« Από τούς 300 του Λεωνίδα, μόνο 150 χρειαζόμαστε ». Η επιστολή ενός σοφού Δικαστή…

300 μείον 150


=150 !

Μήπως τόσους


"Σπαρτιάτες"


χρειαζόμαστε ;






Παρακολουθώντας
την επικαιρότητα, σ΄ αυτούς τούς ανήσυχους και ταραγμένους καιρούς μας βλέπουμε να εμφανίζονται και κάποια  κείμενα πού κάτι περισσότερο έχουν να πούνε στους συμπολίτες μας πέραν από τις συνηθισμένες κοινοτυπίες της καθημερινότητας.

Έτσι λοιπόν,  διαβάσαμε  μία ανοικτή επιστολή ενός Δικαστή, Προέδρου Εφετών μάλιστα, πού με τα όσα λέει βάζει το χέρι του επί των τύπων των ήλων στο « δραματικό θεατρικό έργο» πού για 3 χρόνια τώρα «παίζεται» χωρίς ελπίδα στην χώρα μας και πάνω στις πλάτες μας.
Εμείς δεν ασχολούμαστε με την πολιτική, και ούτε (ευτυχώς θέλουμε να πιστεύουμε ), έχουμε παρόμοιας ειδικότητας  πολιτικό μικρόβιο.
Αλλά πιστεύοντας ότι μετά τις σαρωτικές αλλαγές οί οποίες μπήκαν σε τροχιά στην δημοσιονομική πολιτική  της χώρας μας αλλά και στην ριζική αναδιάρθρωση και κατάργηση εκατοντάδων υπηρεσιών προς περιορισμό μιάς σπάταλης πράγματι και ασύδοτης Κρατικής μηχανής πού τόσα χρόνια είχαμε, ότι ήλθε η ώρα πού πρέπει να αγγίξουμε κι΄ ένα άλλο άβατο για το οποίο ελάχιστοι σήμερα μιλούν…


Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com 

Κι΄ αυτό το «άβατο» είναι, ότι ήλθε πλέον  ο καιρός να καταλάβουν και οί πολιτικοί ιθύνοντες ότι χρειαζόμαστε μία ριζική αλλαγή στην ίδια την κεφαλή του συστήματος πού είναι η Ελληνική Βουλή και την οποία αυτοί αντιπροσωπεύουν !
Όλες οί μέχρι τώρα αλλαγές επέπεσαν επάνω στους πολίτες και κατά δίκαιο και αντίστοιχο λόγο πρέπον είναι  να πέσουν τώρα και στους πολιτικούς μας !

Τίς πιό πολλές φορές η Βουλή τών Ελλήνων λειτουργεί με ελάχιστους βουλευτές, πολύ κάτω από τούς 150 !


Όχι μόνο προς περιορισμό  της γενικής σπατάλης από την οποία ακόμη αγκομαχάει το Κράτος μας, αλλά και γιά να δώσει ο πολιτικός κόσμος ένα «παράδειγμα προς μίμηση»  των βουλευτών μας προς τον φτωχό, άνεργο, χαρατσωμένο, και ταλαιπωρημένο λαό πού ψάχνει σήμερα απεγνωσμένα για «καλά παραδείγματα»
Άλλωστε, γι΄ αυτήν την πραγματική και χρειαζούμενη ΑΛΛΑΓΗ  του « 300 μείον 150…»  υπήρξαν σποραδικά και  κάποιες συνετές βουλευτικές φωνές πού παλαιότερα αλλά και πρόσφατα μίλησαν !   
Αλλά, φεύ, τώρα σιωπούνε μέ μία άκρα του τάφου σιγή σε μια φτωχή χώρα σαν την δική μας!

Γιατί άραγε;

Τι χρειάζονται σήμερα τόσοι βουλευτές;

Τι μπορούν να προσφέρουν οί άνθρωποι αυτοί παρ΄ όλη, άς υποθέσουμε, την καλή τους διάθεση όταν από την μία η κατάργηση των Νομαρχιών, από την άλλη ο Καλλικράτης, από την τρίτη ο χωρισμός του Κράτους σε Περιφέρειες, και από την τέταρτη οι Αποκεντρωμένες διοικήσεις σύν την Τρόϊκα, έχουν δεσμεύσει οποιαδήποτε φωνή και ενέργεια τοπικού βουλευτή πού θα μπορούσε να εισηγηθεί  στην κεντρική διοίκηση κάτι το καλό για την επαρχία του  και να εισακουσθεί ;
Στην ουσία λοιπόν οί σημερινοί βουλευτές και να θέλουν δεν μπορούν , έχουν αχρηστευθεί κατά μεγάλο μέρος από όλα αυτά τα «νέα συστήματα» !
Πρέπει λοιπόν οί Αρχηγοί των κομμάτων με τους βουλευτές τους, αν αγαπάνε πραγματικά αυτόν τον τόπο και θέλουν την ανάπτυξή του, πέρα από κάθε προσωπική φιλοδοξία και «προστασία» των παροχών πού τώρα νέμονται, θα πρέπει να ενδιαφερθούν ρεαλιστικά για το καλό  τού ρημαγμένου αυτού τόπου και να συμφωνήσουν σε μία σαρωτική κατάργηση των πλεοναζόντων βουλευτών όπως άλλωστε συμφώνησαν και στις σαρωτικές αλλαγές και καταργήσεις υπηρεσιών και υπαλλήλων !
Όχι μόνο στους άλλους, αλλά και στους εαυτούς τους ! Τι το δικαιότερον;

Το τί ακριβώς πρέπει τώρα να γίνει, το εξηγεί η παρακάτω επιστολή πού αναδημοσιεύουμε για μια γενική πληροφόρηση…

Η επιστολή του σοφού αυτού Δικαστή, έστω και ως «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», έχει ως εξής :
=============================

«…Κάποτε στις Θερμοπύλες, οι τριακόσιοι υπό τον βασιλιά Λεωνίδα, Σπαρτιάτες μαχητές έγραψαν μία από τίς πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία της Ελλάδας.

Έδω­σαν παγκοσμίως το κορυ­φαίο παράδειγμα της πει­θαρχίας, της πίστης και αγά­πης προς την Πατρίδα και της αυστηρής προσήλωσης στο καθήκον του ευ αγωνίζεσθαι και νικάν («ή τάν, ή επί τας»).

Αποφασίστηκε, λοι­πόν, συμβολικά και προς ανά­μνηση των ηρώων εκείνων, νά αριθμεί και η Ελληνική Βου­λή (το Κοινοβούλιο των Ελ­λήνων) στις τάξεις της 300 συνολικά βουλευτές - εκ­προσώπους του Ελληνικού λαού από όλα τα κόμματα -παρατάξεις.
Ποτέ όμως στην ιστορία του Κοινοβουλίου οι τριακόσιοι εκπρόσωποι μας δεν μπόρεσαν να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους απέναντι στον πολίτη και τη χώρα, ως γνήσιοι απόγο­νοι των τριακοσίων εκείνων.

Ποτέ δεν έπεισαν κανέναν Έλληνα πολίτη ότι αγωνίζον­ται σ' αυτόν τον πολύπαθο τόπο, εντός και εκτός του χώ­ρου του Κοινοβουλίου, για την επικράτηση της αρετής γενικά και του δικαίου. Ποτέ δεν θα μπορούσαν, στ΄ αλήθεια, ιδιαίτερα οι σημε­ρινοί 300 της Βουλής να ανα­φωνήσουν όλοι μαζί «Ω τρια­κόσιοι! Σηκωθείτε και να ξα­νάρθετε σ΄ εμάς τα παιδιά σας θέλ' ιδήτε πόσο μοι­άζουνε με σας», κατά τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό.

Και πώς να μπορέ­σουν, αφού είναι πολυάριθ­μοι, ως τριακόσιοι για μία τόσο μικρή χώρα, και δεν έχουν το ανάστημα και το φρόνημα να σταθούν όρθιοι στις επάλξεις, όπως οι τρια­κόσιοι εκείνοι αθάνατοι Σπαρ­τιάτες πολεμιστές;
Πώς να μπορέσουν, αφού, εν μέσω βαρυτάτου χειμώνα και περιόδου ισχνών αγελάδων στα οικονομικά της χώρας, εισπράττουν ανενδοιάστως την υψηλή βουλευτική απο­ζημίωση που μαζί με τις άλ­λες παροχές και προνομια­κές μεταχειρίσεις φθάνει στις 17.000 ευρώ μηνιαίως;
Πώς να μπορέσουν, αφού, και αποτελεί αυτό το αποκορύφωμα της κοροϊδίας και της ανάρμοστης συμπεριφοράς τους απέναντι στον Ελληνικό λαό, το μισό της βουλευτικής αποζημίωσής τους είναι αφορο­λόγητο;
Πώς να μπορέσουν, όταν από κάποιον από τους τριακόσιους αυτούς ειπώθη­κε το ανήκουστο και αμίμητο, ότι, δηλαδή εάν επρόκειτο οι συνολικές απολαβές τών βουλευτών να είναι του μηιαίου ύψους των 2.500 -3.000 ευρώ, τότε, δεν θα έθετε υποψηφιότητα για βου­λευτής;
Πώς να μπορέσουν, όταν στις συζητήσεις για το θέμα αυτό στη Βουλή, αρκε­τοί μεν φαίνονται να συμ­φωνούν με τον περιορισμό, στην πράξη όμως ουδέν λαμ­βάνεται σχετικό μέτρο;
Πώς να μπορέσουν, όταν αυτοί μόνοι δεν υφίστανται στις αποδοχές τους τις εξαντλη­τικές πιέσεις και περικοπές μισθών και συντάξεων που επέφεραν το μνημόνια για τους άλλους Έλληνες πολί­τες; Πώς να. κατανοήσει ο χορτάτος τα προβλήματα του νηστικού και γιατί, αφού είναι χορτάτος, να πολεμήσει για τη λύση τους;
Αιδώς κύ­ριοι της Βουλής. Είναι καιρός να ξυπνήσετε και να συνειδητοποιήσετε ότι η Βουλή δεν πείθει πλέον τόν Έλληνα ψηφοφόρο για την πραγματική αποστολή της! Όσο είναι ακόμη καιρός, πρέπει να γίνει αντιληπτό και κατανοητό από μέρους σας ότι πρέπει ν' αλλάξουν πολ­λά στο δημόσιο βίο αυτής της Χώρας και ότι δεν εξυ­πηρετεί το πραγματικό δη­μόσιο συμφέρον η προκλη­τική συμπεριφορά σας απέναντι στον φορολογούμενο πολίτη.

Δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον η μονομερής μνημονιακή αφαί­μαξη του μισθωτού και του συνταξιούχου, όταν παραμένουν ανείσπρακτα δεκάδες δισε­κατομμυρίων από φοροδια­φυγές - φορο-
αποφυγές και καταχρήσεις του δημοσίου χρήματος και όταν οι βου­λευτικές απολαβές μένουν σκανδαλωδώς υψηλές και  χωρίς τις ανάλογες προς τις περιστάσεις περικοπές και αφαιμάξεις.
Δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον η ανάρμοστη για δημόσιο άνδρα διαγωγή και συμπεριφορά του απέναντι στους συναδέλφους του.
Ούτε στο πεζοδρόμιο δεν ακούγονται οι λέξεις και οι φράσεις που ακούγονται συ­χνά - πυκνά, στις αίθουσες και στους διαδρόμους της Βουλής.

Δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και πρέ­πει να σας δημιουργήσει έν­τονο προβληματισμό η έκφραση του λαού, ότι, τάχα δεν είσαστε βουλευτές, όπως θα έπρεπε, αλλά «ΒΟΛΕΥ ΤΕΣ».

Και ο νοών νοείτω...

Υπάρχουν, ευτυχώς, και οι αφανείς και έντιμοι βουλευ­τές.
Αυτοί, ατυχώς, αποτε­λούν τη μειονότητα και είναι οι μόνοι, προς τιμήν τους, που εργάζονται για το καλό αυτού του τόπου και σύμ­φωνα με τις επιταγές της αποστολής τους ως πραγ­ματικών δημοσίων ανδρών ταγμένων στην υπηρεσία του Λαού και του Έθνους μας (άρθρο 1 παραγρ. 3 του Συν­τάγματος).

Ας ακολουθήσουν το παρά­δειγμα των ολίγων αυτών δημοσίων ανδρών και οι υπό­λοιποι της Βουλής.
Ο βου­λευτής και το κόμμα του δεν αναπληρώνουν την αποστο­λή τους με το να κάνουν διαρκώς αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση και πολι­τική στείρα και αρνητική ακό­μη και σε  αποφάσεις που εί­ναι σωστές για τα συμφέ­ροντα του Κράτους και των πολιτών.
Η αντιπολίτευση έχει αποστολή να ελέγχει και ψέγει ορθώς τίς, τυχόν, λαν­θασμένες αποφάσεις της Κυ­βερνητικής πλευράς. Και ασφαλώς θα υπάρχουν αρ­κετές περιπτώσεις να ασκή­σει η αντιπολίτευση ορθή αντικυβερνητική πολιτική και δράση.
Πάντοτε όμως μέσα στα Πλαίσια της α­ξιοπρέπειας και τής ουσιαστικής συνταγματικής αποστολής της. Δεν έχει νόημα και είναι επικίν­δυνη η άσκηση της αντιπολίτευ­σης με  μοναδικό σκοπό να ρίξει την κυβερνώσα παράταξη. Τε­λευταία ζούμε αυτό ακριβώς το κατάντημα.
Είναι ανάγκη και απαίτηση του εκλεκτορικού ( Λαού ) η Ελληνική Βουλή να περιορίσει τον αριθμό τών βουλευτών ακόμη και στους 150.

Εί­ναι επιταγή και απαίτηση λίαν συντόμως να αποφασίσουν οι βουλευτές τον περιορισμό των αποδοχών τους και να εκλείψει το αφορολόγητο όριο σ' αυτές.
Πρέπει να δώσουν οι ίδιοι το παράδειγμα προς μίμηση. Πρέπει γα σταθούν στοργικά στο πλευρό του σκληρά δο­κιμαζόμενου Έλληνα πολί­τη.
Άς γίνει, επιτέλους, κατανοητό απ΄ όλους ότι η Ευ­ρωπαϊκή Κοινότητα δεν θα μας σώσει αν δεν πάρουμε οι ίδιοι το συντομότερο, την ιστορική απόφαση να σω­θούμε ως Λαός και ως έθνος απέναντι στον φοβερότερο εχθρό που έχουμε αντιμε­τωπίσει έως σήμερα, αυτόν της Παγκοσμιοποίησης των λαών.
Καιρός να συνέλθουμε συ­νειδησιακά όλοι μας.
Δεν μας είναι τόσο απαραίτητη η  ΤΡΟΪΚΑ όσο η αφύπνιση της συνείδησής μας..»

( Ήταν ένα κείμενο του κ. Ελευθέριου Γ. Λεκέα , Προέδρου Εφετών Ε.Τ. πού δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΓΝΩΜΗ» την Δευτέρα, 23 Δεκ. 2013 )