Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Τούτες τις μέρες του Ευαγγελισμού της Παναγιάς, θυμήθηκα και τον Μακρυγιάννη…



 



 


Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης










Άχ, βρέ στρατηγέ μου Γιάννη Μακρυγιάννη, πού είσαι από καμιά μεριά να μας έβλεπες πώς μας κατάντησαν κάτι ψωραλαίοι πολιτικοί πού λένε πώς αγωνίζονται τάχα για να μας σώσουν… 

Πού όλη την μέρα ιδρώνουν οί μασχάλες τους από την αγωνία της «σωτηρίας» μας, και βάζουν BAC  stick για να μη μυρίζει η μασχάλη τους, ενώ βρωμάει ολόκληρη η χώρα μας από τις ανομίες πού έγιναν και γίνονται…

Πού είσαι στρατηγέ μου να πάρεις την χατζάρα σου, να μπείς μέσα στην Βουλή και να τους στρώσεις στο κυνήγι τους περισσότερους απ΄ αυτούς…

Και να τους βλέπεις στρατηγέ μου, και να τους βλέπουμε κι΄ εμείς μέσω τηλεόρασης σήμερα και να χαιρόμαστε, να χαίρεται όλος ο λαός καθώς εσύ θα τους κυνηγάς κι΄ αυτοί θα πηδάνε σαν ζαγάρια και κατσίκια επάνω απ΄ τα θρανία τους μέσα στήν Βουλή, ψάχνοντας πόρτα για να γλυτώσουν καί για να σώσουν την κεφαλή τους…


Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com  

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Αγιάζουν πόρνες ακόμη κι΄ από την πλατεία Βάθης…


Μέ τήν ΜΕΤΑΝΟΙΑ μιά ακόμη πόρνη σώθηκε!
Όπως ο ληστής στόν Σταυρό, καί η μετανοημένη πόρνη τού Ευαγγελίου...




 




2013 -- Πλατεία Βάθης...
 
Τελειώσαμε λοιπόν κι΄ εφέτος με τά Καρναβάλια και τά ξεφαντώματα, άλλα καήκανε ( γαία πυρί μειχθήτω), άλλα διαλυθήκανε, κι΄ άλλα αποθηκευτήκανε πάλι για του χρόνου, άμα ζήσουμε και όσοι ζήσουνε...

Έτσι λοιπόν από αύριο, ΚΑΘΑΡΑ  ΔΕΥΤΕΡΑ  για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, και η μέρα δεν προσφέρεται -- και μάλιστα με Κρατική αργία --  μόνο για βόλτα και πέταμα του αετού, αλλά έχει και κάτι άλλο πολύ σημαντικότερο…

Κι΄ αυτό, γιατί συνάμα μπαίνουμε σε μία διαδικασία κάθαρσης του εαυτού μας, σωματικής και πνευματικής, με τα συνηθισμένα νηστίσιμα φαγητά, ( και κανονικά χωρίς κρασί και λάδι), κάνοντας έναρξη της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής πού ακολουθεί.

Μίας νηστείας σε ανάμνηση εκείνης της 40ήμερης νηστείας του Χριστού επάνω στο Σαραντάριο Όρος, αλλά και σαν μια προετοιμασία της δικής μας ψυχής για το Πάσχα πού έρχεται…

Αν βέβαια πιστεύουμε ότι έχουμε ψυχή κι΄ ότι δεν είμαστε ένα ακόμη κομμάτι κρέας ζώου, όπως εκείνο το κρέας πού κρέμεται στο τσιγκέλι του χασάπη !

Ψάχνοντας τώρα και πάλι στα παλιά κιτάπια μου, βρήκα την παρακάτω αληθινή ιστορία και σκέφθηκα, ( καλώς ή κακώς, κρίνετέ το εσείς), να την δημοσιεύσω…



Η  ΠΟΡΝΗ  ΤΗΣ  ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΒΑΘΗΣ…
================================

«….Για να δείτε πώς εφαρμόζονται οι εντολές του Αγίου Θεού, θα σας αναφέρω ( σημειώνει ο εκδότης ),  μια ιστορία η οποία κυκλοφόρησε και μοιράστηκε σε κάποιες Ελληνικές κοινότητες τής Αμερικής.
Και μου έκανε βέβαια βαθειά εντύπωση, διότι την έχω ξανασυναντήσει πολλές φορές από αγίους, όπως από τον Άγιο Αβραάμιο και την ανιψιά του την Μαρία και από άλλους αγίους, αλλά και από κάποια άλλα παραδείγματα εδώ, μέσα στην κοινωνία μας…


Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Συνέντευξη με τον «βασιλιά» της Πάτρας…



«Πολλοί με κατηγορούνε αλλά οί περισσότεροι εμένα με αγαπούνε !
Γιατί πρίν απ΄ όλα πρέπει να το παραδεχθείτε εσείς οί Πατρινοί, ότι εγώ έχω δοξάσει και έχω κάνει ξακουστή την πόλη σας όσο ουδείς άλλος, μέχρι και την άκρη της γής. 




 


Μόνο εκείνος ο Ανδρέας με συναγωνίζεται ( προφανώς εννοεί τον πολιούχο μας Άγιο Ανδρέα ) αλλά πού θα μού πάει κι΄ αυτός, εγώ αυτές τις μέρες έρχομαι πρώτος και τις άλλες ισόπαλος ! ( ακολουθεί παρακάτω η πλήρης «συνέντευξη» του «βασιλιά»… ).

Τις μέρες αυτές, πού ένα μέρος τού λαού μας φαίνεται να ξεδίνει διώχνοντας για λίγο στενοχώριες, αναφραγκιές, χαράτσια και φουρτούνες, σκεφτόμασταν από καιρό με ποιό τρόπο και αν ήταν δυνατόν να παίρναμε μια συνέντευξη από τον «βασιλέα» της Πάτρας Καρνάβαλο !

Γιατί μπορεί ο κοσμάκης να έχει πρόβλημα επιβίωσης αλλά από την άλλη πλευρά εμείς οί Πατρινοί δεν ξεχνάμε και την πατρογονική μας συνήθεια  τις μέρες αυτές βγαίνοντας στους δρόμους τραγουδώντας και χορεύοντας στον ρυθμό του τάνγκο…

Ο Δήμαρχος άλλωστε δίνει το παράδειγμα και οί υπήκοοί του ( όσοι δηλαδή του απέμειναν…) τον ακολουθούνε..

Αυτά σκεπτόμουν και διαλογιζόμουν μαζί με το μικρό επιτελείο μου βλέποντας τον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου γεμάτο κόσμο και πατείς με πατώσε, να κινδυνεύει να πάθει ρήγμα απ΄ όλες τις φυλές και τα φύλα της γής…

Μικρά παιδιά ντυμένα με πολύχρωμες στολές, κίτρινα, πράσινα, κόκκινα, καπέλα περίεργα, παιχνίδια, μπαλόνια, ροκάνες ποδήλατα, μαμάδες, καρότσια και άλλα τινά όλα μαζί ανακατωμένα συνέθεταν τον πίνακα της νέας Πάτρας και γιατί όχι και της νέας Ελλάδας πού δεν την σκιάζει τίποτα, ακόμη και αν η κοιλιά της παίζει ταμπούρλο από την πείνα και την ανέχεια…

Το σύνθημα «γλεντάτε γιατί πεθαίνουμε» φαίνεται να κυριαρχεί και στην πόλη μας, μη ψάχνοντας γιά ουδεμία άλλη διέξοδο πού θα μπορούσε να ελαφρύνει την θέση μας, να μας δώσει κάποια ελπίδα ίσως και να μας σώσει…

Κι΄ εκεί πού σκεπτόμαστε με το επιτελείο μας όλα αυτά ανταλλάσσοντας απόψεις, πετάχτηκε ένας μικρός της παρέας, φαντασμένος, ονειροπαρμένος, αλαφροϊσκιωτος, ίσως και Σαββατογεννημένος…, και μας είπε το εξής αμίμητο : 

 





--« Καλά όλα αυτά εδώ πού λέμε τώρα, αλλά δεν το κρύβω θάθελα να μπορούσα να πάρω και μια συνέντευξη από τον ίδιο τον Καρνάβαλο πού θα μας μιλούσε για την Πάτρα…».

--Και τι θα σούλεγε, βρέ το άψυχο ξόανο του «βασιλιά»;

-- Το ίδιο δεν θα μούλεγε τίποτα, αυτό το ξέρω. .Ξύλα, μπογιές, και χαρτιά δεν μιλάνε, αλλά…

--Τι αλλά και τραλαλά, ποιός λοιπόν άλλος θα σού μιλούσε;

--Θάθελα να μού μιλούσε «εκείνος» πού κρύβεται μέσα στο ξόανο…

--Και ποιός είναι αυτός βρέ φαντασμένο;

--Αυτό άστο σ΄ εμένα, εγώ θα φέρω την συνέντευξη με τον βασιλιά Καρνάβαλο και μετά τα λέμε…» μούπε το κούτσικο, κι΄ έφυγε τρεχάτο για να γλιτώσει το ξύλο….
Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com 


Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

Μαργαρίτα, το παιδί του δρόμου…



Θά μπορούσε να ήταν η Μαργαρίτα, όμως δέν είναι...
Ίσως τής μοιάζει βέβαια στήν παιδικότητα αλλά δέν είναι...

 





Δεν αντιλέγουμε ότι αυτή, η εν σειρά και παρατάξει καθημερινή επαιτεία στους δρόμους των μεγαλουπόλεων όλης της χώρας έχει καταντήσει πολύ εκνευριστική...

Ότι πρέπει να πάψει επιτέλους αυτή η κατάσταση πληρωμής διοδίων σε κάθε φανάρι, σε κάθε γωνία, σε κάθε κεντρικό δρόμο.
Μέσα από αυτό το αλισεβερίσι όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα, ανά πάσα στιγμή κινδυνεύεις σαν οδηγός να μπλεχθείς σε τροχαίο και να πατήσεις κανένα ενοικιαζόμενο ( ως επί το πλείστον μωρό ), ή καμιά ενοικιάστρια «μητέρα» και να βρεθείς κατηγορούμενος άθελά σου…

Φωνάζουν πολλοί ότι η Πολιτεία ( ανύπαρκτος επί των ημερών μας ), πρέπει να λάβει μέτρα..

Πρέπει να τους μαζέψει, δεν λέμε να τους φυλακίσει, αλλά να τους περιορίσει, ή να τους διώξει από την χώρα.

Αυτά πού λένε μερικοί για να δικαιολογήσουν την αδράνειά τους ότι «οί Ρουμάνοι, Βούλγαροι, κλπ ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν μπορούμε να τους γυρίσουμε πίσω στα σπίτια τους…» είναι παραμύθια της Χαλιμάς!

Όλοι αυτοί έχουν έλθει χωρίς άδειες και οί περισσότεροι και χωρίς ταυτότητες..

Ρωτάμε λοιπόν, σε ποια χώρα τής Ευρώπης μπορείς χωρίς ένα χαρτί επάνω σου, να σουλατσάρεις ελεύθερα επαιτώντας 12 ώρες μέσα στους δρόμους;

Και μάλιστα με κάποια πιτσιρίκια απ΄ αυτά, δασκαλεμένα ότι δεν τα πιάνει ο νόμος, να στέκονται στην Παπαφλέσσα και ακτή  Δυμαίων  στην άσφαλτο, να φτύνουνε και να κοπανάνε τά τζάμια των οδηγών για να τους δώσουν λεφτά, να στέκονται μπροστά στα αυτοκίνητα εμποδίζοντάς τα να φύγουν, ή να κάνουν αισχρές χειρονομίες στους οδηγούς και στις γυναίκες πού οδηγούν;

Ποιός θα μαζέψει αυτά τα απολυμένα παλιόπαιδα πού ήλθαν σαν τα κατσίκια από τα μπουντουλοχώρια τους γιατί μάθανε φαίνεται πώς εδώ είμαστε η χώρα των «δημοκρατικά» ηλιθίων και κανείς δεν θα τους κάνει τίποτα ;

Από αυτά και απ΄ αυτά λοιπόν, σ΄ αυτά τα παραμελημένα παιδιά  έρχονται και τα ατυχήματα.

Έτσι χάθηκε και η μικρή Μαργαρίτα πού ουδεμία όμως σχέση είχε μ΄ αυτά τά παραπάνω παλιόπαιδα...

Ποιά ήταν όμως η Μαργαρίτα;