Παρακολουθώντας για μέρες τώρα την απεργία, των συμπαθών κατά τα άλλα ταξιτζήδων, πού ομολογουμένως μόνο με 3,30 ευρώ και ανά πάσα ώρα σε πάνε γρήγορα και με ασφάλεια στην δουλειά σου, και διαβάζοντας, ακούγοντας, βλέποντας διάφορα περιστατικά της εξέγερσής τους ομολογουμένως δέν μπορούσα να βγάλω και ένα τελικό συμπέρασμα…
Το γεγονός όμως ότι μόνο στην Πάτρα, όπως τουλάχιστον άκούστηκε, υπάρχουν 700 ταξί δείχνει έναν υπέρ-κορεσμό των αυτοκινήτων αυτών, και πολύ αμφιβάλλω αν με όλα αυτά δεν οδηγήθηκε από μόνη της η συμπαθής αυτή τάξη σε κατάσταση «επαγγελματικού πληθωρισμού» με ότι αυτό, δυσμενές για το επάγγελμά τους, συνεπάγεται…
Κάποιοι απ΄ αυτούς εκπαιδεύουν τα παιδιά μας, κάποιοι άλλοι μάς χειρουργούν, καί κάποιοι τρίτοι μάς κηδεύουν...
Η ευφυής μέθοδος κάποιων αετονύχηδων πού διά των πλαστών πτυχίων τους, βγάζανε και βγάζουνε ένα ικανοποιητικό «μεροκάματο», δεν είναι ασφαλώς τωρινή υπόθεση !
Από πολλά χρόνια τώρα η δικαστική διένεξη πού ξεκίνησε μεταξύ της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ) και κάποιων Ιδιωτικών Σχολών της Άρτας αλλά καί «κατά του Προέδρου και των μελών του ΠΥΣΔΕ Άρτας» τελευταία, καθώς και κατά παντός υπευθύνου για παράβαση καθήκοντος, δίνει το στίγμα της σημερινής φαύλης κατάστασης πού τόσα χρόνια εξακολουθεί να υπάρχει…
Να υπάρχει, να ζεί και να βασιλεύει και χωρίς ποτέ της να τελεσιδικεί πηγαίνοντας επιτέλους τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, και αποδίδοντας την πολυπόθητη δικαιοσύνη !
Κι΄ ακόμη δίνοντας έτσι μία βάσιμη υποψία ότι κάποιο δόντι έχουν όλοι αυτοί οί κάπηλοι και λαθρέμποροι των πτυχίων, πού δαγκώνει και εμποδίζει την πλήρη διαλεύκανση αυτής της υπόθεσης…
Μερικές φορές τά μεγαλύτερα δεινά των ανθρώπων ξεκινούν από κάποιες ανεξήγητες κουταμάρες….
Ξεκινούν ακόμη από βαριεστημένες αναβολές αρμοδίων πού στο τέλος αποδεικνύονται εντελώς αναρμόδιοι…
Ξεκινούν επίσης από αποφάσεις διαφόρων επιτροπών πού η μία μπλέκεται με την άλλη και ο καθένας τραβάει το σχοινί του για να αποφασιστεί η δική του λύση ως μόνη και σωτήρια…
Κι ακόμη από το: «άστο για αύριο, καλά τώρα σε μας θα συμβεί…»
Και γενικά το κακό μας έρχεται από μία εύφορη αισιοδοξία πού μας κρατάει σε ύπνο ότι εμείς ξέρουμε και μπορούμε να φτεροκοπάμε πάνω από τα εμπόδια, όπως εκείνο το μυθικό άτι ο φτερωτός Πήγασος της αρχαιότητος, καλή του ώρα κι ας ήταν και ψεύτικο…
Κάπως έτσι συνέβη με το φοβερό ατύχημα της Κύπρου.
Είχανε 100 μεταλλικά κοντέινερ γεμάτα εκρηκτικά 200 τόνων κι αντί να καλέσουν τους Αμερικάνους ( των οποίων την Οδηγία εκτελούσαν…) να τα πάρουν και να τα κάνουν σκόνη και να τα φάνε, ή στην πιο εύκολη περίπτωση και οι ίδιοι να τα ανοίξουν και να τά ρίξουν στην θάλασσα ώστε δια της μεθόδου του νερού να γίνουν ουδέτερα, εν τούτοις τα είχαν εκεί στοιβαγμένα και κάπου - κάπου τα πότιζαν περιμένοντας να ξεφουσκώσουν οι λαμαρίνες πού όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία μας, είχαν υποστεί διόγκωση !
Πολλές φορές παλαιότερα είχαμε ασχοληθεί με τήν καθαριότητα αυτής της πολιτείας.
Καί δέν το κρύβουμε ότι μάς αποθάρρυνε η Δημοτική αδιαφορία !
Κι΄ έτσι, αφού είδαμε και αποείδαμε ότι δεν γίνετε τίποτα κι΄ότι "στού κουφού τήν πόρτα όσο θέλεις βρόντα" πού λέει καί ο λαός, στό τέλος βαρεθήκαμε…
Πάμπολλα δημοσιεύματά μας για την κυκλοφοριακή αναρχία και για την ασυδοσία της Δημοτικής Αστυνομίας σε καραμπινάτες περιπτώσεις κατάχρησης και καταπάτησης θέσεων στάθμευσης όπως αυτά πού δημοσιεύουμε τόσους μήνες τώρα στο κείμενό μας: «Δημοτική Αστυνομία κατηγορείσαι» ( όπως παρακάτω συνοπτικά σημειώνουμε ) και πού ελπίζαμε ότι επί Δημαρά θα έβρισκαν λύση δυστυχώς πέσανε στό κενό !
Γιατί "ουδείς ακούει ουδένα σήμερα" άν δεν είναι τής γραμμής τών "δικών μας ανθρώπων..."
Μετά από μακρά ασθένεια και τις όποιες παλινωδίες και επιστροφές της, μία προς το καλό και μία προς το χειρότερο για τρία περίπου χρόνια, τελικά ο θάνατος επικράτησε…
Ο καθηγούμενος της Αγίας Λαύρας , ο «πατέρας Φιλάρετος» όπως ήταν γνωστός στους περισσότερους, σημάδεψε την Εκκλησιαστική ζωή της περιοχής μας τόσο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξίου Πατρών πού ως μετόχι της Αγίας Λαύρας υπηρέτησε, όσο και στα Καλάβρυτα πού αργότερα μετακινήθηκε όταν αποθανόντος του τότε ηγουμένου Δημακοπούλου ψηφίσθηκε ο αείμνηστος ως ηγούμενος…
Υπήρξε παράδειγμα κληρικού τόσο για την απλότητα πού τον διέκρινε, όσο και για τον ίσο και ντόμπρο λόγο του, πάντα χωρίς περιστροφές αλλά και με περισσή ευγένεια και αρχοντιά…
Αιωνία αυτού η μνήμη, κι΄ άς έχουμε την ευχή του και την ευλογία του…
Το πράγμα φαινόταν και μύριζε από μακριά ότι κάπως έτσι τελικά θα γινόταν...
Ο αρχηγός, ο λεγόμενος Giorgos, αυτό το φοβερό paidiθαύμα αν δεν το ξέρετε,ένα μήνα τώρα τους άφηνε να μιλάνε, να μιλάνε, να λαλάνε ελεύθερα και να τιτιβίζουνε «περί δημοκρατίας» διάφορους ανέξοδους και…αφορολόγητους ( πάσης βλακείας ) λόγους...
Ότι δήθεν εμείς είμαστε αποφασισμένοι να διαφωνήσουμε καί ότι θα κάνουμε το ένα και το άλλο, ότι εμείς είμαστε με τους αδικοχαμένους, τους ανέργους, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, τους ΑΜΕΑ, τούς γεωργούς και τους ανάπηρους, ότι είμαστε ακόμα και με την μαστοράτζα, δηλαδή τον μάστρο -Μήτσο τον οικοδόμο άς πούμε, τον μαστρο-Ντίνο τον υδραυλικό, άντε και την κερα-Κατίνα πού έχει πάγκα στην λαϊκή, και γενικώς τον κάθε μεροκαματιάρη !
Και στο τέλος , αφού τους άφησε να εκτονωθούν λέγοντας - λέγοντας τόσο καιρό, στό τέλος τους έμπασε σήμερα καί στην τελική ευθεία στην μεγάλη αίθουσα της Βουλής !
Αλλά πρίν τους βάλει εκεί, τους «έδωσε μία καμουτσικιά στ΄ αυτιά…» και τους τα κατέβασε, δένοντάς τους και την γλώσσα !
Τούς μούγγανε κυριολεκτικώς !
Κι΄ όπως παλιά τα άλογα ακούγανε τις στρακαστρούκες από τα καμουτσίκια πού τους έδιναν οί αμαξάδες στον αέρα κι΄ αμέσως συμμορφώνονταν και υπάκουα έτρεχαν στο αγώγι, έτσι ακριβώς συνέβη και τώρα με τους βουλευτές του Giorgou.
Πάνε και τα πετεινο-λαλήματα, πάνε και οί κορδακισμοί και οί πολυλογίες στα κανάλια, και οί φανφάρες, πάνε όλα !
Τά υπέγραψαν όλα τρίβοντας τα αυτάκια τους, γιατί το μαγικό ραβδάκι πού κρατάει το paidi ( καί πού είναι ίσως δώρο από την μαμά του τήν Μαργαρίτα ), τά ισοπέδωσε όλα, βοηθούντος και του Βενιζέλου !
Κι΄ έτσι τώρα πού σχεδόν τελείωσε το πρώτο μέρος της παράστασης και ψηφίστηκε επί της αρχής το Νομοσχέδιο, τόν λόγο από εδώ και πέρα θα τον έχει ο λαός !
Κι΄ αν συμφωνήσει καλώς, αν όμως διαφωνήσει τότε αλλοίμονο…
Είδα σήμερα την συνέντευξη την οποία έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος στην ομάδα πολιτών πού πήγε και χτύπησε την πόρτα της Αρχιεπισκοπής...
Και όπως είπε ο Δημήτρης Κολλάτος «…ο Αρχιεπίσκοπος ήταν ο μόνος, πού δεν είχε ούτε και έβαλε αστυνομικούς να μας διώξουν, όπως έκαναν οί άλλοι πολιτικοί…».
Η συνέντευξη αυτή πού δόθηκε για θέματα πού καίνε τον Ελληνικό λαό είναι ενδεικτική, και δείχνει μία νέα πρακτική ανθρώπων της επίσημης Εκκλησίας πού μέχρι τώρα βρισκόταν, ή έδειχνε ότι βρισκόταν σε λήθη…
Η ομάδα διαμαρτυρίας ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο να παρέμβει στην κυβέρνηση για να δοθεί αυστηρή εντολή στα ΜΑΤ να μη κοπανάνε με το παραμικρό τον κόσμο, πράγμα πού υπεσχέθη ο κ.Ιερώνυμος , καθώς και να παρέμβει η Εκκλησία στην Εθνική Τράπεζα να σταματήσουν οί πλειστηριασμοί σπιτιών για ένα χρόνο !
Μετά από σύντομη σχετικά ασθένεια έφυγε χθές από την ζωή και κηδεύτηκε σήμερα ένας ξεχωριστός άνθρωπος της τοπικής κοινωνίας και των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων της περιοχής ιδιαίτερα...
Ήταν ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος, διευθυντής του Ασύλου Ανιάτων παθήσεων της Πάτρας, ένας ξεχωριστός και ευγενής άνθρωπος, «αριστοκράτης» θα λέγαμε του Ιδρύματος, πού τόσο με την επιβλητική παρουσία του όσο και με την προσφορά του στους αρρώστους, στους συγγενείς, στους επισκέπτες, και στους συναλλασσομένους ήταν το σήμα κατατεθέν του Ασύλου !
Στην κηδεία του, μίλησε ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος , ο πρόεδρος του Ιδρύματος, μέλη του συμβουλίου αλλά και του προσωπικού πού τόνισαν την ξεχωριστή παρουσία του εκλιπόντος και την αγάπη πού τον διέκρινε τόσο για τους ασθενείς όσο και για το προσωπικό…
Ο Χριστός, πού πιστά τον υπηρέτησε εξυπηρετώντας τους ασθενείς αδελφούς του σύμφωνα και με την εντολή Του «αγαπάτε αλλήλους…» αλλά και με την υπηρεσία του ως ψάλτης αλλά και ως απλός νεωκόρος ακόμη, του μικρού ναού του Ιδρύματος ( παρ΄ όλο πού ήτανε διευθυντής ), άς τον αναπαύσει είς χώρα ζώντων, αγίων, και δικαίων !
Σπυρίδωνος αδελφού, αιωνία αυτού η μνήμη…
Τά τοπικά ΜΜΕ έγραψαν:
=======================
Την ημέρα των γενεθλίων του σε ηλικία 55 ετών έφυγε από τη ζωή ο γνωστός πατρινός Σπύρος Παναγιωτόπουλος, μετά από σύντομη ασθένεια.
Ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος είχε υπηρετήσει την τοπική κοινωνία επί σειρά ετών ως διευθυντής του Ασύλου Ανιάτων.
Ευγενικός, ήρεμος, καλοσυνάτος και πράος ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στην Πάτρα και ένα από τα βασικά στελέχη του Ασύλου Ανιάτων.
Για τον Σπύρο Παναγιωτόπουλο εξέδωσαν ψηφίσματα από το Διοικητικό Συμβούλιο του Ασύλου Ανιάτων και την Κιβωτό της Αγάπης.
Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί σήμερα στις 5 το απόγευμα στον Ι. Ναό Παντανάσσης.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο μπορείς να ανακαλύψεις και να ξετρυπώσεις έναν πλούτο πληροφοριών αλλά και σπάνια θέματα…
Το παραπάνω video είναι ένα απ΄ αυτά, καί μέσα στο πνεύμα των ημερών αγανάκτησης και διεκδίκησης πού συγκεντρώνει καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στις μεγάλες πολιτείες της χώρας μας…
