Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Ένας άνθρωπος τού Θεού, στην «μικρή Μόσχα» της Πάτρας…




Τις μέρες αυτές καί εντελώς τυχαία έπεσε στα χέρια μας ένα πρόγραμμα εκδηλώσεων πού θα γίνουν τέλος Ιουνίου στην Πάτρα.

Το κείμενο μιλούσε για την μετά από 50 χρόνια εκταφή των λειψάνων μιάς μεγάλης προσωπικότητας πού δραστηριοποιήθηκε στην πάλαι ποτέ ευγενή πολιτεία μας.


Το πρόσωπο αυτό είναι ο γνωστός, στους παλιούς κυρίως Πατρινούς, ως ο «παπούλης Γερβάσιος» !

Μάλιστα, κάποιοι  παλιοί φίλοι πού προσωπικά τον γνώρισαν ισχυρίζονταν, χωρίς κανένα θρησκευτικό  ή και ζηλωτικό φανατισμό, θέλουμε να πιστεύουμε, ότι αν δούμε σωστά το πνευματικό αλλά και φιλανθρωπικό έργο πού έκανε στις φτωχογειτονιές της Πάτρας εκείνη την εποχή ο πατήρ Γερβάσιος , φαίνεται καθαρά σαν να «τον είχε στείλει ο Θεός στα Προσφυγικά της Πάτρας όπου κυρίως έδρασε !

Σε μια εποχή φτώχειας, δυστυχίας, και εξαθλιώσεως εκ της προσφυγιάς, για να βοηθήσει τους διωγμένους  από τον Κεμάλ και κατασφαγμένους Μικρασιάτες της Ιωνίας λίγα χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922…».

Μόνο έτσι εξηγείται και η μεγάλη ανταπόκριση πού βρήκε από μικρούς και μεγάλους καθώς και η ολόψυχη συνδρομή τους στο έργο του! Κι΄αυτό παρ΄όλη την αυστηρότητά του…

Τότε, τά λεγόμενα «Προσφυγικά» θά λέγαμε ότι κομμουνιστοκρατούνταν, ( όπως και σήμερα άλλωστε ), γι΄ αυτό και ο νέος Δήμαρχος Πατρών, παιδί του ΚΚΕ, ο  κ. Πελετίδης, τα διάλεξε για βάση του και ορμητήριό του…

Και μάλιστα, είχαν πάρει, από τις τότε αρχές Ασφαλείας την ονομασία «μικρή Μόσχα», με φακελωμένους τους περισσότερους της περιοχής γιατί «…ο θείος του θείου τους κουβεντιάζοντας κάποια μέρα…. σ΄ ένα καφενείο είχε επαινέσει την Ρωσία, κάνοντας έτσι… «προπαγάνδα υπέρ του κομμουνιστικού κόμματος…».
Αυτό το «συμβάν» είχε μπεί στον φάκελο και στο Ποινικό μητρώο και τον είχε δεμένο κι΄ αυτόν και τα παιδιά του και αποκλεισμένο μέχρι τρίτης γενεάς από κάθε πρόσληψη στο Δημόσιο, και ειδικά σε Στρατιωτικές Σχολές !

Άσε πού αρκετές φορές επρόκειτο για κοινές συκοφαντίες ανθρώπων ( χαφιέδων ), για να τά έχουνε καλά με τις Αρχές ότι προσφέρουν «Εθνικές» ( ; ) υπηρεσίες, χώρια τα μπουρμπουάρ πού έπαιρναν από κάποια μυστικά κονδύλια της ΚΥΠ  και τις άλλες «εξυπηρετήσεις» πού είχανε, όπως ισχυρίζονται κάποιοι…

Ήταν η εποχή του αδελφοκτόνου αλληλοσπαραγμού των Ελλήνων, με πολλά λάθη εκατέρωθεν των παρατάξεων…
Και από τους «αριστερούς», και από τους «δεξιούς»…

Τά λεγόμενα «Προσφυγικά», άρχιζαν τότε από την περιοχή της Αγίας Αικατερίνης, περνούσαν την πλατεία Ελευθερίας και κατέληγαν εκατέρωθεν της περιοχής της Αγίας Φωτεινής.

Εδώ ο παπούλης μέ μία ομάδα από τα 700 περίπου παιδιά πού συγκέντρωναν τότε τα κατηχητικά του σχολεία.
Σήμερα πολλά απ΄ αυτά, μεγάλα τώρα, θυμούνται το έργο του εδώ στήν Πάτρα καί θα τιμήσουν με τήν παρουσία τους τήν εκταφή του, τό απόγευμα τής  Κυριακής πού μάς έρχεται...
 
-------------------

Ποιό ήταν όμως το έργο τού γέροντος των Προσφυγικών πού επειδή βοηθούσε όλους, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, τον κατηγόρησαν στο τέλος κι΄ αυτόν ως «κομμουνιστή» και παρά λίγο να τον φυλακίσουν ;

Αλλά πρίν περάσουμε στο έργο του και στην ζωή του να σημειώσουμε ότι η εκταφή θα γίνει παρουσία του Μητροπολίτη Πατρών και δεκάδων ιερέων, ηγουμένων, και μοναχών καθώς και επισήμων της περιοχής μας. Θα γίνει την Κυριακή το απόγευμα στις  5.30, στα Συχαινά – απέναντι από τα Σχολεία Σωτηρχόπουλου - στην κατασκήνωση της «Αναπλαστικής Σχολής Πατρών» πού είχε ιδρύσει ο πατήρ Γερβάσιος όπου τώρα είναι και ο τάφος του !


Ακούσαμε τρείς προβλέψεις για το άνοιγμα του τάφου και τις μεταφέρουμε εδώ με κάθε επιφύλαξη:


Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Μέντιουμ, και μαύροι με «χαρτάκια» αλωνίζουν καθημερινά την Πάτρα μας. Μαζέψτε τους !





Όλη η "συμμορία τού μαύρου Γιαγκούλα" μαζεύτηκε στήν Πάτρα μας, καί ουδείς διαμαρτύρεται...






Πάνω από τρείς μήνες τώρα, έβλεπα κάποια άσπρα χαρτάκια πού ξεφύτρωναν σχεδόν κάθε πρωϊ πάνω στα παρμπρίζ των αυτοκινήτων της γειτονιάς μου. Και περίεργος ήμουνα τι άραγε να διαφήμιζαν; 



Έβλεπα βέβαια κάθε τόσο και έναν μαύρο με πάκους χαρτάκια στα χέρια του να τρέχει γρήγορα γρήγορα πάνω κάτω στους δρόμους, να παίρνει σβάρνα όλα τα αυτοκίνητα στην σειρά και να εναποθέτει επάνω τους το λευκό χαρτάκι του…
Παρά ταύτα, δεν άπλωνα και το χέρι μου να πάρω ένα. Ώσπου κάποια μέρα βρήκα πάνω και στο δικό μου παρμπρίζ το σχετικό χαρτάκι.

Η έκπληξή μου μεγάλωσε όμως,  όταν διάβασα τα απίθανα πράγματα, όπως τουλάχιστον έγραφε, πού μπορούσε να κάνει αυτός ο άνθρωπος εν συγκρίσει μ΄ εμάς τους κοινούς θνητούς.

Ούτε κατσικοπόδαρος να ήτανε δεν θάκανε τέτοια σπουδαία κατορθώματα, όπως τουλάχιστον τα διαφήμιζε ο Μεχμέτ-Αχμέτ-Ψευτομεμέτ, Ιμπραήμ, Ιμπραχήμ, Σόμπρας, Κακάμπρας, και πάει λέγοντας…

--- Μά υπάρχουν θα μού πείτε  αφελείς;

--- «Ούοοοοου…. Αμέτρητοι» ! μού είπε ο φίλος μου ο Θάνος πού τα ψάχνει αυτά σαν το λαγωνικό στο λιβάδι. Μού είπε και τα παρακάτω:

« Είναι και κάτι άλλοι πού τσάκ να τους κάνεις, μόλις ακούσουν το γνωστό λογύδριο των μέντιουμ ότι σ΄ έχουν «δέσει…» είναι  ικανοί να πληρώσουν αδρά για να μάθουν το πώς θα «λυθούν…».

Άς δούμε όμως τα κατορθώματα πού μας υπόσχεται αυτός ο… κατσικοπόδαρος…


Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

Ταξιδιωτικές εντυπώσεις τρόμου στην Πατρών – Αθηνών…



Εκατοντάδες πάσαλοι καί κορίνες πάνω σ΄αυτή τήν διαδρομή! Μιά ανεξέλεγκτη υπερβολή τού δικαιώματος τής Κατασκευαστικής Εταιρείας στόν αποκλεισμό τών δρόμων, πού μόνο εδώ στήν Ελλάδα παρατηρείται...
-------------------------


Συμβαίνει κάποιες φορές, και οί τρέχουσες υποθέσεις  στην ζωή μας, να μας αναγκάζουν θέλοντας και μη θέλοντας, κάπου να ταξιδέψουμε...

Σήμερα, τά σωστά ταξίδια πρέπει πάντα να γίνονται με σχεδιασμό, κι΄ όχι  πίνοντας τον καφέ μου το πρωϊ  νά μούρχεται η φαεινή ιδέα «άντε να πάμε παιδιά να φάμε το μεσημέρι στην Λάρισα ».

Κάπου το σκέφτεσαι και το ξανασκέφτεσαι λοιπόν, το σχεδιάζεις από εδώ, το διορθώνεις από εκεί, και το επαναδιατυπώνεις ώστε με τον πιο εύκολο τρόπο να φθάσεις ασφαλής στον προορισμό σου, έτσι όπως κατάντησαν οί δρόμοι σήμερα...

Και όχι μόνο εσύ να φθάσεις σώος αλλά και όσους άλλους μεταφέρεις να φθάσουν κι΄ αυτοί αλώβητοι και σώοι !

Και ακόμη, να επιστρέψει και ακέραιος ο γαϊδαράκος σου, δηλαδή το αυτοκίνητό σου στην βάση του, χωρίς να του λείπει καμιά ρόδα, κανένα φτερό, ή και κανένα φανάρι…
Χώρια τώρα τα όσα άλλα μπορεί να μας λείψουν από πάνω μας μετά από ένα πιο σοβαρό ατύχημα…

Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε για την Αθήνα, κάνοντας και τον σταυρό μας, γιατί τα τελευταία νέα για τον δρόμο αυτό δεν ήταν και καθόλου ευχάριστα…

Θα μεταφέρω τώρα τι συνάντησα στην διαδρομή, για να τό μάθουν και όσοι από εσάς έχουνε χρόνια να «περπατήσουν» σ΄ αυτόν τον καρόδρομο...


Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com