Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

« Απόψε είδα στ΄ όνειρο τον Άγιο Ανδρέα ! Τι μού είπε…»







Άραγε, τί θα μάς έλεγε ο Άγιος Ανδρέας , άν ερχόταν σήμερα στήν Πολιτεία μας ;



Εδώ και κάποια χρόνια  λοιπόν, για όσους φίλους διαβάζουν αυτή την φυλλάδα μας, είχαμε αναφερθεί σε μία περιγραφή «παρουσιάσεως» του Αγίου Ανδρέα προστάτη της Πολιτείας μας και σε μία ελεγκτική του περιγραφή για όσα άτοπα γίνονται εδώ στην πολύπαθη πολιτεία μας…
Η «παρουσίαση» αυτή, με τίτλο « Απόψε είδα όνειρο τον Άγιο  Ανδρέα ! Τι μού είπε…» είτε ως όνειρο την πάρουμε, είτε ως όραμα την χαρακτηρίσουμε, άφησε πίσω της και μερικές αλήθειες…
Και ως εκ τούτου θεωρήσαμε σωστό κι΄ εφέτος να την ξαναπαρουσιάσουμε μήπως και ενστερνισθούμε αυτά πού μας «παράγγειλε»  τότε ο Άγιος και διορθώσουμε έστω και τώρα τα κακώς και αθλίως κείμενα…
Κι΄ έτσι λοιπόν αναμένοντας εφέτος και την «κάθοδο των μυρίων» ( πολιτικών εξ΄ Αθηνών) άς θυμηθούμε λιγάκι και τι λέγαμε τότε

Λόγια περασμένων καιρών…
=========================
«Εμείς λοιπόν οί Πατρινοί έχουμε σήμα κατατεθέν, trade mark πού λέμε, τον Ναό του Αγίου Ανδρέα, πού τώρα οί περισσότεροι θα γιορτάσουμε. 
Εδώ λέμε την φράση, « πού οί περισσότεροι θα γιορτάσουμε…», γιατί θα υπάρξουν και κάποιοι, πού παρ΄ όλο ότι ζούνε σ΄ αυτή την Πολιτεία κι΄ έχουν το «σήμα κατατεθέν» κολημένο στό κούτελό τους ως Πατρινοί, και παρ΄ όλο πού το Κράτος τους δίνει και μια μέρα αργίας, εν τούτοις... Εν τούτοις, αυτοί οί καλοί μας συμπολίτες δεν θα θελήσουν να σύρουν τα ποδαράκια τους ως την Εκκλησιά του Αγίου να αποτίσουν έστω τον ελάχιστο φόρο τιμής στον προστάτη μας  Άγιο Ανδρέα πού μας έβγαλε από την παλιά ειδωλολατρεία, ανάβοντάς του συμβολικά έστω ένα μικρό κεράκι.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

Η Γαλλία σε αναβρασμό, η Ελλάς σε ύπνο μακάριο…





Ο Άγιος Παίσιος είχε ειπεί τότε ( 1983 ) χαρακτηριστικά και συγκεκριμμένα για τους Γάλλους:



«Ας τους αυτούς, που μαζεύουν τους Μουσουλμάνους και χτίζουν τζαμιά. Αργότερα, θα καταλάβουν τι συμβαίνει και τότε θα είναι οι πρώτοι που θα πάρουν μέτρα εναντίον τους. Θα δείτε τι θα κάνουν…»
Βιβλίο : «Μαρτυρίες Προσκυνητών». Τόμος Β΄, 2η έκδοση, σελίδα 365.

 

 


ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ  «Eagles of Death Metal», δηλαδή «Αετοί μεταλλικού θανάτου». Μήπως τους βγήκε σε κακό και ο τίτλος του συγκροτήματος πού διάλεξαν να παρακολουθήσουν πεθαίνοντας από μεταλλικές σφαίρες ; Είναι κι΄αυτό ένα ερώτημα !

Αν δεν ξυπνήσουμε, θα μας ξυπνήσουν «άλλοι» μέσα από ανελέητες καταστάσεις…






Με αφορμή τα φρικτά γεγονότα στο Παρίσι, συζητώντας τις ώρες αυτές μ΄ έναν φίλο παλαιό και ατόφιο πού πάντα έβλεπε και λίγο παραπέρα από το σήμερα,  και ρωτώντας τον τι γίνεται «εκεί κάτω στά χωριά…»,  ίσα πού δεν δάκρυσε ο άνθρωπος ελεεινολογώντας την κατάσταση πού ζούνε εκεί κάτω όλοι τους, και δεν μπορούνε να χαρούνε όπως παλιά πού ήσαν παιδιά, την ελευθερία τους…


Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

« Όποια τολμήσει και μείνει έγκυος, απολύεται !»




Κάποιοι νομίζουν ότι έτσι θα πάνε μπροστά, αλλά μετά έρχεται το κλείσιμο τών επιχειρήσεών τους από την αντικοινωνική τακτική τους ! Παραδείγματα πολλά...
------------------------


Τά περασμένα χρόνια, τότε πού η κοινωνία στεκόταν κάπως στα πόδια της, και πού ελάχιστοι εργοδότες τολμούσαν να βάλουνε χέρι στον οικογενειακό προγραμματισμό των εργαζομένων γυναικών με απαγορευτικά  
verboten  στήν σύλληψη, στον τοκετό, και στην γέννα, «γιατί πρόσεξε, σε διώχνω μόλις μείνεις έγκυος …», υπήρχε μία εργασιακή ασφάλεια στό «μένω έγκυος, θα με περιμένει το αφεντικό να ξαναγυρίσω, αλλά δεν χάνω και την δουλειά μου…».
Τότε, οί περισσότεροι τουλάχιστον εργοδότες, σε μια τοπική κοινωνία κλειστή πού δεν είχε πολυεθνικές και μεγαλομάγαζα και πού ο ένας ήξερε τον άλλον δεν τολμούσαν να δείξουν πόρτα σε μία έγκυο, υπήρχε ένας σεβασμός, μια υπομονή, και μία κατανόηση ανθρώπινη ότι κι΄ αυτή η γυναίκα άνθρωπος ήταν και είχε δικαίωμα στα όνειρά της και στο στήσιμο της οικογενειακής θαλπωρής και φωλιάς της…Στο να κάνει δηλαδή ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ !

Σήμερα δυστυχώς τα πράγματα έχουν πολύ αλλάξει !



Εργαζόμενες σε ενδιαφέρουσα, αληθινές ηρωίδες, πού με την ψυχή στό στόμα θέλουν να φέρουν στόν κόσμο όσα παιδιά τούς δώσει ο Θεός για να έχουν καί την διαρκή ευλογία Του !
-----------------------------------

Κι΄ αντί η φτώχεια και η ανέχεια της οικονομικής κρίσης πού οί περισσότεροι περνάμε να συνενώσει περισσότερο τους ανθρώπους, ( όπως σ΄ εκείνα τα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής πού περάσαμε, και πού ο ένας σκεπτόταν και τον άλλον  ως επί το πλείστον δηλαδή, καί εκτός από τους μαυραγορίτες, τους δοσίλογους και τους εφιάλτες…), αντίθετα σήμερα έχουν αγριέψει οι άνθρωποι  και με διάφορες μπαγαποντιές και προστυχιές θα λέγαμε, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν και την τελευταία πνοή και δύναμη κάθε εργαζόμενου ώστε να βγάζουν αυτοί περισσότερα χρήματα λές και θα τα πάρουν μετά και μαζί τους !






Θυμάμαι σ΄ έναν κέντρικό φούρνο της γειτονιάς, τις δυό κοπέλλες πού είχε σαν πωλήτριες .

Δούλευαν ασταμάτητα σαν μηχανές τα χέρια τους, τα πόδια τους, και τα μάτια τους για να εξυπηρετήσουν τις ουρές του κόσμου πού συνέρρεαν καθημερινά εκεί, και δεν προλάβαιναν.
Η μία, άρρωστη φαινόταν η καημένη δεν θα άντεχε για πολύ, το έδειχνε άλλωστε και το παρουσιαστικό της, κατακίτρινη όπως ήταν, ίδιο «ζόμπυ» νεκραναστημένο θά λέγαμε πάντα όμως ευγενική πού έσερνε τα πόδια της αποχώρησε στο τέλος γιατί έτσι όπως πήγαινε αν έμενε εκεί σίγουρα θα πέθαινε δίπλα στον πάγκο με τα ψωμιά. Και ο φούρναρης ασφαλώς θα εύρισκε κάποια άλλη ολόφρεσκη και καινούργια «μηχανή» να βάλει στην θέση της…
Και έβαζε κάθε μέρα ο φούρναρης κι΄ άλλες ποικιλίες αρτοσκευασμάτων, και δώστου , μπαγκέτες, τόστ, σάντουϊτς, καφέδες, κουλούρια με μέλι, με μαρμελάδα, με κάστανο, με ντομάτα, με λουκάνικο ( ! ), έκοβε και καφέ, πούλαγε και εισητήρια, μπύρες, νερά πορτοκαλάδες, έβγαλε και πάγκους στο πεζοδρόμιο και όλα αυτά να τα εξυπηρετούν δυό πωλήτριες μέσα και έξω πού να τους βγαίνει η ψυχή ανάποδα με την πλεονεξία του φούρναρη !
Παραθέσαμε το πραγματικό αυτό γεγονός πού ακόμα υφίσταται, σαν ένα μικρό δείγμα της «πλεονεξίας των αφεντικών» του καιρού μας.