Αυτοκτονία STOP ! Δεν τελειώνεις μ΄ αυτό, σκέψου τι σε περιμένει μετά…

Τις μέρες αυτές, σε γνωστό καφενείο της πόλης συνάντησα για μια ακόμη φορά έναν παλιό δάσκαλο και κατασταλαγμένο φιλόσοφο με πρωτοπόρες πάντα ιδέες στα κοινωνικά θέματα αλλά και εντρυφής παραδοσιακός…

Ήταν βαθιά στενοχωρημένος, ανήσυχος, και αγανακτισμένος θα έλεγα, μ΄ αυτό το κύμα των αυτοκτονιών πού κάθε μέρα βλέπουμε  στις εφημερίδες και πού τελειωμό δεν φαίνεται να έχει…

Σημείωσα ( ώς  http://patrablog.blogspot.com  ) κάποιες σκέψεις του, πού άξιζαν ίσως, και τις μεταφέρω…

«Αυτό το πρωτόγνωρο κακό» μού είπε, «πού θερίζει τελευταία την χώρα μας, όπου για ένα χρέος και ένα ξόδι  πάνε κάποιοι και σκοτώνουν τους εαυτούς τους, ούτε σε υποανάπτυκτες και Τριτοκοσμικές χώρες δεν συμβαίνει…

Μας έρχεται λοιπόν ένας λογαριασμός, ένας πλειστηριασμός, μια κατάσχεση, ή ένα απαιτητό Τραπεζικό δάνειο της τάδε ημερομηνίας και λήξεως πού κάποτε, και καλώς εχόντων των πραγμάτων είχαμε πάρει, και επειδή δεν έχουμε να πληρώσουμε «μπάμ» τραβάμε μια πιστολιά, σφίγγουμε μια θηλιά, κάνουμε ένα άλμα μπαλκονίσιο και άντε μετά ξαπλωνόμαστε σαν κούκλα άψυχη κάτω…

«Βοήθεια καιγόμαστε…» ! Έτσι θα φωνάζουν στην Κόλαση πού θα πάνε, κάποιες σκοτεινές ψυχές πού σήμερα καίνε τους συνανθρώπους τους, αλλά κανείς δεν θα τους ακούει…

Πρίν από τήν φωτιά...








 

Στό ίδιο σημείο μετά τήν φωτιά...

Μαυρόψυχοι εμπρηστές θαυμάστε τήν άθλια πράξη σας...


Εάν για κάθε παράβαση, μέσα στις οργανωμένες κοινωνίες των ανθρώπων πού ζούμε, υπάρχει και μία δικαστική ποινή, γι΄ αυτή την παράβαση του εμπρησμού «για να  γελάσουμε…» αν υπήρχε Κράτος θα έπρεπε να υπάρχει ταχύτατη ανεύρεση του ενόχου, δημόσιος εξευτελισμός του, και παραπομπή του με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς αναστολές και εφέσεις για κακούργημα με κάθειρξη τουλάχιστον τά 15 χρόνια !

Εάν μία τέτοια πρακτική εφαρμοζόταν από την πολιτεία, το φαινόμενο των πυρκαγιών θα εξαφανιζόταν, ή τουλάχιστον θα περιοριζόταν στο ελάχιστο…

 

Αυτά τα χαϊδέματα των ενόχων με « 3 μήνες φυλακή…» με πληρωμή, και «άντε πήγαινε και μη το ξανακάνεις…», το «ήμουνα μεθυσμένος κύριε Δικαστά και δεν καταλάβαινα…», το «τσακώθηκα με την γυναίκα μου κι΄ έβαλα φωτιά από τα νεύρα μου…», ή « έψαχνα για σαλιγκάρια και μού έπεσε το τσιγάρο…» είναι αστεία πράγματα και οί δικαστές πού τα δέχονται ακόμη αστειότεροι…

Όπως επίσης, και το ότι « δεν βρήκαμε τίποτα, δεν πιάσαμε κανέναν…»  είναι ανόητα πράγματα πού ούτε σε τριτοκοσμικές κοινωνίες δεν συμβαίνουν…

Θά θέλαμε νά ξέραμε ( http://patrablog.blogspot.com   )  αυτοί οί υπάνθρωποι ( ένας, δύο, ή και περισσότεροι; ) πού βάλανε την φωτιά πίσω από τα Σελλά και την Αγία Μαρίνα, βλέποντας σήμερα το πώς κατάντησαν εκείνο το πανέμορφο, πράσινο, φυσικό περιβάλλον τι άραγε συναισθήματα θα είχαν; 

Χαράς γιά το "κατόρθωμά" τους, πού μπόρεσαν έτσι να " χτυπήσουν " τήν κοινωνία, ή λύπη γιατί έσβησε η φωτιά καί δεν έφτασε μέχρι το Αίγιο να κάψει καί ανθρώπους;

Αλλά και τι κέρδισαν μ΄ αυτή τους την πράξη, πού μόνο μοχθηρότητα και κακία περιέχει;

12 Ιουλίου 1994, ημέρα θανάτου και νέας, άλλης ζωής, του γέροντα Παϊσιου του Αγιορείτου…

 Ο π. Παίσιος...

Έχουν περάσει  18 ολόκληρα χρόνια, από την ημέρα  εκείνη ( και όμως σαν να ήταν χθές ), πού η μεγάλη Αγιορείτικη μορφή του π. Παϊσίου πέρασε οριστικά στην αιωνιότητα...

Οί παρακαταθήκες, οί λόγοι, οί συμβουλές, αλλά και οί προφητείες πού μας άφησε διαδόθηκαν μέσω επανειλλημμένων εκδόσεων και σε διάφορες γλώσσες ώστε πολλοί άνθρωποι πού αγνοούσαν την παρουσία του τον γνώρισαν και τον αγάπησαν μέσα απ΄ όλα αυτά τα κείμενα....

Έτσι λοιπόν για μια ακόμη φορά τις μέρες αυτές, και όπως κάθε χρόνο, εκατοντάδες Ορθόδοξοι προσκυνητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό βρέθηκαν χθες το βράδυ στον τάφο του μακαριστού Γέροντα Παϊσίου, στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και του Αγίου Αρσενίου, στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, εκεί που ετάφη ο Γέροντας στις 12 Ιουλίου 1994.

 Ο Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος πού πιθανότατα θα ξεκινήσει από την Συρία, θα επιφέρει καί την διάλυση τής Τουρκίας. 

Θέματα γιά τά οποία πολλές φορές είχε αναφερθεί ο Παίσιος...

---------------------

Την αγρυπνία παρακολουθήσαν νέοι και γέροι, παιδιά και έφηβοι, αδιαφορώντας για την αφόρητη ζέστη που επικρατούσε εκείνη την ώρα στην περιοχή.

«Τέσσερες ώρες περίπου περίμενα για να προσκυνήσω τον τάφο του Γέροντα… Κάθε φορά που έρχομαι με βοηθάει πολύ… Σήμερα που όλος ο κόσμος έχει τόσα προβλήματα, παίρνουμε δύναμη από την πίστη μας» – λέει η Ελένη Κ. από την Φλώρινα.

Νέο κέντρο φωτεινής σηματοδότησης και υψηλής τεχνολογίας στην Πάτρα ! Όταν το δούμε τότε και θα το πιστέψουμε…

Αυτό το κακό και το άσχημο με την φωτεινή σηματοδότηση της Πάτρας είναι όντως μια παλιά αμαρτία…

Ένα μόνο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας να κοιτάξει κάποιος περαστικός από την πόλη, όπως η παραλιακή μετά τον Άγιο Ανδρέα όπου τα φανάρια παίζουν διαδοχικά από πράσινο - κόκκινο χωρίς ποτέ να βγάζεις μιά σωστή καί πράσινη ευθεία, τού είναι αρκετό να κουνήσει περιφρονητικά το κεφάλι του για την κατάντια αυτής της Πολιτείας, πού ξέρει πώς να συντηρεί το πολιτιστικό της ίματζ μόνο από χαβαλέ, από Καρναβάλια και καραγκιόζηδες, φρού -φρού, κοκό, μπάρ και καφετέριες…

Πέραν τούτου καμία σοβαρή προσπάθεια τοπικών παραγόντων γιά σπουδαία αναπτυξιακά έργα για την καλυτέρευση της ζωής του πολίτη, παρά μόνο δηλώσειςκαί δηλώσεις από τον Δήμαρχο μέχρι τον κλητήρα… και ότι "θα κάναμε το ένα και θα κάναμε το άλλο αλλά ξέρεις τώρα με τις περικοπές και τις εγκράτειες δεν έχουμε χρήματα…"

Ναί τώρα, σας ξέραμε και σας βλέπαμε και τότε πού είχατε χρήματα τι κάνατε…

Μόνο για φιέστες, για λαλά, για φεστιβάλ και τραγούδια είσαστε, και τίποτα περισσότερο…

Επιτέλους, μάθαμε την αλήθεια ! Το 2015 τελειώνει η Μικρή Περιμετρική σύμφωνα με τις δηλώσεις της Περιφέρειας…

Το επίμαχο τούνελ !

Πέφτει, ή δέν πέφτει ;

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας είχαμε διαμαρτυρηθεί εντόνως και δικαίως νομίζουμε, γι΄ αυτή την εγκατάλειψη  κατασκευής του μοναδικού σύγχρονου δρόμου σύνδεσης εισόδου και εξόδου της πόλης μας, όπου με μία απλή διαδρομή 5΄ μόλις λεπτών θα μπορούσε κάποιος από τον κόμβο Κουρτέση να βρεθεί στην πλατεία Τσολιά, ενώ τώρα θέλει 35΄ λεπτά και βάλε χανόμενος μέσα στην κυκλοφορία, στους παράδρομους, και στα φανάρια…

Βρέθηκε κάποια καλή δημοσιογράφος και ερεύνησε το θέμα της Μικρής Περιμετρικής και από επίσημα χείλη και ευγενείς αρμόδιους μάθαμε τα εσωτερικά και απόκρυφα αυτής της μεγαλειώδους και μακροχρονίου καθυστέρησης με πρώτο και καλύτερο μυστικό ένα τούνελ πού «πέφτει σήμερα, δεν πέφτει αύριο, αλλά ίσως πέσει του χρόνου…»

Στατική ανεπάρκεια το λένε οί μηχανικοί και μακάρι να μη πέσει ποτέ, αλλά θα έπρεπε να βρεθεί και ο μηχανικός πού το έφτιαξε αν και συνταξιούχος τώρα, και να τον υποχρεώσουνε ως ποινή και διά νόμου να περνάει απ΄ αυτό το τούνελ 10 φορές την ημέρα καρδιοχτυπώντας δηλαδή μήπως και πέσει επάνω του…

Να δούμε τότε, θα ξαναέκανε το ίδιο λάθος;

Το έγκλημα της Μικρής Περιμετρικής με εκατομμύρια ευρώ πεταμένα. Τρύπησαν τα βουνά, φτιάξανε τούνελ και λεωφόρους και τώρα τα εγκατέλειψαν ενώ η Πάτρα πνίγεται στο κυκλοφοριακό και δεν μπορεί να ανασάνει…

Μικρή Περιμετρική !  Ένας σύγχρονος δρόμος Ευρωπαϊκών προδιαγραφών πού έφαγε εκατομμύρια ευρώ σήμερα έρημος καί άχρηστος! Ένοχος ουδείς;

-------------

Σ΄ αυτήν εδώ, την πάλαι ποτέ ευγενή και άθλια σήμερα Πολιτεία, κι΄ εγώ εγεννήθηκα…

Πονάω λοιπόν για τον τόπο μου και θέλω την καλυτέρευσή του… 

Αλλά σήμερα, μόνο τα σκορπισμένα χαρτιά να κοιτάξεις τα πεταμένα στους δρόμους και τα άδεια μπουκάλια με τα νερά σκόρπια ωσαύτως πάνω στα σπασμένα πεζοδρόμια, μαζί  με τις ακαθαρσίες των σκυλιών και τους ποντικούς να τρέχουν, αρκούν για να σού δώσουν την αίσθηση ότι ζείς σε μια άλλη πολιτεία και σε μια παρωχημένη εποχή πού ούτε επί Τουρκοκρατίας και επί Αραπιάς του Ιμπραήμ, οί Πατρινοί δεν έζησαν…

Χώρια τα άλλα υπόλοιπα πού βρίσκονται πεταμένα στους δρόμους, από ανεξέλεγκτους αλλογενείς πού ξεδιαλέγουν τους κάδους σκορπίζοντας  όλες τις βρωμιές γύρω τους χωρίς να δίνουν δεκάρα για την καθαριότητα, σύμφωνα άλλωστε και με την απολίτιστη τακτική της πατρίδας τους…

 Ο Χάρος βγήκε παγανιά ! Πρώτη στροφή, ανεβαίνοντας το Δασύλιο...

Άν ήταν φτιαγμένη η Περιμετρική σε 5΄ ακριβώς λεπτά θα έφθανε ο οδηγός από τον κόμβο Κουρτέση στού Τσολιά ! 

Πέντε ακριβώς λεπτά, καί τώρα τρώει 35΄ !!! 


Είμαστε για τα σίδερα ή όχι ;

-------------

Πολλές φορές λοιπόν για να κόψω δρόμο διασχίζω από την Καρόλου το Δασύλιο, και πάντοτε όταν φθάνω στις πρώτες στροφές καί ειδικά στήν 2η, κόβεται η αναπνοή μου αν θα τρακάρω, αν θα με τρακάρουν, αν θα φθάσω στην κορυφή ακέραιος και αλώβητος…

Τρία γράμματα πού ζητούν απάντηση : Συνδικαλιστής, Αστυνομικός, και Ηγέτης…

Καταποντίστηκε κι΄ αυτός από την ανεργία...

ΕΠΙΣΤΟΛΗ  1η

==============

Μού έγραφε πρό ημερών ένας άσπονδος φίλος :

« Τις πρώτες μέρες του διορισμού μου σε μια μεγάλη Κρατικοδίαιτη Εταιρεία έβλεπα δυό τρία πρόσωπα από αυτά πού μαζί είχαμε διοριστεί, να μη κάθονται στις θέσεις τους να δουλέψουν όπως εμείς οί άλλοι…

Κρατούσαν πάντα στα χέρια τους κάτι φάκελους, και από τις πρώτες μέρες του διορισμού τους έτρεχαν από γραφείο σε γραφείο και μοίραζαν έντυπα…

Ο προϊστάμενός τους προφανώς κομματικά μυημένος και μιλημένος σ΄ αυτό το αλισιβερίσι, τους άφηνε να αλωνίζουν μια από εδώ και μια από εκεί, ελεύθερα…

Ρώτησα κάποιους, πάντα με περίσκεψη μήπως πέσω σε κανέναν καλοθελητή, ρουφιάνο, και κομματικό κοτζάμπαση, « τι δουλειά κάνουν όλοι αυτοί πού από τις πρώτες μέρες πού ήλθαμε ρεμπελεύουν…» και μού είπαν συνομωτικά και κρυφά στο αυτί «ότι είναι συνδικαλιστές και ενημερώνουν τους συναδέλφους τους για τα δικαιώματά τους…».

Σε ερώτησή μου «και τόσο καιρό πού δεν υπήρχαν αυτοί, ποιοί ενημέρωναν τους συνάδελφους;» μού απάντησαν πάλι κρυφά στο αυτί ότι: « είναι του κυβερνώντος κόμματος κι΄ έχουν το ελεύθερο «διορισμένοι αυτεπάγγελτα από τους παλαιότερους…».

Κατάλαβα ότι η Εταιρεία πού δούλευα είχε καταντήσει μια κομματική σφηκοφωλιά, όπου ανέλιξη και προώθηση είχαν μόνο όσοι ήσαν στο σύστημα…

Μία τσοπάνισα πού «ανέμισε γκλίτσα…» πάνω από το κεφάλι του Βενιζέλου ! Τσοπάνισα λεβέντισσα, γειά σου και χαρά σου…

Οί τρείς λύκοι τής Τρόϊκα πού έρχονται τακτικά στήν Αθήνα γιά να δούν τά ζώα τους...

Τις μέρες αυτές διάβασα και ξαναδιάβασα την είδηση, είδα και το βίντεο και πολύ οφελήθηκα ψυχολογικά, δεν το κρύβω, πού βρέθηκε μια γυναίκα και είπε επιτέλους πέντε λόγια σταράτα στον πρώην Υπουργό  Οικονομικών πού μαζί με κάποιους άλλους ομογάλακτους φίλους του πούλησαν τούς Έλληνες, στους ξένους Τραπεζίτες τής Τρόϊκα…

Τους πούλησαν, σαν ο καθένας από εμάς, είτε ο μισθωτός, είτε ο αγρότης, είτε ο συνταξιούχος, να ήταν δική τους περιουσία…

Τους πούλησαν, σαν να ήσαν γίδια και ζώα μισής αξίας και μάλιστα χωρίς καμία έντονη διαπραγμάτευση της τιμής μας, και της ιστορικής αξιοπρέπειάς μας…

  

 

Τσοπάνισα λεβέντισσα …

Μαργαρίτα, μπορεί να είσαι Πολωνή, μπορεί να μη είσαι Μανιάτισσα και Σουλιώτισσα, αλλά έκανες το αυτονόητο…

Έκανες εκείνο πού καμμία άλλη Ελληνίδα δεν τόλμησε να κάνει…σ΄ αυτόν τον «Kαψοκαλύβη», τον τέως υπουργό πού ζητάει, ο παντελώς Αθεόφοβος και χορτάτος ( φαίνεται και από το σουλούπι του ), πάλι την ψήφο του Ελληνικού λαού…

Και απορώ πώς δεν σηκώνονται και οί πέτρες να τον κυνηγήσουν…

Τι τού είπε όμως η Μαργαρίτα;

1453 – 2012 ! Πεντακόσια πενήντα εννέα χρόνια, από την μαύρη Τρίτη της Άλωσης…

 
 Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας !

Έπεσε μαχόμενος έως εσχάτων...

Σήμερα πρωθυπουργοί καί πολιτικοί πέφτουν μαχόμενοι γιά την τσέπη τους !

----------------

Τις μέρες αυτές ψάχνοντας πάλι στο παλιό μπαούλο μου πού έχω όλους τους θησαυρούς της ζωής μου, και ανακατεύοντας σκονισμένα τετράδια και κιτρινισμένα φύλλα αρχαίων  βιβλίων  βρήκα κι΄ ένα θρηνητικό συναξάρι για το πάρσιμο της Πόλης πού στις 29 Μαίου πένθιμα και πάλι θα γιορτάσουμε…

Είναι γραμμένο από τον μεγάλο πεζογράφο Φώτη Κόντογλου, τον Αϊβαλιώτη και Μικρασιάτη, και έχει κάτι περισσότερο να μας πεί μ΄ εκείνη την γλαφυρή πένα του, πού από άλλους τεχνίτες του λόγου ξεχωρίζει…

Πρίν όμως, από όλα αυτά, άς δούμε και κάτι ακόμη…

Πρόκειται γιά μία φωνή και μία παρουσία, πού μιλάει από πολλά χρόνια πρίν για όσα μας συμβαίνουν σήμερα, καθώς και για τά μέλλοντα να συμβούν αύριο…

Είναι από τίς προρήσεις του Ιωσήφ του Βατοπεδινού, ενός σεβάσμιου καλόγερου ιδίου επιπέδου με τον Γέροντα Παίσιο πού πέθανε το 2009 καί μίλησε για την εποχή μας...

Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός, που κοιμήθηκε στο Άγιον Όρος την 1η Ιουλίου 2009 μ.Χ., τα είχε δει όλα...