Παίχτηκε "μπακαλόγατος" στήν σκηνή, καί μάς βγήκε "σαρδελόγατος" στίς κερκίδες !
( ή, όποιε άλλε υπεύθυνε... )
------------------------------------------
Από πολλά χρόνια τώρα, είτε κατεβαίνοντας την Γερμανού είτε ανεβαίνοντας την Παντοκράτορος, και περνώντας έξω από το αρχαίο Ωδείο, πού οί ένδοξοι ημών πρόγονοι μάς άφησαν ως ενέχυρο και παρακαταθήκη για να τους θυμόμαστε, πολλάκις και πλειστάκις διερωτώμουνα, τό πώς άραγε μπορούσε και χωρούσε τόσος κόσμος σ΄ αυτά τα στενά «καθίσματα» πού τα πόδια του ενός ( άνω ), ακουμπούσαν στις πλάτες, ή και στά αυτιά του άλλου, ( κάτω ).
Καί μπορεί μέν οί πρόγονοί μας να ήσαν πιο κοντόσωμοι από εμάς, τους ευτραφείς και καλοζωϊσμένους ( πίτσες, μπέϊκον, μουρταδέλες, και χαρμπούργκερ…) της εποχής μας, αλλά εν πάσει περιπτώσει αυτό θάπρεπε να το εξετάσουν όλοι αυτοί πού κανονίζουν την χωρητικότητα του θεάτρου, κι΄ όχι να κόβουν αφειδώς και ανελεήτως εκατοντάδες και χιλιάδες εισητήρια θέλοντας έτσι να τα οικονομήσουν περισσότερο!
Εντίμως σας διαβεβαιώ, ότι αυτό οί αρχαίοι ημών προγονοι, ουδέποτε θα το έκαναν…