δίνει και τα θαύματά Του, ακόμη και στην σημερινή εποχή πού όλα σε τραβούν προς την αδιαφορία για τις εντολές του Θεού, ώστε κάπου να ξεστραβωθούμε και να δούμε προς τα πού πέφτει ο Αληθινός Θεός και ο Παράδεισος, και προς τα πού πέφτει η Κόλαση.
Θά φάνε όλοι καλά, θά χορτάσει ο εαυτούλης τους, ακόμη καί ο σκύλος τους !
Οί φτωχοί όμως;
Τις μέρες αυτές, πού οί Χριστιανοί προετοιμάζονται για να εορτάσουν «χαρμοσύνως» το Πάσχα, να ανταλλάξουν ευχές, «καλή Ανάσταση» , «Χριστός Ανέστη, αδελφοί…» και άλλα ηχηρά και χαρούμενα, υπάρχουν και κάποιες ψυχές άρρωστες, πονεμένες, διωγμένες και απολυμένες από την εργασία τους, ανήμπορες, και καταφρονημένες, πού θα νοιώσουν επάνω τους όλη την εγκατάλειψη πού ο σύγχρονος κοινωνικός περίγυρος έχει αφιερώσει γι΄ αυτούς…
Το γιατί «έφθασαν εδώ…», άς μη το εξετάζουμε.
Άλλωστε, ποιός θάθελε εσκεμμένα και από μόνος του να ζεί σε δυστυχία και να φθάσει «ως εδώ»;
Περιμένοντας εφέτος, εδώ στην Πάτρα, την εορτή των Βαϊων, ημέρα πού κατά τα Άγια Ευαγγέλια και την Ιερά μας Παράδοση έγινε και η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού στην Αγία Πόλη, σύμφωνα και με τον λόγο Του «ιδού αναβαίνομεν είς Ιεροσόλυμα…» , θα ευρεθούμε ενώπιον και μίας άλλης κινητοποιήσεως πού αφορά όμως την τοπική κοινωνία και στην οποία θα είναι και ο Μητροπολίτης Πατρών, σύμφωνα με πληροφορίες…
Δεν γνωρίζω ακριβώς γιατί οί λεγόμενοι «ενεργοί πολίτες» διάλεξαν την Κυριακή των Βαϊων γι΄αυτή τους την πρώτη παμπατραϊκή διαμαρτυρία για τον αποκλεισμό του λιμανιού από τους πολίτες (πού εδώ και χρόνια ισχύει, και πού όποιος τον παραβεί συλλαμβάνεται και πληρώνει μάλιστα και γερό πρόστιμο), και εάν η σύμπτωση τής ημέρας διαμαρτυρίας με την Κυριακή των Βαίων έχει και κάποιους άλλους συνειρμούς…
Βγήκε στους δρόμους και έγινε γραφικός, για να πεί και να εξωτερικεύσει κάποιες αλήθειες αλλά και τον πόνο του!
Πολλοί διαβάτες περνούν δίπλα του, μη δίνοντας καί πολύ σημασία...
Πολύ φοβάμαι όμως, ότι όσο η οικονομική δυσκολία μεγαλώνει θα δούμε αυτά τα φαινόμενα να γενικεύονται .
Θα μείνουν όμως ως εδώ, σάν μία φραστική διαμαρτυρία, ή θα επακολουθήσουν «εκείνα» πού φοβούνται όλοι;
Παράλληλα όμως και με την παραπάνω διαμαρτυρία πού μας έστειλε άγνωστος φίλος, πήραμε και το παρακάτω δεύτερο «γράμμα» από μία «εν blog» δημοσίευση. Το βλέπουμε κι΄ αυτό.
Η θλιβερή είδηση πού είδαμε τελευταία στο διαδίκτυο, και διάβασαμε στις εφημερίδες σχετικά με τον χαμό της αυτοδύτριας Βασούλας Ιωάννου, με συνεκίνησε και με έθλιψε βαθύτατα. ..
Κι΄ αυτό, γιατί έχοντας κι΄ εγώ μια προϊστορία από πολύ παλαιότερα στον κόσμο των καταδύσεων και διατηρώντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία για κάθε "δικό μας άνθρωπο" αυτού του αθλήματος πού χάνεται, και μάλιστα έτσι ξεκάρφωτα και απροσδόκητα, θεώρησα χρέος μου να αφιερώσω λίγες γραμμές γι΄ αυτή την πανέξυπνη κοπέλλα πού ατυχώς έχασε την ζωή της στο Λαγονήσι, κάτω από ανεξερεύνητα μέχρι τώρα αίτια…
Είναι γνωστό στους «παροικούντας την Ιερουσαλήμ» , και σε όσους ασχολούνται με τις καταδύσεις, ότι αρκεί ένα και μόνο μικρό λάθος στο σύστημα ή στην τέχνη της αναπνοής για να περάσεις στον άλλο κόσμο χωρίς δυνατότητα επιστροφής…
Την αντίσταση για την Παγκοσμιοποίηση της χώρας και την επερχόμενη εξ΄ αυτής δουλεία, δεν την ανέλαβαν πολιτικοί γιατί ο κομματισμός στις μεγάλες Εθνικές υποθέσεις προδικάζει την αποτυχία…
Την ανέλαβαν άνθρωποι της Εκκλησίας, ανένταχτοι στήν " ΕΟΚ καί ΝΑΤΟ καί ίδιο Συνδικάτο..." πού δυστυχώς μας οδήγησε στην σημερινή Οικονομική και Κοινωνική καταστροφή, πού καθημερινά βιώνουμε...
Τά όσα τελευταία ακούγονται γι΄ αυτή την περίεργη Κάρτα πού οί αρμόδιοι για το «καλό» μας, μας ετοιμάζουν, χωρίς να υπολογίζουν τις διαμαρτυρίες και συνειδησιακές ευαισθησίες του λαού, μας έχει βάλει σε πολλές σκέψεις μεταξύ «λάκου και φάβας…» και δικαιωματικά πιά να λέμε: « …μά, επί τέλους σε ποιο καθεστώς ζούμε;
Μήπως έχουμε δικτατορία και δεν το πήραμε είδηση;».
Και βέβαια δεν έχουμε δικτατορία, γιατί ούτε τάνκς βλέπουμε στους δρόμους να τρέχουν, ούτε κεφαλές πυροβόλων να στριφογυρίζουν απειλητικά επάνω μας, ούτε στρατός και Εσατζήδες στους δρόμους, απαγορεύσεις νυκτερινής κυκλοφορίας, τουφεκιές, και άλλα παλαιά και παρόμοια απ΄ αυτά πού εμείς οί παλαιότεροι ζήσαμε…
Έχουμε λοιπόν Ελευθερία ! ( ένα το κρατούμενο ).
Ακόμη,
Έχουμε Δημοκρατία ! ( πάει κι΄ αυτό, δύο τα κρατούμενα).
Και τέλος,
Έχουμε και πολιτική Ανοησία !
( και αυτό το τρίτο είναι, πού μας φοβίζει περισσότερο… )
