Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

«Η πικρία του κόσμου βγαίνει επάνω μας...»


Η κατάργηση τό 1984, τής Ελληνικής Χωροφυλακής πού ήταν ένα ημιστρατωτικό Τμήμα εσωτερικής ασφάλειας κατάλληλο γιά καταδιώξεις υπαίθρου, υπήρξε ένα ολέθριο σφάλμα τής τότε πολιτικής ηγεσίας...

Τήν ίδια στιγμή πού τόσες άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως πχ. η Γαλλία, διατηρούν τήν Χωροφυλακή σε πλήρη ετοιμότητα !

Τήν χαριστική βολή όμως αυτής τής αποδυνάμωσης τήν επέφερε η κατάργηση πολλών Αστυνομικών Σταθμών καί Τμημάτων τής υπαίθρου , ή η συρίκνωσή τους σέ πολυδύναμα Τμήματα βασιζόμενα όχι στήν μόνιμη παρουσία τού Αστυνομικού στό χωριό αλλά στίς βόλτες τού περιπολικού νομίζοντας ότι έτσι κάνουν αστυνόμευση...

===========================================

«Χρειάζονται γενναίες αποφάσεις για να αποκατασταθεί το κενό που μας χωρίζει με την κοινωνία».

Αυτό είναι το μήνυμα που δίνουν οι συνδικαλιστές της τοπικής ΕΛ.ΑΣ με αφορμή μια σειρά από αιματηρά περιστατικά με θύματα αστυνομικούς που έχουν προκαλέσει αναστάτωση στο Σώμα και έχουν προβληματίσει για τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί σήμερα.

Το χειρότερο όμως είναι ότι έχουν τραυματίσει τη σχέση με την κοινωνία με αποτέλεσμα και ζητούμενο για την Αστυνομία είναι η κοινωνική απομόνωση στην πράξη των βιαιοτήτων συμπεριφορών σε βάρος αστυνομικών.

«Πάμε για μια κλήση και δεχόμαστε ομοβροντία αντιδράσεων ότι «να πάτε πιο πέρα να πιάσετε κανέναν κλέφτη».

Δεν μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά της» παραδέχεται ο Πρόεδρος της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αχαΐας Βασίλη Κωνσταντόπουλος.

www.peloponnisos.com.gr

==========================================


Είναι γεγονός αναντίρρητο πιά ότι τά τελευταία χρόνια, η Αστυνομία έχει αποκοπεί από την κοινωνία, πράγμα πού και οί περισσότεροι Αστυνομικοί ήδη το νοιώθουν στην καθημερινή επαφή τους με τους πολίτες…


Τά αίτια ασφαλώς είναι πολλά, με πρώτο την κακή διαχείριση της εξουσίας την απορρέουσα εκ του Νόμου, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών, και την αυταρχική συμπεριφορά τους.


Ακόμη ( σπανιότερα ίσως ), και την εκβιαστική συμπεριφορά κάποιων, όπως μού διηγείτο παλαιός κρεοπώλης πού τον είχε ρημάξει ένας «παλαιού τύπου» αστυφύλακας, παίρνοντας κάθε Σάββατο «κρέας πολύ, καλό, και δωρεάν» για «…να μη σέ ταράξω στις μηνύσεις».


Έμπαινε στο κρεοπωλείο με αέρα και θράσος χιλίων πιθήκων, έδειχνε τά κομμάτια πού του γυάλιζαν, τά δίπλωναν αζύγιστα κι΄ έφευγε καμαρωτός χωρίς ούτε ένα ευχαριστώ καταληστεύοντας στα ίσα τον μαγαζάτορα !


Ανέφερα το παραπάνω ενδεικτικό περιστατικό πιθανόν μιάς παλαιότερης εποχής πού θέλω να πιστεύω ότι σήμερα δεν συμβαίνει ( ; ) αλλά πού έν τούτοις έχει μείνει στην μνήμη μου. Και ασφαλώς δεν γενικεύω !


Γιατί υπάρχουν άριστοι και ευγενείς Αστυνομικοί πού τιμούν με την παρουσία τους την Αστυνομία. Υπάρχουν όμως, όπως σε όλους τους κλάδους άλλωστε, και τα ζιζάνια…


Όλα όμως αυτά είναι καταστάσεις υπέρβασης τής απλής ιδιότητας του «Αστυνομικού Υπαλλήλου», και διαφοροποίησής του από άλλους, ομοίως Δημοσίους υπαλλήλους, πού ποτέ τους όμως δεν διανοήθηκαν να χρησιμοποιήσουν την θέση τους για να κάνουνε τον καπετάνιο στους άλλους….


Εάν πάς σε μια Δημόσια υπηρεσία για μια συναλλαγή, ο δημόσιος αυτός υπάλληλος οφείλει με ευγένεια να σε εξυπηρετήσει, να σού υποδείξει τι ζητά από σένα, και να κλείσει την συναλλαγή χωρίς αγριέματα, εξυπνάδες, μαγκιές, χειροδικίες, και βιαιότητες…


Αυτά, μόνο σε Τριτοκοσμικές χώρες Κόγκο και Ζιμπάμπουε μπορεί να συμβαίνουν σήμερα, και εάν θέλουν κάποιοι να κάνουν καριέρα αυτού του τύπου, άς υποβάλλουν εκεί τις αιτήσεις τους και θα τους προσλάβουν, πιθανόν, αμέσως…


Ίσως βέβαια να τους φάνε αργότερα έχοντας την ανθρωποφαγία σαν μέρος της κουλτούρας τους, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία…


Κάθε Αστυνομικός βέβαια πού διορίζεται δεν αγοράζει συνάμα και καμία λεοντή Εξουσίας αλλά τίθεται στην υπηρεσία του πολίτη.


«Η πικρία του κόσμου βγαίνει επάνω μας» λέει ο αγαπητός κύριος αστυνομικός.

Και βεβαίως πολύς κόσμος έχει πικρές αναμνήσεις από κάποιους, ελάχιστους ίσως άσχετους αστυνομικούς, πού είτε από μόνοι τους, είτε εκτελώντας διαταγές ασχέτων επίσης ( Διοικητών Τμημάτων συνήθως ), φέρνουν την Αστυνομία σε ρήξη με το κοινωνικό περιβάλλον, προσβάλλοντας και τους ίδιους αλλά και το Αστυνομικό σώμα ολόκληρο, την ώρα πού αυτό προσπαθεί απεγνωσμένα να έλθει σε επικοινωνία με την υγιή κοινωνία…





Βαράτε με κι΄ άς κλαίω...




Θα έλεγε κανείς ότι μερικοί αυταρχικοί άνθρωποι δεν θέλουν αυτή την ειρήνη με τους πολίτες, αλλά επιζητούν την ρήξη «για δικούς» τους λόγους, κατάσταση πού δημιουργεί κακό προηγούμενο καί εναποθήκευση οργής εναντίον τών Αστυνομικών όπως καί μέ τα πρόσφατα επεισόδια είδαμε…

Όταν όμως, από την μία πλευρά βλέπεις μία Πολιτεία χωρίς ίχνος αστυνομικού στους δρόμους, νοιώθοντας ανασφαλής και μόνος από τις ληστείες πού γίνονται, και από την άλλη πλευρά βλέπεις ολόκληρη ομάδα αστυνομικών σε στημένο καραούλι να γράφουν «για κράνος», τότε αυτόματα καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά στήν Αστυνομική διοίκηση αυτού του τόπου, και ότι κάποιοι τόχουν βάλει σκοπό να εξοργίζουν περισσότερο τους πολίτες…

Όχι μόνο αφαιρώντας τους το μεροκάματο μέσα από το στόμα τους σε μια εποχή έντονης ανεργίας, μόνο και μόνο για να δείξουν ότι παράγουν έργο «μειώνοντας τους θανάτους από κράνος στην περιοχή…» , όσο στο ότι δίνουν προτεραιότητες σε δευτερεύοντα θέματα την ώρα πού κινδυνεύει ο πολίτης από έλλειψη ασφάλειας…

Για τούς «άλλους θανάτους» από ληστείες, βιαιοπραγίες, ξυλοδαρμούς, κλπ. πού είναι συνέπεια της κακής αστυνόμευσης από την οποία υποφέρει ο πολίτης, ουδείς μιλάει!

Πρό αρκετού καιρού είχε πολλή διαφημιστεί η λεγόμενη «πεζή περιπολία» ότι δήθεν θα έσωζε από την εγκληματικότητα τις συνοικίες, και ο κόσμος είχε αναθαρρήσει ότι επιτέλους θα βλέπαμε φώς στο τούνελ…

Η πεζή περιπολία δυστυχώς όπου λειτούργησε, ήταν ως επί το πλείστον μία «εισπρακτική περιπολία» για να γράφουνε λιντάκια, μηχανάκια, και κράνη, μια και οί μεγάλες μηχανές ανοίγανε γκάζι και χάνονταν, άσε πού δεν είχανε και αριθμούς όπως και σήμερα επίσης δεν έχουν…

Σε ποιά επικοινωνία με τον πολίτη ερχόντουσαν λοιπόν, όταν το μόνο πού κάνανε ( τουλάχιστον εδώ στην Πάτρα ), ήτανε να ξεποδαριάζονται οί αστυφύλακες στα σοκάκια και στις έρημες συνοικίες και να γράφουνε μηχανάκια στις γωνίες;

Εάν αυτές οί «πεζές περιπολίες» γίνονται για «ένα τέτοιο έργο», πολύ φοβόμαστε ότι έχουν ήδη αποτύχει ( πρίν καλά-καλά ξεκινήσουν), και ότι θα πρέπει κάποιοι να φτιάξουν με νέες ιδέες αυτό το πρόγραμμα…

Άς δούμε τώρα την παρακάτω περιγραφή από το Αστυνομικό Τμήμα Ξάνθης, και άς γίνει πρότυπο , ( πολύ θα το θέλαμε κύριοι τοπικοί αρμόδιοι ), και για την δική μας εγκαταλελειμμένη Πολιτεία…

================================


«Η Αστυνομία κοντά στον πολίτη»

Συμβουλές μέσα από «δελτία Τύπου» που εκδίδει το Αστυνομικό Τμήμα Ξάνθης


ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Οχτώ χιλιάδες δελτία Τύπου και ανακοινώσεις που αφορούν τον πολίτη έχει εκδώσει τα τελευταία χρόνια η Αστυνομική Διεύθυνση Ξάνθης, διεκδικώντας ένα ρεκόρ ηλεκτρονικής ενημέρωσης που μόνο οι αστυνομικές διευθύνσεις σε Αττική και Θεσσαλονίκη μπορούν να συναγωνιστούν.

Το Γραφείο Τύπου της Αστυνομίας στην ακριτική Ξάνθη βομβαρδίζει καθημερινά τα μέσα ενημέρωσης με πληροφοριακό υλικό που σχετίζεται με τα αστυνομικά συμβάντα σε όλο τον νομό, πραγματοποιώντας παράλληλα και μια εξόχως ενδιαφέρουσα υπέρβαση.

Παρέχει συμβουλές, στατιστικά στοιχεία και συστάσεις σε ένα ξεχωριστό «δελτίο Τύπου» για επίκαιρα ζητήματα της καθημερινότητας και της ασφάλειας των πολιτών, κάνοντας περισσότερο πράξη το σύνθημα η «Αστυνομία κοντά στον Πολίτη».

Πώς πρέπει να ενεργήσουν οι γονείς σε περίπτωση που διαπιστώσουν ότι το παιδί τους κάνει χρήση ναρκωτικών;

Πώς θωρακίζεται σήμερα ένα σπίτι σε περίπτωση πολυήμερης απουσίας;

Πώς μπορεί ο κάτοχος μιας κάρτας αυτόματης ανάληψης να προστατευτεί από το skimming (υποκλοπή στοιχείων);

Η Αστυνομική Διεύθυνση Ξάνθης έχει απαντήσει σε τέτοιου είδους επίκαιρα ερωτήματα μέσω δεκάδων εκτενών «οδηγιών» που έχει εκδώσει, οι οποίες συγκεντρωμένες (σε μια εποχή που το έγκλημα βρίσκεται συνήθως ένα βήμα μπροστά από τους διώκτες του) θα μπορούσαν να γίνουν ένα εύχρηστο εγχειρίδιο της Αστυνομίας για ζητήματα ασφάλειας και καθημερινότητας.

Υπάρχει κενό

Το τελευταίο διάστημα έχει δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στο ηλεκτρονικό έγκλημα, στις ηλεκτρονικές απάτες και στην ασφαλή περιήγηση των ανηλίκων στο Διαδίκτυο, ζητήματα για τα οποία υπάρχει κενό πληροφόρησης και στα μεγάλα αστικά κέντρα καλύπτεται από καταναλωτικές οργανώσεις που διοργανώνουν ειδικές εκδηλώσεις για να ενημερώσουν τους πολίτες.

«Ζούμε σε μια εποχή ενημέρωσης, και όσο ο κάθε πολίτης είναι ενημερωμένος για τους κινδύνους ή τα προβλήματα που υπάρχουν γύρω του τόσο προστατευμένος είναι...», ανέφερε χαρακτηριστικά ο αστυνομικός διευθυντής Ξάνθης κ. Αν. Κατσιμπέρης.

Ο αστυνομικός που άλλαξε το σκηνικό είναι ο αστυνόμος Β΄ κ. Νεκτάριος Ορφανίδης, ο οποίος από το 2004 φρόντισε η ενημέρωση να ακολουθεί τους σημερινούς ηλεκτρονικούς καιρούς. Οπως ανέφερε ο ίδιος, ο μεγαλύτερος όγκος των πληροφοριών προέρχεται από το Διαδίκτυο, την ιστοσελίδα του Αρχηγείου και από ιστοσελίδες νομικού περιεχομένου».

Πρόκειται περί καινοτομίας για την Ελληνική Αστυνομία της Περιφέρειας, η οποία πάντοτε εμφανίζεται φειδωλή σε ζητήματα ενημέρωσης και στην κάθε ερώτηση πολίτη ή δημοσιογράφου για οποιοδήποτε συμβάν ο αστυνομικός υπηρεσίας κινείται στο πρότυπο «δεν ξέρω τίποτα, μόλις ανέλαβα υπηρεσία», ασχέτως με την ώρα λήξης της βάρδιας του ή της γνώσης του για τα τεκταινόμενα.

Κάθε υπηρεσιακό έγγραφο αποστέλλεται από το γραφείο Τύπου σε πάνω από εκατό εφημερίδες, περιοδικά και ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς στην περιοχή, με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή φαξ. «Και ένα ψήγμα από αυτά που θα μεταδοθούν να συγκρατήσει ο αναγνώστης ή ο ακροατής, έχει μεγάλη αξία», ανέφερε ο κ. Ορφανίδης.


Kathimerini.gr



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Α.Δ.ΞΑΝΘΗΣ 27.3.2009



Η Αστυνομική Διεύθυνση Ξάνθης επιθυμεί να ενημερώσει τους πολίτες σε απλά θέματα ασφαλείας και πρόληψης της καθημερινής παραβατικότητας ενόψει της εορτής του Πάσχα, και για την προστασία τους στις καθημερινές συναλλαγές τους ούτως ώστε να μην περιέλθουν σε ιδιαίτερα δυσάρεστες καταστάσεις (θυματοποίηση κλοπών, ληστειών, απατών κλπ)

Πρόληψη διαρρήξεων – ληστειών σε σπίτια, γραφεία και καταστήματα

•Τοποθετείστε στο σπίτι σας πόρτες και παράθυρα ασφαλείας, καθώς και θυροτηλέφωνα με οπτική εικόνα.

•Κλειδώνετε πάντοτε τις πόρτες και τα παράθυρα όταν απουσιάζετε από το σπίτι, ακόμα και αν πρόκειται για μικρό χρονικό διάστημα.

•Να κλείνετε τα παραθυρόφυλλα και τις κουρτίνες, ώστε να μη μπορούν οι διαρρήκτες να δουν τι υπάρχει μέσα στο σπίτι σας.

•Μη γνωστοποιείτε στον κοινωνικό και επαγγελματικό σας περίγυρο τα περιουσιακά στοιχεία που φυλάσσετε στο σπίτι σας. Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο, η πληροφορία για ένα κόσμημα, μια συλλογή, ηλεκτρονικές συσκευές κ.λπ., να φτάσει και σε διαρρήκτη.

• Μην ανοίγετε ποτέ την πόρτα χωρίς να βεβαιωθείτε ότι γνωρίζετε τον επισκέπτη, ιδίως κατά τις ημέρες των εορτών, οπότε οι «επισκέψεις» αναξιοπαθούντων, αλλά και τα κρούσματα κλοπών σημειώνουν αύξηση. Ελέγξτε ποιος χτυπά από το «μάτι».

Τοποθετήστε και αλυσίδα στην πόρτα, αν δεν υπάρχει. Αν ο επισκέπτης επικαλείται κάποια ιδιότητα, ζητήστε ταυτότητα. Αν δεν την επιδεικνύει, μην ανοίγετε.

Εξασφαλίστε ότι η κεντρική είσοδος της πολυκατοικίας παραμένει κλειστή και ότι δεν εισέρχονται στην πολυκατοικία μικροπωλητές κ.λπ.

•Μη δίνετε κλειδιά σε καθαρίστριες, μπέιμπυ-σίττερς, κ.λπ., και μην τις αφήνετε μόνες τους, εάν πρώτα δεν τις δοκιμάσετε για αρκετό καιρό.

•Μην ανοίγετε την κεντρική είσοδο σε άτομα που δηλώνουν ότι ήλθαν για εργασία στους κοινόχρηστους χώρους ή σε άλλο διαμέρισμα. Συνεννοηθείτε με τον διαχειριστή ή με τον ιδιοκτήτη που τους αναμένει.

•Μην αφήνετε «δεύτερα» κλειδιά κάτω από γλάστρες, χαλάκια κ.λπ. Οι διαρρήκτες το γνωρίζουν και ψάχνουν πρώτα σ’ αυτά τα σημεία.

•Εξασφαλίστε καλό φωτισμό των εξωτερικών – περιμετρικών ακάλυπτων χώρων, ιδιαίτερα σε σημεία που συνορεύουν με παράθυρα, πόρτες αποθηκών ή με ταράτσες άλλων κτιρίων κ.λπ.

•Εάν επιτρέπεται από τις πολεοδομικές διατάξεις, τοποθετήστε φράκτη σε αφύλακτα σημεία. Προτιμήστε πλέγμα και όχι την κατασκευή υψηλού τοίχου, πίσω από τον οποίο μπορούν να κρυφτούν διαρρήκτες.

•Εγκαταστήστε σύστημα περιοδικής χρήσης των φώτων (χρονοδιακόπτη). Αν δεν έχετε χρονοδιακόπτη φώτων, όταν απουσιάζετε αφήνετε κάποιο φως ανοικτό καθώς και το ραδιόφωνο σε λειτουργία (δυνατά), ώστε έστω κι έτσι, να δίνεται η εντύπωση ότι το σπίτι κατοικείται.

•Εξετάστε τη δυνατότητα εγκατάστασης συστήματος συναγερμού.

•Οι συρόμενες πόρτες και τζαμόπορτες, ιδιαίτερα οι παλιές, συχνά διαθέτουν κακής ποιότητας κλειδαριές. Εγκαταστήστε «δαγκάνες».

•Τοποθετείστε κλειδαριές ασφαλείας, συνδέοντάς τες με το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα, καθώς και κιγκλιδώματα στα παράθυρα ή ελέγξτε την καλή λειτουργία των υπαρχουσών.

Οι διαρρήκτες σπάνια διακινδυνεύουν να σπάσουν τζάμια ή να κόψουν σιδεριές.

•Μην αφήνετε μεγάλα χρηματικά ποσά και πολύτιμα αντικείμενα στο σπίτι. Προτιμήστε την κατάθεση σε τράπεζα και τη φύλαξη σε θυρίδες.

•Μη φυλάσσετε τις πιστωτικές κάρτες και τις κάρτες ανάληψης στα ίδια σημεία με τους κωδικούς τους. Είναι καλύτερα να τους απομνημονεύσετε ή να τους φυλάσσετε σε άλλα σημεία.

•Αν ζείτε μόνοι, είστε ηλικιωμένοι, άτομα με κινητικά προβλήματα κ.λπ. και δεν μπορείτε να λάβετε μόνοι κάποιο από τα παραπάνω προληπτικά μέτρα, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής σας.

• Προσπαθήστε να γνωρίσετε τους ανθρώπους που κατοικούν στην ίδια πολυκατοικία και να καλλιεργήσετε με αυτούς σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοϋποστήριξης. Θα προσέχουν το σπίτι σας όταν απουσιάζετε και εσείς το δικό τους.

• Αν προσεγγίζοντας την οικία σας αντιληφθείτε την παρουσία διαρρήκτη, ενημερώστε την Αστυνομία και περιμένετε σε απόσταση ασφαλείας ή στο σπίτι κάποιου γείτονα.

Μην επιχειρήσετε να τον συλλάβετε εσείς εφόσον δεν είσθε απολύτως βέβαιοι ότι θα τα καταφέρετε. Εάν, πάντως, δεν μπορείτε να τον αποφύγετε, προσπαθήστε να του μιλήσετε με ανθρώπινο τρόπο και ίσως να του δώσετε μόνοι σας, κάποια χρήματα ή άλλα αντικείμενα που θα έχετε βάλει εσείς κατά μέρος για τέτοια περίπτωση.

• Σε περίπτωση που αντιληφθείτε την παρουσία αγνώστου ατόμου μέσα στο σπίτι, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες για τον τρόπο αντίδρασής σας, γιατί αυτό εξαρτάται από τις περιστάσεις, δηλαδή τον αριθμό των δραστών, το φύλο, την ηλικία, τις ιδιαίτερες ικανότητες των εμπλεκομένων ενοίκων, το αν οι δράστες έχουν όπλο (έστω και αν δεν φαίνεται αυτό) κ.λπ. Η σωστή κίνηση μπορεί να είναι να μείνετε σιωπηλοί μέχρι ο διαρρήκτης να αποχωρήσει, και αφού φύγει να φωνάξετε, να καλέσετε σε βοήθεια ή να τηλεφωνήσετε στην Αστυνομία.

• Αν έρθετε αντιμέτωποι στην οικία σας με τον διαρρήκτη, μη φωνάξετε και μην προσπαθήσετε να του επιτεθείτε ή να διαφύγετε, αν δεν είστε απολύτως σίγουροι ότι θα τα καταφέρετε. Οι περισσότεροι διαρρήκτες δεν επιθυμούν να πειράξουν τα θύματα τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνουν όταν νοιώθουν ότι απειλούνται.

2. Συμβουλές προς αποφυγή των «τσαντάκηδων» και των «πορτοφολάδων»

•Μην μπαίνετε στο ασανσέρ με αγνώστους, ιδίως όταν πρόκειται για πολυκατοικίες απόμερες και με μειωμένη κίνηση.

•Μην περπατάτε ανέμελοι στην άκρη του πεζοδρομίου σε μέρη που είναι ερημικά και σκοτεινά.

• Όταν βαδίζετε σε μοναχικούς δρόμους, προτιμάτε το αριστερό πεζοδρόμιο ώστε να είναι ορατά τα οχήματα που έρχονται.

•Κρατείστε την τσάντα σας στην αντίθετη πλευρά από εκείνη της ροής της κίνησης, αλλά αφήστε την αμέσως σε περίπτωση που την αρπάξει κάποιος κλέφτης.

•Αν κάποιος οδηγός οχήματος πλησιάσει να ζητήσει κάποια πληροφορία, αποφύγετε να πάτε κοντά στο όχημα.

•Μην ξεχνάτε ότι συχνά οι επιθέσεις γίνονται σε υπόγειες διαβάσεις, κυρίως σε ώρες αραιής κυκλοφορίας των πεζών και σε χώρους που βρίσκονται κοντά σε σταθμούς του Μετρό.

•Αποφεύγετε τις τσάντες χωρίς λουριά ή πιασίματα.

•Σε πολυκοσμία, (π.χ. χορευτικό κέντρο) καλό είναι να παίρνετε μαζί σας ένα μικρό τσαντάκι και να το έχετε επάνω σας.

•Σε κάθε περίπτωση, μην αφήνετε την τσάντα σας στο έδαφος, στα πόδια σας ή κρεμασμένη από κρεμάστρες, πλάτες καθισμάτων ή σε σκαμνιά. Προσπαθήστε να τη βλέπετε πάντα είτε πάνω στο τραπέζι είτε στα πόδια σας.

•Όταν βγαίνετε για ψώνια, να παίρνετε μαζί σας τα απολύτως απαραίτητα χρήματα και να αποφεύγετε να έχετε μαζί σας επίσημα έγγραφα ή πάνω από μία κάρτες.

•Μην αφήνετε την τσάντα σας χωρίς παρακολούθηση σε καροτσάκι.

•Αν τα χέρια σας είναι γεμάτα, μην κρατάτε την τσάντα σας από το χέρι μαζί με τα άλλα πράγματα ή ψώνια. Καλύτερα είναι η τσάντα να κρέμεται από τον καρπό σας ή από την κλείδωση του αγκώνα σας. Προσπαθήστε πάντα, σε κάθε περίπτωση, να έχετε το ένα χέρι ελεύθερο.

•Γενικότερα, σε χώρους με συνωστισμό (στάσεις λεωφορείων, μέσα στα λεωφορεία, λαϊκές αγορές), προστατεύουμε καλά την τσάντα και το πορτοφόλι. Ένα πορτοφόλι που προεξέχει στην πίσω τσέπη του παντελονιού ή σε μια ανοιχτή γυναικεία τσάντα είναι πρόκληση.

•Για να μειώσετε τις ζημιές, θα ήταν προτιμότερο να έχετε έγγραφα και χρήματα σε χωριστές τσέπες των ενδυμάτων και να μη φέρετε μαζί σας πολλά χρήματα και αντικείμενα αξίας.

•Προτιμάτε να τοποθετείτε τα χρήματά σας στις εσωτερικές τσέπες των ρούχων σας.

•Όταν πρόκειται να μεταφέρετε μεγάλα χρηματικά ποσά, προσπαθήστε να έχετε συνοδό και να μην τοποθετείτε όλα τα χαρτονομίσματα σε ένα χαρτοφύλακα ή τσάντα ή τσέπη.

•Μη διστάσετε να βάλετε τις φωνές αν κάποιος σας επιτεθεί για να σας πάρει την τσάντα.

•Σε κάθε περίπτωση, αν δεν είστε σίγουροι ότι μπορείτε να αποτρέψετε το γεγονός, μην προβάλετε αντίσταση. Η υγεία και η σωματική σας ακεραιότητα αξίζουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

•Αν δεχθείτε επίθεση από «τσαντάκια», ενημερώστε αμέσως την Άμεση Δράση, τηλεφωνώντας χωρίς χρέωση στο αριθμό εκατό (100) και δίνοντας όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα χαρακτηριστικά των υπόπτων. Επίσης, ενημερώστε την αστυνομία αν η τσάντα σας είχε κλειδιά και την ταυτότητά σας ή άλλα σημαντικά έγγραφα.

Τμηματικά η Αστυνομική Διεύθυνση Ξάνθης θα εκδώσει σταδιακά δελτία τύπου με τις κάτωθι θεματικές ενότητες, πέραν των καθιερωμένων δελτίων τύπου που άπτονται θεμάτων οδικής ασφάλειας.

· Γενικά θέματα ασφαλείας των γυναικών
· Κλοπές αυτοκινήτων – δικύκλων και κλοπές από οχήματα
· Συμβουλές για την ασφάλεια του σπιτιού σε περιπτώσεις ταξιδιών
· Συμβουλές για την ασφάλεια των αποσκευών κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού
· Συμβουλές για την αποφυγή κλοπών σε καταστήματα
· Συμβουλές για τη χρήση πιστωτικών καρτών
· Συμβουλές για τη χρήση μηχανημάτων ΑΤΜ
· Αντιμετώπιση ενοχλητικών ή «περίεργων» τηλεφωνημάτων.
· Συμβουλές για την αποτροπή ή την ελαχιστοποίηση των βιασμών
· Συμβουλές για τις σχέσεις των γονέων με τα παιδιά
· Συμβουλές για την ασφαλή χρήση του Διαδικτύου
· Συμβουλές για την αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών.
· Πώς να ενεργήσετε εάν έχετε υποψίες ότι μέλος της οικογένειάς σας έχει εμπλακεί στη χρήση ναρκωτικών...
· Συμβουλές για την ασφάλεια των ηλικιωμένων

Φακελάκι, μέ κερασάκι τούρτας στήν κορυφή τής διαφθοράς....


HTML clipboard

Ο χρηματισμός στα Νοσοκομεία παραμένει σήμερα εξαιρετικά εκτεταμένος...






Η είδηση είχε γίνει πρωτοσέλιδο. Ηταν το 2003, όταν ομάδα γιατρών πρότεινε ως μέτρο για την πάταξη του φαινομένου του χρηματισμού στα νοσοκομεία την εισαγωγή της περίφημης κονκάρδας με την ένδειξη «φακελάκι Stop »

Εξι χρόνια αργότερα, «μπορώ με ασφάλεια να πω ότι το πρόγραμμα έχει στεφθεί από... πλήρη αποτυχία», λέει στην «Κ» η επιμελήτρια Α΄ στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών κ. Ολγα Κοσμοπούλου, η οποία είχε πρωτοστατήσει στην εκστρατεία.

«Και πώς να είναι διαφορετικά, όταν άρχισαν να τη φορούν και συνάδελφοι που όλοι ξέρουμε πόσα ζητούν!».

Η «εγχείρηση», λοιπόν, απέτυχε. Ο «ασθενής» τουλάχιστον... έζησε;

Κάθε άλλο. Από το απλό ευχαριστήριο «δωράκι» προς τον γιατρό «που μας πρόσεξε», αξίας εκατοντάδων ευρώ, μέχρι τις επιταγές με αρκετά μηδενικά «για να πάει καλά η επέμβαση», το φακελάκι καλά κρατεί, με τις «ταρίφες», μάλιστα, ελαφρώς αυξημένες σε σχέση με παλαιότερα.

Σύμφωνα με έρευνες, ετησίως «πληρώνουμε» περί τα 194 εκατ. ευρώ στο (δωρεάν) ΕΣΥ κάτω από το τραπέζι, ποσό που αντιστοιχεί στο 13,5% των συνολικών δαπανών υγείας. Οπως ήταν αναμενόμενο, το μεγαλύτερο «μερίδιο» στο φακελάκι αναλογεί στους χειρουργούς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κι άλλες ειδικότητες που βάζουν το δάχτυλο στο μέλι.

Μερίδα γιατρών

«Πράγματι, το φαινόμενο του χρηματισμού παραμένει εξαιρετικά εκτεταμένο», λέει η κ. Κοσμοπούλου.

«Ελάχιστοι είναι οι γιατροί που δεν δέχονται χρήματα. Από τους υπόλοιπους, υπάρχει μια μερίδα γιατρών που ζητάει χρήματα και μια άλλη, πολυπληθέστερη, που δεν ζητάει, αλλά δεν τα αρνείται όταν τους τα προσφέρουν. Αυτούς τους τελευταίους, αυτήν την γκρίζα ζώνη των γιατρών που δεν είναι εντελώς διεφθαρμένοι, προσπαθούμε να προσεγγίσουμε και όλοι μαζί να πατάξουμε αυτή τη μάστιγα».


Ανάμεσά τους βρίσκονται και πολλοί γιατροί που πριν ξεκινήσουν την πορεία τους στο ΕΣΥ ήταν εντελώς αντίθετοι με το «φακελάκι», σε κάθε του μορφή.

«Στη συνέχεια άλλαξαν», λέει στην «Κ» ο κ. Κ. Μπάρκας, ειδικευόμενος νευροχειρουργός στο ίδιο νοσοκομείο.

«Εκεί κοντά στα 40, απέκτησαν οικογένειες, έγιναν επιμελητές Β΄ και συνεχίζουν να παίρνουν 1.200 ευρώ μισθό συν άλλα 600 από εφημερίες. Αρχισαν να τους κατακλύζουν οι οικονομικές υποχρεώσεις κι εκεί που ήταν κάθετα εναντίον του χρηματισμού, σήμερα δεν αρνούνται τα «δώρα» από ασθενείς.

Είναι άνθρωποι που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να έρθουν στην «πλευρά» μας. Κυρίως, εάν δεν χρειαζόταν να εργάζονται σε ένα σύστημα υγείας διεφθαρμένο από τη ρίζα του. Δυστυχώς, όμως, το φακελάκι είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου της παραοικονομίας του ΕΣΥ».

Πράγματι, στους διαδρόμους των νοσοκομείων, όσοι εξακολουθούν να αντιστέκονται στα «πουρμπουάρ» είναι σχεδόν δακτυλοδεικτούμενοι...

«Λένε πολλοί ότι αφού χρησιμοποιώ ένα υλικό που στο εξωτερικό κοστίζει 1.000 ευρώ κι εδώ φτάνει τα 7.000, ένα υλικό από το οποίο έχουν βγάλει τόσοι τόσο πολλά, γιατί να μείνω εγώ απέξω; Αυτή είναι η λογική που έχει βάλει πολλούς στο «κόλπο» του χρηματισμού», λέει ο κ. Μπάρκας. «Γιατί στα νοσοκομεία τα βλέπουμε όλα....

Οπως π. χ. τους εμπόρους των φαρμακευτικών και των υλικών να κυκλοφορούν μέσα σε λίγα χρόνια με πανάκριβα τζιπ». Οπως τονίζει, το φακελάκι δεν θα παταχθεί εάν το κράτος δεν βάλει επιτέλους φρένο στις υπερτιμολογήσεις των ιατρικών αγαθών.

«Λειτουργούμε σε ένα σύστημα πολύ βαθιά διεφθαρμένο», συνεχίζει η κ. Κοσμοπούλου. «Πολύ συχνά η εμπλοκή με τις εταιρείες είναι μοιραία. Eνα παράδειγμα: για να αξιολογηθεί θετικά ένας γιατρός θα πρέπει να συμμετέχει σε συνέδρια.

Το κόστος, όμως, είναι τεράστιο κι έτσι πολλοί δεν αρνούνται να πληρώσει μια φαρμακευτική τα έξοδα. Δεν είδα, όμως, νόμο που να λέει ότι απαγορεύονται οι φαρμακευτικές στα νοσοκομεία! Αν θέλουν να κάνουν παροχές ώστε να προωθούνται τα φάρμακά τους, ας τις κάνουν απευθείας στο νοσοκομείο και όχι στους γιατρούς. Να αποφασίζεται τουλάχιστον κεντρικά ποιος θα πηγαίνει σε συνέδρια και ποιος όχι».

Δεν βγάζουν απέξω τις ευθύνες των γιατρών («δεν μας φταίει κανείς που τόσα χρόνια ελάχιστες υποθέσεις χρηματισμού έχουν φτάσει στα πειθαρχικά μας συμβούλια», λέει ο κ. Μπάρκας). «Η μεγαλύτερη ευθύνη όμως βαρύνει το κράτος που δεν καθιερώνει ένα αδιάφθορο σύστημα προμηθειών», καταλήγει η κ. Κοσμοπούλου.

«Γιατί, ξέρετε τι είναι το ΕΣΥ; Ενα κτίριο με φτωχή πρόσοψη και άθλιο χώρο υποδοχής, στην πίσω αυλή του οποίου παίζονται παιχνίδια εκατομμυρίων».

Στον κανόνα όμως υπάρχουν και θαυμαστές εξαιρέσεις...

Οπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα, έτσι και στην περίπτωση του χρηματισμού στα νοσοκομεία, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Η περίπτωση που διηγείται στην «Κ» η Μ. Ν. είναι χαρακτηριστική. Ομως φαίνεται ότι επιβεβαιώνει τον κανόνα...

«Είχα τον πατέρα μου στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας κεντρικού νοσοκομείου της Αθήνας με βαρύ εγκεφαλικό. Ηταν σε κώμα. Το επισκεπτήριο ήταν μόλις μισή ώρα την ημέρα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να τον περιποιούμαι εγώ αλλά οι νοσοκόμοι.

Μολονότι δεν είχα κάποιο παράπονο για τη φροντίδα του, όλοι μου οι συγγενείς επέμεναν ότι έπρεπε να δώσω «κάτι» σε κάποιον από αυτούς και να του ζητήσω να έχει μια αυξημένη φροντίδα ο πατέρας μου.

Εγώ ήμουν πολύ διστακτική, όχι γιατί δεν ήθελα να δώσω τα χρήματα, αλλά γιατί ντρεπόμουν. Φοβόμουν ότι θα τους προσβάλω, γιατί έβλεπα ότι είναι καλοί και αφοσιωμένοι στη δουλειά τους άνθρωποι. Οι φίλοι μου γέλαγαν, λέγοντάς μου ότι «όλοι παίρνουν φακελάκια». Ετσι, αναγκάστηκα να το κάνω».

«Του έδωσα, αλλά...»

«Σε ένα από τα επισκεπτήρια βγαίνοντας έπιασα τον επικεφαλής νοσοκόμο της βάρδιας και του είπα πως τον ευχαριστώ για τη φροντίδα του πατέρα μου, πως δεν είμαι συνηθισμένη σε αυτή τη διαδικασία, του έδωσα τα χρήματα και του είπα πως θα ήθελα να τον προσέχουν όσο μπορούν περισσότερο, γιατί εγώ στη μισή ώρα δεν μου επιτρέπεται να το κάνω.

«Τι είναι αυτά που λέτε, ούτε να το συζητάτε, αυτή είναι η δουλειά μας», μου είπε και μου έδωσε πίσω τα χρήματα. «Να μείνετε ήσυχη πως θα κάνουμε ό, τι καλύτερο». Δεν έχω ντραπεί περισσότερο στη ζωή μου».


Τα επείγοντα των νοσοκομείων γεμάτα αλλοδαπούς...

Σημαντικό θέμα δημόσιας υγείας είναι πλέον για την Ε.Ε. η υγεία των μεταναστών.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι αλλοδαποί ξεπερνούν το 80% του συνόλου των πολιτών που καταφεύγουν στα επείγοντα. Ομως αποτελούν μόλις το 6,2% όσων νοσηλεύονται.

Την ίδια στιγμή, σημείωσε η αναπληρώτρια καθηγήτρια της Ιατρικής σχολής κ. Αθηνά Γλυνού, το 15% - 20% των αναγκών για παροχές υγείας στα νοσοκομεία αφορούν αλλοδαπούς. Μετανάστες και πρόσφυγες αποτελούν ευπαθή πληθυσμό με περίπλοκα προβλήματα υγείας.

Η έλλειψη νομιμοποιητικών εγγράφων στο 50% ίσως των μεταναστών και προσφύγων που διαβιούν στη χώρα σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο νόμος απαγορεύει ρητά την παροχή υπηρεσιών υγείας σε μη νόμιμους (με εξαίρεση τις περιπτώσεις επειγόντων περιστατικών) και την ευκαιριακή απασχόλησή τους σε εργασίες που σχετίζονται με τη δημόσια υγεία συνθέτουν ένα σοβαρό πρόβλημα.

Κύρια προβλήματα υγείας που παρουσιάζουν είναι λοιμώδη νοσήματα (ηπατίτιδα Β, φυματίωση, έιτζ), διαταραχές ψυχικής υγείας (άγχος, σύγχυση, διάσπαση προσοχής, κατάθλιψη, διαταραχή μνήμης, μετατραυματικό στρες) και εργατικά ατυχήματα. Οπως χαρακτηριστικά σημειώθηκε χθες:

«Παρ’ όλα τα αυξημένα προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας, οι αλλοδαποί χρησιμοποιούν λιγότερο τις υπηρεσίες υγείας. Το γεγονός είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για την υγεία του συγκεκριμένου πληθυσμού και για τη δημόσια υγεία δεδομένου ότι μεγάλο μέρος των μεταναστών απασχολείται στην παροχή υπηρεσιών υψηλού υγειονομικού ενδιαφέροντος (εστίαση, διασκέδαση, τουρισμός, καθαριότητα)».

kathimerini.gr

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Ερχεται σεισμός ! Ακουσον μέν, πάταξον δέ....













Τούς φώναζε γιά να γλυτώσουν από τόν επερχόμενο μεγάλο σεισμό, κι΄ αυτοί θέλανε να τον τραβήξουν στά Δικαστήρια γιατί τρομοκρατεί τον κόσμο !

Καί εδώ μέν, ο Ιταλός επιστήμονας δικαιώθηκε ! ( έστω καί μέσα στήν δυστυχία τού σεισμού )

Στίς δικές μας όμως τοπικές παροτρύνσεις ότι "έεεεερχεται σεισμός..." δεν θυμάμαι μιά φορά να έχουν δικαιωθεί επιστήμονες, πλήν τών περιπτώσεων εκείνων πού όταν γίνεται σεισμός βγαίνουνε καί λένε τα γνωστά " μεθεόρτια τραγούδια" τους:

"Θυμάστε πού σάς τό έλεγα εγώ;"

Ναί, καλέ μου άνθρωπε , αλλά "πάντα μάς τάλεγες" μιά καί από την ώρα πού πήρες το πτυχίο σου όλο μεγάλους σεισμούς μάς προέβλεπες...

Ότι θα γίνουν σεισμοί συμφωνούμε, αλλά το πότε ακριβώς θα γίνουν μόνο ο Θεός τό ξέρει!

Καί εάν επιτρέψει καί μάς αφήσει κανένα παραθυράκι προειδοποίησης, τότε καί μόνο έχει καλώς !

Είδ΄ άλλως, πάμε σούμπιτοι στήν καρδία τής γής καταπλακωμένοι από χώματα...

Κι΄ όσο γιά τίς πλάκες τής γής πού κτυπιώνται μεταξύ τους σάν κριάρια, κανείς δεν τίς έχει δεί γιατί ασφαλώς θα τίς είχε καί φωτογραφίσει...

Είναι μυθοπλασίες απλούστατα γιά να εξηγήσουν τα σεισμικά φαινόμενα !

Δέν είναι όμως καί υπαρκτή πραγματικότητα...


----------------------------------

Ένας Ιταλός επιστήμονας είχε προβλέψει το σεισμό στην Λ' Άκουιλα, αλλά υποχρεώθηκε από τις Αρχές να αποσύρει τις προειδοποιήσεις από την ιστοσελίδα του...















Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Guardian», Τζιανπάολο Τζουλιάνι ( photo ), ερευνητής στο Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής στο Γκραν Σάσο, παρατήρησε μεγάλες εκπομπές ραδονίου από το υπέδαφος της σεισμικά ενεργής περιοχής και κατέληξε στο συμπέρασμα πως αναμένεται μεγάλος σεισμός τις επόμενες μέρες.

Οι πρώτες δονήσεις σημειώθηκαν τον Ιανουάριο και συνεχίζονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάτι που ενέτεινε τις ανησυχίες του.














Ο επιστήμονας συμβούλεψε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ενώ αυτοκίνητα με μεγάφωνα γυρνούσαν στην πόλη προειδοποιώντας τους κατοίκους για τον επερχόμενο σεισμό....

Μετά από καταγγελίες όμως, η αστυνομία και οι τοπικές αρχές υποχρέωσαν τον Τζουλιάνι να αποσύρει την προειδοποίηση από την ιστοσελίδα του.

Μάλιστα, η επιτροπή εκτίμησης υψηλών κινδύνων της Ιταλίας συνεδρίασε στις 31 Μαρτίου με θέμα τις εκτιμήσεις του επιστήμονα και κατέληξε στο συμπέρασμα πως δε συντρέχουν λόγοι ανησυχίας για την πληγείσα περιοχή. «Οι δονήσεις είναι φυσιολογικές για μία σεισμογενή περιοχή όπως η Λ'Άκουιλα», έλεγε η ανακοίνωση της επιτροπής.

------------------------------


«Έμεινα για τρεις ώρες κάτω από τα συντρίμμια...»
Καμίλο Μπεράρντι, κάτοικος περιοχής (Reuters):

«Όταν χτύπησε ο σεισμός, έτρεξα έξω από το σπίτι του πατέρα μου, άνοιξα την κυρίως πόρτα και όλα είχαν καταρρεύσει. Ο πατέρας μου έχει σίγουρα πεθάνει. Φώναζα βοήθεια αλλά κανείς δεν ήταν εκεί».


Ίντα Σπανιόλι, κάτοικος περιοχής (BBC):


«Ήμουν στο σαλόνι του σπιτιού μου και κοιμόμουν στον καναπέ όταν άκουσα τους πρώτους θορύβους, τις πρώτες δονήσεις, περίπου στις 11 το βράδυ και ήταν τρομακτικό.

Τότε αποκοιμήθηκα και ξαφνικά βρέθηκα στο πάτωμα και οι τοίχοι γύρω μου έπεφταν.

Δεν μπορούσα να δω τίποτα, υπήρχε σκόνη, τσιμέντο και όταν καθάρισε η ατμόσφαιρα είδα ότι με χώριζε μόλις ένα μέτρο πάτωμα από το δρόμο...

Με βοήθησαν τρεις νεαροί και αφού περπατήσαμε πάνω σε συντρίμμια βρεθήκαμε σε μία μικρή πλατεία. Το μόνο που έβλεπες από αυτή την πλατεία ήταν οι προσόψεις κτιρίων, αλλά πίσω δεν υπήρχε τίποτα. Το κέντρο των κτιρίων είχε καταρρεύσει».



Βιτόριο Περφέτο, δημοσιογράφος (εφημερίδα Il Centro):


«Ξυπνήσαμε από έναν πολύ ισχυρό σεισμό, όλα έπεφταν γύρω μας, έπιπλα, τα πάντα… Τρέξαμε κάτω στις σκάλες, την ώρα που όλα τριγύρω μας έπεφταν. Ο γιος μου είναι 15 και η κόρη μου 24 και ήταν και οι δύο στα δωμάτιά τους.

Οι σκάλες ήταν μπλοκαρισμένες από τα έπιπλα που είχαν πέσει. Έπρεπε να φύγουμε γρήγορα, χωρίς τα παπούτσια μας. Ήταν ένα θαύμα. Όταν βγήκαμε έξω φοβόμασταν ότι θα πέσει όλο το κτίριο πάνω μας. Καθώς τρέχαμε υπήρξε ένας ακόμα πολύ δυνατός σεισμός.

Σαν από θαύμα, καταφέραμε να τρέξουμε για 50 με 60 μέτρα ανάμεσα σε όλα τα αντικείμενα που έπεφταν. Στο τέλος μαζευτήκαμε σε μία πλατειούλα, υπήρχαν και άλλοι εκεί, μπροστά σε μία εκκλησία, της οποίας όλο το πάνω μέρος της πρόσοψης είχε καταρρεύσει».



Γκουίντο Μαριάνι (εφημερίδα La Repubblica)


«Έμεινα για τρεις ώρες κάτω από τα συντρίμμια. Δεν μπορούσα να φύγω μόνος μου.

Ευτυχώς δύο δοκάρια εμπόδιζαν τον τοίχο από το να πέσει πάνω μου. Τα σωστικά συνεργεία έφτασαν μετά από περισσότερες από τρεις ώρες.

Φώναζα για βοήθεια. Άκουγα το κινητό μου αλλά δεν μπορούσα να το φτάσω. Τελικά, είδα ένα μικρό άνοιγμα και χέρια που με έπιασαν και με έβγαλαν έξω».

Ισχυρά συναισθήματα βίωσαν οι κάτοικοι της Λ' Ακουίλα αμέσως μετά το χτύπημα του Εγκέλαδου. Η αγωνία επικράτησε τις πρώτες στιγμές, ενώ στη συνέχεια για κάποιους η μοίρα επεφύλασσε στιγμές ανακούφισης και για κάποιους άλλους στιγμές απεριόριστης θλίψης.

Με μεγάλη συγκίνηση ανέσυραν ζωντανό από τα χαλάσματα του σπιτιού του οι διασώστες ένα μωράκι δύο ετών στην περιοχή Σαν Γκρεκόριο. Η ίδια η μητέρα του θυσίασε τη ζωή της βάζοντας ως ασπίδα το κορμί της για να το προστατέψει από τα συντρίμμια που απειλούσαν να το καταπλακώσουν. Οι πυροσβέστες οργάνωσαν τη μεταφορά του παιδιού με ελικόπτερο προς το πιο κοντινό νοσοκομείο.

Την ίδια στιγμή σε ένα άλλο νοσοκομείο ένας γιατρός προσπαθούσε να σώσει με απινιδωτές τέσσερα παιδιά που μόλις είχαν φτάσει εκεί. Μάταια όμως. «Δεν μπορούσε να γίνει τίποτα, γιατί είχαν μεταφερθεί στο νοσοκομείο έχοντας υποστεί κυριολεκτικά ασφυξία από τη σκόνη» εξήγησε ο Μπερναρντίνο Περζικέτι, διευθυντής του Τμήματος Νεογνολογίας του Νοσοκομείου Σαν Σαλβατόρε.

Τυχερός μέσα στην ατυχία του στάθηκε αντιθέτως ένας 20χρονος στην περιοχή Φέρμο χάρη στο κινητό του τηλέφωνο. Αν και πλακώθηκε από τα χαλάσματα του σπιτιού του, κατάφερε να κατευθύνει τηλεφωνικά τους διασώστες ως προς το σημείο όπου βρισκόταν και έτσι να διαφύγει γρήγορα του κινδύνου.

Σοκ υπέστη ένας γιατρός που συνέβαλε στο έργο των διασωστών στην περιοχή Πιανόλα όταν πρόσεξε ότι το σπίτι του θείου του είχε μετατραπεί σε ένα βουνό από συντρίμμια.

«Αρχισα να σκάβω με γυμνά χέρια και στη συνέχεια με βοήθησαν και κάποιοι που είχαν φτυάρια. Ανασύραμε την ξαδέρφη μου, η οποία είχε σωθεί χάρη σε ένα ντουλάπι, το οποίο είχε πέσει πάνω της και την είχε προστατέψει από τους σοβάδες» είπε ο γιατρός Γκουίντο Λίρις, ο οποίος μπορεί να έσωσε την ξαδέρφη του, όμως μιάμιση ώρα αργότερα είδε να ανασύρουν από τα χαλάσματα το πτώμα του θείου του.

Από βέβαιο θάνατο γλίτωσε αντιθέτως ένας 49χρονος άντρας στην περιοχή Παλένα, όταν ο φόβος από την ισχυρή δόνηση τον οδήγησε να πηδήσει στο κενό από τον τρίτο όροφο. Σύμφωνα με τους γιατρούς, υπέστη τραύματα στον νωτιαίο μυελό και θα πρέπει να υποβληθεί σε λεπτή χειρουργική επέμβαση.

Ανάμεσα στα θύματα του σεισμού στην περιοχή Παγκανίκα ήταν και η καλόγρια Τζέμα Αντονούτσι, ηγούμενη της μονής Σάντα Κιάρα. Σύμφωνα με τους διασώστες, εξαιτίας της κατάρρευσης της στέγης της υπάρχουν φόβοι για πολλά ακόμη θύματα.

«Αυτή τη στιγμή είμαι πάνω από τα ερείπια του δωματίου όπου βρισκόταν ο γιος μου, αλλά μέχρι τώρα δεν καταφέραμε να έχουμε επαφή. Εδώ επικρατεί πανικός και τα σωστικά συνεργεία κάνουν ό,τι μπορούν. Σας αφήνω τώρα, πρέπει να βρω το παιδί μου».



Η πόλη της Λ΄ Άκουιλα, που βρίσκεται μόλις 95 χιλιόμετρα από τη Ρώμη, χτυπήθηκε από τον ισχυρότερο σεισμό που έπληξε τη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια και η λίστα των θυμάτων διαρκώς μεγαλώνει.

Στην περιοχή υπάρχουν πολλοί Έλληνες, μεταξύ των οποίων περίπου 800 φοιτητές, ενώ, όπως περιγράφουν όσοι έζησαν τις σκηνές τρόμου που ακολούθησαν μετά την εκδήλωση του σεισμού, η εικόνα είναι πρωτόγνωρη για την περιοχή. Σύμφωνα με πληροφορίες των Ελλήνων που βρίσκονται εκεί, η Λ΄ Άκουιλα θυμίζει πόλη- φάντασμα, αφού στους δρόμους της κυκλοφορούν μόνο σωστικά συνεργεία και η Αστυνομία.

«Λίγες ώρες πριν από τον μεγάλο σεισμό είχαν γίνει δύο ισχυρές δονήσεις και όλοι θεωρήσαμε πως τίποτα άλλο δεν πρόκειται να συμβεί. Έπεσα για ύπνο, όμως ξαφνικά πετάχτηκα έντρομος από το τράνταγμα.

Άνοιξα τα μάτια μου και έβλεπα σοβάδες να πέφτουν πάνω μου. Ένιωθα σαν να με είχε αρπάξει ένας τεράστιος γίγαντας και με χτυπούσε πάνω κάτω. Μόλις συνήλθα από το πρώτο σοκ, χωρίς ωστόσο να μπορώ να υπολογίσω πόσος χρόνος είχε περάσει, κάθησα κάτω από μια κάσα και περίμενα να ηρεμήσουν τα πράγματα. Όταν πια ο σεισμός είχε τελειώσει, είδα παντού τους τοίχους σπασμένους.

Όμως, μόλις αντίκρυσα τι συνέβαινε στα υπόλοιπα κτίρια, ένιωσα ότι η πολυκατοικία στην οποία μένω είχε πάθει λίγες ζημιές», λέει ο Σταμάτης Παπασάββας, φοιτητής Ιατρικής στη Λ΄ Άκουιλα. Τα ξημερώματα της Δευτέρας ξύπνησε έντρομος από την ισχυρή σεισμική δόνηση των 6,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που άφησε πίσω της δεκάδες νεκρούς, αγνοούμενους και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές.

«Είδα σπίτια γκρεμισμένα που έμοιαζαν σαν να τα είχε κόψει κάποιος με ένα μαχαίρι. Σε άλλα δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο. Η πόλη, ειδικά στο ιστορικό κέντρο, έχει ισοπεδωθεί. Οι εικόνες δείχνουν ένα βομβαρδισμένο τοπίο, που μόνο στις ταινίες μπορούσαμε να το φανταστούμε.

Το νοσοκομείο της πόλης έχει καταστραφεί, ενώ οι σκηνές που βλέπαμε στον χώρο όπου συγκεντρώνονταν οι τραυματίες ήταν απελπιστικές. Πολλοί Έλληνες φοιτητές Ιατρικής θεωρήσαμε καθήκον μας να βοηθήσουμε την κατάσταση», λέει ο κ. Παπασάββας, ο οποίος ήταν από εκείνους που, σε συνεργασία με την ελληνική πρεσβεία στην Ιταλία, προσπάθησε να οργανώσει την αποχώρηση των Ελλήνων φοιτητών από την περιοχή.


«Ήταν μια φρίκη! Τα πάντα γκρεμίζονταν γύρω μας!»

«ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΥΡΙΣΑΜΕ.

Ήταν μια φρίκη. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Τα πάντα γκρεμίζονταν γύρω μας. Ένας Θεός ξέρει πώς κατέβηκα από τον τέταρτο όροφο του κτιρίου όπου ήταν το σπίτι μου». Με έκδηλα τα σημάδια της ταλαιπωρίας στο πρόσωπό της η Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου, φοιτήτρια της Ιατρικής στην Λ΄ Άκουιλα, έφτασε τα ξημερώματα στην Αθήνα με την πτήση της Ολυμπιακής.

Μαζί της ταξίδευαν περίπου σαράντα ακόμη Έλληνες φοιτητές που έφυγαν από τη φρίκη που σκόρπισε ο σεισμός στην ιταλική φοιτητούπολη. Μία φοιτήτρια ταξίδευσε φορώντας ακόμη τις πιτζάμες της, όπως είχε βγει από το σπίτι της.

«Ό,τι και να πούμε δεν θα περιγράψουμε αυτό που έγινε», είπε στα «ΝΕΑ» ο Κωνσταντίνος Καλογιάννης, από τη Θεσσαλονίκη, φοιτητής της Ιατρικής. «Ήμουν στο σπίτι μου, όταν ένιωσα μέσα στον ύπνο μου το τράνταγμα και μετά άρχισαν όλα να πέφτουν.

Το σπίτι γέμισε ρωγμές μέσα σε δευτερόλεπτα». Μαζί με τους φοιτητές στην πτήση της Ολυμπιακής βρισκόταν ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Κασσίμης, ο οποίος είπε ότι έχει εξασφαλισθεί η ασφαλής μεταφορά όλων των Ελλήνων φοιτητών στην Ελλάδα και στα σπίτια τους, ενώ δύο στελέχη της ελληνικής πρεσβείας βρίσκονται κοντά στη μητέρα του αγνοούμενου Βασίλη Κουφολιά.

Ωστόσο, ο υφυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με γονείς οι οποίοι κατήγγειλαν ότι η ελληνική πρεσβεία δεν προσέφερε στα παιδιά τους «ούτε ένα μπουκάλι νερό», ενώ εξέφρασαν και σοβαρά παράπονα για την έλλειψη ενημέρωσης. «Φροντίσαμε για την ασφαλή μεταφορά τους», απάντησε ο κ. Κασσίμης. Περίπου 90 ακόμη φοιτητές έφθασαν στην Αθήνα με την πτήση της Αegean τα ξημερώματα, ενώ οι υπόλοιποι αναμένονται σήμερα.

Η φρίκη ήταν αποτυπωμένη στα πρόσωπα των φοιτητών. Μια κοπέλα, ελάχιστα δευτερόλεπτα από τη στιγμή που πνίγηκε στις αγκαλιές των δικών της, ξέσπασε σε κλάματα και έπεσε λιπόθυμη. Όταν κατάφεραν να τη συνεφέρουν μόνο οι λυγμοί της ακούγονταν, αφού δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.

Φόβοι για τα ορεινά χωριά

«Η κατάσταση είναι πάρα πολύ σοβαρή. Δεν έχουμε συνολική εικόνα γιατί μέχρι τώρα ασχοληθήκαμε περισσότερο με το ιστορικό κέντρο της πόλης.

Παρ΄ όλα αυτά, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά κυρίως στα ορεινά γύρω από την Λ΄ Άκουιλα, όπου υπάρχουν περίπου 80 οικισμοί 200- 800 ατόμων και αγροτικές κατοικίες άνω των 100 ετών.

Κάτω από τα συντρίμμια είναι εγκλωβισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι και η αγωνία για την τύχη τους διαρκώς μεγαλώνει», δηλώνει στα «ΝΕΑ» ο δημοσιογράφος και πρόεδρος του Ελληνοϊταλικού Συνδέσμου Βαγγέλης Αλεξανδρής, ο οποίος από την πρώτη στιγμή μεταδίδει στη χώρα μας πληροφορίες για το τι επικρατεί.


ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

«Από το τηλέφωνο άκουγα το παιδί μου να φωνάζει βοήθεια»

«ΑΚΟΥΓΑ το παιδί μου από το τηλέφωνο να φωνάζει βοήθεια. Δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι. Άρχισαν να πέφτουν τα πάντα γύρω του και η πόρτα σφήνωσε. Το άκουγα να μου φωνάζει πως δεν θα με ξανάβλεπε. Τελικά βγήκε σπάζοντας την πόρτα».

Η κ. Παρασκευή Κατσίκα και ο σύζυγός της Βασίλης Βενετσάνος περίμεναν με αγωνία χθες το βράδυ στο αεροδρόμιο της Αθήνας τον 19χρονο γιο τους Επαμεινώνδα Βενετσάνο, φοιτητή της αρχιτεκτονικής στη Λ΄ Άκουιλα. Ο γιος τους, καθώς είχε ανησυχήσει από τους μικρούς σεισμούς που είχαν προηγηθεί, την ώρα του φονικού σεισμού μιλούσε στο τηλέφωνο με τη μητέρα του.

«Μπορεί σε λίγο να μη ζούμε»

«ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΕ η κόρη μου πανικόβλητη, λίγο μετά τον σεισμό. Φώναζε, μου έλεγε, μαμά πάρε με τηλέφωνο, μπορεί σε λίγο να μη ζούμε. Μου έλεγε ότι έπεφταν κτίρια, ότι άκουγε μία βοή και υπήρχε σκόνη παντού. Λίγη ώρα αργότερα τα τηλέφωνά τους άρχισαν να μη λειτουργούν».

Η κ. Δημοπούλου υποδέχθηκε την 20χρονη κόρη της Έλενα, φοιτήτρια στη Λ΄ Άκουιλα. Το σπίτι στο οποίο έμενε ήταν διώροφο και έχει υποστεί σοβαρότατες ζημιές. «Έπεσε από το κρεβάτι του»

«ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ζούσε σε ένα τριώροφο κτίριο στο ιστορικό κέντρο της πόλης, στον δεύτερο. Κοιμόταν την ώρα του σεισμού και έπεσε από το κρεβάτι του. Βγήκε έξω πανικόβλητος», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Εμμανουήλ Μαρής, πατέρας του 20χρονου φοιτητή Αρχιτεκτονικής Λευτέρη Μαρή.

«Κατάφερε και πήγε σε μια πλατεία στο κέντρο, όπου συναντήθηκε με άλλους φοιτητές. Μας τηλεφώνησε περίπου στις τέσσερις και μισή. Μας είπε ότι έγινε σεισμός. Πανικοβληθήκαμε. Γύρισε το μεσημέρι στο σπίτι του, όπου αντίκρυσε εικόνα καταστροφής. Πήρε βασικά πράγματα μαζί του και ξεκίνησε για την Ελλάδα».

«Ξυπόλητες στον δρόμο»

«Η ΚΟΡΗ ΜΟΥΝατάσα ξύπνησε από τον θόρυβο και ταυτόχρονα έπεφταν οι σοβάδες από το ταβάνι. Πήγε να ανοίξει την πόρτα και είχε σφηνώσει. Ετοιμαζόταν να βγει από το παράθυρο.

Η φίλη της ήταν πιο ψύχραιμη και τελικά κατάφεραν να ανοίξουν την πόρτα. Βγήκαν ξυπόλητες, με τα νυχτικά στον δρόμο, δεν πήραν τίποτα μαζί τους. Είναι φοιτήτρια κτηνιατρικής, 21 ετών και πηγαίνει 3 φορές την εβδομάδα στη Λ΄ Άκουιλα».

Tanea.gr