30 Νοεμβρίου, εορτή του Αγίου Ανδρέου, προστάτη της Πολιτείας μας…Παιδικές ενθυμήσεις πού σήμερα δεν υπάρχουν…

Αρκετές φορές θυμάμαι νοσταλγικά τις ημέρες εκείνες τις παλιές, αλλά και τις τόσο φτωχικά και πολιτιστικά περιορισμένες…

Καθώς πλησίαζαν οί μέρες της μεγάλης γιορτής, μας μάζευαν οί δάσκαλοι και μας πήγαιναν με τάξη και σειρά στο ετήσιο προσκύνημα στον Άγιο Ανδρέα, κάτι πού το βλέπω να γίνεται βέβαια και σήμερα, έστω και παραλλαγμένο…

Υπήρχε τότε μια φτώχεια απλωμένη και διάχυτη παντού, πράγμα πού σήμερα, επιφανειακά τουλάχιστον, δεν φαίνεται. Τότε φαινότανε, αλλά οί περισσότεροι «το ίδιο ήμασταν» μετά τις μέρες τών δυό μεγάλων πολέμων πού ή Ελλάδα είχε περάσει, αλλά κανείς δεν έδειχνε να στενοχωριέται.

Είμαστε όλοι το ίδιο, και ισοπεδωμένοι από τις καταστροφές και την φτώχεια της εποχής. Ελάχιστοι ξεχώριζαν…

Σωρεία νεκρών και αναπήρων κάθε εβδομάδα. Χρειαζόμαστε έναν Γιαγκούλα για να μας βάλει σε τάξη ! Τά βαθύτερα αίτια...

Ο καπετάν Γιαγκούλας ! Τό φόβητρο πού χρειάζεται κάθε οδηγός γιά νά έλθει στά "ίσα του..."

Τις μέρες αυτές, μία συρροή κακών μαντάτων μάς ξύπνησε από τον ύπνο τον βαθύ πού είχαμε από χρόνια πέσει…

Και είτε μέρα ήταν, είτε νύκτα, μας περικύκλωναν απανωτά και κατά κύματα τά άσχημα νέα. Σήμερα 2 νεκροί, προχθές 5, το χθεσινό βράδυ τρείς…

Άλλοι τσακισμένοι, άλλοι κουβαριασμένοι, πόδια, κεφάλια κομμένα, μανάδες ξεμαλιασμένες να κλαίνε στα μνήματα, κηδείες και κάσες έξω από τις Εκκλησίες, παιδιά ορφανά και κάποια τώρα, στους πέντε δρόμους…

Τις φταίει;

Ακούστηκαν και ειπώθηκαν πολλά, κλείστηκαν και από τους Δημάρχους για διαμαρτυρία οί δρόμοι ( και πολύ καλά έκαναν), μήπως ακούσουν και οί «υψηλά αρμόδιοι» το πρόβλημά μας.

Όμως…

Όλοι τά βάζουνε με την ολισθηρότητα των οδών, την έλλειψη διαχωριστικών, τις κλειστές στροφές της Παναγοπούλας, την κακή σήμανση των οδών, και μόλις λίγοι-πολύ λίγοι τολμούν να πούνε έξω από τά δόντια τά αυτονόητα, δηλαδή να τά βάλουν με τον κακό εαυτό μας…

Έναν «εαυτό», πού του δώσαμε ένα κομμάτι 1000 κιλών σίδερα και τον εξαπολύσαμε σε ανηφόρες και κατηφόρες, σε ισώματα και σε ευθείες, για να βρεί τον χάρο πού κι΄ αυτός είχε βγεί παγανιά, φτιάχνοντας το πάζλ της μοιραίας συνάντησης…

Άνθρωποι, ως επί το πλείστον, χωρίς «παιδεία οδήγησης», χωρίς διορατικότητα στο τι μπορεί να κρύβεται πίσω από μία στροφή, στό εάν πίσω υπάρχει μια νταλίκα χαλασμένη ή ένα κοπάδι πρόβατα, στο τι κινδύνους έχει μία γλίτσα μετά την πρώτη βροχή, στο τι σημαίνει φρενάρισμα επάνω σε χαλίκι, στο τι σημαίνει φαλτσάρισμα ρόδας πάνω σε βρεγμένη στροφή…

Κι΄ έν τούτοις, πολλοί απ΄ αυτοί ξαμολήθηκαν στο ντοβλέτι ξέροντας μόνο:

«αυτό λέγεται γκάζι, κι΄ αυτό λέγεται φρένο…».

Πήραν ένα αυτοκίνητο, ένα κάρο σίδερα πού λέγαμε, ή μια καινούργια μηχανή, μερικοί χρεώθηκαν κι΄ όλας ( αφήνοντας μετά τον θάνατό τους και τά χρέη πάνω στην οικογένεια), καβάλησαν το «τού-τού» και πήραν αμπάριζα και πάνε…

Πού πάνε; Πώς πάνε;

Ο Θεός βοηθός, λένε κάποιοι πού τους ξέρανε!

Αλλά δυστυχώς, και δυστυχέστατα ούτε τον Θεό βοηθό αρκετοί θέλουνε, γιατί ανεβαίνουνε σ΄ αυτά τά «φέρετρα» κι΄ ούτε ένα σταυρό δεν κάνουνε…

Απεναντίας μερικοί βλαστημούν Θεό και Αγίους με όλα τά μετέπειτα επακόλουθα, πηγαίνοντας στον άλλο κόσμο βλαστημώντας…

Πρίν λίγες μέρες ερχόμουνα με βροχή από Αθήνα προς Πάτρα…

Τυφλές προσπεράσεις επάνω στις κλειστές στροφές της Παναγοπούλας και με τις πινακίδες να δείχνουν «απαγορευτικό» σε δεύτερο αυτοκίνητο επάνω στην στροφή!

Κανείς δεν έκοβε, κανείς δεν επιβράδυνε, κανείς δεν υπολόγιζε! Ορμούσαν στις στροφές τουλάχιστον με 140km όταν οί πινακίδες γράφανε 40 !

Παρατηρούσα τους αριθμούς τους…

Τά περισσότερα ήσαν Πατρινά !

Δεν ήξεραν; Δεν είχαν ακούσει για τους τόσους νεκρούς πού θρηνεί από τις στροφές της Παναγοπούλας, αυτή η ρημαγμένη Πολιτεία;

Ιλιγγιώδεις ταχύτητες σε δρόμους φτιαγμένους για 90 με 100 χιλιόμετρα, μυαλά χαλασμένα από την υπεροψία «του εγώ ξέρω», τού «σ΄ εμένα δεν θα συμβεί αυτό», στο «εγώ έχω το τάδε αυτοκίνητο», στο « εγώ είμαι μάγκας και περνάω…», και άλλα πολλά και διάφορα, με αποτέλεσμα να την πληρώνουν και άνθρωποι πού δεν φταίγανε τίποτα…

Μια τελευταία Αστυνομική έρευνα έφερε στό φώς μία ανατριχιαστική λεπτομέρεια:

Στά περισσότερα τροχαία με νεκρούς, τά κοντέρ ήταν σταματημένα στα 180 χιλιόμετρα!!!

Μετά, μάς φταίνε οί δρόμοι ( πού όμως τους ξέρουμε ποιοί είναι και οφείλουμε να κανονίσουμε την συμπεριφορά μας ), μας φταίει η Αστυνόμευση και η Τροχαία ( πού δεν μας παίρνει χεράκι-χεράκι να μας πάει «άπα…» ), μας φταίει ή έλλειψη μεσαίας μπάρας (για να μας φυλάξει από τις στραβές πού έχουμε πρόθεση να κάνουμε), μας φταίει η βροχή, το κρύο, ό ήλιος, το χαλάζι…τέλος πάντων όλα μας φταίνε…

Μόνο η Αυτού Υψηλότης ο εαυτούλης μας δεν φταίει, γι΄ αυτό και ακριβώς έχουμε χάσει τον λογαριασμό μετρώντας ανάπηρους και σκοτωμένους…

Δεν λέω ότι όλα είναι σωστά! Δεν λέω ότι έχουμε άριστη σήμανση, ότι έχουμε καλούς δρόμους, ότι έχουμε σωστή Αστυνόμευση…

Όμως, αυτοί είμαστε! Αυτά τώρα έχουμε! Κι΄ ώσπου να γίνουν οί Νέες Εθνικές πρέπει κι΄ εμείς να συμμορφωθούμε πάνω σ΄ αυτά πού τώρα έχουμε…

"Σύναξη πάλι εκάμανε οι Ζωνιανοί στον Άδη, τούς κάλεσαν οι 17, πού πέσανε στ' Αρκάδι...»(λαϊκό άσμα)

Ο Αλή μπαμπάς και οί 40 κλέφτες – Ζωνιανά, και βίοι παράλληλοι...

(εδώ, με 400 κλέφτες απασχολούμενους σέ γεωργικές… «καλλιέργειες» )

Πάνω λοιπόν πού λέγαμε ότι με τά νέα μέτρα πού πάρθηκαν εδώ στην Πάτρα θα γλιτώναμε από τους Αφγανούς, τους Κούρδους, και τους Μούρδους ( γράψε «μούργους» ), μας προέκυψε νέο θέμα τώρα, όχι βέβαια τοπικό αλλά με Πανελλήνιες προεκτάσεις, για το οποίο σκεφθήκαμε να κάνουμε και μια μικρή αναφορά καθ΄ ότι επίκαιρο…

Μάθαμε λοιπόν τελευταία, ( κάποιοι άλλοι το ήξεραν βέβαια νωρίτερα ), ότι εκεί πάνω στον Κρητικό Ψηλορείτη κατοικεί μία ορεσίβια φυλή Ελλήνων, και υποτίθεται χριστιανών στο θρήσκευμα ( και τρομάρα να τους έλθει μ΄ αυτά πού κάνουνε), πολύ διαφορετική από την υπόλοιπη Ελλάδα…

Και μάλιστα, ότι οί περισσότεροι απ΄ αυτούς δεν θα το είχαν και σε τίποτα ( λίγο να τούς αφήνανε ακόμη ), νά υψώσουν καί σημαία ανεξαρτησίας δικής τους εμπνεύσεως και ζωγραφικής με δυό φούντες χασίς στο κέντρο και ένα καλάσνικωφ από πάνω, προφανώς για να τους θυμίζει το «ιερό καθήκον» πού έχουν νά επιτελέσουν απέναντι της κοινωνίας !

Μάθαμε ακόμη, ότι εκτός από τις γνωστές αγροτικές σειρές « Funda – Lite» και «Mylopotamos – extra» πού καλλιεργούν για να βγάζουν το φτωχό ψωμάκι τους, ότι η «ποιότητα» είναι πρώτη στην Ολλανδία ( εκεί έφτασε η χάρη τους ), κι΄ ότι έχουν τόσες πολλές φυτείες στο χωριό τους πού μη έχοντας πού αλλού να τις φυτέψουν τις φύτεψαν επάνω στις ταράτσες των σπιτιών τους και πάνω στα κεραμίδια τους !

Πάλι καλά πού δεν τις φύτεψαν και πάνω στά κεφάλια τους, με την φόρα πού είχαν πάρει!

Εφάρμοσαν προφανώς στην πράξη, μία παλαιότερη «κοινωνική οδηγία» γνωστού πολιτικού, πού οί κακές γλώσσες έλεγαν ότι ήταν υπέρ της λύσης των «προσωπικών ναρκωτικών» μ΄ εκείνη τήν γνωστή παρότρυνση:

« Φύτεψε κι΄ εσύ μια φούντα για προσωπική σου χρήση στην γλάστρα του σπιτιού σου ! »

Λιθόκτιστη ντάπια των Ζωνιανών, ίσως και μυστικό «εργαστήριο», χρήσιμη πάντως «έν καιρώ πολέμου…» !

Μας έζωσαν λοιπόν τά φίδια σαν πλήθυναν οί αποκαλύψεις από τά Ζωνιανά, καθώς κι΄ οί φήμες για άλλα, πολύ περίεργα πράγματα…

Ειπώθηκε ακόμη, ότι κυκλοφορούν με κάτι θηριώδη και πανάκριβα αυτοκίνητα με φιμέ τζάμια άνεργοι όντες ( γιατί τους στραβώνει ο ήλιος βγήκε κάποιος και είπε, και μας στράβωσε όλους μετά...), ότι κάνουν πολλά παιδιά ( για να έχουν προφανώς και πολύ προσωπικό για το «πότισμα» ), και ότι τέλος πάντων δίνουν «ζωή και μαγκιά» στον τόπο τους με τά τόσα «ωραία» πού κάνουν εκεί πάνω, βοηθούντος και του καθαρού αέρα, του βουνίσιου πού λέμε, κι΄ ότι έχει να πατήσει αστυνομικός στα μέρη τους από την εποχή του Αρταξέρξη, για να μη πούμε και νωρίτερα…

Μά θα μού πείτε τώρα, υπάρχουν τέτοια γραφικά μέρη και δεν τά ξέραμε;

Τόσο καθυστερημένοι στην Πατριδογνωσία λοιπόν υπήρξαμε, πού μόνο τά Σαγέϊκα μάς ήταν γνωστά, με τά θρυλικά εμπόριά τους, και μας προέκυψε τώρα και Μυλοπόταμος;

Ναι φίλοι μου, πιαστήκαμε αγεωγράφητοι, άθλιοι, και ανημέρωτοι, και πολύ λυπάμαι για τά χάλια μας, αλλά αυτά έχει η ζωή…

Το παρακάτω ποίημα, είναι από γνωστή συλλογή ενός αγνώστου ποιητή:

"Σύναξη πάλι εκάμανε οι Ζωνιανοί στον Άδη.

Τους κάλεσαν οι 17 που πέσανε στ' Αρκάδι

Καλούν και τσ' άλλους Ζωνιανούς από τη Θεσσαλία

Θράκη, Μωριά, και Ρούμελη, και τη Μακεδονία

Ήπειρο, Κρήτη και νησιά και τη Μ. Ασία

όσους για την πατρίδα μας γενήκανε θυσία.

Γιατί στην επικράτεια δεν είναι ούτε στρέμμα

που να μην το ποτίσανε οι Ζωνιανοί με αίμα.

( αυτό μάλιστα... )

Για να μπορούμε σήμερα ελεύθερα να ζούμε

κι αιώνια τη μνήμη τους ως πρέπει να τιμούμε."

Κλείνουμε τώρα την παρένθεση ερχόμενοι και στα δικά μας …

Για τό κυκλοφοριακό λοιπόν μιλήσαμε αρκετά, για τους μετανάστες επίσης, για τις αμέτρητες γούβες και τις παράνομες πινακίδες STOP και GARAZ πού έχει βάλει ο καθένας από μία και χωρίς άδεια, και γι΄ αυτές μιλήσαμε…

Τι άλλο μας μένει;

Θα σταθούμε λοιπόν τώρα, σε δυό τελευταίες επισημάνσεις πού τρέξανε στις τοπικές ειδήσεις, και αυτές είναι :

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ !

1^η ) Μπαράζ κλοπών και διαρρήξεων σ΄ όλη την Πάτρα…Κάθε ατιμωρησία, δρά καταλυτικά στην εμπέδωση της ασφάλειας του πολίτη!

Μεγάλο κακό φαίνεται να έχει πέσει στην τοπική κοινωνία μας, μαχαίρια αστράφτουν, τσάντες ξυραφίζονται και κλέβονται, πιστόλια απειλούν πολίτες, ναρκωτικά κυκλοφορούν μέχρι καί στίς λαϊκές χέρι μέ χέρι, ξύλο πέφτει, τρέχει η Αστυνομία με φιλότιμο να συλλάβει τους κακοποιούς και αφού κινδυνέψουν και κάποιοι αστυνομικοί να χάσουν και την ζωή τους για να τους συλλάβουν ( και ν΄ αφήσουν γυναίκα και παιδιά στους πέντε δρόμους), στο τέλος διαβάζουμε στις εφημερίδες και το φινάλε της υπόθεσης πού μας αφήνει εμβρόντητους:

« κατόπιν συντονισμένης προσπάθειας της αστυνομίας συνελήφθη ο κακοποιός πού απείλησε, μαχαίρωσε, έσφαξε κλπ. και αφού προσήχθη για κανονική ανάκριση, πήρε τακτική δικάσιμο και αφέθηκε ελεύθερος ! »

( προφανώς για να ξανακάνει τά ίδια… )

ή :

« συνελήφθη ο κακοποιός πού έδειρε άγρια και μαχαίρωσε προχθές έναν καταστηματάρχη, αλλά λόγω παρέλευσης του αυτόφωρου, αφέθηκε ελεύθερος ! »

( …και είς άλλα με υγεία ).

Αρκετοί πολίτες όμως, διαβάζοντας όλα τα παραπάνω, νομίζουμε ότι δικαιολογημένα διερωτώνται τώρα και λένε:

« Όταν ένας αστυνομικός βλέπει, ότι ο κακοποιός τον οποίο συνέλαβε χθές μετά πολλών βασάνων και καταδιώξεων τώρα ν΄ αφήνεται ελεύθερος, πώς μπορεί μετά αυτός να δουλέψει με συνέπεια για συλλήψεις κακοποιών και γιατί να το κάνει διακινδυνεύοντας έτσι την ζωή του;

Βέβαια, εμείς οί αστοί δεν ξέρουμε πολλά - πολλά από ποινική δικονομία, από δικαστικά άρθρα και νομικά παραθυράκια και τερτίπια, αλλά σαν πολίτες αυτής της ταραγμένης, τελευταίως πολιτείας, σκεπτόμαστε μήπως εάν όλα αυτά πού συμβαίνουν γύρω μας ανήκουν σε μία ευνομούμενη, ή μήπως σε μια τριτοκοσμική πολιτεία;

Και το λέμε αυτό, βλέποντας νόμους και τακτικές πού διασφαλίζουν περισσότερο τον ένοχο και αδικούν κατάφωρα το θύμα.

Και πώς μπορεί ένα δεδηλωμένο κακοποιό στοιχείο ν΄ αφήνεται μια, και δυό, και τρείς φορές ε λ ε ύ θ ε ρ ο από τους ανακριτές και τους εισαγγελείς , ώστε να συνεχίζει την τρομοκρατία των συμπολιτών του, όπως συνέβη με την γνωστή καί παλαιότερη υπόθεση της Παραλίας Πατρών;

Άραγε, για τά όσα υπέστησαν τά θύματα αυτά από τις απελευθερώσεις των κακοποιών, κανείς κρατικός λειτουργός δεν έχει ευθύνη;

Μήπως θα έπρεπε σε ένα κράτος δικαίου να αναζητηθούν αυτόματα και ευθύνες για όσους άφησαν τέτοια θηρία ελεύθερα, και μάλιστα να αναγκαστούν να πληρώσουν και από την ατομική περιουσία τους αποζημιώσεις τούς παθόντες ( κι΄ όχι από τον κορβανά του κράτους ), ώστε σε επόμενη φορά να σκεφτούν πολύ καλά, τέτοιες νέες «απελευθερώσεις;»

Και μπαίνει πιά το ερώτημα:

Μήπως κάποιοι νόμοι πού γράφτηκαν για κάποιες άλλες, ήσυχες εποχές, πρέπει τώρα ν΄ αλλάξουν;

Καί τί σημαίνει ότι, έτσι καί περάσει τό λεγόμενο "αυτόφωρο" ο ελαφρά εγκληματίσας δέν συλαμβάνεται γιατί δέν τόν πιάσαμε στό πρώτο-δεύτερο 24ωρο ( κρυβότανε βλέπετε ), καί ώς εκ τούτου μπορεί νά κοιμάται ήσυχος μέχρι νά γίνει δικαστήριο, συνεχίζοντας νά απειλεί καί νά βασανίζει όπως καί πρώτα τούς συμπολίτες τους;

Μήπως αναβιβάσαμε πιά, τήν κάλυψη τού "Αυτόφωρου" στό ύψος ενός ιδιότυπου "εμπάργκο τής εγκληματικότητας; "

Αυτά είναι ερωτήματα κρίσιμα στα οποία, τόσο ο μέσος όσο και ο παθών πολίτης, ζητεί και οφείλει απάντηση!

Το από πού θά την πάρει όμως, έ, αυτό είναι μία άλλη ιστορία…

2^η ) Ένας δήμαρχος πάνω απ΄ τά κάγκελα !

Το ιστορικό σχολείο επί του οποίου εσημειώθη το άλμα του Μεγαλέξανδρου προς το καταραμένο φίδι…

Και βέβαια πρόκειται για τον κ. Κολιτσίδα, Δήμαρχο των Δεμένικων-Μεσάτιδος και γύρω χώρας, πού μ΄ ένα σάλτο – μορτάλε και χωρίς κοντάρι στο χέρι του πέρασε σαν ιπτάμενος σίφουνας τά κάγκελα του υπό κατάληψη σχολείου, μπήκε σαν Μεγαλέξανδρος μέσα στο περιβόλι του και σκότωσε το καταραμένο φίδι!

Το φίδι της ασυνεννοησίας, της γραφειοκρατίας, της αντιπαράθεσης, και της μαθητικής λουκετομανίας !

Τά βρήκε με τους μαθητές, συμφώνησαν για νέο σχολείο, τέρμα και η κατάληψη, τά σχολείο ξανάνοιξε!

Μπράβο σου Δήμαρχε, κι΄ άς μη σε ξέρουμε προσωπικά, έβγαλες ασπροπρόσωπο και τ΄ όνομά σου, ζήτω κι΄ ο παππούς σου πού σού τό χάρισε, πάντα τέτοια να κάνεις, βούηξαν και οί εφημερίδες με το σκέρτσο σου, τώρα ακούνε «Κολιτσίδας» κάποιοι κακοί Ρομά και περιθωριακά στοιχεία στα Δεμένικα, και από τον φόβο τους τρέχουν και πάλι τρέχουν για να γλιτώσουν από το βόλι σου…

Δήμαρχε, έβγα έξω, μη κρύβεσαι από ταπείνωση! Έβγα να σε χειροκροτήσουμε…Ράμπο θέλουμε για τά προβλήματά μας !

Συμπέρασμα:

Ράμπο δημάρχους λοιπόν θέλουμε, κι΄ όπου τους βρούμε να τους ψηφίζουμε μπάς και διορθώσουμε τίποτα, από τά αιωνίως αδιόρθωτα…

Τούς ζυγούς λύσατε – το κυκλοφοριακό λύθηκε –το καλό να λέγεται !

Συγχαρητήρια Δήμαρχέ μου, σ΄ εσένα και στους συνεργάτες σου, σε ασπάζομαι σταυρωτά, επιτέλους, ααανασάναμε, πάντα τέτοια, και μακάρι έτσι, ώσπου να πεθάνουμε ( από άλλη αιτία εννοείται, κι΄ όχι από τά προβλήματα της δικής μας πολιτείας…)

Τά τελευταία μέτρα στην κυκλοφορία πεζών και οχημάτων είναι αλήθεια ότι πολύ, και πολλούς χαροποίησαν. Κι΄ αυτό, γιατί τόσα χρόνια φωνάζαμε όλοι, και φώς στον μακρύ διάδρομο δεν βλέπαμε…

Περίμενα κι΄ εγώ είναι αλήθεια, λίγο καιρό, ώσπου να καταλαγιάσουν τά μέτρα, να πέσει η σκόνη, να κάτσει το «κουρνιαχτό» ( πού έλεγε κάποτε και ο μακαρίτης ο σύντροφος Φλωράκης πού πρόλαβε και πήγε και στο Άγιο Όρος πρίν πεθάνει – αιωνία του η μνήμη τώρα…), έν τέλει να πέσουν λίγο οί αντιδράσεις και να μιλήσουμε για όσα θετικά έγιναν ή, να διαμαρτυρηθούμε, και πολύ σωστά, για όσα δεν έγιναν…

ΖΗΤΗΜΑ ΠΡΩΤΟΝ :

Ανασάναμε στο κέντρο είναι αλήθεια, αλλά πέσαμε σε αναπνευστικό έξω από το κέντρο, μια και η παρανομία, το διπλοπαρκάρισμα, και το ανέβασμα στα πεζοδρόμια φθάνει τώρα μέχρι την Ιεροθέου δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στις εκεί γειτονιές.

Χάσανε οί άνθρωποι τον ύπνο τους ψάχνοντας να βρούνε χώρο και οί ίδιοι, χάσανε την ήσυχη και ωραία γειτονιά τους διαπληκτιζόμενοι με τον κάθε εισβολέα πού ήλθε σαν στρατός κατοχής μέσα στα λημέρια τους.

Μ΄ αυτό το «κακό», τι θα γίνει τώρα Δήμαρχέ μου;

ΖΗΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ:

και ασφαλώς πρόκειται για το σύστημα αλλά και το ωράριο φορτοεκφόρτωσης, τις διαμαρτυρίες των ανθρώπων αυτών «γιατί 9 η ώρα ανοίγουν τά μαγαζιά και 10 η ώρα εσείς θέλετε να σταματήσουμε; » καταστάσεις ασυμβίβαστες από πρώτη ματιά, αλλά κάποιες απορίες παραμένουν…

Και πρώτα απ΄ όλα κύριοι μαγαζάτορες, ανοίξτε στις 8 να κάνετε τις παραλαβές σας, κι΄ άς έλθουν και οί πελάτες στις 9, την ώρα δηλαδή πού θα πίνετε τον δεύτερο καφέ σας.

Μη τα θέλετε όμως όλα δικά σας, όπως παλιότερα πού φωνάζατε «για παρεμπόδιση πελατείας» και για «να μη γράφει ο τροχονόμος τους πελάτες σας», αλλά την ίδια ώρα φέρνατε εσείς οί έμποροι, ως επί το πλείστον, τά αμάξια σας από το πρωϊ ως το βράδυ και τά δένατε σαν τούς παλιούς γαϊδάρους έξω από την πόρτα του μαγαζιού σας.

Ευνόητο ήταν μετά, το κάθε επακόλουθο…

Αλλά υπάρχει και ένα δεύτερο θέμα.

Βλέπουμε λοιπόν να δίνουν άδειες σε καταστήματα πού θα έπρεπε να έχουν ιδιωτικά πάρκινγκ πελατών με την κίνηση πού έχουν, ή, σε Πρακτορεία Μεταφορών μέσα σε κεντρικούς δρόμους, πράγμα πού ασφαλώς και επ΄ ουδενί δεν πρέπει να επιτρέπεται…

ΖΗΤΗΜΑ ΤΡΙΤΟΝ:

Πού επιτέλους, Δήμαρχέ μου, θα παρκάρουν τά δίκυκλα;

Μιλάτε για κατάργηση των αυτοκινήτων στο ιστορικό (ή όπως θέλετε αλλιώς) κέντρο, για μεγαλύτερη χρήση των λεωφορείων, και για πιο μεγαλύτερη χρήση τού «τράμ 2 », και των δικύκλων.

Ως εδώ καλά, το «τράμ 2 » το ξέρω κι΄ εγώ μιά και είναι αρχαία υπόθεση δηλαδή ποδαρόδρομος με τά δύο πόδια ( εκτός εάν είσαι 40ποδαρούσα κι΄ έχεις 40 πόδια ), αλλά εκείνο με την παρότρυνση γιά χρήση δικύκλων, δεν μού φαίνεται και τόσο μπάνικο…

Πού να παρκάρουμε Αντιδήμαρχέ μου, όταν οί θέσεις δικύκλων είναι μετρημένες στα δάκτυλα, όταν μας απαγορεύεις ενδιαμέσως των σταθμευμένων αυτοκινήτων καθώς κι΄ επάνω στα πεζοδρόμια, κι΄ όταν κι΄ εκείνες οί θέσεις πού κερδίζαμε στο ωράριο λήξης της φορτοεκφόρτωσης, μάς το μάζεψες κατά μισή ώρα για να το απλώσεις και να το δώσεις μετά στα φορτηγά πού φωνάζανε…

Και τώρα τι θα κάνουμε;

Θα γράφει δηλαδή η απαγορευτική πινακίδα « ως τις 10 » και θα εννοείται κρυφά «10 και μισή »; Και θα μας γράφουν μετά οί αστυνόμοι σου, ενώ η πινακίδα θα λέει ότι είμαστε νόμιμοι;

Σαν περίεργα μού φαίνονται όλα αυτά Αντιδήμαρχέ μου, εκτός κι΄ αν διορθωθούν οί δεκάδες πινακίδες, πράγμα πού θάλεγα να μη γίνει γιατί πού το ξέρεις, αύριο- μεθαύριο μπορεί πάλι να επαναστατήσουν οί φορτηγατζήδες και να το κάνουν 11 ή και 12 όπως παλιά, κι΄ άντε τά δίκυκλά μετά νά πάνε ν΄ αράζουν στο Μεσολόγγι τώρα πού έχουμε και την γέφυρα και μας βολεύει και η επάνω ρούγα…

Όμως, για να μη γίνουμε καταγέλαστοι δώστε περισσότερες μόνιμες και πραγματικές θέσεις για δίκυκλα κι΄ αφήστε τά πάρκινγκ δικύκλων εικονικής πραγματικότητας, πού είναι στην ουσία όνειρα άπιαστα…

ΖΗΤΗΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟΝ :

Ανάμεσα στα άλλα νέα μέτρα κυκλοφορίας, αφέθηκαν και οί άξονες ταχείας κυκλοφορίας στην παλαιά τύχη τους, δηλαδή στο τίποτα !

Το παρκάρισμα στην Κορίνθου πρέπει να απαγορευτεί.

Δεν νοείται οποιαδήποτε μανούβρα παρκαρίσματος σε λεωφόρο ταχείας, υποτίθεται, κυκλοφορίας, δεν νοούνται εμπόδια πάνω στην ώρα πού εσύ κατευθύνεσαι σε ανοικτό υποτίθεται δρόμο και ό άλλος να κάνει « έ, για μόλα – έ, για λέσα…» με κίνδυνο να συγκρουσθούνε σαν κριάρια μέσα στο ίσωμα τά αυτοκίνητα…

Αυτό, χωροταξικά και…τροχονομικά, είναι επιεικώς απαράδεκτο !

ΖΗΤΗΜΑ ΠΕΜΠΤΟΝ :

Το είπαμε και παλιότερα, το γράψανε και οί εφημερίδες, αλλά φαίνεται κανενός το αυτί δεν ιδρώνει από πραγματική δικαιοσύνη στην παραμελημένη αυτή πολιτεία.

Όλοι θέλουμε την δική μας εξυπηρέτηση να γίνεται σωστά, όλοι θέλουμε να κάνουμε τις μικροπαραβάσεις μας, αλλά είναι μερικά εξόφθαλμα πράγματα πού πρέπει να κυνηγηθούν γιατί έχουν πάρει πιά, μεγάλες διαστάσεις…

Μιλάω για τις πινακίδες « GARAZ –NO PARKING – STOP » και άλλα παρόμοια, πού έχει κολλήσει από μία ο καθ΄ ένας έξω από το σπίτι του ή έξω από το γκαράζ της πολυκατοικίας του, και χωρίς να έχει άδεια παίρνει μετά και το θράσος να καλεί την Τροχαία ή την Αστυνομία να γράψει «εκείνον τον θρασύ» πού τόλμησε να παρκάρει μπροστά στην παράνομη πινακίδα του…

Κι΄ έρχεται μετά κάποιος αστυνομικός, κι΄ αντί να ζητήσει απ΄ αυτόν πού τον κάλεσε να του δείξει τήν άδεια της υπ΄ όψι πινακίδας απαγόρευσης, αυτός προχωράει καί γράφει τον αθώο αντί να τραβήξει μία μήνυση στον ένοχο πού έβαλε πινακίδα χωρίς άδεια!!!

Τροχαία – Αστυνομία – Δημαρχία !!!!

κάνετε επιτέλους συστηματικό έλεγχο καταγραφής των πινακίδων αυτών, και όσοι είναι παράνομοι ρίξτε τους κι΄ ένα σοβαρό πρόστιμο να τους θυμίζει για πάντα την μπαγαποντιά πού κάνανε σέ βάρος των συμπολιτών τους, μερικοί για χρόνια ολόκληρα…

Κι΄ ακόμη, προχωρήσετε ένα βήμα περισσότερο μαζί με την Πολεοδομία, γιατί είναι αδιανόητο μία πυλωτή πολυκατοικίας να έχει 4 και 5 εξόδους, ή, μία μεγάλη πιάνοντας χώρο για 10 αυτοκίνητα…

Με μία είσοδο και μία έξοδο και σωστή εσωτερική διαρρύθμιση όλα γίνονται, μια και ο θεσμός των πυλωτών δεν έγινε για να πιάνουνε τόσους χώρους έξω στους δρόμους, όσων ακριβώς αυτοκινήτων είναι και μέσα στην κάθε πυλωτή…

ΖΗΤΗΜΑ ΕΚΤΟΝ :

Εδώ, ένα μεγάλο TR ικανό να χωρέσει 300 Κούρδους και 200 Αφγανούς, άντε και κανένα Πακιστανό να μη τον κλαίει η μάννα του…

Εδώ, αγαπητέ Δήμαρχέ μου, επίτρεψέ μου να σε ασπασθώ σταυρωτά και να σού δώσω συγχαρητήρια για την στάση σου απέναντι του Κουρδο-Αφγανικού συνασπισμού πού βασανίζει αυτή την πολιτεία, καθώς και για την προσωπική διαμαρτυρία σου στις Βρυξέλλες, όπως τουλάχιστον έμαθα …

Κι΄ όχι μόνο σ΄ εσένα, αλλά και στον Μιχάλη τον Μπεκίρη, και στον Δημήτρη τον Κατσικόπουλο, και στο Super B με τις εκπομπές του γι΄ αυτό το θέμα, αλλά και στον Πρόεδρο κ. Κάκκο των Διεθνών Μεταφορών πού τόσο παραστατικά μας εξηγεί κάθε φορά τών φορτηγατζήδων τά δεινοπαθήματα…

Κάποιοι άσχετοι προφανώς πού θέλουν να πουλήσουν μόστρα ότι ενδιαφέρονται για όλους και για όλα, φέρνουν το θέμα πάλι για δημιουργία καταυλισμού προσφύγων θέλοντας να κάνουν την Πάτρα νέο Λαύριο.

Και ωραία λοιπόν, τους φτιάξαμε ευπρεπή καταυλισμό, άντε μπήκαν και καθίσανε.

Άσε δηλαδή πού αυτοί δεν θα κάθονται εκεί, αλλά θα σουλατσάρουν πάλι στο λιμάνι τρομοκρατώντας τους πολίτες, τις γυναίκες μας και τά παιδιά μας έχοντας κάνει κακόφημη Τρούμπα την παραλιακή Λεωφόρο με ότι αυτό συνεπάγεται για τους κατοίκους της πολιτείας μας…

Φτιάχτηκε λοιπόν καταυλισμός !

Γιά να κάνουν τί, εκεί μέσα ;

Αφού, από το λιμάνι δεν θα τους επιτρέπεται να φύγουν, αφού δεν θέλουν να εργαστούν, τι θα κάνουν λοιπόν στον καταυλισμό;

Μήπως θα πουλάνε ναρκωτικά από αυτά πού πήρανε μαζί τους ( οί περισσότεροι ) όταν έφυγαν από τις χώρες τους, και «πουλώντας τα προχωράνε…», βγάζοντας και τά έξοδα πού δώσανε στους δουλέμπορους όπως έγραψε σχετικά και κάποια εφημερίδα;

Αλλά, εάν πείς στους «υποστηρικτές»,

«καλοί μου άνθρωποι, αφού αγαπάτε τόσο πολύ τούς Κούρδους, τους Αφγανούς, και όλους τους Ασιάτες, και τους συμπονάτε, γιατί δεν παίρνετε μερικούς απ΄ αυτούς στο σπίτι σας να τους ταϊζετε και να τους φροντίζετε, να τους βάλετε και μέσα στην οικογένειά σας, στην γυναίκα σας και στα παιδιά σας ; » τότε η εξανίστανται, ή, «ποιούν την νήσσα…» ( κοινώς λεγόμενο, κάνουν την πάπια γιατί η συμπόνιά τους δεν είναι αληθινή).

Το θεωρούν εύκολο πράγμα δηλαδή, να φορτώνουν στους άλλους αυτό ακριβώς πού θέλουν ν΄ αποφύγουν αυτοί, πουλώντας μόνο λόγια αέρος για τους αφελείς…

Ένα ακόμη σαπιοκάραβο πού πλησιάζει για «προσγείωση» σ΄ Ελληνικό έδαφος, φορτώνοντάς στην χώρα μας και στο σύστημα Πρόνοιας, Υγείας, και Αστυνόμευσης, άλλα 500 προβλήματα όσοι δηλαδή και οί «επιβάτες» του. Οί δουλέμποροι εξαιρούνται γιατί φεύγουν για να ετοιμάσουν νέες φουρνιές…

Ήδη, όμως το θέμα γίνεται επικίνδυνο με το Κουρδικό στην Τουρκία έτοιμο για μπάμ, χιλιάδες Κούρδοι ετοιμάζονται να λακίσουν προς τά κάτω μη τους βρεί κανένα αδέσποτο ή και συστημένο βόλι, και ή πρώτη πού θα πληρώσει αυτή την μανούβρα, θα είναι πάλι η Πάτρα μας, η ξεχασμένη πολιτεία μας…

Ήτανε ξεχασμένη, τώρα πολύ φοβάμαι εάν δεν εξεγερθούμε κι΄ εμείς, θα γίνει και δυστυχισμένη !

ΖΗΤΗΜΑ ΕΒΔΟΜΟΝ : ( και το λουρί της μάνας…)

Τ΄ ακούσαμε σήμερα κι΄ αυτό, και μακάρι να το δούμε να γίνεται πράξη, να το θερμοχειροκροτήσουμε…

Υπηρεσία Αμέσου Δράσεως λοιπόν θα φτιάξει από τον Ιανουάριο 2008 η Δημοτική Αρχή, και βεβαίως δεν θα έχει σχέση με Τάξη και Ασφάλεια αλλά με όλα εκείνα πού ενοχλούν τον πολίτη και πού μπορούν άμεσα, μ΄ ένα τηλεφώνημα, να διορθωθούν, αρκεί η τηλεφωνήτρια να μη γαυγίζει όταν την «ενοχλούν» την ώρα πού βάφει τά νύχια της ή τρώει την τυρόπιτά της…

Μία γούβα λοιπόν, ένας σπασμένος σωλήνας νερού, μία καμένη λάμπα στην κολώνα, ίσως κι΄ ένας ποντικός ή ένας γάτος στα κεραμίδια, ένας σκύλος νηστικός ή καμιά μαϊμού πού ξέφυγε από τον μπόγια, θα είναι μερικά από τά θέματα πού θ΄ απασχολήσουνε την …Δύναμη Νατοϊκής - Δημαρχιακής Επέμβασης από τόν επόμενο χρόνο…

Μακάρι βέβαια να τά δούμε όλα αυτά (αν και απίστευτα ), αλλά έτσι και γίνουν, έτσι και τά δούμε στην πραγματικότητα, θα στείλουμε κι΄ ένα κουτί γλυκά για τά «χρόνια πολλά», γιά να γλυκάνουμε και όσους τυχόν πικράναμε και δυσαρεστήσαμε μ΄ αυτές τις διαμαρτυρίες μας…

Οί 300 ημέρες της Προεδρευομένης Δημαρχίας του κ. Δημάρχου, καί οί πόντικες πού εξακολουθούν ασυστόλως να περιφέρονται ...

Σύγχρονο απορριμματοφόρο πού θά μπορούσε καί η πολιτεία μας νά αποκτήση, μέ τήν νέα, μεγάλη παραγγελία πού ετοιμάζεται...

Κι΄ ενώ οί εκλογές πέρασαν, και ο καθείς υποψήφιος πήρε ( ή δεν πήρε) εκείνο πού του άξιζε, μας έμειναν αμανάτι για να βλέπουμε αφίσες εναέριες τύπου κουρελαρίας, διαφημίσεις πολιτικών οραματιζομένων πολλά, και μνήμες αγαθές θαυμαστών υποσχέσεων…

Δεν θα επικεντρώσω όμως το σχόλιο αυτό μόνο στην ρύπανση της αφίσας, πού ήταν παροδική, μιά και ο κύριος όγκος της μαζεύτηκε…

Θα μιλήσω όμως για τις 300 περίπου άκαρπες μέρες της τωρινής Δημαρχίας πού πέρασαν, χωρίς κανένα σπουδαίο έργο να ιδούμε, για την απελπιστική κατάσταση στην οποία καθημερινώς βουλιάζουμε σε καθαριότητα και κυκλοφοριακό, πλήν των άλλων από τά οποία υποφέρουμε, αλλά πού μπορούμε έστω και να τά ανεχθούμε…

Υπήρξε βέβαια η ανακαίνιση της πλάζ, για την οποία και παλαιότερα κύριοι Δημαρχιακοί σας δώσαμε συγχαρητήρια, καθώς και η τελευταία μεγάλη γιορτή της σαρδέλας και όσων άλλων ψαριών κυκλοφορούνε στον Πατραϊκό και ανοιχτά της πλάζ, πού περνώντας, ενώ εμείς τά ψήναμε τά υπόλοιπα μας χαιρετούσαν…

Από τά δημόσια έργα τώρα, ή μικρή Περιμετρική έχει κολλήσει και πιθανόν έχει ναυαγήσει κάπου ανοιχτά του Κάστρου, και από τότε πού έφυγε καί ο Καββαδάς χάθηκαν τά ίχνη της !

Αν φτιάχνεται αθόρυβα, θα το μάθουμε όταν πεθάνουμε…

Η διάνοιξη της οδού Κανακάρη έχει μείνει στά "θά" καί στά "μπά", αλλά καί η Αγίου Γεωργίου δεν μπορεί να θεωρηθεί έργο της δυναστείας σας γιατί από παρελθόντων ετών διανοιγόταν και δεν διανοιγόταν, και φθάσαμε έτσι λίγο – λίγο σ΄ εσάς, πού με δυό τοιχία αντιστήριξης, ένα πεζοδρόμιο, λίγες διαγραμμίσεις, και μια κορδέλα, μπήκε στην κυκλοφορία και ανασάναμε…

Μάθαμε ακόμη ότι από 1^η Οκτωβρίου μπαίνουνε τά παρκόμετρα μπροστά, ότι δόθηκαν 682 άδειες ελευθέρας σε μονίμους κατοίκους ( και ελπίζουμε να μη είναι καταστηματάρχες γιατί τότε οί υπόλοιποι την βάψαμε ), και όλα αυτά από 1550 περίπου θέσεις προς διανομή.

Δηλαδή Δήμαρχέ μου, με 862 υπόλοιπες θέσεις για 2ωρο παρκάρισμα υπάρχει ελπίδα να λυθεί το γενικό πρόβλημα;

Πολύ αμφιβάλλω , αλλά προσωρινά άς το υποθέσουμε !

Τώρα, άς έλθουμε και στην καθαριότητα, και κυρίως στους ποντικούς πού βλέπουμε να πλασάρονται τελευταίως κολλητοί στην άσφαλτο, σαν χαλκομανίες, και πού αηδιάζουν τους πολίτες, αλλά ουδείς συγκινείται, γιατί φαίνεται θεωρείται κατάσταση δεδομένη...

Διάβασα λοιπόν ότι ο Δήμος Μόβρης στην προσπάθειά του να νικήσει τήν «συμμορία των ποντικών », πού έχει καταφάει μύτες, χείλη, και πρόσωπα ρομά μαθητών του σχολείου τών Σαγεϊκων, και αφού απέτυχε από τις μυοκτονίες πού στοιχίζουν περίπου 5000 ευρώ η παρτίδα, σκέφτηκε να αμολήσει γάτες…

Μιλάμε βέβαια, για πολλές και αμέτρητες ίσως γάτες, οί οποίες όπως γνωρίζουμε από την ζωολογία κυνηγούν τους κακούς ποντικούς και πέραν του συνηθισμένου ωραρίου, θεωρώντας τους δεδηλωμένους εχθρούς τους, αν και το τελευταίο δεν μπορώ να το καταλάβω, και αν το γνωρίζετε μού το γράφετε…

( ΘΕΜΑ ΠΡΩΤΟ : Γιατί οί γάτες κυνηγούν τά ποντίκια; )

Θά μπορούσε νά είναι ο δραστήριος πράγματι Δήμαρχος Μόβρης, αλλά δέν είναι, έστω καί άν φυσιογνωμικά μοιάζουνε.

Όμως, μόνο μία οργανωμένη ομάδα από τέτοια θηρία - γάτες θά μπορούσε ασφαλώς νά θέσει τέρμα στήν κυριαρχία τών τρωκτικών, εφ΄ όσον βέβαια καί οί ρομά φέρουν μερικές από τό σπίτι τους...

Τώρα, το πού θα βρεί τόσες γάτες, το αν θα κάνει εισαγωγή από την Βενεζουέλα, ή αν θα τις φέρει κάθε μαθητής ρομά κάτω από την μασχάλη του, ή μέσα σε σακούλα στά γραφεία τής Δημαρχίας, αυτό δεν το γνωρίζω αλλά προσεχώς θα το μάθουμε…

Νομίζω λοιπόν αγαπητέ κ. Δήμαρχε, και κ. Αντιδήμαρχε της καθαριότητας, ότι αυτή η σοφή σκέψη του συναδέλφου σας της Μόβρης πρέπει σοβαρά να απασχολήσει κι΄ εσάς…

Γιατί ξέρετε, οί σπουδαίες αυτές γάτες δεν στοιχίζουν και τίποτα, δεν έχουν ΙΚΑ, βαρέα και ανθυγιεινά, δεν έχουν συνδικαλισμούς, πολιτικές σκοπιμότητες και αντιπαραθέσεις στον χώρο εργασίας, « δικός μου» και «δικός σου» για να κάνουνε στραβά μάτια στην εκτέλεση στραβών καθηκόντων, και έν πάση περιπτώσει αν εξαιρέσης την γατική τους ιδιότητα εκτελούν σωστά το έργο τους, και μάλιστα χωρίς παρόμοια προβλήματα πού όπως έμαθα απασχολούν τό εσωτερικό τής υπηρεσίας Καθαριότητας …

Μόνο στα απορριμματοφόρα δεν μπορούν να ανεβούν και να οδηγήσουν οί γάτοι, ( και είναι λογικό βέβαια ), αλλά πού ξέρεις, εάν εκπαιδευτούν σωστά μπορεί να είναι γραφτό να το δούμε κι΄ αυτό και να το θαυμάσουμε…

Αλλά ώς τότε, θά περιμένουμε στό ακουστικό μας...

Πάτρα, η πολιτεία τού τσιμέντου με το λιγότερο πράσινο, απ΄ όλες τις ομοειδείς πολιτείες ! Η επόμενη γενιά να ετοιμάζεται νά παραλάβει Σαχάρα…

Παλαιά φωτογραφία τής πλατείας Γεωργίου μέ μεγάλες δεντροστοιχίες εκατέρωθεν. Σήμερα, αντί γιά δέντρα φυτέψαμε πλακάκια...

Διαβάζοντας παλαιότερες περιγραφές τής Πάτρας, της εποχής του ΄60 και νωρίτερα, συναντάς μιά διαφορετική, αληθινά πράσινη πολιτεία.

Και στέκεσαι απορημένος τώρα, και με το δίκιο σου πώς , μέσα σέ τόσα λίγα χρόνια πού πέρασαν, εμείς οί Πατρινοί, κάναμε τόσα πολλά, στραβά καί ανάποδα, καί κατορθώσαμε νά καταστρέψουμε εκείνη την δροσερή φωτογραφία της…

Πολλοί ρίχνουν τά βάρη στην άναρχη οικοδόμηση, στόν χαλαρό Πολεοδομικό σχεδιασμό, αλλά και στούς επιτήδειους εργολάβους πού έκτισαν ακόμη και πάνω στα Πατρινά «Τουρκοβούνια», και πού δεν άφησαν ύψωμα, λόφο, και αετοφωλιά να μη την οικοδομήσουν…

Παράδειγμα προς αποφυγή εκείνο της Αρόης, το θέρετρο αυτό με το υπέροχο κλίμα πού αφού το τρύπησαν απ΄ όλες τις μεριές, βάλθηκαν καί τό φύτεψαν πολυκατοικίες !

Κι΄ από ένα τόπο παραθερισμού πού ήτανε, το κάνανε τώρα ένα γυφτο-ολέ πού να το βλέπεις σήμερα τρομάζεις, και θέλεις να φύγεις μακριά, μη πέσει με κανένα σεισμό και σε πλακώσει…

Κι΄ αφού τής άλλαξαν τά φώτα της Αρόης από το πολύ τσιμέντο, τώρα μετατράπηκε και το κλίμα της περιοχής σε βραστό καζάνι !

Τά χειρότερα βέβαια θα έλθουν αργότερα…,

Αλλ΄ όμως και οί αρμόδιοι άρχοντες των όσων Δημαρχιακών τετραετιών πέρασαν, παρέβλεψαν τά αυτονόητα, κι΄ αρκέστηκαν στην όποια πρασινάδα και στο γκαζόν τού κήπου τους, χωρίς να τους ενδιαφέρει η κατάξερη πολιτεία αλλά μόνο οί καταπράσινοι και ώριμοι ψήφοι της…

Κι΄ έτσι, λογικό ήταν, λίγο ό ένας και λίγο ο άλλος κυνήγησαν όλοι μαζί και με τον τρόπο τους ο καθένας, κάθε δεντράκι, κάθε πλατεία, και κάθε πράσινο, πλήν του πρασίνου κόμματος πού έχει βαθιές ρίζες στην πολιτεία αυτή, και πού πολλοί από εμάς το ποτίζουν και το περιποιούνται κατάλληλα…

Μόνο καρπούς ανάλογους δεν πήραμε ακόμη, παρ΄ όλους τούς 3 ή 5 ( αν θυμάμαι καλά ) πρωθυπουργούς πού βγάλαμε, τούς αρκετούς Υπουργούς, και κάποιον Πρόεδρο τελευταία…

Και βέβαια, καλή η ποδηλατάδα αγαπητέ μας κύριε, τέως Πρόεδρε, καλή και ή «τού ποδηλάτου άσκηση », αλλά χρόνια τώρα περνώντας λίγο πιο πέρα από την βίλα σου στο Ακταίο, βλέπουμε εκείνο τον δρόμο με την γκρεμισμένη άσφαλτο πού παραμένει έτσι με κίνδυνο να τσουλήσουν άνθρωποι και αυτοκίνητα μέσα και να πνιγούνε, και λέμε μέσα μας, και συγνώμη για την απρέπειά μας στο σεβαστό κατά τά άλλα πρόσωπό σας:

« Μά καλά σεβαστέ κύριε Πρόεδρε, γιατί δεν μπόρεσες να κάνεις κι΄ εσύ κάτι για τον τόπο καταγωγής σου όπως τόσοι και τόσοι άλλοι Πρόεδροι και Πρωθυπουργοί έκαναν, στον τόπο πού γεννήθηκαν;

Τι σε εμπόδισε άραγε;

Μήπως αυτή η υπερβολική σου δικαιοσύνη κατάντησε τελικά φραγμός και αδικία για την πολιτεία πού γεννήθηκες;

Κι΄ αν υποθέσουμε πώς «ναι», μά καλά τότε, ούτε κι΄ αυτό τον δρόμο μπροστά στο «Ολύμπικο» δεν σκέφθηκες, δεν ενδιαφέρθηκες έστω να συμμαζέψεις, ένα τηλεφώνημα και μια συζήτηση με τον αρμόδιο Δήμαρχο άραγε δεν έκανες;

Και είναι μόλις 100 μέτρα από το σπίτι σου στην παραλία του Ακταίου, πού τον βλέπεις και τον έβλεπες περνώντας με το ποδήλατό σου τόσα χρόνια να παραμένει εκεί, ερείπιο ριγμένο στην θάλασσα, και πού υπάρχει ακόμη έτσι μέχρι σήμερα, για να θυμίζει ακόμη και των ισχυρών ανθρώπων την εγκατάλειψη σε ημέρες εξουσίας…

Μά ούτε ένα πεζοδρόμιο κύριε Πρόεδρε;

Άς είναι όμως, κι΄ άς επανέλθουμε στο θέμα μας…

Ένας άλλος Πρόεδρος, τήν ώρα πού αθλείται μέ ποδήλατο, προετοιμαζόμενος ασφαλώς γιά τήν Πρωθυπουργία...

Εν τω μεταξύ, δυό μέρες πρίν τής καθόδου του στήν Πάτρα, συνεργεία τού Δήμου καθάριζαν, κλάδευαν, καί πότιζαν τίς πρασινάδες στίς διαχωριστικές νησίδες τής Νέας Εθνικής, κοντά στά Μποζαϊτικα, πού ήσαν εγκαταλελειμένες γιά χρόνια ολόκληρα ! Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε, σού ευχόμαστε καλή επιτυχία καί ευχαριστούμε πού διέσωσες τό πράσινο στίς νησίδες, έστω κι΄ έτσι. Καί πάλι τά σέβη μας κύριοι "αρμόδιοι..."

Έκτισαν λοιπόν μεθοδικά αυτή την τσιμεντούπολη, πού πιάνει 10 ολόκληρους βαθμούς ζέστης παραπάνω στο κέντρο, με μια πλατεία Όλγας για ίσκιο, δροσιά, και ανάπαυση, κι΄ αυτό, όταν βρεθεί ελεύθερη από τους παροικούντες Αφγανούς και υπόλοιπους λαθρομετανάστες πού παίζουν εκεί κλωτσοπατινάδα «περιμένοντας το πλοίο γιά τήν Ιταλία…»

Κι΄ ακόμη, μέ μια πλατεία Γεωργίου ξυρισμένη σύρριζα από δέντρα, με πολύ μάρμαρο, υπερβολική ζέστη, και στην ουσία από πράσινο πεθαμένη!

Κύριοι Αντιδήμαρχοι, λέτε ότι φυτέψατε δέντρα, και δέντρα μέ ίσκιο στην Πλατεία Γεωργίου τόσα χρόνια δεν βλέπουμε ! Βλέπουμε μόνο καφετέριες, βλέπουμε απλωμένα τραπεζοκαθίσματα, και τά συντριβάνια βέβαια φυτευτά στα δάπεδο για να γλιστράμε από την ανεξέλεγκτη διάχυση των νερών και να σπάμε κάπου – κάπου και κανένα πόδι, καί νά δουλεύουν έτσι καί κάποιοι ορθοπεδικοί καί νά γίνεται τζίρος στήν πόλη τής άνεργης Ιατρικής επιστήμης…

Τά Ψηλά Αλώνια πού με την σχεδιαζομένη ανάπλαση μπορεί νά τά δούμε νά γίνονται καί "χαμηλά - κοντά Αλώνια..."

Έχουμε όμως κι΄ άλλη εστία «ενεργού πρασίνου» και είναι βέβαια τά Ψηλά Αλώνια και ελπίζουμε με τά νέα μέτρα ανάπλασης μη τά κοντύνουνε κι΄ αυτά και τά κάνουνε «χαμηλά και κοντά Αλώνια» και μας πάρουν στο τέλος οί μαγαζάτορες με τις πέτρες, γιατί αυτοί κύριε Δήμαρχέ μου δεν είναι όπως οί άλλοι τής πλατείας Γεωργίου πού μουγκάθηκαν και δεν ξεσηκώθηκαν με το εξάμβλωμα τών γυαλιστερών μαρμάρων πού φτιάξατε, λές και θα κάνανε σκί εκεί οί Πατρινοί, ή τσουλήθρες στα συντριβάνια για ψυχαγωγία…

Αυτοί όμως εκεί, στα Ψηλά Αλώνια Δήμαρχέ μου, πρόσεξέ τους γιατί ασφαλώς δεν αστειεύονται…

Αυτό στο υπογράφω !

Οί πράσινοι πνεύμονες νομίζω τώρα ότι τελειώνουν με τά όσα ανέφερα για τά Ψηλά Αλώνια, κι΄ αν ανεβούμε λίγο πιο πάνω έχουμε και το Δασύλλιο βέβαια, πού το έχει φάει η βαμβακίαση και οί κάμπιες, γιατί κανένας δεν φρόντισε για ράντισμα, για ξεκαθάρισμα των παλιών δένδρων, και για ένα σουλούπωμα αυτού του περιβαλλοντικού μπάχαλου…

Όταν πιάσει καμιά φωτιά και καούν οί κάμπιες ( πιθανόν και σπίτια ), τότε θα δούμε κάτι κροκόδειλους να κλαίνε στήν αγορά, νά δίνουνε παραστάσεις συμπόνοιας, και να απαριθμούνε τά κακά της Πυροσβεστικής πού δεν πρόφθασε «το κακό» και το «μοιραίο», και τά καλά του δάσους πού χάσαμε και πού όμως, ποτέ μας δεν προσέξαμε…

Έχουμε ακόμη μια λεωφόρο πρασίνου και είναι βέβαια « η Τριών Ναυάρχων», πού αν ζούσανε θα μας μουτζώνανε και οί τρείς μαζί Ναύαρχοι ( και συγγνώμη για την έκφραση και τον λαϊκισμό), έτσι όπως την καταντήσαμε κι΄ αυτή, αλλά και το όνομά τους το περίφημο !

«Λεωφόρος με τις νερατζιές» θα ταίριαζε καλλίτερα, με τά νεράτζια να σώζουν την κατάσταση μιά καί έκ φύσεως δέν τρώγονται, και με τά σκυλιά να αφοδεύουν στα γύρω-- γύρω δέντρα, ελλείψει προφανώς υπευθύνων φυλάκων της Δημαρχίας…

Και μεταξύ αυτών να παίζουν και μικρά παιδάκια, ότι πείς δηλαδή για μια ξεγυρισμένη ηπατίτιδα, καί με ότι αυτό ιατρικώς ( και ξεπαστρευτικώς ) συνεπάγεται…

Τέσσαρες δηλαδή σοβαρές «πρασινάδες» για την Πάτρα, άντε να βάλουμε 25 στρέμματα πράσινο συνολικά μαζί με το ξεχασμένο Βλατερό, και το καρρέ σύν +1 συμπληρώθηκε !

Αν αυτά θεωρούνται αρκετά για μια Πολιτιστική ( υποτίθεται ) Πρωτεύουσα, τότε μακριά νυχτωθήκαμε…

Γιατί αυτές οί υποτυπώδεις πλατείες – φαντάσματα πού υπάρχουν σήμερα, αυτά τά κομμένα από τους περιοίκους και από το έδαφος δέντρα ( πού φυτεύτηκαν από ανίδεους εργάτες πάνω στην μέση των πεζοδρομίων και τώρα εμποδίζουν την κίνηση ), αυτά τά ξεραμένα και απότιστα δεντράκια πού φυτεύτηκαν κάποτε για εγκαίνια και μετά ξεχάστηκαν, και κάποια άλλα, τά περισσότερα ίσως, πού βλέπουμε μόνο τους άδειους λάκκους τους σάν μνημούρια πού βγήκαν οί νεκροί τους καί έφυγαν, αυτά όλα, ούτε μας τιμούν σάν πολιτεία ούτε και μας προσφέρουν αισθητική ψυχαγωγία…

Θα έπρεπε από τότε να είχαν φυτέψει δένδρα στους δρόμους όπως συνέβη με την Κωνσταντινουπόλεως, την Έλληνος Στρατιώτη, και κάποιες ελάχιστες άλλες αρτηρίες πού τίς βλέπουμε σήμερα καί χαιρόμαστε…

Φταίμε όμως κι΄ εμείς οί πολίτες και συμπολίτες γι΄ αυτή την αθλία κατάσταση, έχουμε ασφαλώς καί μεγάλο μερίδιο ευθύνης, πού δεν αγαπήσαμε το πράσινο, πού δεν υποστυλώσαμε και δεν ποτίσαμε ακόμη ούτε το δεντράκι της πόρτας μας, γιατί ίσως δεν διαπαιδαγωγηθήκαμε από τους αρμόδιους όσο και όπως έπρεπε…

Όμως, αγαπητοί «Αρμόδιοι», αυτά δεν είναι αρκετά !

Κι΄ εκείνο πού απομένει τώρα για μια σύγχρονη, και υποφερτή πολιτεία, είναι να προχωρήσετε σε άμεσα μέτρα δημιουργίας πρασίνου.

Χωρίς χάσιμο χρόνου, καθυστερήσεις, κλωθογυρίσματα, «τού χρόνου, και θα δούμε…»

Κύριε Δήμαρχε, καί ικανός είσαι καί δραστήριος ( όταν θές βέβαια ), ιδού λοιπόν πεδίο πράσινο ανοίγεται μπροστά σου, πού μαζί μέ τήν πολιτική πρασινάδα σου μπορείς νά φέρεις τά πάνω - κάτω, όπως τό απέδειξες άλλωστε μέ τήν ανανέωση τής πλάζ καί μπράβο σου !

Μέτρα δημιουργίας «πνευμόνων πρασίνου» χρειαζόμαστε άμεσα, ακόμη και στο κέντρο, απαλλοτριώνοντας ικανές εκτάσεις, κυρίως του Δημοσίου, πρίν μας ζώσουν τά φίδια και τά κλουβιά τσιμέντου και είναι αργά πιά να πάρουμε μέτρα, όπως δυστυχώς βλέπουμε να συμβαίνει στις μέρες μας…

Πρίν δηλαδή η επόμενη γενιά μάς αναθεματίζει, για ότι κακό τής αφήνουμε κληρονομιά σήμερα…

Απηρχαιωμένος ο τρόπος κατάσβεσης πυρκαγιών για τον 21ο αιώνα ! Ασύμμετρες απειλές: Κυβερνητική κινδυνολογία ή, μπροστά σ΄ένα τέλειο έγκλημα;

Αγαπητή μου κυρία ( Κυβέρνηση ).

Γνωρίζω καλά, ότι αυτό δέν το περίμενες…

Πιάστηκες προφανώς στον ύπνο, είτε από αφελή σκέψη, είτε και από ανίδεους συμβούλους πού ασφαλώς θα διαθέτεις αρκετούς, όπως όλες οί κυβερνήσεις άλλωστε πού πέρασαν απ΄ αυτή την ταλαίπωρη χώρα..

Και χωρίς να το έχεις υποπτευθεί κάν, μπήκες κι΄ εσύ στην σπηλιά, με το φίδι των εκλογών μέσα, και δεν ξέρω τώρα εάν ζήσεις και εάν επιζήσεις και δεν σε φάει αυτή η υπόθεση, και πάς σούμπιτη εκεί πού όλα πήγαιναν πρίμα βέρα...

Υπάρχουν όμως και κάτι μικροπράγματα πού θα έπρεπε να σε έχουν αλαφιάσει ( πού λέει ο λαός), και πού θα έπρεπε ( λογικό είναι νομίζω ), να σε έχουν κάνει να πάρεις από πέρυσι τά πυροσβεστικά μέτρα σου…

Ακούς και ακούμε καλή μου κυρία ( Κυβέρνηση ), ότι το κλίμα αλλάζει, ότι οί υψηλές θερμοκρασίες θα είναι πιά στο καθημερινό καλοκαιρινό διαιτολόγιό μας ( προς το παρόν ), ότι οί πάγοι λιώνουν στους πόλους, και ότι τέλος πάντων αυτά πού μέχρι τώρα ξέραμε, μας ξεράνανε όλους και θα μας πάνε για πεθαμό, εάν δεν αλλάξουμε μυαλά και εάν δεν πάρουμε και τά μέτρα μας…

Τά είπε άλλωστε επισήμως κι΄ εκείνος ο πράσινος Γκόρ όταν ήλθε στην Αθήνα, και από επισήμους μάλιστα καταχειροκροτήθηκε και άς μη πούμε τώρα από ποιόν και από ποιούς, γιατί δεν είναι τώρα αυτή η κουβέντα μας…

Κατ΄ αρχάς άς κάνουμε μία μικρή αναδρομή σε κάποιες παλιές υπηρεσίες Αστυνομικού αλλά και Πυροσβεστικού ενδιαφέροντος πού θα μπορούσαν να επηρεάσουν κάπως τά πράγματα, και πού σήμερα δεν υφίστανται, και πού η έλλειψή τους έγινε φανερότερη τώρα…

1) Είχαμε λοιπόν παλιά την λεγόμενη Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή ( ΕΒΧ) για όσους παλαιούς το θυμούνται.

Τώρα, το « Βασιλική» ήτανε βέβαια και περιττό μια και δεν ήταν ιδιοκτησία του τότε βασιλιά, αλλά πού να βρούμε άκρη μ΄ αυτά. Το γράφουμε έτσι για την ιστορία της εποχής και για να διδάσκονται οί νεώτεροι…

Είχαμε μια Υπηρεσία ημιστρατιωτική λοιπόν και ικανή για επίβλεψη και καταδίωξη στην ύπαιθρο.

Αποτέλεσμα : ληστείες μηδέν ( σχετικά ).

Ήλθαν όμως κάποιοι φωστήρες νεωτεριστές μετά, και θέλοντας να παρουσιάσουν έργο κάθισαν και ενοποίησαν την Χωροφυλακή με την Αστυνομία, την αχρήστευσαν, και περιμένουν τώρα από τους Αστυνομικούς με το κουστούμι και το σκαρπίνι να τρέχουν σαν τά ζαγάρια στα δάση…

Άμ…δεν σφάξανε !

2) Μετά περάσαμε στην κατάργηση των σταθμών Χωροφυλακής στα χωριά πού, έστω ο λεγόμενος τεμπέλης Χωροφύλακας, κάτι πρόσφερε στην αστυνόμευση, κάτι έπαιρνε το μάτι του, κάτι άκουγε τ΄ αυτί του …

« έλα εδώ Λευτεράκη μου, μήπως άκουσες εσύ τίποτα για κείνο τον γείτονά σου τον Θανάση, τον περίεργο ντέ, πού γυρίζει όλη την μέρα με την καραμπίνα στο χέρι, και πάει λέει για κυνήγι.. πάει – ή δεν πάει; τί ακούς εσύ Λευτεράκη μου;…».

Στην συνέχεια κάναμε και τά πολυδύναμα τμήματα στα μεγάλα κεφαλοχώρια, και περιμένουμε τώρα μ΄ ένα περιπολικό και 3 αστυφύλακες ( εκ των οποίων ο ένας προϊστάμενος και ο άλλος ασθενής, ή με ρεπό… ) να αστυνομεύουμε 10 χωριά σε μια εποχή πού διαρρήκτες και εγκληματίες σπάνε κεφάλια στους ανήμπορους γέροντες και γριούλες του τόπου μας και τους κλέβουνε την σύνταξη ώσπου ν΄ ανοιγοκλείσει το μάτι σου…

3) Είχαμε μετά τήν Αγροφυλακή πού στριφογύριζε στά χωράφια κι΄ έσπερνε έστω κάποιο φόβο μιά καί όπως μάθαμε στό σχολείο "ο φόβος φυλάει τά έρημα..." . Τής δώσανε μιά κλωτσιά κι΄ αυτής πάει καταργήθηκε, άλλο εάν τήν νεκρανέστησαν τώρα περιμένοντας, στήν μετά εμπρησμών εποχή, νά δούμε κι΄ αποτελέσματα...

4) Είχαμε μετά την Δασοφυλακή από ανθρώπους πού αγαπούσανε το δάσος, πού το φυλάγανε από λαθροθήρες, κλεφτοκοτάδες, κλπ καί πού έν πάση περιπτώσει το είχανε σαν σπίτι τους ολημερίς και ολονυκτίς, έ, και στραβάδια να ήσαντε κάτι θα βλέπανε, κάτι θα ειδοποιούσανε…

Πάνε κι΄ αυτοί, καταργήθηκαν, και τά φόρτωσαν όλα στην Πυροσβεστική, πού είναι κατάλληλη και εκπαιδευμένη να σβήνει φωτιές στά κτίρια καί όχι στά δάση !

Θέλει τώρα και πολύ ρώτημα καλή μου κυρία, εάν πράγματι έχουμε «αξιόμαχες δυνάμεις πυρόσβεσης », όταν χρησιμοποιείς ανθρώπους πού δεν κάνουνε για εκεί πού πρέπει, κινδυνεύοντας να καούν και από μόνοι τους όπως και πρόσφατα συνέβη;

Ερχόμαστε τώρα και στον τρόπο ανίχνευσης και πυρόσβεσης.

Το Αμερικανικό πρότυπο ανίχνευσης της φωτιάς πού λειτουργεί μέσω δορυφόρου σε 24ωρη εποπτεία και πού στέλνει εικόνες live της διαδρομής της φωτιάς, της έντασης των ανέμων, κλπ και πού το παρακολουθούν από την Αμεση Δράση της Πυροσβεστικής των ΗΠΑ για επέμβαση πρίν πάρει διαστάσεις η φωτιά οπότε…χαιρετίσματα, εμπεριέχει νομίζω μια σοβαρή σκέψη.

Στην δική μας πυρόσβεση τώρα, αυτά τά κουτσουλίσματα 5 τόνων νερού πού κάνει το πυροσβεστικό και φεύγει, πηγαίνοντας πάλι για γέμισμα είναι νομίζω αστεία πράγματα, για γέλια και γιά κλάματα…

Γιατί ώσπου να πάει και να ξαναγυρίσει, η φωτιά έχει πάει στα ύψη και μετά χάνεται και δεν πιάνεται.

Πρέπει λοιπόν να πέφτουν πάνω στην φωτιά σαν ακρίδες το ένα πίσω από το άλλο τουλάχιστον 5 Καναντέρ, ( μια και δεν έχουμε ένα Ρώσικο ), και να ξεμπερδεύουν μιά και καλή κι΄ όχι να κάνουνε άσκοπες βόλτες…

Θα έλεγα ακόμη και κάτι:

Αυτός ο αρχαίος τρόπος κατάσβεσης με νερό, και σήμερα με βυτιοφόρα, υδροφόρες, ντεπόζιτα και αεροπλάνα, είναι λιγάκι απηρχαιωμένος.

Εάν υπήρχε μία δυνατότητα να ρίχνονται βολίδες με κανονάκια από μακριά στις περιοχές αυτές με ακίνδυνα χημικά άνθρακα ή ατομικές χειροβομβίδες άνθρακα πού λόγω έλλειψης οξυγόνου θα έσβηναν πάραυτα οί φωτιές, θα ήταν και μία ακίνδυνη λύση, και κυρίως μία εκ του μακρόθεν λύση…

Είπανε πώς θα δηλητηριαζότανε η ατμόσφαιρα και το έδαφος, και είναι βέβαια μία σοβαρή σκέψη.

Αλλά, εάν δούμε το μέγεθος κάθε μεγάλης και ανεξέλεγκτης καταστροφής, κι΄ αυτό το σάρωμα και την επέλαση της φωτιάς πού κατέστρεφε τά πάντα στην πορεία της, νομίζω ότι θα ήταν μία αναγκαία και για ειδικές περιπτώσεις λύση…

Θα κάνω όμως και μερικές σκέψεις για κάποιες Υπηρεσίες πού απεδείχθησαν ηρωϊκές μέν, αλλά και για κάποιες άλλες πού απεδείχθησαν ανεπαρκείς με ότι αυτό για το κύρος τους συνεπάγεται…

Πολλοί καταφέρθηκαν κατά της Πυροσβεστικής !

Αλλά ξεχνούν ότι κι΄ αυτοί είναι άνθρωποι, και ότι δεν μπορούν οί ίδιοι άνθρωποι χωρίς ξεκούραση και αλλαγή βάρδιας να στέκονται πέντε 24ωρα σαν σίδερα και μάρμαρα πολεμώντας όρθιοι τις φλόγες.

Και ποιος τώρα, απ΄ όλους εμάς πού πετάει πέτρες στην Πυροσβεστική θα μπορούσε άϋπνος , καπνισμένος, ζαλισμένος, καταπονημένος από την εξάντληση, το τρέξιμο, το λαχάνιασμα , και τις αναθυμιάσεις, ποιος θα μπορούσε να γίνει άγγελος – φύλακας για 200 χωριά πού σήκωναν τά τηλέφωνά τους και ζητούσαν από την Πυροσβεστική βοήθεια;

Πεντακόσια ( 500 ) Καναντέρ να είχαμε για όλη την Ελλάδα, και πάλι δεν θα έφθαναν να σβήσουν αυτές τις πελώριες φωτιές της κολάσεως πού περικύκλωναν ανθρώπους, ζώα, δάση, καλλιέργειες, εγκαταστάσεις…

Αγαπητή μου κυρία ( Κυβέρνηση ), σεβαστοί μου κύριοι αρμόδιοι ( και αναρμόδιοι πού όμως το παίζετε παντογνώστες ), Περιφερειάρχες, Νομάρχες, Δήμαρχοι, και Κοινοτάρχες, επίσης,

Αγαπητή μου κυρία «Πολιτική Προστασία», πού όταν ακούμε το όνομά σου μας δίνεις μία αίσθηση δυνατής προστασίας και ασφάλειας του πολίτη αλλά στην πράξη μας απογοητεύεις, ( αν καί εδώ πού τά λέμε ποτέ δεν κατάλαβα τελικά ποιος είναι ο ενεργός ρόλος σου σε τέτοιες Θεομηνίες πίσω από τον πραγματικά βαρύγδουπο τίτλο σου : «Πολιτική Προστασία»…, δηλαδή τρέμε κόσμε και κοιμήσου ήσυχος ( ;).

Και τέλος, ερχόμαστε και στις « Απόκρυφες Υπηρεσίες και προστασίες Security»…

Αγαπητή μου κυρία ΕΥΠ - ΚΥΠ – Εσωτερική – Εξωτερική ασφάλεια και άλλες παρόμοιες υπηρεσίες…

Εάν υποθέσουμε ότι δεν υπήρξαν «ασύμμετρες απειλές», ( όπως ο κ. Πολύδωρας αλλά και άλλοι πιθανολογούνε ), καλώς σιωπήσατε !

Εάν όμως υπήρχε πράγματι συνομωσία αλλά εσείς δεν το μυριστήκατε έχετε ασφαλώς τις μεγάλες ευθύνες σας όχι μόνο απέναντι της Κυβέρνησης αλλά και απέναντι των ανθρώπων πού κάηκαν όπως η μάννα με τά 4 παιδάκια της αλλά και άλλοι πολλοί, όπως γενικά οί 63 συνολικά νεκροί, χώρια το σόκ και οί κατεστραμμένες περιουσίες, αλλά και η πείνα πού θα πέσει για πολλά χρόνια στα μέρη εκείνα.

Όμως η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, και ένα γύρω στο 88% , πιστεύει ακράδαντα ότι οι πυρκαγιές αυτές υπήρξαν αποτέλεσμα οργανωμένου εμπρησμού. Αυτό αποκάλυψε σφυγμομέτρηση της εταιρίας MRB, από το τηλεοπτικό σταθμό Alpha, την περασμένη Τρίτη το βράδυ.

Και το σύνολο των πυρόπληκτων που παρουσιάζονταν στα κανάλια, το δραματικό εκείνο τριήμερο της σαρωτικής φωτιάς, όλοι τους, μα όλοι τους καί σε όλα τα κανάλια, κατήγγελλαν ότι οι φωτιές που είχαν κάψει τα χωριά τους και τους ανθρώπους τους, ήταν αποτέλεσμα ενός σχεδιασμένου εμπρησμού.

Ύστερα, την Κυριακή το βράδυ, γυρίστηκαν τά ρολόγια της ενημέρωσης αλλιώς, παίρνοντας πολιτικό χρώμα καί μιλώντας πιά για « κυβερνητική κινδυνολογία». Και τότε «γύρισαν» τα κανάλια, κι όποιος τολμούσε να πιθανολογήσει «οργανωμένο σχέδιο» παρουσιαζόταν ως περίπου καί σχεδόν «ηλίθιος»!

Κατά τα άλλα, όντως, δεν γνωρίζουμε αν ήταν «οργανωμένο σχέδιο».

Εκ των πραγμάτων όμως, γνωρίζουμε τρία πράγματα:

-- Πρώτον, ότι αυτή τη φορά οι πυρκαγιές ξέσπαγαν κατά δεκάδες τις βραδινές ώρες, σε απρόσιτες ορεινές περιοχές, όπου επικρατούσαν χαμηλές θερμοκρασίες, άρα ΔΕΝ οφείλονταν σε «κλιματολογικά» αίτια (αυτό-ανάφλεξη πεύκων ή χωματερών).

-- Δεύτερον, ότι κατά κανόνα δεν καίγονταν «φιλέτα γης», αλλά απρόσιτες περιοχές. Ποιος οικοπεδοφάγος ενδιαφέρεται για τις «αετοράχες» της Γορτυνίας, για την ορεινή Ηλία ή για τις απόκρημνες πλαγιές της νότιας Εύβοιας;

-- Τρίτον, ότι ξέσπαγαν συνεχώς απ΄ όλα τα σημεία του ορίζοντος, και μάλιστα βραδινές ώρες, ώστε να διασπούν τις δυνάμεις τις πυροσβεστικής και να χαθεί κάθε έλεγχος.

Αυτό, αν συμβεί δύο-τρεις φορές, μπορεί να είναι και σύμπτωση.

Όταν όμως συμβεί εκατοντάδες φορές μέσα σε τέσσερις μόλις μέρες, σε εκατοντάδες σημεία, μόνο ηλίθιος μπορεί να πιστεύει ότι αυτό το παιχνίδι ήταν «σύμπτωση».

Το τι ακριβώς ήταν, θα το δείξει το μέλλον.

Αλλά, τά όσα τραγικά τελευταίως παρακολουθήσαμε καί παρακολουθούμε δείχνουν ότι ή αλλαγή τού αιώνος δέν πρόκειται νά μάς φέρει καλύτερες μέρες…

Βαδίζουμε προς τά χειρότερα και δεν χρειάζεται ίσως ιδιαίτερη ευφυϊα να το καταλάβουμε…

Ποιοί «κυβερνούν» σήμερα το λιμάνι της Πάτρας; Ο διορισμός Κούρδου ως Κεντρικού Λιμενάρχη της Πάτρας και άλλες πιθανές και απίθανες σκέψεις…

Κούρδος αντάρτης ( καί γιατί όχι καί λιμενάρχης... )





Αγαπητοί κύριοι «αρμόδιοι».

Αυτή ή περίεργη ανοχή στάθμευσης προσώπων «χωρίς ταυτότητα» και είς βάρος της πολιτείας μας, πρέπει κάποτε να σταματήσει…

Αυτό το καθημερινό κυνηγητό Λιμενικών και Αστυνομικών για να αποτρέψουν την είσοδο στους λαθρομετανάστες, έχει καταντήσει βραχνάς για όλους μας, και για τις υπηρεσίες του λιμένα άκρως επικίνδυνο…

Πρέπει κάποτε επιτέλους το Υπουργείο Εξωτερικών και ή κάθε Κυβέρνηση γενικότερα, να κλείσουν την πληγή πού ανοίχτηκε σε βάρος της πολιτείας μας, και πού ή σημερινή Κυβέρνηση επίσης και χειρότερα, την συνεχίζει…

Ν΄ ανοίξουν τά χαρτιά τους οί «αρμόδιοι» , και να μας δώσουν χρονοδιάγραμμα αποχώρησης των περιέργων αυτών ανθρώπων, και των κυκλωμάτων τους, πού δρούνε καταλυτικά και τρομοκρατικά σε βάρος της δικής μας πολιτείας…

Τόσα χρόνια ακούμε λόγια και αοριστίες, αλλά κανείς δεν μίλησε υπεύθυνα για το πότε θα φύγει από εδώ αυτή η συμφορά της Ασίας, πού τους βάπτισαν επιτήδεια «οικονομικούς μετανάστες» για να τους φορτώσουν έντεχνα πάνω στην πολιτεία μας καί να μη μιλάμε…

Το πόσο «οικονομικοί μετανάστες» είναι, φαίνεται από τον ρέμπελο τρόπο ζωής τους και από την παντελή αδιαφορία τους για εργασία, από τον τρόπο πού γυρίζουν με μια σακούλα όλη την ημέρα καραδοκώντας στο λιμάνι, και από τά αλληλομαχαιρώματα και τις συμμορίες πού έχουν φτιάξει…

Φαίνεται ακόμη, από τά δεκάδες αυτοκίνητα πού έχουν καταστρέψει για να κλέψουν, τις απειλές και τά κυνηγητά με λιμενικούς, αστυνομικούς, και δημοσιογράφους, και τέλος από τά σκουπίδια και τις ακαθαρσίες πού γεμίζουν όπου καθίσουν ( μέ πρόσθετο οικτρό παράδειγμα τό πρώην ξενοδοχείο Μωρέας πού τό έχουν καί ορμητήριο γιά τίς διαρρήξεις τους), χώρια οί άλλες βρώμικες «παροχές υπηρεσιών» πού κάποιοι απ΄ αυτούς παρέχουν, όπως επανειλημμένα έχει καταγγελθεί από επώνυμα πρόσωπα στον Πατραϊκό τύπο !

Σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα πού σέβεται τον εαυτό της και τους κατοίκους της δεν μπορείς να σταθείς και να κυκλοφορήσεις, χωρίς χαρτιά και ταυτότητα.

Μέσα σ΄ ένα 24ωρο θα σ΄ έχουν τσουβαλιάσει και θά σ΄ έχουν εξαποστείλει, ή στην φυλακή ή στην χώρα σου…

Εδώ, όχι μόνο τους αφήνουμε νά καταστρέφουν ελεύθερα τις περιουσίες μας, φτιάχνοντας κράτος « μέσα στό κράτος », αλλά έχουν στην παραλιακή οργανωμένη ισχύ και δύναμη παριστάνοντας τους μπόσηδες πού κανονίζουν ποιός δικαιούται να φύγει για Ιταλία και ποιος όχι…

Μπορεί οί εκάστοτε πολιτικοί τού ΥΠΕΞ να τους ανέχονται, προσδοκώντας πολιτικές προσεγγίσεις στην Εγγύς Ανατολή με την διαφαινόμενη δημιουργία Κουρδικού Κράτους και εξασφάλιση πετρελαίου και φιλικών σχέσεων στα νώτα της Τουρκίας, αλλά αυτός δεν είναι και λόγος μία ολόκληρη κοινωνία να πληρώνει την αόριστη μελλοντολογία τους…

Γιατί, πολλοί σήμερα μπορεί να θέλουν να διαλύσουν την Τουρκία με εύσχημο τρόπο και να της κόψουν τον αέρα της Μεσανατολικής Υπερδύναμης σε βάρος του Ισραήλ, αλλά τά παιχνίδια αυτά έχουν πάντα ανοικτό ορίζοντα με άγνωστο βάθος χρόνου…

Όποιος λοιπόν τούς θέλει, να τους πάρει στο σπίτι του, αλλά να μη τους φορτώνει και στους άλλους…

Αλλά, εάν επιμένετε στην άποψή σας, διορίστε επιτέλους Κούρδο Κεντρικό Λιμενάρχη να ισορροπήσει τά πράγματα μήπως καί γλιτώσουμε όλοι εμείς απ΄ αυτά τά φαινόμενα !

Μετά βαθυτάτου σεβασμού ( απ΄ όσο δηλαδή μάς έχει απομείνει ), προς την υψηλή Εξουσία σας.

Οί ιθαγενείς της περιοχής σας

=============================================

( Και ολίγα περί Κούρδων πού μαζί με τους Τσέτες του Κεμάλ κατέσφαξαν στην οπισθοχώρηση τους Ελληνικούς πληθυσμούς των αμάχων στην Μικρά Ασία. Σήμερα, τους απογόνους αυτών, εμείς δημοκρατικά τούς προστατεύουμε για να μας ξαναβγάλουνε τά μάτια στην πρώτη ευκαιρία…)

Η γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας


Το Ελληνικό κόστος της μεγάλης Καταστροφής του 1922 πρέπει να πλησιάζει το 1.000.000 άτομα. Οι συνέπειες όμως δεν έχουν ακόμα εξαλειφθεί, ούτε και καταγραφεί στην ολότητά τους.

Μια μαρτυρία

«Ο Κεμάλ γιόρτασε το θρίαμβό του με τη μεταβολή της Σμύρνης σε στάχτες και την τεράστια σφαγή του εκεί χριστιανικού πληθυσμού», γράφει στα απομνημονεύματά του ο Ουΐνστων Τσώρτσιλ.

Όμως, περισσότερο από τις ανταποκρίσεις και τις ψυχρές επισημάνσεις των διπλωματών, το τρομερό τοπίο εκείνων των ημερών αποκαλύπτεται μέσα από τις μαρτυρίες όσων το έζησαν.

Η συλλογή και η έκδοση των αυθεντικών μαρτυριών έγινε από το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών. Μαρτυρίες συγκλονιστικές, που πιστοποιούν την ύπαρξη του Μικρασιατικού Ολοκαυτώματος.

Τυχαία επιλέξαμε και δημοσιεύουμε τις αναμνήσεις της Ελένης Καραντώνη από το Μπουνάρμπασι, 11km ΒΑ της Σμύρνης. Το Μπουνάρμπασι είχε 1000 κατοίκους, από τους οποίους οι 800 ήταν Έλληνες:

(Κούρδοι και Τσέτες πρωτομάστορες της σφαγής των Ελλήνων…)

«...Άρχισε ο στρατός μας να φεύγει. Χτυπούσαν τις πόρτες μας και ζητούσαν ρούχα για να βγάλουν το χακί από πάνω τους. Πόσους δεν ντύσαμε! Οι μεγάλοι οι δικοί μας ξεκουμπίστηκαν και φύγανε κι άφησαν τον κόσμο στο έλεος του Θεού. Έφταναν οι στρατιώτες ξυπόλυτοι, γυμνοί, κουρελιασμένοι, πρησμένοι, νηστικοί...

Οι Τούρκοι κατέβαιναν και έσφαζαν τους Έλληνες. Παντού φωτιά και μαχαίρι άκουες και έβλεπες. Από τους κατοίκους του Μπουνάρμπασι έμειναν καμιά δεκαριά οικογένειες... Μερικοί κατάφεραν να φύγουν, σέρνοντας με την κοιλιά προς το Σικλάρι και από κει στη Σμύρνη.

Τους άλλους όλους τους ατιμάσανε, τους σφάξανε, τους κρεμάσανε, τους κάψανε. Κι εκείνους που κατάφεραν από το Σικλάρι να φτάσουν στη Σμύρνη, όταν ήρθε ο Κεμάλ, τους έπιασε και τους έσφαξε.

Εμείς βρισκόμασταν στη Σμύρνη. Πλημμύρα οι μαχαλάδες στο αίμα. Βάλανε φωτιά οι Τούρκοι, μια ώρα μακριά. «Μη φοβάστε είναι μακριά», μας είπε ο νοικοκύρης του σπιτιού που μέναμε. Σ´ ένα τέταρτο η φωτιά είχε έρθει σε μας. Ρίχνανε βενζίνη και προχωρούσε.

Βγήκαμε στο δρόμο. Φωτιά από τη μια, θάλασσα από την άλλη.

Και οι Τσέτες – Κούρδοι βρίσκονταν στη μέση, και έσφαζαν και σκότωναν…

Τη νύχτα Τσέτες και Κούρδοι έκαναν επίθεση ν´ αρπάξουν, να σφάξουν, ν´ ατιμάσουν.

«Βοήθεια! Βοήθεια!», φώναζε ο κόσμος. Τα εγγλέζικα πλοία ήταν απέναντι. Έριχναν τους προβολείς. Σταματούσαν για λίγο. Τη νύχτα θέλαμε να πάμε προς νερού μας. Πήγαμε λίγο πιο έξω, φρίκη! Βρεθήκαμε σε μια χαβούζα, σ΄ ένα μεγάλο ανοιχτό λάκκο.

Γύρω-γύρω, στα χείλη της χαβούζας σπαρταρούσαν κορμιά, και μέσα η χαβούζα ήταν γεμάτη κεφάλια. Έπαιρναν όποιον έπιαναν, τον πήγαιναν στην άκρη της χαβούζας, έκοβαν το κεφάλι και το έριχναν μέσα στη χαβούζα και τα κορμιά τα άφηναν να σπαρταρούν γύρω-γύρω...

Ήταν φοβερό!

Όσοι το είδαν τρελάθηκαν. Το τρελοκομείο γέμισε από τρελούς σαν ήρθαμε. Εκεί, σ´ αυτό το μέρος χάσαμε και τον πατέρα μου. Τον αδελφό μου τον έσφαξαν στο χωριό.

Έβγαλαν, μετά, ιταλικά και ελληνικά πλοία και μας πήραν. Πόσους; Ούτε ένα 20% δεν επήραν.

Τέτοια φοβερή σφαγή και καταστροφή δεν είδαν πάλι τα μάτια μου!».


Καθημερινή της Κυριακής, 18 Φεβρουαρίου 2001
( Βλάσης Αγτζίδης, διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας )