Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Έπαιξε στα χαρτιά ο άνδρας μου το σπίτι μας , και με πέταξε με 3 παιδιά στον δρόμο!




Από ένα γράμμα πού βρήκαμε στο διαδίκτυο, πού παραπέμπει σ΄ ένα βιβλίο τό οποίο  ίσως θά έπρεπε να μελετηθεί απ΄ όλους μας καί μάλιστα τίς ημέρες αυτές...


«Τά τελευταία χρόνια ζώ ένα δράμα με τον άνδρα μου. Αυτό όμως πού μού συνέβη πρό ημερών ήταν το αποκορύφωμα! Έπαιζε από χρόνια χαρτιά, το ήξερα, αλλά… Ακούστε την ιστορία μου μήπως την πώ κάπου και ξαλαφρώσω… Πέρυσι τον Νοέμβριο πουλήσαμε ένα μικρό εργοστάσιο προίκα από τον πατέρα μου και αγοράσαμε ένα μεγάλο διαμέρισμα σε κεντρικό σημείο της Αθήνας. Μού είπε ο άνδρας μου ότι θα έκανε κάποιες μετατροπές και σε 2 μήνες θα ήταν έτοιμο. Το υπολόγιζα για τον Ιανουάριο να μπαίναμε μέσα. Πήγα για πρώτη φορά να το ιδώ , δουλεύανε μαστόροι τότε μέσα, σημείωσα κάποιες ελλείψεις και τις είπα στον εργολάβο. Ξαναπήγα πάλι σε 10 μέρες να ιδώ τι κάνανε…


Μού λέει ο εργολάβος «κυρία μου ποιά είσθε;» Του λέω επώνυμο, οπότε γυρίζει, με κοιτάει με οίκτο και μού λέει: «…το διαμέρισμα αυτό δεν είναι τώρα δικό σας. Το έχασε ο άνδρας σας στα χαρτιά την προηγούμενη εβδομάδα!!!». Κεραυνός να έπεφτε επάνω μου θα ήταν το λιγότερο. Μού πούλησε το εργοστάσιο προίκα από τον πατέρα μου κι΄ έπαιξε στα χαρτιά για ένα βράδυ ολόκληρο διαμέρισμα 200 τετραγωνικών. |

Δεν το περίμενα ποτέ να φθάσει σ΄ αυτό το σημείο και να μας ξεσπιτώσει όλους μέσα σ΄ ένα βράδυ… Υπέβαλλα αμέσως αίτηση διαζυγίου, και ούτε θέλω να τον ξαναδώ πιά στα μάτια μου! Από το πάθος της χαρτοπαιξίας πέταξε στον δρόμο κι΄ εμένα και τα 3 παιδιά μας…». Δεν τον συγχωρώ ακόμη και στον θάνατό του…

Τζένη Κ., Νέο Ψυχικό



"...Αγαπητή φίλη, καταλαβαίνουμε τον πόνο σας γι΄ αυτό πού σας συνέβη και πού τώρα είσθε αναγκασμένη να σηκώσετε έναν επί πλέον σταυρό χωρίς σπίτι και με 3 παιδιά επάνω σας… Θα έπρεπε όμως από καιρό να είχατε πάρει τα μέτρα σας και τις αποστάσεις σας και κατά δεύτερο λόγο δεν θα έπρεπε να τον εμπιστευτείτε και να έχει οποιαδήποτε θέση στην μεταβίβαση του εργοστασίου και αγορά του διαμερίσματος.


Βρέθηκε κάτοχος μιάς ξένης περιουσίας, της δικής σας, για την οποία δεν είχε κανένα δικαίωμα και με την πρώτη ευκαιρία τα τίναξε όλα στον αέρα, όπως ίσως τινάξει και τα μυαλά του αργότερα από το πάθος του χαρτιού πού αρκετές φορές οδηγεί και στην αυτοκτονία… Το πάθος της χαρτοπαιξίας ορισμένες φορές τον χρόνο παίρνει την μορφή χιονοστιβάδας και ειδικά τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς οπότε το κακό κορυφώνεται. Πολλοί νομίζουν ότι το να παίξουν ένα χαρτάκι, είναι κάτι το αθώο και ασήμαντο. Και πράγματι έτσι τουλάχιστον εξωτερικά φαίνεται. Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα, ή υπάρχει και «κάτι άλλο;»





Εδώ, παίζοντας "έτσι, χωρίς λεφτά για να περνάει η ώρα μας...". Οί δαίμονες όμως καιροφυλακτούν και το μυστήριο της ανομίας εδώ, γίνεται και χωρίς λεφτά...


-------------------------------
Καλό είναι λοιπόν να ρίξουμε και μια ματιά από την άλλη πλευρά, έστω και μόνο για την ιστορία… Γι΄ αυτό, δώστε τουλάχιστον λίγη προσοχή στα παρακάτω όπως τά βρήκαμε στο αντίστοιχο βιβλίο του πρώην ηγούμενου της Μονής Πετράκη και εκδότη της εφημερίδας «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» αρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου.

Γράφει λοιπόν:


«…Κάθε φορά, όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και τον Νέο Έτος, οι εφημερίδες και τα περιοδικά όλου του κόσμου αρχίζουν να γράφουν άρθρα, μελέτες, σχόλια γύρω από την χαρτοπαιξία, ρουλέτες και άλλα τυχερά παιχνίδια... Ταυτοχρόνως δημοσιεύονται καί «σοβαρές δηλώσεις» των διαφόρων μάγων, οραματιστριών και μέντιουμ, δια το τι περιμένει την ανθρωπότητα στον ερχόμενο Νέο χρόνο. Ποιες καταστροφές θα γίνουν και που! Ποίοι μεγάλοι και ισχυροί του κόσμου τούτου «θα τα τινάξουν»! Ποια μεγάλη ηθοποιός θα τελέσει τους γάμους της δια 11ην φορά ή και άλλα χειρότερα.


Τι συμβαίνει τώρα με τα χαρτιά και τις τράπουλες;


Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Πώς γιόρταζαν τα Χριστούγεννα στις λησμονημένες πατρίδες…



Στα Φάρασα της Καππαδοκίας γιορτάζαμε τη Γέννηση του Χριστού με μεγαλοπρέπεια, φυλάγοντας με ευλάβεια όλες τις παραδόσεις.

Τήν ήμερα εκείνη, αλλά και όλες τις μέρες του Δωδεκαήμερου, οί Φαρασιώτες εκεί στα βάθη της Μικράς Ασίας, νιώθαμε ελεύθεροι από τους Τούρκους, δεν ήμασταν σκλάβοι κανενός, γιατί ζούσαμε με τον Χριστό, πού ήταν ό μόνος Αφέντης και Κύριος μας.

΄Οταν άρχιζε ή Σαρακοστή των Χριστουγέννων, όλα στο σπιτικό άλλαζαν. Παράλληλα με τήν καθαριότητα τών χώρων οί Βαρασιώτες φρόντιζαν και για τον καθαρισμό της ψυχής. Τηρούσαν με πολλή εύλάβεια την Σαρακοστή. Το κρέας, τα γαλακτοκομικά και ό,τι άλλο αρτύσιμο έδιναν τη θέση τους στά όσπρια και στά χορταρικά.

Άπό χορταρικά, δόξα τω Θεώ, είχαμε πολλά στα Φάρασα. Μέχρι του Αγίου Σπυρίδωνος πού επιτρεπόταν νά φάμε ψάρι, πηγαίναμε στο ποτάμι, σπάζαμε τον πάγο, επειδή συνήθως τα νερά εκείνον τον καιρό ήταν παγωμένα, και ψαρεύαμε.
Τά ΄Αγια Δωδεκαήμερα ήταν οι μέρες πού μαζεύονταν και ξανασμίγανε οί διασκορπισμένες οικογένειες. 0ι ξενιτεμένοι προσπαθούσαν νά βρίσκωνται στά Φάρασα, κοντά στους δικούς τους, γιά νά γιορτάσουν όλοι μαζί...




Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

Αγιάννηδες και Ιαβέρηδες ! Ό Νόμος είναι τυφλός αλλά όχι για όλους…




«Σε μια εποχή κρίσης οικονομικής και θεσμών διαφάνειας, αντί να έχουμε συμπόνοια ο ένας πολίτης προς τον άλλον συνηθέστατα ζητούμε τον αποκεφαλισμό, του ενός από τον άλλο…Ζητούμε με κακία, αυτό πού έπαθα εγώ να το πάθεις κι΄εσύ! Άνεργος ΕΓΩ, έ, τότε μακάρι άνεργος κι΄ ΕΣΥ. Έτσι μέ εμπάθεια και ζήλεια σκέφτονται πολλοί, φέρνοντας έτσι και την οργή του Θεού πάνω στην ζωή τους.Καί δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν... »
Αυτά μάς έλεγε προχθές ο φίλος ο Θανασάκης ο δάσκαλος κρατώντας μια εφημερίδα στα χέρια του και αναπτύσσοντας επί τούτου τις θεωρίες του…
Να δούμε λοιπόν τι άλλο έλεγε ο κύρ δάσκαλος, και τι η εφημερίδα του:


Αγιάννηδες και Ιαβέρηδες…

Το ποιός υπήρξε ο Γιάννης Αγιάννης, αυτός ο κεντρικός ήρωας του αριστουργήματος του Βίκτωρος Ουγκώ «Οι  Άθλιοι»  υποθέτουμε ότι σε όλους είναι περίπου γνωστό!
Είχε κλέψει ένα καρβέλι ψωμί γιατί πείναγε και τον κυνήγαγε για χρόνια η Γαλλική Αστυνομία με αρχηγό τον Ιαβέρη για να τον βάλει φυλακή! Ωστόσο μέ την εργατικότητά του και την εντιμότητά του κατόρθωσε να γίνει και Δήμαρχος μιάς Γαλλικής κωμόπολης, αλλά αυτός ο κακόψυχος αστυνόμος Ιαβέρης παρ΄ όλο πού ο Γιάννης Αγιάννης σε κάποια στιγμή της ζωής του τον έσωσε από βέβαιο θάνατο, εν τούτοις θέλοντας οπωσδήποτε να εφαρμόσει τον Νόμο για εκείνο το καρβέλι ψωμί, στο τέλος τον αποκάλυψε και τον συνέλαβε!
Το τέλος υπήρξε η αυτοκτονία του Ιαβέρη πού σαν τον Ιούδα δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει τον ωραίο ψυχικό κόσμο εκείνου πού λυσωδώς καταδίωκε…




«… Βαρύς έπεσε ο «χάρακας» του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας στην... παλάμη μιας 51χρονης η οποία πριν από 20 χρόνια είχε πλαστογραφήσει το απολυτήριο Δημοτικού Σχολείου.

Αλλά και μιάς 17χρονης πού συνελήφθηκε από την Αστυνομία γιατί πούλησε λέει κάπου 15 τριαντάφυλλα χωρίς να έχει παραστατικά και άδεια εμπορίου!
Ή ακόμη ενός γέροντα χωρικού πού κάποιος τον κάρφωσε στην Αστυνομία «για παραμέληση σκύλου» .
Του κάνανε αυτεπάγγελτη μήνυση και τον πήγαν στα Δικαστήρια γέρο άνθρωπο γιά «παραμέληση» σκύλου...