Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Το φίδι πού βγαίνει τώρα στις γιορτές κι΄ όλο τον χρόνο λουφάζει…





Τις μέρες αυτές, χαρούμενες και γιορταστικές για τους περισσότερους, πού τά «Χρόνια Πολλά», τά «Καλή Χρονιά» και τα «είς άλλα με υγεία» δίνονται σωρηδόν προς όλες τις κατευθύνσεις, υπάρχει και ένα αγκάθι πού ναί μέν δεν βγαίνει στην επιφάνεια να το μάθει ο κόσμος, ή τουλάχιστον να συνειδητοποιήσει το κακό πού προξενεί, αλλά πάντως υπάρχει, ζεί και βασιλεύει παρ΄όλη την οικονομική κρίση πού σήμερα διερχόμαστε…
Τό αγκάθι αυτό πού τσιμπάει δυνατά όποιους ανακατεύονται μαζί του λέγεται ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ !

Και μπορεί τα παλαιότερα χρόνια να παίζονταν μεγάλα ποσά πάνω στο τραπέζι με το βιδάνι σήμερα παίζονται μικρότερα γιατί όπου υπάρχει το πάθος της χαρτοπαιξίας δύσκολα να κατασταλεί έστω και αν δικαιολογούνται κάποιοι «για το καλό του χρόνου» και για το «να πάνε καλά οι δουλειές».
Ένα κείμενο όμως πού βρήκαμε επίκαιρο, λόγω των ημερών, πού όμως κάνει βαθειά τομή πάνω στο θέμα αυτό, θεωρήσαμε σκόπιμο σήμερα να το παρουσιάσουμε.
Άλλωστε, τόσα διαβάζουμε, τόσα βλέπουμε, ένα ακόμη της αντίθετης του πολύ κόσμου όχθης δεν πειράζει. Ασφαλώς κάτι θα έχει να προσθέσει στις γνώσεις μας…


«YΠAPXEI, αγαπητοί μου, μια κοινωνική πληγή, που μοιάζει με φοβερό φίδι.

Tο φίδι αυτό όλο το χρόνο λουφάζει. Tώρα στις εορτές βγαίνει. Ποιό είναι όμως αυτό το μυστηριώδες φίδι;

Ας γελάς εσύ που μ’ ακούς, όποιος και νά ‘σαι. Eγώ θα σου πω την αλήθεια, και αδιαφορώ τι θα πεις εσύ. Tο φίδι, λοιπόν, που μαστίζει την κοινωνία τις ημέρες αυτές και ιδίως τη νύχτα της πρωτοχρονιάς, είναι η χαρτοπαιξία.

Mεγάλο φίδι…

―Δε’ μ’ αφήνεις ήσυχο να παίξω για το καλό του χρόνου; σου λέει ο άλλος.

«Για το καλό του χρόνου»; Mα δε’ φέρνει κανένα καλό η χαρτοπαιξία. Δεν είναι αθώο παιχνιδάκι. Eίναι παιχνίδι δαιμονικό. Eίναι σατανάς ολόκληρος με εκατόν πενήντα κέρατα…


Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017

Θυμάμαι εκείνα τα παλιά Χριστούγεννα…




 
Χριστός γεννάται δοξάσατε !
Ευλογημένα καί Άγια Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο !




Διάβασα κάπου μερικές «Χριστουγεννιάτικες σκέψεις» ενός ανθρώπου από αυτούς πού ευτύχισαν και έζησαν λίγο από εκείνα τα παλιά «ανθρώπινα Χριστούγεννα» καί πού εμείς οι νεώτεροι δυστυχώς δεν τα προλάβαμε…

«Θα ήθελα δύο πράγματα να σας πω από την παιδική μου ηλικία, για να τα συγκρίνουμε με την σημερινή άνοστη πραγματικότητα…

Λοιπόν, το πρώτο πράγμα που εμείς τα παιδιά βλέπαμε εκείνη την εποχή του 1935, του ’38 και του 1940 και ’45, ήταν το γενικό άσπρισμα στις μέρες των μεγάλων γιορτών. Άσπριζαν τις μάντρες, τις αυλές, τα πέτρινα πεζοδρόμια, τα σπίτια μέσα και έξω, τους κορμούς των δένδρων μέχρι τη μέση. Άσπρίζαμε τα πάντα ! Γενικό καθάρισμα και απολύμανση μέσα - έξω.

Ακολουθούσε βέβαια ( ή, και προηγείτο μερικές φορές ) και ο γενικός «καθαρισμός» της μέσα ψυχής μας, μικρών και μεγάλων, μέσα από την Ιερή Εξομολόγηση.

Είτε στον παπά της Ενορίας μας, είτε και στον αμέσως παρακάτω,  (αν της Ενορίας μας ήταν και πολύ αυστηρός) γιά να πούμε τα όποια κρίματά μας…

Γιατί, πώς να το κάνουμε τώρα,  Χριστούγεννα έρχονταν, τι σόϊ  Γέννηση Χριστού θα κάναμε στερημένοι σαν φτωχοί, ακόμη και την  Αγία Κοινωνία ;
Και βέβαια ούτε κάν περνούσε από το μυαλό μας, άς είμαστε και παιδιά, να πάμε χωρίς Εξομολόγηση  να πλησιάσουμε τον Χριστό μέσα στην Αγία Κοινωνία.
Το τι  γίνεται βέβαια σήμερα πού γίναμε όλοι «άγιοι», άστα και κλάφτα…

Στα σπίτια τώρα ο στολισμός ήταν πολύ φτωχικός. Εκείνο στο οποίο επέμεναν ήταν η καθαριότητα και η εξωτερική και η εσωτερική.
Έτσι το πρωινό των Χριστουγέννων, ξυπνούσαν μια ώρα νωρίτερα οι νοικοκυρές, για να συγυρίσουν και στρώσουν το σπίτι, έτσι ώστε όταν θα γυρίσουν από την Εκκλησία, να τους περιμένει ολοκάθαρο το σπιτικό.

Γιατί;

Εμείς όλα τα πιτσιρίκια εκείνης της εποχής ρωτούσαμε «γιατί αυτή η τόση σχολαστικότητα στο άσπρισμα και γενική ετοιμασία του σπιτιού;» και η απάντησις των μεγάλων ήταν συνήθως διπλή:

Πρώτον, γιατί ήταν Χριστούγεννα, και  δεύτερον…

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2017

Υπάρχουν ακόμη αστυνομικοί και «Άνθρωποι» ! Η ιστορία μιάς κλεμένης τσάντας …





Η παρακάτω αληθινή ιστορία δείχνει ότι υπάρχουν ακόμη ευγενείς και αφανείς άνθρωποι μέσα στην Αστυνομία, δίνοντάς μας ελπίδες  για το αύριο, παρ΄όλα τα δυσάρεστα μηνύματα πού κάποιες φορές φθάνουν  μέσω των  γνωστών ΜΜΕ σέ όλους μας…


«…Γύριζα στο σπίτι μου αμέριμνη και ευτυχισμένη την περασμένη Τρίτη στις 8.00 το βράδυ.
Επιτέλους άρχισα να περπατάω, να μπαινοβγαίνω στα μαγαζιά, να χαζεύω τις βιτρίνες και να γεύομαι ειρηνικά και ήσυχα τις ομορφιές της πόλης.

Εκεί κάπου στην οδό Θ.  παρατηρούσα το πόσο έρημοι είναι οι δρόμοι, πόσο άδεια είναι τα μαγαζιά παρόλο που αυτή την ώρα είναι ακόμα ανοικτά. Κοίταζα δεξιά και αριστερά να δω κάποιον αλλά τίποτα. Και εκεί που έκανα διάφορες σκέψεις , νοιώθω ένα χέρι στην ωμοπλάτη μαλακά να με ακουμπά. Χάρηκα. Σκέφτηκα πως θα είναι κάποιος γνωστός, φίλος, μαθητής του ΚΕΚ, η συνεργάτης.

Γυρίζω αμέσως να δω ποιός είναι. Την ίδια στιγμή καταλαβαίνω πως αυτό το απαλό χέρι, έγινε σκληρό και άγριο και τραβάει με δύναμη την τσάντα μου.
Νοιώθω το χέρι μου να παραλύει από τον πόνο και βλέπω ένα μικρόσωμο άνδρα, να τρέχει με την τσάντα μου…


Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

Άγιε Πρωτόκλητε Ανδρέα, τής αμαρτωλής Πάτρας τό καύχημα, φύλαξέ μας από τα χειρότερα πού έρχονται...


Αυτές τις δραματικές αλλά και πονηρές μέρες πού σαν πολίτες αυτής της χώρας σήμερα ζούμε, και πού δεν ξέρουμε αυριο το τι νεώτερο θα μας ξημερώσει, καλό είναι πλέον των άλλων, νά έχουμε το μυαλό μας πρώτα λίγο-πολύ και στον Θεό, αλλά και στους Αγίους της Εκκλησίας μας, και δεν θα χάσουμε !




Ο λόγος ενός μεγάλου κοσμικού και όχι βαθειά θρησκευόμενου επιστήμονα, ότι «ποτέ  δεν γνώρισα στην ζωή μου άνθρωπο πού να ζημιώθηκε και να έχασε επειδή ακολούθησε συνειδητά τον δρόμο του Θεού και της Θρησκείας…» ίσως σήμερα στην εποχή μας να κουδουνίζει κάπως χλευαστικά και παράταιρα στ΄ αυτιά μας, αλλά πού όμως δεν παύει, γι΄ αυτούς πού ξέρουν σε βάθος τα πράγματα, να εμπεριέχει καί μία μεγάλη αλήθεια…


Εμείς εδώ σαν Πατρινοί, έχουμε το επιπλέον και ξεχωριστό προνόμιο να έχει θανατωθεί στην Πόλη μας ένας από τους 12 μαθητές του Θεανθρώπου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και Σωτήρος του Κόσμου, πράγμα πού σε καμμία άλλη πόλη της Ελλάδας δεν συμβαίνει !


Ο Νέος Ναός τού Αγίου Ανδρέα σε ψηφιακή απεικόνιση...


 


Αλλά δυστυχώς όμως και παρ΄ όλα αυτά, παρ΄ όλη την υπάρχουσα εξωτερική ευσέβειά μας στο πρόσωπο του Αγίου Ανδρέα, παρ΄όλη την τιμητική προσκύνησή του, τις λαμπρές γιορτές, τις ευσεβείς γενικευμένες παραινέσεις του Μητροπολίτου μας « Αγαπητοί ευσεβέστατοι και Φιλόθεοι ( ; ) Πατρινοί », παρ΄όλες τις λιτανείες συνοδεία πολλών λαμπροφορεμένων Δεσποτάδων και τά φωταγωγημένα εορταστικά πανηγύρια μας, αρκετές φορές συλλαμβανόμαστε ένοχοι, παράταιροι, και προδότες θα λέγαμε αυτής της μεγάλης τιμής προς έναν μάρτυρα Απόστολο της πάλαι ποτέ ευγενούς Πολιτείας μας…


Μόνο τα επερχόμενα σε λίγο Καρναβάλια να αναφέρουμε, την «άκρα του τάφου» Εκκλησιαστική αντίδραση ( πού ισοδυναμεί με αποδοχή του κακού ( ; ) να δούμε ),  και τα όσα «μέσω τούτων, και διά τούτων…» οικτρά επακόλουθα συμβαίνουν, αρκούν για να τινάξουν στον αέρα την « Πατρινή πνευματικότητα, την ευσέβεια και την φιλοθεϊα μας…» και άς μη γελιόμαστε τώρα δά, παίρνοντας κατά γράμμα κάποιες διαπιστώσεις παλαιών πνευματικών ανθρώπων,  αλλά και  Μητροπολιτικών παραινέσεων ότι «η Πάτρα είναι μία πολύ πνευματική πολιτεία».


«Κούνια πού μας κούναγε…» και ωραία θα ήταν «να είμαστε» όπως λένε, αλλά δυστυχώς άν καί φαινόμαστε, στην πράξη « δεν είμαστε » !

Ο προστάτης
μας, αλλά καί ο πρωτοστάτης μας στίς Παρακλήσεις Του απέναντι τού Σωτήρος Χριστού γιά να μή μάς καταστρέψει ένεκα τών πολλών "καλών πράξεων" πού καθημερινά σ΄ αυτή τήν Πολιτεία κάνουμε θα έχει κι΄αυτός το δίχως άλλο αυτή την διαφορετική γνώμη πού παραπάνω λέμε και εξετάζουμε σύμφωνα πάντα και με τα μέτρα τής αρχαίας Θρησκευτικής ιστορίας και Παράδοσης...

Λίγα λόγια για τον Άγιο...

«
....Τίς μέρες αυτές ἀγαπητοί μου, τελειώνοντας οι μέρες του Νοεμβρίου ἀρχίζει ὁ χειμώνας (Δεκέμβριος-Ἰ
ανουάριος-Φεβρουάριος).
Εορτάζει  ἕνας κορυφαῖος Άγι­ος και αυτός είναι ὁ Απόστολος Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος.


Ἑορτάζουν σήμερα πολλοί.
Ἑορτάζουν ἄν­­τρες ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα Ἀνδρέας ἀλλὰ καὶ πολλὲς γυναῖκες ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα Ἀν­δρι­άνα.

Ἑορτάζει στὴν Πελοπόννησο ἡ Πάτρα, ὅπου μαρτύρησε ὁ Άγιος Ἀν­δρέας. Ἑορτάζει καὶ ἡ πολύδακρυς Κύπρος μας· στὸ ἄκρο τοῦ νησιοῦ, ποὺ τώρα τὸ κατέ­χουν οἱ Τοῦρκοι, ὑπάρχει μοναστήρι τοῦ Ἁ­γίου Ἀνδρέου. Ἑορτάζει καὶ τὸ Πατρι­αρ­χεῖο Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ὁποίου πολιοῦχος εἶνε ὁ Άγιος Ἀνδρέας.

Ποιός ἦταν όμως ὁ  Άγιος Ἀνδρέας;

Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2017

Dum spiro spero ! Η «ναυμαχία» της Κανακάρη και η αντιδρόμηση της οδού Κορίνθου…




Μετά από 10 περίπου χρόνια ιλαροτραγικής ιστορίας της Μικρής Περιμετρικής «πού θα δώσει ανάσα στό κυκλοφοριακό  πρόβλημα της Πάτρας», όπως οι επίσημοι αρμόδιοι μας λένε, και λίγο πρίν την έναρξη χρήσης των δύο μεγάλων αρτηριών πού θα συνοδεύσουν την χρήση της Μικρής Περιμετρικής, ξεφύτρωσε κι΄ ένα αγκάθι  πού δεν ξέρουμε τώρα πώς θα το ισοπεδώσουμε.

 



Η οδός Κανακάρη σαν κεντρική έξοδος προς την Περιμετρική, πού η κυκλοφοριακή της ικανότητα προφανώς δεν είχε σωστά εκτιμηθεί,  ήταν κάτι πού εξ΄αρχής το έδειχνε και πού μόνο ένας αδαής δεν θα το έβλεπε…


Ο δρόμος ήταν στενός για μεγάλη και άνετη κυκλοφορία και επί πλέον είχε δυό σημαντικές ανηφοριές - κατηφοριές εκ των οποίων η μία, στην οδό Γκότση , ήταν ικανή να τροφοδοτεί τακτικά τα χειρουργεία των Νοσοκομείων από οδηγούς δικύκλων αλλά και τα συνεργεία αυτοκινήτων από κτυπημένα κάρτερ και κατεστραμμένες μάσκες αυτοκινήτων πού βρίσκανε από κάτω…

Ούτε κι΄ αυτό όμως οί αρμόδιοι  το βλέπανε…


 



Τα παράπονα πού ακολούθησαν βρήκαν «έλεος» από τις τεχνικές υπηρεσίες και μπαζώσανε το χαντάκι πού δυστυχώς φαίνεται να μη το είχαν κι΄αυτό σωστά εκτιμήσει.


Μας έμεινε όμως η άλλη μεγάλη ανηφοριά-κατηφοριά της οδού    …..πού για να έλθει στα ίσα της θα έπρεπε να ισοπεδωθεί, ή να υπογειοποιηθεί οπότε θα κινδύνευαν και τα θεμέλια στατικότητας των δίπλα πολυκατοικιών.


Για φαντασθείτε τώρα να κάνανε στο σημείο σήραγγα και να έπεφτε καμιά πολυκατοικία! Ούτε ψύλλος στον κόρφο όλων αυτών πού θα προχωρούσαν σ΄αυτό το σχέδιο…

Όμως το «δραματικό αυτό έργο» δεν τελειώνει εδώ...



Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

Το τραίνο της Πάτρας, όπως το πάνε κάποιοι, δεν πρόκειται να σφυρίξει ποτέ…



Θά το δούμε κι΄ εδώ, ή όχι ;



Έχουμε τώρα κάμποσα χρόνια πού μιλάμε για το τραίνο πού θα συνδέσει το υπόλοιπο τμήμα της γραμμής Αθήνας – Πάτρας και πού τώρα έχει σταματήσει στο Κιάτο.


Έχουμε τόσα χρόνια τώρα πού σαν Πατρινοί ( όπως παλιό συνήθειο τόχουμε ), να προβάλλουμε όλο και νέα αιτήματα προς τον ΟΣΕ  και την Κυβέρνηση σχετικά με την τελική διαδρομή της γραμμής στην Πάτρα.


 

Αρχικά κάποιοι φορείς, με πολιτικό αρχηγό-υποκινητή τον κόκκινο Δήμαρχο ζητάγανε υπογειοποίηση της γραμμής από τον Άγιο Διονύσιο.

Σε επόμενη φάση «σκουντήσανε» λίγο το αίτημα υπογειοποίησης και το πήγανε ώστε να αρχίζει από την λεωφόρο  Κανελλοπούλου…

Δεν πρόλαβε ν΄ αλλάξει το φεγγάρι και ξεσηκώθηκε όλη η παραλιακή κι΄ άρχισε το παιγχνίδι της κολοκυθιάς «έχω μια κολοκυθιά πού κάνει πέντε κολοκύθια…». Και «γιατί να κάνει πέντε ;» λένε οι γύρω συνοικισμοί.., να κάνει 10 !».

Και δώσε - δώσε όλο και νέα αιτήματα…Φθάσαμε έτσι να ζητάνε υπογειοποίηση από τα Μποζαϊτικα, από το Ρίο, μετά από τον Άγιο Βασίλειο, μετά ζητήσανε και τα Αραχωβίτικα στο τέλος θα ζητάνε και υπογειοποίηση από το Αίγιο !

Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017

Άγιος Δημήτριος της Άνω Πόλης, μιά παραμελημένη « Εκκλησία - φάντασμα…»







Σήμερα λοιπόν, κάπου κρεμάμε την Ελληνική σημαία σαν μια ελάχιστη ένδειξη τιμής γι΄ αυτούς πού έπεσαν στις μάχες του πολέμου, αλλά και σαν μία διακήρυξη της Εθνικής μας υπόστασης, ότι ζούμε,ότι υπάρχουμε, ότι είμαστε ακόμη Έλληνες, καί ότι αυτό είναι το μάχιμο Εθνικό μας σημείο !
 
 ----------------------------------------------------------------------------------------------------

Τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο, κάθε πιστός Πατρινός θεωρεί  σαν ελάχιστη θρησκευτική υποχρέωσή του να πάει για προσκύνημα στον Άγιο Δημήτριο της Άνω πόλης την ημέρα της γιορτής του. 

Και κάθε φορά όσοι πάμε  βλέπουμε να παραμένει το εσωτερικό του Ναού ίδιο παραμελημένο ερείπιο, όπως ακριβώς και πέρυσι το είχαμε αφήσει…
Γιατί όμως τόση εγκατάλειψη ώστε να βρισκόμαστε κάθε χρόνο στο ίδιο σημείο; Βέβαια τα λεφτά πού θα χρειαστούν για την εσωτερική ανακαίνισή του ασφαλώς θα είναι πολλά.

Αλλά, αν αναλογισθούμε ότι και πολλές άλλες Εκκλησίες στην Αχαϊα επλήγησαν αλλά σήμερα είναι σε γενικές γραμμές επιδιορθωμένες, η εντύπωση για τον Άγιο Δημήτριο παραμένει…



Τά άσπρα σημάδια πάνω στον τρούλο και στούς τοίχους δείχνουν ένα μικρό εύρος επισκευών πού θα μπορούσε τόσα χρόνια να γίνει ώστε να μη εμφανίζεται σήμερα, 9 χρόνια μετά, σαν βομβαρδισμένο τοπίο...
------------------


Το 2008 κάπου 70 με 80  Εκκλησίες της Πάτρας και της Δυτικής Αχαϊας  γενικότερα υπέστησαν μεγάλες ζημιές από εκείνον τον φοβερό σεισμό της Κυριακής, της  2ας  Ιουνίου.

Θα έλεγε κανείς ότι μας δοκίμαζε ο Θεός λέγοντάς μας μ΄ αυτόν τον περίεργο καταστροφικό λόγο Του:

« Δεν σάς χρειάζονται οι  Εκκλησίες εφόσον τις περιφρονείτε και δεν πατάτε σ΄ αυτές ; »

Πέρασαν από τότε  9  περίπου χρόνια και οί περισσότερες Εκκλησίες όπως είπαμε φτιάχτηκαν. Πλήν μιάς, κεντρικής μάλιστα, του Αγίου Δημητρίου στην Άνω πόλη πού δυστυχώς παραμένει εσωτερικά σαν ερείπιο, με μπαλώματα από σοβάδες πάνω στις εικόνες ψηλά και γύρω γύρω στους τοίχους με ένα τέμπλο ξεπλυμένο και ξεθωριασμένο σε άθλια κατάσταση, πού δείχνει από μακριά όχι μόνο τα σημάδια του σεισμού αλλά και σημάδια της ανθρώπινης εγκατάλειψης και αδιαφορίας….




Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017

Πού πήγαν και χάθηκαν εκείνοι οι παλιοί ευγενικοί άνθρωποι ;




Τά τελευταία χρόνια πού περνάμε σαν κοινωνία και σαν λαός έχουμε  γεμίσει από ημέρες και ιστορίες απανθρωπιάς, βίας, κλοπών, και εγκλήματος…
Πού και πού και σπανίως, ν΄ακούσεις, να διαβάσεις ή να ιδείς και κανένα καλό περιστατικό να διαφημίζεται, έτσι πού να σού δίνει κάποια παρηγοριά για το αύριο, και ότι ο κόσμος  εντελώς δεν διαλύθηκε και οριστικά δεν βούλιαξε…
Τό καλό βέβαια διώκεται και δεν διαφημίζεται και ίσως αυτή να είναι η μία κάποια αιτία πού τακτικά δεν το συναντάμαι.

 
Υπάρχει, συμβαίνει  βέβαια σε μικρότερη ίσως κλίμακα λόγω εποχής, δεν προβάλλεται όμως γιατί δεν «πουλάει» τηλεοπτικά – δημοσιογραφικά,  μια καί όλα σχεδόν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ( ΜΜΕ ) πού συνήθως κάνουν τους εισαγγελείς τιμωρούς του κακού,  παθιάζονται μόνο όταν ακούσουν για κανένα φρικτό έγκλημα ! 
Τότε είναι πετάνε κυριολεκτικά την σκούφια τους προβάλλοντας ανατριχιαστικές λεπτομέρειες…
 
Βρήκαμε λοιπόν κάπου το παρακάτω κείμενο πού μας γυρίζει σε εκείνες τις παλιές καλές ημέρες  πού όσοι τις έζησαν τις αναζητούνε ! Τότε, πού υπήρχε πραγματική  ανθρωπιά και ευγένεια…


«…Αν με ρωτήσεις τι μου λείπει σήμερα περισσότερο απ’ τις ανθρώπινες σχέσεις, θα σου απαντήσω, η ευγένεια. Και δεν είμαι η μόνη, νομίζω.

Δεν ξέρω αν έχουμε χάσει λίγο την μπάλα και την ανθρωπιά μας με τις νέες τεχνολογίες και τα συναφή, δεν ξέρω αν η υπερβολική αστικοποίηση έφερε την απομόνωση κι εν τέλει τη συμπεριφορά της χάβρας, δεν ξέρω αν η απογοήτευση της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης κι η οικονομική δυσπραγία του καθενός, μας έκανε να χάσουμε λίγο απ’ την ευγένειά μας. 
Σε εκείνα τα απλά και καθημερινά, που τις περισσότερες φορές μας χαρακτηρίζουν.
Χάθηκε πλέον το χαμόγελο απ’ τους ανθρώπους, εκείνο που χωρίς να ξέρεις τον περαστικό σου φτιάχνει τη μέρα. Εκείνο που ανοίγει ο γείτονας την πόρτα του ασανσέρ κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι, σου δίνει μια σακούλα που σου έπεσε απ’ τα χέρια και σου χαμογελά, απλώς γιατί σε βοήθησε σε κάτι…


Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017

Αληθινός και Λεβέντης ! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ , μιά ακόμη φωνή διαμαρτυρίας για τον ξεπεσμό του Ελληνικού Κοινοβουλίου…



Την  Δευτέρα από τη Θεσσαλονίκη θα ανακοινώσει ο Βασίλης Λεβέντης την απόφαση του να παραιτηθεί από βουλευτής της Ένωσης Κεντρώων και να παραμείνει μόνο πρόεδρος του κόμματος.







 Όπως δήλωσε ο ίδιος σε συνομιλία που είχε με κοινοβουλευτικούς συντάκτες, η απόφαση του αυτή είναι «ειλημμένη» και «κατασταλαγμένη», εάν αρνηθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος να επιστρέψει το ψηφισθέν νομοσχέδιο για την νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου ώστε να ισχύει για άτομα άνω των 18 ετών και όχι από τα 15 έτη.

«Δεν θα παραιτηθώ από πρόεδρος κόμματος, θα παραιτηθώ από βουλευτής, γιατί πρέπει στην Ελλάδα κάποιος να θυσιαστεί για να ταρακουνηθεί αυτό το τέλμα. Ας χαίρονται τους μισθούς τους. Εγώ θα κυκλοφορώ και θα κάνω λαϊκές συγκεντρώσεις και θα τους ξεφτιλίζω όλους... εγώ είμαι "σκυλοντόγκ"», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Λεβέντης.




«Ο καθένας γράφει ιστορία με τη συμπεριφορά του. Είναι ειλημμένη απόφαση να παραιτηθώ. Εγώ ό,τι λέω, δεν το αλλάζω. Το πρώτιστο είναι ότι αηδιάζω εδώ μέσα. Τώρα μέχρι να βγω έξω, τα πόδια μου από κάτω είναι σαν ηλεκτρική καρέκλα, δεν μπορώ, δεν θέλω ... Δύο χρόνια παλεύω για κάποια πράγματα. Να μειωθεί ο μισθός και ο αριθμός των βουλευτών, οι αποσπασμένοι, οι μετακλητοί υπάλληλοι ... Αν κάνω πίσω θα βγει το συμπέρασμα στην Ελλάδα ότι κάθομαι για το μισθό μου», προσέθεσε ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων.