Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Οδηγώντας σαν τις κάμπιες, στους δρόμους της Πάτρας…





 Οδήγηση σε δρόμο τής Αθήνας, με διπλανά εκατέρωθεν ρεύματα κυκλοφορίας...






Μού έλεγε πρό ημερών ο φίλος μου ο Γιάννης, περαστικός και πάλι από τους δρόμους της Πάτρας, για κάποια συναισθήματα πού δοκιμάζει όταν κυκλοφορεί στους ενθάδε δρόμους της πάλαι ποτέ συμπαθέστατης Πολιτείας μας. Τά γράφω σε ελεύθερη απόδοση!

«…Έχω γυρίσει πολλές πολιτείες, μικρές και μεγάλες, πλούσιες και συμφοριασμένες, πλουμιστά φωτισμένες και φοβερά σκοτεινές, αλλά αυτό το κακό πού εσείς οί Πατρινοί έχετε βαλθεί να κάνετε στην κυκλοφορία σας, το βλέπω να ξεχωρίζει για τον τρόπο πού γίνεται και για την παιδεία οδήγησης πού δείχνει να έχετε ! Και εάν κάνω λάθος, παρακαλώ διόρθωσέ με», μού είπε.

Και συνέχισε:


Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Βαρέσαμε κανόνι σαν Έθνος και χρεωκοπήσαμε σαν τον Άσωτο υιό πού αύριο γιορτάζουμε! Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας;



Πάντοτε, στις μέρες αυτές πού « ανοίγει» το λεγόμενο Τριώδιο, βρίσκεται ανάμεσά τους και μια Κυριακή, η αυριανή, πού λέγεται Κυριακή του Ασώτου!

Δεν σας κρύβω λοιπόν, ότι πάντοτε συμπαθούσα την μέρα αυτή, και τότε πού ήμουνα μακριά από τον Θεό και τώρα πού κάπως πλησίασα, γιατί από μόνη της, καί μέσα στα λόγια του αυριανού Ευαγγελίου, περιέχεται και μία ελπίδα…

Είναι η ελπίδα της αναμονής από τον Θεό - Πατέρα, πού πάντοτε μας περιμένει να επιστρέψουμε, με ότι αυτό επιγείως και  μεταθανατίως συνεπάγεται…

Μας περιμένει, στεκόμενος  "μέσα στήν μέση τού δρόμου" από τον οποίον φύγαμε, πάντοτε προσδοκώντας ν΄ αλλάξουμε  ζωή, έστω και στο 12 παρά πέντε της διαδρομής μας, ώστε να σωθούμε... 










( Μετάφραση από τα Ρωσικά: Ευγενία Τελιζένκο ).


Αρκεί, αυτή η τελευταία του φωτογραφία της ειλικρινούς αλλαγής της ζωής μας να διατηρηθεί μέχρι και την έξοδό μας και το φευγιό μας απ΄ αυτό τον κόσμο, και να μη την μουτζουρώσουμε πάλι, με διάφορα παλαιά και νέα παραστρατήματα…


Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Πολιτικοί γκαφατζήδες και πονηροί καναλάρχες ! Μετά το «θάψιμο» τής οργής του λαού στην πλατεία Συντάγματος μιλώντας για 100 άτομα ( ! ), τώρα τό ανθελληνικό 1821 τού "ΣΚΑΪ"



Τρίπολι, πλατεία Άρεως.

Θοδωρής Κολοκοτρώνης. Τόν βάλανε κι΄ αυτόν στό στόχαστρο ...







Δεν μας έφταναν λοιπόν τα όσα καθημερινά βλέπουμε, τραβάμε, και υποφέρουμε...

Δεν μας έφταναν οί περικοπές και τα ψαλιδίσματα στους μισθούς, στις συντάξεις, στα δώρα, στα φάρμακα, στους γιατρούς, στην εργασία, στην υγεία, στην Παιδεία, στην συντήρηση δρόμων και πάει λέγοντας, τώρα μας προέκυψαν και τα υπόλοιπα…

Θα λέγαμε λοιπόν ότι, σαν κάποιοι να τόβαλαν τάμα και στόχο να αγανακτήσουν, να ξεσηκώσουν, καί να διαιρέσουν τον λαό να κάνει επανάσταση…

Και δεν μιλάμε βέβαια γι΄ αυτή την ψευτοεπανάσταση του δίφραγκου των διοδίων «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω…» πού την ξεφούσκωσε η κυβέρνηση ως πού να πείς κύμινο, φτιάχνοντας νόμο για πρόστιμα και πινακίδες, αλλά για εκείνη την ομαδική διαμαρτυρία πού θάπρεπε να γίνει κι΄ όμως δεν είδαμε για τα μεγάλα και φλέγοντα θέματα πού τώρα τσουρουφλίζουν τους πολίτες...


Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Η κάρτα του πολίτη και η αφαίρεση τής ελευθερίας του με την αποδοχή της…





 Έλεγχος ταυτοτήτων από τον στρατό κατοχής! 

Μήπως, "οί Γερμανοί ξανάρχονται" μέ άλλο προσωπείο καί άλλο πρόσωπο;







Η προσπάθεια καθιέρωσης ελέγχου των πολιτών μέσα από την λεγόμενη σήμερα «κάρτα τού πολίτη», υπήρξε ανέκαθεν το όνειρο κάθε δικτατορικού καθεστώτος για την εύκολη και ανεμπόδιστη κυριαρχία του…

Το αν έχουμε σήμερα κατ΄ επίφαση μία Αστική Δημοκρατία ο τίτλος πιά κανέναν δεν ασφαλίζει, εάν με Νόμους και πράξεις αλλάζουμε σιγά σιγά το αστικό πρόσωπό της καταλήγοντάς το τελικά, σε μία Αστική εψηφισμένη Δικτατορία…

Η κάρτα του πολίτη, όπως εκ των πραγμάτων φαίνεται, θα είναι το πρώτο στάδιο εφαρμογής της λεγόμενης Παγκοσμιοποίησης για την οποία πολλοί φωνάζουν ως δεδηλωμένοι εχθροί της, αλλά δυστυχώς οί περισσότεροι την αποδέχονται μη προτάσσοντας την άρνησή τους…













Ο αρχαίος ποιητής Ησίοδος στο περίφημο έργο του «Έργα και ημέραι» σημειώνει :  

«Θα έρθει καιρός που Nομοθέτης θα είναι η βία και η δύναμη. Οι κακοποιοί θα είναι σεβαστοί από όλους. Ο όρκος δεν θα δεσμεύει κανέναν, και οι άξιοι δεν θα βρίσκουν πουθενά καταφύγιο …».

Οί μέρες πού ζούμε είναι «πονηρές» αλλά και υπέρ το δέον «Αποκαλυπτικές» !

Πονηρές, γιατί εχάθηκε η εμπιστοσύνη και η απλότητα των ανθρώπων στις μεταξύ τους σχέσεις και ουδείς σχεδόν εμπιστεύεται ουδένα, και «Αποκαλυπτικές» γιατί μεγάλες προφητείες της Αποκάλυψης του Θεού στους ανθρώπους για τα μέλλοντα να συμβούν, βλέπουμε να παίρνουνε σάρκα και οστά στην εποχή μας…