Το χρονικό μιάς μεγάλης πολιορκίας… ( από έναν αυτόπτη μάρτυρα )

Κωνσταντίνος Παλαιολόγος !

Έπεσε πολεμώντας καί γνωρίζοντας ότι θα πεθάνει πάνω στά τείχη μαζί με τούς βουλευτές τής Συγκλήτου και τούς αξιωματικούς του στρατού του, καί δεν λάκισε σάν λαγός όπως θα έκαναν σήμερα οι περισσότεροι βουλευτές τής Βουλής τών Ελλήνων τρέχοντας να σωθούνε από τυχόν εχθρική, καί σώμα με σώμα επίθεση...

«…Στις 27 Μαΐου, πάλι  αυτοί οι λυσσασμένοι ειδω­λολάτρες άναψαν όλη τη νύχτα τόσο μεγάλες φω­τιές όσο και την προηγούμενη και τις κράτησαν αναμμένες μέχρι τα μεσάνυχτα. Οι τρομερές φω­νές και οι άγριες ιαχές τους ακούγονταν μέχρι την πλευρά της Ανατολίας, που βρίσκεται δώδεκα μί­λια μακριά από το στρατόπεδο.
Και όλος αυτός ο χαλασμός, για να τρομοκρατήσουν εμάς τους χρι­στιανούς. Αυτή η αλλοφροσύνη κράτησε μέχρι το πρωί. Αλλά όλη τη μέρα δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να σφυροκοπούν με τα κανόνια τους τα ά­μοιρα τείχη, ενώ σήμερα γκρέμισαν αρκετά κομμά­τια και μας έβαλαν σε πολλή δουλειά. Στη θάλασ­σα δεν είχαμε κανένα επεισόδιο. Τίποτε άλλο δε συνέβη αυτή τη μέρα, ούτε και τη νύχτα.

Στις 28 Μαΐου, ο Τούρκος αμηράς έβγαλε δια­ταγή με σάλπισμα σ' όλο το στρατόπεδό του, ότι όλοι οι πασάδες και όλοι οι άλλοι αξιωματούχοι των στρατευμάτων του έπρεπε να κατέβουν και να μείνουν όλη μέρα σης θέσεις τους, επειδή την επαύριο ο Τούρκος αυθέντης ήθελε να εξαπολύσει γενική επίθεση σ' αυτήν την αξιοθρήνητη πόλη, αλλιώς θα τιμωρούνταν με την ποινή του αποκε­φαλισμού. Μόλις δόθηκε η διαταγή σ' όλο το στρατόπεδο, έτρεξαν όλοι και με μεγάλη μάλιστα σπουδή να καταλάβουν τις θέσεις τους. Αλλά, όλη τη μέρα, από την ώρα που ξημέρωσε μέχρι που έπεσε η νύχτα, οι Τούρκοι άλλο δεν έκαναν παρά να φέρνουν πανύψηλες κλίμακες κοντά στα τείχη για να αναρριχηθούν σ' αυτές την επομένη, που θα ήταν η κρίσιμη μέρα της μάχης.
Αυτές, ήταν περίπου 2.000 σκάλες...

Κωνσταντίνος, ο πρώτος βασιλιάς τής Αυτοκρατορίας !

Όσο κι΄ αν ψάξουμε στην Ιστορία δεν πρόκειται να βρούμε άλλον ηγεμόνα από τούς τόσους πού πέρασαν μέχρι σήμερα,  πού νά έχει κάνει τόσα πολλά γιά τήν ανθρώπινη δικαιοσύνη, γιά τόν Χριστιανισμό καί τήν διάδοσή του, σύν τήν προσωπική του μετάνοια εφ΄ όρου ζωής και μέχρι τον θάνατό του γιά τα όποια ανθρώπινα λάθη του ώς ύπατου Δικαστή τής Αυτοκρατορίας !

Είναι λοιπόν ή, δέν είναι: καί Μεγάλος καί Άγιος ;

Τό έργο τού Μεγάλου και μετέπειτα Αγίου Κωνσταντίνου τον οποίον η Ορθόδοξη Εκκλησία μαζί με την μητέρα του την Αγία Ελένη εορτάζει στις 21 Μαϊου, θεωρείται σέ πολλά σημεία έργο τεράστιο και ανεπανάληπτο για την εποχή του, τό οποίο δυστυχώς σήμερα πολλοί είτε αδιαφορούν να μάθουν, είτε εσκεμμένα θέλουν να αγνοούν... 

Ήταν  λοιπόν αυτός πού:

Υπέγραψε τό διάταγμα τών Μεδιολάνων γιά τήν ανεξιθρησκεία στήν Αυτοκρατορία,

Κατάργησε τούς Χριστιανικούς διωγμούς πού για 300 περίπου χρόνια κατέφαγαν στα ιπποδρόμια με τα θηρία, στα μαρτύρια, στους εξευτελισμούς, στους αποκεφαλισμούς, στις διαρπαγές περιουσιών εκατομμύρια Χριστιανούς μάρτυρες, καί αναγνώρισε επίσημα τόν Χριστιανισμό.

Μετέφερε τήν πρωτεύουσα από τήν Ρώμη στήν Κωνστ/λη ώς έδρα τής Νέας Χριστιανικής θρησκείας,

Κατάργησε τήν σταύρωση καί τόν στιγματισμό τών καταδίκων μέ πυρωμένες σφραγίδες,

Νομοθέτησε βαριές ποινές γιά περιπτώσεις βιασμού καί κακοποίησης παιδιών,

Απαγόρευσε τίς μονομαχίες, καθώς καί τό νά ρίχνονται άνθρωποι στά θηρία,

Δημιούργησε θεσμούς Πρόνοιας καί προστασίας χήρων καί ορφανών,

Απαγόρευσε τήν πώληση καί κακομεταχείριση τών δούλων,

Κατάργησε τήν παράνομη παλλακεία ( 2η καί 3η συζυγία μέσα σέ νόμιμο γάμο),

Ενίσχυσε τόν Ιερό Κλήρο καί ξεχώρισε τήν Αστική καί Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη,

Έκλεισε όσους ειδωλολατρικούς ναούς ήσαν εστία μαγείας, νυκτερινών θυσιών καί ανηθικότητας ( μάγισσες καί ιερόδουλες),

Επανέφερε στά αξιώματά τους όσους Χριστιανούς τά είχαν χάσει από τούς διωγμούς καί τούς ξαναέδωσε πάλι τίς περιουσίες τους, πού τίς είχαν δημεύσει οί ειδωλολάτρες,

Απάλλαξε από τήν βαριά φορολογία καί χρηματοδότησε φιλανθρωπικά καί εκκλησιαστικά έργα καί Ναούς τόσο μέσα στήν Κωνσταντινούπολη όσο καί  στήν Παλαιστίνη, στούς Αγίους Τόπους, στό Σινά, στήν Αντιόχεια, στήν Νικομήδεια, στήν Βόρεια Αφρική, καί στήν Ρώμη ( Ναός Πέτρου καί Παύλου),

Αναδιοργάνωσε  τό τότε Κράτος, σέ πραγματικό Κράτος δικαίου...

Έκοψε νέα νομίσματα μέ τό μονόγραμμα τού Χριστού ( ΧΡ),

Έθεσε τό Χριστόγραμμα στήν περικεφαλαία του καί στήν Σημαία τής Σωματοφυλακής του,

Καθιέρωσε τήν Κυριακή Αργία ( πού μέχρι σήμερα έχουμε καί κάποιοι πάνε νά τήν καταργήσουνε ) γιά όλες τίς Δημόσιες Υπηρεσίες ( από 3 Ιουλίου τού 321) καθώς καί τόν εορτασμό τού Πάσχα σύμφωνα μέ τίς αποφάσεις τής Α΄ Οικουμενικής Συνόδου Νικαίας,

Καταπολέμησε τίς αιρέσεις καί τόν Αρειανισμό ( πρόδρομο τών σημερινών " μαρτύρων τού Ιεχωβά"),

Ύψωσε τό Σύμβολο τού Τιμίου Σταυρού στά Ανάκτορα, στά Δημόσια Κτίρια, στίς Πύλες τών Πόλεων καί στίς Δημόσιες κρήνες (βρύσες), ώς τήν ελάχιστη υποχρέωσή του απέναντι τού Χριστού καί σύμφωνα μέ τό όραμα τού Σταυρού πού είχε δεί στόν ουρανό εκείνο τό μεσημέρι, λίγο πρίν συγκρουσθεί μέ τόν Μαξέντιο στόν Τίβερη ποταμό:                 

--- " Κωνσταντίνε, Εν Τούτω Νίκα "

Αντικατέστησε μέ Χριστιανούς τά μέλη τής Συγκλήτου, καί τέλος

Άλλαξε τό ειδωλολατρικό Νομικό σύστημα μέ νέους Νόμους σύμφωνα μέ τίς αρχές τού  Ευαγγελίου.

Όσο κι΄ αν ψάξουμε στην Ιστορία δεν πρόκειται να βρούμε άλλον ηγεμόνα από τούς τόσους πού πέρασαν μέχρι σήμερα,  πού νά έχει κάνει τόσα πολλά γιά τόν Χριστιανισμό καί τήν διάδοσή του, σύν τήν προσωπική του μετάνοια εφ΄ όρου ζωής και μέχρι τον θάνατό του !

Είναι λοιπόν ή, δέν είναι: καί Μεγάλος καί Άγιος ;

Καί είναι καί Άγιος γιατί όπως ξέρουμε  βαπτίστηκε Χριστιανός στό τέλος τής ζωής του, ξεπλένοντας μέ τό βάπτισμα, τόσο τό Προπατορικό αμάρτημα αλλά καί όσα άλλα έγιναν στήν διαδρομή τής ζωής του...

Τρέχοντας με ποδήλατο μέσ΄ τήν κυκλοφορία…

Από καιρό τώρα μας γυρόφερνε η είδηση ότι έρχονται και στην Πάτρα τα« Δημοτικά ποδήλατα».
Τά περιμέναμε λοιπόν και για να πούμε και την αλήθεια κάναμε και τα σχετικά όνειρά μας....
Θα λύναμε το δικό μας ποδήλατο από τό στάντ της πλατείας Γεωργίου πού θα είναι δεμένο σάν ένα άτι πού υπομονετικά περίμενε το αφεντικό του, και θα τρέχαμε ευχάριστα , και στην εποχή μας  χαρούμενα, Ανοιξιάτικα, και ψυχαγωγικά, σαρώνοντας όλους τους κεντρικούς δρόμους της Πάτρας. Θα πηγαίναμε στις δουλειές μας, στους καφέδες μας και στα ψώνια μας και θα το αφήναμε σ΄ ένα άλλο στάντ στην επάνω πόλη, στην Βόρεια, στην Δυτική, ή όπου αλλού θα θέλαμε…Ακόμη, θα παίρναμε και πρωϊνές εισπνοές από το καθαρό αεράκι πού θα μας φυσάει τρέχοντας πάνω σε δυό ρόδες πράγμα δηλαδή πού και ιατρικώς ενδείκνυται και οσονούπω θα είμασταν και πιο ευτυχείς από την άσχημη "ποδηλατάδα της ζωής" πού μας οδήγησαν τα φρικτά μνημόνια…
Αυτό τό είδος τού ποδήλατου αποκλείεται να το δούμε από την Δημοτική αρχή. Άς φροντίσει γι΄ αυτό η Πολυτεκνική Οργάνωση Πατρών δωρίζοντας ένα παρόμοιο όχημα !
___________________

Αυτά σκεπτόμαστε λοιπόν κάνοντας και τα όνειρά μας...
Επίσης, μη το ξεχνάμε και αυτό, ότι θα έχουμε ασυλία κατά παντός κανόνος κυκλοφορίας και ότι θα περνάμε τραγουδώντας και με κόκκινο μια και το ποδήλατο είναι ελεύθερο να κάνει ότι στροφή και τούμπα θέλει  ακόμη και μέσα στην μέση του δρόμου, πάνω ή κάτω από τα φανάρια  χωρίς κανείς να του το απαγορεύει. Έτσι «λέει» τουλάχιστον ο άγραφος κανόνας της Πατρινής κυκλοφορίας και πιθανόν και άλλων «δημοκρατικών» πόλεων και δημοκρατικότατων πολιτών…Αλλά και η Αστυνομία, Τροχαία, καί υπόλοιποι τής Τάξεως πάντα δικαιώνουν τον ποδηλάτη γιατί κάπου άκουσα ότι τον θεωρούν πεζό πού αντί για πόδια έχει ρόδες! Περίφημη σκέψη καί μπράβο σε όποιον σοφό Διευθυντή τής Αστυνομίας έχει δώσει τέτοιες εντολές στά αστυνομικά όργανα να μή γράφουν τούς ποδηλάτες !

Πήραμε πάλι και φέτος το Άγιο Φώς ! Πόσοι όμως γνωρίζουν πώς ακριβώς βγαίνει ;

Απάντηση σ΄ αυτούς πού μιλάνε για «φώσφορα και αναπτήρες» πού ανάβουν το Άγιο Φώς !

http://www.kivotoshelp.gr/index.php/praktikh-theologia-menu/838-apantisi-s-aftoys-poy-milane-gia-fosfora-kai-anaptires-poy-anavoun-to-agio-fos  

Στα βάθη των αιώνων χάνονται οι πληροφορίες, για το ακριβές έτος που για πρώτη φορά εμφανίσθηκε το Άγιο Φώς, στο Ναό της Αναστάσεως των Ιεροσολύμων. Τα εγκαίνια του πρώτου Ναού έγιναν στις 13 Σεπτεμβρίου στα 330 μ.Χ. επί βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου. 
Στα εγκαίνια παρίστατο ασφαλώς και η Αγία Ελένη, η οποία είχε κατέβει στην Αγία Πόλη αρκετούς μήνες νωρίτερα ψάχνοντας για τον Τίμιο Σταυρό. 
Ο πατριάρχης και ιστορικός Δοσίθεος Ιεροσολύμων στην Εκκλησιαστική του ιστορία "περί των Ιεροσολύμοις Πατριαρχευσάντων" ( Δωδεκάβιβλος ), στο Β’ βιβλίο – κεφ. Α’ σχετικά αναφέρει: 
" …η δε Βασίλισσα (Ελένη) μετά χαράς μεγάλης και φόβου ανελομένη τον ζωοποιόν Σταυρόν , και ασπασαμένη προσεκύνησε, και εξ εκείνου ήρξατο η εορτή της υψώσεως εις τα Ιεροσόλυμα μετά το ευτρεπισθήναι δηλαδή τον περιβόητο Ναόν, τής τού Χριστού Αναστάσεως …. 
Ει και ύστερον, δια το ουράνιον φώς του αγίου Τάφου, μετετέθη είς τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν…" ( δηλ. τήν Κυριακή τής Σταυροπροσκυνήσεως). 

Τι είναι όμως το Αγιο Φώς, και πως παρουσιάζεται; 
http://www.kivotoshelp.gr/index.php/praktikh-theologia-menu/123-pos-vgainei-to-agio-fos

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ καί μέ καλές ελπίδες !

Οί ημέρες πένθους τής Μεγάλης Σαρακοστής τελειώνουν και τελείωσαν,  και η Ανάσταση του Χριστού  πλησιάζει μόνο όμως για όσους  ζούνε  Παραδοσιακά τις μέρες αυτές και για όσους θα χαρούνε πραγματικά και ουσιαστικά το Πάσχα πού έρχεται…

Και όπως μας λέει και ο φίλος μας ο Θανασάκης ο δάσκαλος ( καλή του ώρα ), «να κάνουμε Πάσχα  όχι μόνο μέ φαγοπότι – κρασοπότι, όπως κάνουν κάποιοι ( πού άλλωστε και όλον τον υπόλοιπο χρόνο το ίδιο κάνουνε, άσε τους αυτούς τόχουνε χάσει το τραίνο…) αλλά νά ζήσουνε πραγματικά και την Ανάσταση του Χριστού παραμένοντας ως το τέλος της νυκτερινής  Θείας Λειτουργίας και πού δεν θα σκορπίσουμε «σαν τα κατσίκια μη έχοντα  ποιμένα» μόλις ακουστεί το «Χριστός Ανέστη». 

---«Γιατί  συνήθως έτσι γίνεται εδώ στις πολιτείες…»,  μας τόνισε πάλι ο δάσκαλος, και μόλις ακούσουνε οι λεγόμενοι  «ευσεβείς Χριστιανοί» ( σύμφωνα και με τον τίτλο πού συνήθως δίνει στους Πατρινούς ο Μητροπολίτης μας ), το επόμενο τροπάριο μετά το Χριστός Ανέστη πού λέει «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήσονται οι εχθροί αυτού…» αυτοί γίνονται καπνός σαν  να είναι κι΄ αυτοί εχθροί του Χριστού και φεύγουνε τρέχοντας για να γλιτώσουν…

---«Και από ποιόν να γλιτώσουνε δάσκαλε ;» τον ρωτήσαμε με απορία.

---«Αυτό ρωτάω κι΄ εγώ τόσα χρόνια» μας είπε, «και  αν το μάθετε να μού το πείτε να το ξέρω κι΄ εγώ… Πάντως υποψιάζομαι πώς εκείνο πού ενδιαφέρει περισσότερο τους «ευσεβείς χριστιανούς» είναι η μαγειρίτσα νομίζοντας και  ότι λειτουργηθήκανε απλώς και μόνο ακούγοντας το «Χριστός Ανέστη», αυτό τους αρκεί ! ».

---Πράγματι, παραείναι  ευσεβείς δάσκαλε, αυτοί οι Χριστιανοί…

Και αυτά μέν για τις μέρες τις δικές μας, χωρίς να προχωρήσουμε και σε θεολογικές αναλύσεις.

Γιατί ένα VIDEO πού είδαμε τελευταία μας έκοψε την διάθεση βλέποντας τι υποφέρουν οι  Ελληνο-Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Συρίας.

 


Αυτούς πού πραγματικά έπρεπε σύσσωμη η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος και οι Μητροπόλεις να βοηθήσουν  κι΄ όχι να ρίξουν όλο το βάρος σε αλλόπιστους και αλλόδοξους πού ανάμεσά τους υπάρχουν και τζιχαντιστές  για να μας πάρουνε αύριο, μη αμφιβάλουμε,  και το κεφάλι μας…

Τα παρακάτω δυστυχώς δεν τα δείχνουν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ούτε και οι ΜΚΟ κι΄ έχουν τους «λόγους» τους και τις μίζες τους γι΄αυτό…

Ως πότε όμως θα σιωπούν ΜΜΕ και κυβερνήσεις στη νέα γενοκτονία των Ορθοδόξων Χριστιανών στην Μέση Ανατολή;

Eπίθεση μέσα στις Άγιες ημέρες του Πάσχα πραγματοποιεί το ISIS στην Ελληνορθόδοξη πόλη της Σελευκούπολης που βρίσκεται στην κεντρική Συρία με άν συγκλονιστικό βίντεο να βλέπει το φως της δημοσιότητας όπου Ελληνορθόδοξοι ψέλνουν στην λειτουργία της Κυριακής των Βαΐων την ώρα που βομβαρδίζονται από τους ισλαμιστές.

Νάρχονταν πάλι εκείνα τά χρόνια τα παλιά, και μέρες πρίν το ΄85……

Όσο περνάνε  τα χρόνια και η κατάσταση της κοινωνίας επιδεινώνεται  συχνά – πυκνά ακούμε κάτι φωνές  «παλαιών καπετανέων»  πού θυμούνται εκείνες τις ωραίες εποχές του «πρίν το ΄85» πού ζήσανε, και πού θάθελαν πάλι  αν ήταν ποτέ δυνατόν αυτό, να ξαναγύριζαν…


Δεν ξέρουμε τώρα αν σε κανένα χωριό της  Αφρικής υπάρχουν καταστάσεις σαν εκείνες της  τότε Ελλάδας «…πού ζήσαμε εμείς οι  παλαιότεροι, αλλά αν το ήξερα θάπαιρνα των ομματιών μου και την σύνταξή μου  και θα τόσκαγα για εκεί…»  μούλεγε πρό ημερών ο δάσκαλος ο Ζήσης συμπληρώνοντας επί τούτου « και θα ζούσα σαν βασιλιάς»
Όχι ότι είναι βασιλικός κατά κόμμα αλλά ότι θα είχε όλα τα καλά μια και η σύνταξή του η μικρή, μόνο στην Αφρική των Ζουλού και των Μάου μάου θα είχε σοβαρο αντίκρυσμα. Εκτός βέβαια αν πηγαίνοντας εκεί  αντί να φάει αυτός την σύνταξη τον προλαβαίνανε τίποτα άγριοι  ιθαγενείς και τον τρώγανε οι  ίδιοι ! Γιατί συμβαίνουν κι΄αυτά, μη το ξεχνάμε…

Όποιοι ανήκετε λοιπόν σε αυτές τις παραπάνω ηλικίες  όμως θα καταλάβετε: «H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε…Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να… μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί..
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά..
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσυκλέτες χωρίς δίπλωμα…

Η «επίσκεψη» ενός Αγίου χειρούργου στην Πολιτεία μας…

 

Πάνε τώρα 6 περίπου μέρες πού το ιερό λείψανο ενός μεγάλου Ρώσσου Αγίου βρίσκεται στην πόλη μας.
Και οφείλουμε να ομολογήσουμε χωρίς θρησκευτικό σωβινισμό υπεράσπισης  ότι  αυτό πού συμβαίνει τις μέρες αυτές μέσα στον Ναό του Αγίου Ανδρέα  από τις χιλιάδες λαού πού καταφθάνουν για προσκύνημα ότι είναι κάτι το πρωτοφανές και εντυπωσιακό. Ούτε και στήν εορτή του Αγίου Ανδρέα δεν είχαμε τέτοιες πολυπληθείς και σε αδιάκοπη συνεχή ροή  συγκεντρώσεις προσκυνητών  και τέτοια φαινόμενα !
 

 

VIDEO από τήν ζωή του Αγίου Λουκά...

Ο κόσμος  βέβαια βρίσκεται σε δοκιμασίες και αναζητεί την Θεία βοήθεια είτε στον Θεό είτε στους Αγίους Του. Θέλει από κάπου να πιαστεί  στα βάσανα υγείας, προβλημάτων του βίου αλλά και ανεργίας πού πολλοί βρισκόμαστε. Θα μού πείς: «και καλά τώρα, θα σού δώσει ο Άγιος λεφτά; Μήπως θα σε διορίσει; ». Άπαγε της βλασφημίας!

Στον Άγιο δεν πάμε για λεφτά, δεν πάμε να μας πληρώσει την ΔΕΗ, ή την Εφορία. Πάμε να μας δώσει  υγεία, «γειά μου πλούτη μου…» πού λέγανε και οι παλιοί  και αυτό μας αρκεί. Πάμε ακόμη να μας δώσει  αίσθημα  ελπίδας για μας και τα παιδιά μας στην ταραγμένη εποχή πού ζούμε, να μάς δώσει ακόμη πίστη, δηλαδή εμπιστοσύνη στον Θεό μέσα στην καθημερινότητά μας…

Αλλά άς μη απορούμε, υπάρχουν και κάτι περιπτώσεις μέ θαυμαστές συγκυρίες πού φέρνουν οι Άγιοι  για τα προβλήματά μας, και για τις δυσκολίες των παιδιών μας, και εκεί πού ήταν βαθύ σκοτάδι φαίνεται λίγο φώς τακτοποίησης βγαλμένο από τα ανέλπιστα…Μιά πόρτα ανοίγει...Και κάθεσαι μετά και λές «μά πώς έγινε αυτό, τι θαύμα ήταν αυτό αναπάντεχο…».

πρωτοπρεσβύτερος π.Γεώργιος Παπασταύρου ( 1921 - 2016 )

πρωτοπρεσβύτερος π.Γεώργιος Παπασταύρου ( 1921 - 2016 )

Τις μέρες αυτές ένα ξεχωριστό πρόσωπο της τοπικής Εκκλησίας έφυγε για τον ουρανό μετά απο 60 τόσα χρόνια συνεχούς και συνεπέστατης διακονίας στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων. Πολλά γράφτηκαν τις μέρες αυτές για το πρόσωπό του και σε όλα αυτά τα δημοσιεύματα διάχυτος είναι ο σεβασμός και  η αναγνώριση του έργου του ακόμη και από ανθρώπους πού δεν φαίνεται να είχαν και πολλά πάρε δώσε με τον κλήρο. «Το καλό να λέγεται», λέει κάπου ο λαός και αυτό ισχύει και για εδώ και με το παραπάνω μάλιστα…

Ένα σχόλιο πού βρήκαμε σε κάποιο Χριστιανικό ιστολόγιο πού το υπογράφει ο «Μέτοικος» δίνει θα λέγαμε και το ακριβές στίγμα παρουσίας στην Εκκλησία και στην Κοινωνία του πατρός Γεωργίου Παπασταύρου. Γράφει σχετικά :
«Υπήρξε μιά μεγάλη μορφή τής τοπικής Εκκλησίας, καί όχι μόνο.Στήριξε πολλούς πιστούς πού κατέφευγαν σ΄ αυτόν. Πέρασε δοκιμασίες καί θλίψεις προσωπικού επιπέδου εκπληρώνοντας έτσι καί το ψαλμικό "πολλές οι θλίψεις τών δικαίων". Λογιζόταν ώς αυστηρός αλλά άμα εσύ έκανες υπακοή σ΄αυτά πού σού έλεγε καί δεν έκανες παραβάσεις δεν είχες πρόβλημα. Είχε διάκριση πραγμάτων, προσώπων, καί καταστάσεων.  Είχε καί το διορατικό σε κάποια μορφή καί ακόμη καί εάν σού έλεγε πράγματα αντίθετα από την κοινή λογική,αυτός έβγαινε σωστός γιατί ήταν εκ Θεού αυτό πού σού έλεγε, όχι ανθρώπινο δικό του ! Καθόταν με τίς ώρες περιμένοντας μήπως φανεί καμιά ψυχή για Εξομολόγηση! Άς είναι αιωνία η μνήμη τού πατρός Γεωργίου και ο Χριστός άς τόν έχει στά δεξιά Του στόν Παράδεισο. Πολλά συλλυπητήρια στούς δικούς του. Μέτοικος »

Άς δούμε τι έγραψε παρακάτω για τον πατέρα Γεώργιο στο facebook ο π.Ιγνάτιος Καζάκος,  ο Πατρινός  ηγούμενος της Μονής Ποιμένων, των Αγίων Τόπων.

Αμόκ φυγής – έρχονται τώρα και στην Πάτρα;

 

«Πρόσφυγες ; ή κατακτητές  του  Αλλάχ» για εξανδραποδισμό της Ευρώπης;

 

 

Ζούμε σε καιρούς πανούργους και ανάποδους. Κάπου σαν να έχουμε τρελλαθεί,  όπου το άσπρο λέγεται μαύρο και το μαύρο φαίνεται άσπρο κι΄όπου ο ένας θέλει να βγάλει το μάτι του αλλουνού αν τύχει και ακούσει αντίθετο λόγο!
Και μάλιστα από λεγόμενους «δημοκράτες». Πού ξεφτιλίζουν την  αρχαία  Αθηναϊκή δημοκρατία, το πρότυπο αυτό  της δικαιοσύνης της Εξουσίας!   Θάλεγε κανείς ότι οι περισσότεροι από αυτούς έχουνε πιεί εκείνο το «τρελλό νερό» για το οποίο και άλλοτε  έχουμε μιλήσει, ώστε να μή  μπορούνε να ξεχωρίσουνε «δυό γαϊδουριών άχερα» πού λέει και ο λαός...Μ΄ αυτές λοιπόν τις «εσωτερικές προϋποθέσεις» βλέπουμε τα τελευταία χρόνια  να έρχονται κατά κύματα –και κυριολεκτικά επάνω στα κύματα- άνθρωποι απ΄ όλες τις φυλές της γής και να προσγιαλώνονται στα Ελληνικά νησιά μας. «Σύνορα θαλάσσια δεν υπάρχουν», μας τόνισε χωρίς τσίπα ο κύριος Τσίπρας μαζί με την Τασία δίνοντας έτσι το σφύριγμα όχι μόνο ελεύθερης κατάληψης των νησιών μας αλλά και της καταστροφής του Ελληνικού τουρισμού πηγαίνοντάς τον στον πάτο ! 

Λαοί  καί Κυβερνήσεις πού ενδιαφέρονται για τούς Πολίτες τους :
Ένα VIDEO από την Κυβέρνηση τής Αυστραλίας...

-----------------------------------
Όλοι αυτοί πού καθημερινά έρχονται μέσω θαλάσσης στα νησιά μας πάνω στο χαλί της Χαλιμάς ως «μετακινούμενοι Ασιάτες» δεν ξέρουμε πώς ακριβώς πρέπει και  να ονομάζονται;

Να τους πούμε «πρόσφυγες»; Αλλά ποιοί λέγονται πρόσφυγες ;

Ένας καρνάβαλος εξομολογείται: « Η Πάτρα βρίσκεται στα χέρια μου κι΄ ότι θέλω εγώ την κάνω…»

Τις μέρες αυτές, πού ένα μέρος τού λαού μας φαίνεται να ξεδίνει διώχνοντας για λίγο στενοχώριες, αναφραγκιές, χαράτσια και φουρτούνες, σκεφτόμασταν από καιρό με ποιό τρόπο και αν ήταν δυνατόν να παίρναμε μια συνέντευξη από τον «βασιλέα» της Πάτρας Καρνάβαλο !

Γιατί μπορεί ο κοσμάκης να έχει πρόβλημα επιβίωσης αλλά από την άλλη πλευρά εμείς οί Πατρινοί δεν ξεχνάμε και την πατρογονική μας συνήθεια  τις μέρες αυτές βγαίνοντας στους δρόμους τραγουδώντας και χορεύοντας στον ρυθμό του τάνγκο…

Τον Δήμαρχο μόνο δεν βλέπουμε να πρωτοστατεί όπως κάτι άλλοι παλαιότεροι πού τρέχανε σαν τις σουσουράδες σε χορούς και πανηγύρια, αλλά τούτος εδώ ο κόκκινος Πελετίδης έχει δικό του ιστορικό ως ΚΚΕ του «πονεμένου, εργατικού, αλλά άφραγκου λαού» και ως εκ τούτου κάνει κράτει μη παρεξηγηθεί κι΄ όλας ως μπουρζουάς της κεφαλαιοκρατίας !

Αυτά σκεπτόμουν και διαλογιζόμουν μαζί με το μικρό μου επιτελείο βλέποντας τον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου γεμάτο κόσμο και πατείς με πατώσε, να κινδυνεύει να πάθει ρήγμα απ΄ όλες τις φυλές και τα φύλα της γής…

Μικρά παιδιά ντυμένα με πολύχρωμες στολές, κίτρινα, πράσινα, κόκκινα, καπέλα περίεργα, παιχνίδια, μπαλόνια, ροκάνες ποδήλατα, μαμάδες, καρότσια και άλλα τινά όλα μαζί ανακατωμένα συνέθεταν τον πίνακα της νέας Πάτρας και γιατί όχι και της νέας Ελλάδας πού δεν την σκιάζει τίποτα, ακόμη και αν η κοιλιά της παίζει ταμπούρλο από την πείνα και την ανέχεια…

Το σύνθημα «γλεντάτε γιατί πεθαίνουμε» φαίνεται να κυριαρχεί και στην πόλη μας, μη ψάχνοντας γιά ουδεμία άλλη διέξοδο πού θα μπορούσε να ελαφρύνει την θέση μας, να μας δώσει κάποια ελπίδα Ανάπτυξης ίσως και να μας σώσει…

Κι΄ εκεί πού σκεπτόμαστε με το επιτελείο μας όλα αυτά ανταλλάσσοντας απόψεις, πετάχτηκε ένας μικρός της παρέας, φαντασμένος, ονειροπαρμένος, αλαφροϊσκιωτος, ίσως και Σαββατογεννημένος…, και μας είπε το εξής αμίμητο : 

--« Καλά όλα αυτά εδώ πού λέμε τώρα, αλλά δεν το κρύβω θάθελα να μπορούσα να πάρω και μια συνέντευξη από τον ίδιο τον Καρνάβαλο πού θα μας μιλούσε για την Πάτρα…».