Έφθασαν τίς 82 οί τυφλές μαϊμούδες πού έπαιρναν επιδόματα…Κύκλωπα !

Κι΄ αυτός τυφλός;








Από πολλά χρόνια τώρα είχαμε δημοσιεύσει μία έντονη διαμαρτυρία για εκείνους τους «κόκκινους μεταλλικούς διαδρόμους» τυφλών, καρφωμένους πάνω στα κανονικά πεζοδρόμια της πολιτείας μας....

 
Πάτρα, η πολιτεία τών χιλιάδων ( ; ) τυφλών...

Και δεν μαθεύτηκε ποτέ μέχρι σήμερα  ποιός «εκσυχρονιστής»  σύμβουλος, προμηθευτής, ή παρατρεχάμενος της τότε ( ; ) Δημαρχιακής αυλής ( ίσως καί Δήμαρχος ) τα είχε προτείνει να μπούνε στην ταλαιπωρημένη Πολιτεία μας, και μάλιστα σε τόσο μεγάλη έκταση, και κυρίως σε τόσο στενά πεζοδρόμια πού όχι μόνο ένας πού βλέπει, αλλά πολύ περισσότερο καί ένας τυφλός στραβοπατάει επάνω τους ! 

-- Μά, κι΄ εσύ τυφλός;

-- Διάβασε παρακάτω να δείς, καί πόσοι άλλοι σάν κι΄ εμένα βρεθήκανε στήν Πάτρα !

-------------------


Καθώς επίσης και τά πόσες χιλιάδες ευρώ, με τις ανάλογες ( πιθανόν) αγορές, προμήθειες, μεσολαβήσεις και ενδεχομένως και μίζες διακινήθηκαν γι΄ αυτό το «τεράστιο» προσθετικό έργο πού θα εξυπηρετούσε τους πολλούς τυφλούς «όλης της Πάτρας» πού μάλιστα σπανίως βλέπουμε να υπάρχουν και να κυκλοφορούνε στους δρόμους της…

Εκείνο όμως πού στα χρόνια αυτά διαπιστώσαμε, ακούσαμε, και είδαμε, ήταν οί δεκάδες περιπτώσεις, γυναικών κυρίως πού έφαγαν τα μπερδικλωμένα πόδια τους και εν συνεχεία τά μούτρα τους απ΄ αυτά τα μεταλικά πεζοδρόμια και κατέληξαν στους ορθοπεδικούς χωρίς απαραιτήτως να φοράνε και ψηλά τακούνια…

Άσε πού αν κάποιος σταθεί και παρατηρήσει πού περπατάνε οί διαβάτες θα ιδεί ότι αποφεύγουν σαν τον «διάβολο από το λιβάνι» να πατήσουν πάνω σ΄ αυτά τα κόκκινα λούκια πού προεξέχουν τουλάχιστον δύο εκατοστά πάνω από τις πλάκες των πεζοδρομίων…

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com
 

Η Μονή Γηροκομείου ορφάνεψε, και η Πάτρα επίσης ! Ο θάνατος του γέροντα Χριστοφόρου Μεϊντανά…

Ο πρό ηγούμενος, τής ιστορικής Μονής Γηροκομείου Πατρών παπά Χριστόφορος, έτοιμος γιά τό τελευταίο ταξίδι του...

----------------------------------------

Τις μέρες αυτές,  όπου τα πάντα έχουν ανατραπεί, κι΄ όπου τα πάνω έχουν γίνει κάτω, τά δεξιά έχουν γίνει αριστερά και τά ίσα στραβά,  υπάρχουν, δόξα τώ Θεώ, καί κάποιοι άνθρωποι  πού φώτισαν, και με τις παρακαταθήκες τους θα φωτίζουν ακόμη τις ανθρώπινες κοινωνίες…

Ένας απ΄αυτούς τους ξεχωριστούς, σκληραγωγημένους, και θαρραλέους ανθρώπους  υπήρξε και ο γέροντας  Αρχιμανδρίτης  Χριστόφορος Μεϊντανάς,  πρώην ηγούμενος της  ιστορικής Μονής Γηροκομείου Πατρών, πού ατυχώς μέσα από μια σειρά δοκιμασιών υγείας κατέληξε στο τέλος τυφλός σε αναπηρικό καροτσάκι μέχρι πού χθές έφυγε για πάντα από κοντά μας...

Ψηλός, αδύνατος, ασκητικός στην εμφάνιση, απλός, καταδεκτικός, συγχωρητικός,πού γινόταν θυσία γιά όσους ζητούσαν όχι μόνο τίς ευχές του καί τίς προσευχές του, αλλά και την υλική βοήθειά του...

Κι΄ ακόμη, ευθύς και ίσος στον λόγο του, με το «ναι, ναι», το «όχι – όχι»  και την αλήθεια  πάντα στο στόμα του, όποιος κι΄ αν ήταν ο συνομιλητής του, παρηγορητικός στους φτωχούς, στους πονεμένους, και στους αμαρτωλούς, πού κατά δεκάδες  Εξομολογούνταν σ΄ αυτόν…

Βρήκα έναν παλιό φίλο πού τον ήξερε καλύτερα, άς τον πούμε εδώ κύρ Γιάννη,  και μού είπε τα εξής περίπου:

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com 

Γιατρέ μου σώσε με, αλλά δεν έχω να σε πληρώσω…

Χορτάσαμε ευχάριστα ψέματα ! 

Καιρός τώρα να χορτάσουμε καί σωστές αλήθειες...









Τις μέρες αυτές, πού πολύ λίγοι άνθρωποι δίνουν σημασία στην φωνή τής συνείδησής τους και  πού ακόμη λιγότεροι  σε ανθρώπινες ευαισθησίες, ακούμε κάποια περιστατικά και παίρνουμε ελπίδα και θάρρος ότι επιτέλους υπάρχει ακόμη ανθρωπιά σ΄ αυτήν την ρημαγμένη χώρα…

Διάφορα, μεμονωμένα βέβαια περιστατικά, πού από δημοσιογραφική σπόντα κυρίως και όχι από μια ευσυνείδητη παρουσίαση του καλού φθάνουν μπροστά μας, δείχνουν ότι υπάρχουν και κάποιοι «άλλοι άνθρωποι…», εκφραστές του καλού πού όμως περνούν απαρατήρητοι…

Αυτούς λοιπόν, τους «καλούς» κατά μία έννοια, θα έπρεπε η κοινωνία να τους προβάλλει προς μίμηση. Αλλά δυστυχώς τέτοιες αγαθές ευαισθησίες σήμερα και ως επί το πλείστον δεν έχουμε…

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com 

Το έμφραγμα του Καρνάβαλου στην Πάτρα, και η αδιαφορία των υπευθύνων σε περίπτωση έκτακτου συμβάντος…

Ένα έκτακτο συμβάν μπορεί να φέρει σε όλο αυτό το πλήθος τα πάνω κάτω!

Καί ποιός μπορεί να υπογράψει ότι ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί αυτό;

Άς πάρουμε λοιπόν τά μέτρα μας...
Τις μέρες αυτές, πού το Καρναβάλι έδινε κι΄ έπαιρνε με αποκορύφωμα εκείνο το ξεσάλωμα της Κυριακής, όπου τουλάχιστον 30.000 μπούλες πλημμύριζαν  τους δρόμους της Πάτρας, καθόμουνα σκεφτικός  πίνοντας τον πικρό καφέ μου ( μού έλεγε φίλος της παλιάς φρουράς ) και αναλογιζόμενος, ότι θά αρκούσε μία μόνο «ατυχή» παράμετρο γιά να εξελιχθεί, μή γένοιτο, σέ μιά μεγάλη τραγωδία...
Κι΄ αυτό λόγω της κυκλοφοριακής ιδιαιτερότητας πού έχει αυτή η Πολιτεία…
Έχουν ξεχάσει φαίνεται οί «αρμόδιοι», ότι τις ώρες αυτές πού όλοι οι δρόμοι της Πάτρας έχουν κλειστεί και αποκλειστεί, ότι θα αρκούσε μόνο ένα «τυχαίο» συμβάν γιά να εξελιχθεί σ΄ ένα μεγάλο κακό απ΄ αυτά πού μια φορά έρχονται και μετά τα θυμόμαστε για πάντα…
Εκτός εάν κάτι τέτοια συμβάντα, τά έχουν ως αισιόδοξοι διαγράψει από το λεξιλόγιό τους ως ανύπαρκτα να συμβούν, όπως και εκείνος ο καπετάνιος του Τιτανικού πού έλεγε και υπόγραφε αλαζονικά ότι «ούτε ο Θεός δεν μπορεί να το βυθίσει»!
Υπερφίαλος λόγος !  Κι΄ όμως βυθίστηκε…
Αυτή λοιπόν την «ατυχή παράμετρο» μιάς εξίσου «ατυχούς στιγμής» οί αρμόδιοι φαίνεται να την ξεχνούν!
Και είτε αυτός ο αρμόδιος ( συνέχισε ο φίλος ), είναι ο ευγενής κατά τά άλλα κύριος Δήμαρχος, είτε είναι ο εξ΄ ίσου ευγενής Αστυνομικός ή Πυροσβεστικός Διευθυντής, είτε κάποιος Ανώτατος Δικαστικός, είτε η Περιφέρεια και η Πολιτική Προστασία…
Αλήθεια, από πού μπορεί να πηγάζει μιά τέτοια αισιοδοξία καί μία προεξόφληση ότι όλα θα κυλήσουν καλά;

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

Πάτρα – Κεφαλονιά : Μας ζώσανε οί σεισμοί κι΄ εμείς χορεύουμε…

Χειμωνιάτικα, μέσα στήν βροχή, στό κρύο, στήν υγρασία.Νά έχεις καί μικρά παιδιά, χωρίς μιά τουαλέτα, χωρίς θέρμανση, χωρίς μιά βρύση γιά πλύσιμο...Καί όλα αυτά έτσι ξαφνικά, μέσα σε μισή ώρα ήλθαν τα πάνω κάτω καί βρέθηκαν όλοι αυτοί στούς πέντε δρόμους καί στά έξω χωράφια ! Τί μικρός λοιπόν πού είναι ο άνθρωπος...

Συνήθως, τέτοιες εικόνες με αντίσκηνα στήν καρδιά τού χειμώνα, τά ΜΜΕ αποφεύγουν να τίς δείχνουν, κρύβοντας έτσι τήν ζοφερή αλήθεια !
Πιθανόν, γιά να μή στενοχωρήσουν κάποιους πολιτικούς φίλους τους, γλιτώνοντάς τους έτσι από την πίεση τού κόσμου καί τής πραγματικότητας...

-------------------
Όμως...

Αυτοί οί επαναλαμβανόμενοι «σεισμοί της Κεφαλονιάς», πού όλο λέμε «να, τώρα σταμάτησαν…», και πού εν τούτοις «αύριο ξαναρχίζουν…» μας έχουν πολύ προβληματίσει…

Γιατί δεν είναι απλοί μετασεισμοί όλο και παρακάτω ρίχτερ, αλλά είναι κάτι δυνατές σκουντιές πού κανείς δεν ξέρει σε πόσο ύψος θα φθάσουν, και από ποίο βάθος έρχονται…

Μ΄αυτές λοιπόν τις σκέψεις δεν το κρύβουμε πολύ ανησυχούμε. Είναι άραγε μόνο αυτό; Θα έλθει τίποτα άλλο; Ποιός ξέρει ;

Ένα κείμενο πού έπεσε τελευταία στα χέρια μας από έναν δόκιμο χρονογράφο, δημοσιογράφο, λογοτέχνη, κλπ τον κ. Σταύρο Ιντζεγιάννη γνωστό πρόσωπο και πρώην καταστηματάρχη στην πάλαι ποτέ ευγενή  Πολιτεία μας ( «καφέδες Σταύρος» ), με έβαλε και σε κάποιες άλλες «υποψίες» και περί Θεού σκέψεις ότι το «σεισμικό νόμισμα» έχει σχεδόν πάντα δύο όψεις…

Άς δούμε λοιπόν το ενδιαφέρον κείμενό του:

«…Σεισμοί, λοιμοί, λιμοί, και καταποντισμοί. Ο κόσμος 

γύρω μας δοκιμάζεται. Αμερική. Γαλλία. Αγγλία, Ιταλί­α.  

Σλοβενία παντού πλημμύρες, καταιγίδες, χιονοθύ­ελλες.  

Ο κόσμος στο έλεος του καιρού. Χαμός και δίπλα μας η  

Κεφαλονιά να μετράει πληγές από τους σεισμούς οι  

οποίοι μετά από 60 χρόνια ξαναγκρεμίζουν το νησί.

-Ήρθε η συντέλεια του κόσμου, σταυροκοπιέται ή κυρα  

Σταματίνα. Και την Ιδια ώρα η Πάτρα «μη μου χαλάς τα 

γούστα μου και πάρε μου τα ούλα» καρναβάλι. Εκτός πια  
και αν όλη  αυτή η κατάσταση επιβεβαιώνει ότι είμαστε  

για τα  πανηγύρια.

Μασκαρά­δες όνομα και πράμα !...

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

Ένα βραβείο για τον παλιό ταχυδρόμο του χωριού μου !

Από σπίτι σε σπίτι, από στάνη σέ στάνη μέσα στό κρύο καί στά χιόνια για να μοιράσει τήν αλληλογραφία, να δώσει τήν επιταγή, νά μεταφέρει ένα καλό ή κι΄ ένα άσχημο νέο...

ΕΛΤΑ, αυτούς τούς παλιούς ήρωες τής υπαίθρου, γιατί τούς ξέχασες ;

Πότε θα τούς βραβεύσεις, όταν πεθάνουν ;

        --------------------------

Τά παλιά καλά χρόνια, τότε πού η επικοινωνία μεταξύ πόλεων καί χωριών ήτανε πολύ δύσκολη και τον χειμώνα με τις κακοκαιρίες σχεδόν αδύνατη, σπουδαίο ρόλο έπαιξαν οί αγροτικοί ταχυδρόμοι…

Όπως και σήμερα άλλωστε, αλλά πιο εκσυχρονισμένοι τώρα, πάνω σε μηχανάκια, μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα !
Αλλά και σε κάποια, ορεινά κυρίως χωριά, ακόμη και σήμερα το γράμμα, η σύνταξη και το χαμπέρι πάει και με μουλάρια, και με γαϊδούρια ίσως και άλογα…

Το τι δυσκολίες έχουνε συναντήσει αυτοί οί άνθρωποι είναι κάτι το απερίγραπτο και το αξιοθαύμαστο, πράγμα πού εμείς οί βολεμένοι στα Αστικά κέντρα σήμερα δεν μπορούμε να το καταλάβουμε !
Και πού δεν αντισταθμίζεται και δεν ξεπληρώνεται με τις τρείς κι΄ εξήντα ( 3,60 ) του μισθολογίου, ούτε και με τόν οποιοδήποτε φανταχτερό τίτλο «Δημοσίου υπαλλήλου» πού είχανε.

Σιγά τα λάχανα του μισθού και του τίτλου τώρα, όταν ένας άνθρωπος, καί μάλιστα καί κάποιας ηλικίας,  ξεποδαριασμένος, βρεγμένος και παγωμένος τον χειμώνα σαν να πολεμάει στα χιόνια της Πίνδου το ΄40, ζεσταμένος στο λιοπύρι  και ταβανιασμένος από τον ήλιο το καλοκαίρι, και κάποιες φορές και κυνηγημένος από αγριόσκυλα Γκέκηδες και Ποιμενικούς από στάνες και μαντριά πού ζητάγανε να τον κατασπαράξουν, μπορεί τώρα να θεωρηθεί ότι «πληρώνετε καλά κι΄ ότι δεν πρέπει να έχει κανένα παράπονο» !

Κούφια λόγια υψηλά ισταμένων πού ποτέ τους δεν οδοιπόρησαν στην άγρια ύπαιθρο, αλλά πού έμαθαν γι΄ αυτήν την ύπαιθρο όταν κάνανε ρομαντικές διαδρομές σε κάποιο παραθεριστικό κέντρο το καλοκαίρι…

Αλλά η ύπαιθρος του αγροτικού διανομέα δεν ήταν τέτοια !

Θυμάμαι τον παλιό ταχυδρόμο με την τσάντα του και την καραμούζα του σε κάποια χωριά πού πέρασα στην ζωή μου, καθώς  και την αγωνία με την οποία περίμεναν οί χωρικοί να τους πεί αν έχουν ή δεν έχουν γράμμα !

Γράμμα από τον Καναδά, γράμμα από την Αμερική, γράμμα από την Γαλλία και την Αφρική, άντε και από την Λεγεώνα των Ξένων τότε πού δεχότανε ακόμη ξένους και μάλιστα και πολλούς Έλληνες …

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

«Μύλοι Αγίου Γεωργίου» ! Το Νέο Υπεραστικό ΚΤΕΛ της Πάτρας…

Μύλοι Αγίου Γεωργίου ! 

Παλιά εποχή, ξεφορτώνοντας τά αλεύρια...

Όταν εδώ και πολλά χρόνια συνδέθηκε για πρώτη φορά με Υπεραστικά λεωφορεία η Πάτρα με την Αθήνα  μέσω εκείνου  του  θρυλικού  «Πρακτορείου  Γκιόκα» της  Αγίου Ανδρέου, θυμάμαι τους εκατοντάδες επιβάτες μέσα σε ζέστες, σε ξεροβόρια, σε βροχές, και παγωνιές να στέκονται όρθιοι σάν την καλαμιά στόν κάμπο περιμένοντας το λεωφορείο για Αθήνα, γιά νά πάει ο καθένας στις όποιες δουλειές του…

Αργότερα τα πράγματα  κάπως συμμαζεύτηκαν όταν  φτιάχθηκε στην Όθωνος Αμαλίας το υποτυπώδες για τις ανάγκες  μεταφοράς επιβατών σημερινό  Πρακτορείο, πού εν τούτοις κι΄ αυτό μετά από κάποια χρόνια κρίθηκε ανεπαρκέστατο για την αυξανόμενη κίνηση χιλιάδων επιβατών τον χρόνο…

Αλλά επειδή στην ευγενή κατά τά άλλα Πολιτεία μας, συνήθεια το έχουμε εμείς οί Πατρινοί, και μαλιστα οί πολιτικοποιημένοι Πατρινοί ( άλλη ράτσα αυτοί ), να τρωγόμαστε μεταξύ μας και ό ένας να μη θέλει να αναγνωριστεί το όποιο καλό έργο του άλλου, γι΄ αυτό πέρασαν 10  ολόκληρα χρόνια τώρα  με αυτή την φαγωμάρα είς βάρος της εξυπηρέτησης των πολιτών, των μεταφορών, και της Πολιτείας  μας γενικότερα…

Έπρεπε λοιπόν κάτι να γίνει…

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

Τσιγκούνηδες Δήμαρχοι των 50 τ.μ. για Δημοτικούς λαχανόκηπους. Όσο ένα παρτέρι, ή ένας τάφος !

Μήπως είναι "μνήματα" γιά καλλιέργεια ;

Μόνο 50 τετραγωνικά ! 

Τώρα μάλιστα, σωθήκανε όλοι οί άποροι τής Πάτρας !
 

Η είδηση πού διαβάσαμε τις μέρες αυτές, για μια «συγκαταβατική παραχώρηση» Δημοτικών λαχανόκηπων στους φτωχούς και άπορους της Πάτρας δεν απετέλεσε ασφαλώς έκπληξη.

Γιατί πολύ καιρό τώρα είχαν προηγηθεί τόσες και τόσες άλλες πολιτείες και μάλιστα με πολύ καλύτερες  παροχές στους συμπολίτες τους !

Ήταν λοιπόν κάτι πού από καιρό θα έπρεπε να έχει γίνει κι΄ εδώ !

Και μάλιστα όχι μόνο για τους πένητες, τής εδώ Πολιτείας μας, αλλά θα έπρεπε να επεκταθεί και για κάποιους άλλους συμπολίτες πού θα ήθελαν να ασχοληθούν για χόμπυ με γεωργικές καλλιέργειες.

Καί  να χαλαρώσουμε  έτσι ψυχικά τα τεταμένα νεύρα μας, πού από την μια τα χαράτσια και από την άλλη η ανεργία τα έχουν τόσο παρατεντώσει ώστε να μοιάζουν κάποιοι σαν λεοντάρια μέσα στα κλουβιά – διαμερίσματά τους έτοιμα να βγούνε και να κατασπαράξουνε όποιον βρούνε μπροστά τους…  

Από βουλευτή μέχρι Δήμαρχο !

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

« Από τούς 300 του Λεωνίδα, μόνο 150 χρειαζόμαστε ». Η επιστολή ενός σοφού Δικαστή…

300 μείον 150


=150 !

Μήπως τόσους


"Σπαρτιάτες"


χρειαζόμαστε ;






Παρακολουθώντας
την επικαιρότητα, σ΄ αυτούς τούς ανήσυχους και ταραγμένους καιρούς μας βλέπουμε να εμφανίζονται και κάποια  κείμενα πού κάτι περισσότερο έχουν να πούνε στους συμπολίτες μας πέραν από τις συνηθισμένες κοινοτυπίες της καθημερινότητας.

Έτσι λοιπόν,  διαβάσαμε  μία ανοικτή επιστολή ενός Δικαστή, Προέδρου Εφετών μάλιστα, πού με τα όσα λέει βάζει το χέρι του επί των τύπων των ήλων στο « δραματικό θεατρικό έργο» πού για 3 χρόνια τώρα «παίζεται» χωρίς ελπίδα στην χώρα μας και πάνω στις πλάτες μας.
Εμείς δεν ασχολούμαστε με την πολιτική, και ούτε (ευτυχώς θέλουμε να πιστεύουμε ), έχουμε παρόμοιας ειδικότητας  πολιτικό μικρόβιο.
Αλλά πιστεύοντας ότι μετά τις σαρωτικές αλλαγές οί οποίες μπήκαν σε τροχιά στην δημοσιονομική πολιτική  της χώρας μας αλλά και στην ριζική αναδιάρθρωση και κατάργηση εκατοντάδων υπηρεσιών προς περιορισμό μιάς σπάταλης πράγματι και ασύδοτης Κρατικής μηχανής πού τόσα χρόνια είχαμε, ότι ήλθε η ώρα πού πρέπει να αγγίξουμε κι΄ ένα άλλο άβατο για το οποίο ελάχιστοι σήμερα μιλούν…


Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com