Εθνικό Θέατρο Αθηνών !
Ένα κόσμημα αρχιτεκτονικής πού κατασκευάσθηκε από τόν Τσίλλερ.
Σήμερα είναι απλησίαστο από τα κακοποιά στοιχεία πού ενεδρεύουν στούς γύρω δρόμους του !
Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι αρμόδιοι Υπουργοί, αυτά σάς τά έχουνε πεί πεί τόσες φορές, γιατί τα αγνοείτε;
Γιατί αφήσατε ελεύθερη τήν νέα ληστοκρατία στούς δρόμους τών πόλεων, πού ούτε επί Βαυαροκρατίας δέν είχαμε;
Επειδή όμως τα όσα εγκληματικά παρατράγουδα πού συμβαίνουν στην Αθήνα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, πολλαπλασιάζονται και επεκτείνονται και σε άλλες πολιτείες, μιά και οί Νόμοι παραχαϊδεύουν τους εγκληματίες, γι΄ αυτό παρουσιάζουμε για μια ακόμη φορά την «μυστική» εικόνα της πρωτεύουσας…
Μιάς πρωτεύουσας πού την κατάντησαν έτσι, μια και οί βασικοί φορείς λειτουργίας της, ( Περιφερειάρχης, Νομάρχης, Δήμαρχος, κοινωνικοί και επαγγελματικοί φορείς, Πανεπιστημιακοί καθηγητές, άνθρωποι των γραμμάτων και του πνεύματος, κλπ –κλπ… ) δεν έδωσαν στην αρχή σημασία, αμέλησαν, ατόνησαν για να μη φανούν δήθεν «ρατσιστές», με αποτέλεσμα σήμερα, το 2010 να τους έχει ξεφύγει οριστικά η κατάσταση και να διοικούνται οί δρόμοι από κακοποιά στοιχεία !
Οί δε πολίτες να μη μπορούν να πάνε στις δουλειές τους, με την ασφάλεια πού η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να τούς προσφέρει…
Πράγματα αδιανόητα δηλαδή, πού ούτε επί της εποχής της Ληστοκρατίας στην Ελλάδα δεν συνέβαιναν, ούτε επί Νταβέλη, επί Γιαγκούλα και Κακαράπη, και βεβαίως ούτε επί εποχής εμφυλίου με τους αντάρτες…
Αν δεν μπορούν λοιπόν οί αρμόδιοι να προσφέρουν ασφάλεια στον πολίτη νομίζουμε ότι αξιοπρεπές καί τίμιο είναι να σηκωθούν από την καρέκλα τους, να πάρουν το καπελλάκι τους, και να πάνε στο σπίτι τους, μια και ο Ελληνικός λαός δεν τους εξέλεξε για την ομορφιά τους αλλά για να παράγουν έργο…
Ένα έργο πού δυστυχώς, ένα χρόνο τώρα δεν βλέπουμε.
Εκείνο μόνο πού είδαμε ήταν η εισβολή των Αμερικανών με Νομισματικό προσωπείο, για μια ακόμη φορά στα πράγματα της χώρας μας, και μάλιστα τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά της επαράτου «δεξιάς»…
( Ήταν γραφτό φαίνεται να το βρούμε από Σοσιαλιστές «σωτήρες», κι΄ όχι από δεξιούς «ολετήρες»…)
Αν λοιπόν κι εμείς εδώ αμελήσουμε, και αδιαμαρτύρητα αφήσουμε να πολιορκούνε το σπίτι μας, δηλαδή την Πολιτεία μας, θα τα βρούμε όλα αυτά παρομοίως μπροστά μας…
Εξαθλίωση και βία στον δρόμο για το Εθνικό Θέατρο...
Από την πλατεία Θεάτρου στο Εθνικό Θέατρο. Αφόρητη είναι πλέον η κατάσταση στους δρόμους που περικλείουν το νέο υπερσύγχρονο συγκρότημα της πρώτης μας κρατικής σκηνής στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου. Με επίκεντρο την οδό Μενάνδρου, ολόκληρη η περιοχή έχει εξελι-χθεί σε ένα υπαίθριο γήπεδο εμπορίας και χρήσης ναρκωτικών 24 ώρες το 24ωρο. Δεν έχει ση-μασία η ημέρα ή η ώρα, αν έχει φως ή σκοτάδι.
Προσωπικά έτυχε να περάσω από την οδό Με-νάνδρου, Κυριακή απόγευμα, και να δω με τα μάτια μου αυτό που οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Θέατρο καταγγέλλουν στη σκληρή ανακοίνωσή τους: ανθρώπους να κάνουν χρήση με σύριγγες στο κατώφλι του Εθνικού, δίπλα στα εκδοτήρια, εκεί που αν αυτήν την περίοδο είχαμε παρα-στάσεις, θα έπρεπε να μπαινοβγαίνουν θεατές.
Αυτό που έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση κι από το ίδιο το αδιανόητο θέαμα ήταν η «κανονικότητα» της ζωής στο απέναντι πεζοδρόμιο και φυσικά στην ευρύτερη γειτονιά. Οι μόνοι έκπληκτοι ήμαστε εμείς, κάτι που δείχνει ότι ο κοι-νωνικός περίγυρος έμοιαζε συμβιβασμένος με τις τρομακτικές εικόνες που ξετυλίγονταν μπρο-στά μας.
Επομένως, πρόκειται για μια όχι τόσο καινούργια ιστορία. Εφτασε απλά η ώρα να την ανακαλύψουμε και όλοι εμείς που η τύχη το έφερε να μην περιλαμβάνεται η Ομόνοια και η οδός Αγίου Κωνσταντίνου στην καθημερινότητά μας. Το σωματείο εργαζομένων στο Εθνικό Θέατρο είχε από καιρό συντάξει την ανοιχτή επιστολή που έδωσαν τελικά στη δημοσιότητα αργά το απόγευμα της Τετάρτης.
«Είναι επειδή τα πράγ-ματα έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο τις τελευταίες δύο-τρεις εβδομάδες, δεν αντέχαμε να σιω-πούμε», μας λέει ένας εργαζόμενος. Η επιστολή κοινοποιείται σε όλους όσοι έχουν σήμερα την ευθύνη (και το καθήκον) να δραστηριοποιηθούν άμεσα για τη σωτηρία του κέντρου της Αθήνας, από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη μέχρι τον αρχηγό της Ελ-ληνικής Αστυνομίας και τον δήμαρχο Αθηναίων. Ο τόνος της επιστολής είναι (δικαίως) δραμα-τικός.
Οι εργαζόμενοι λένε το αυτονόητο, πώς είναι δυνατόν ένα πολιτιστικό έργο μείζονος ση-μασίας, όπως η ανακατασκευή και ο εκσυγχρονισμός του Εθνικού Θεάτρου που κόστισε εκα-τομμύρια ευρώ στους φορολογούμενους πολίτες, να εγκαταλείπεται στο έλεος ενός νεόκοπου γκέτο εμπορίας και χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Η περιγραφή της καθημερινότητάς τους στάζει απελπισία.
«Δεκάδες έμποροι εδράζουν επί των οδών Αγίου Κωνσταντίνου και Μενάνδρου και από εδώ διακινούν μεγάλες ποσότητες ουσιών, ενώ η οδός Μενάνδρου -όπου βρίσκεται η είσοδος κοινού του Εθνικού Θεάτρου- έχει γίνει απροσπέλαστη στους πολίτες της Αθήνας, αφού χρήστες κι εγκληματίες επιδίδονται σε παράνομες ενέργειες για να εξασφαλίσουν τα «προς το ζην».
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ή και θύματα ένοπλων επιθέσεων: χρήστες κι εγκλη-ματίες υπό την απειλή αιχμηρών αντικειμένων (μαχαιριών ή ακόμη και της ίδιας τους της σύ-ριγγας) αποσπούν από τους περαστικούς τσάντες και τιμαλφή αντικείμενα που φέρουν επάνω τους, δεν διστάζουν δε να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα επιτιθέμε-νοι με σιδηρογροθιές».
Αδιαφορία Και τι κάνει η Αστυνομία; «Κάποια στιγμή βλέπουμε ένα περιπολικό να έρχεται, έμποροι και χρήστες σκορπίζουν κι όταν απομακρυνθεί, μέσα σε 10 λεπτά όλα είναι όπως και πριν». Το γράφουν και στην επιστολή τους:
Και δεν θέλουν να σκέφτονται τι θα συμβεί αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί μέχρι τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, όταν οι αίθουσες του συγκρο-τήματος θα αρχίζουν να υποδέχονται το κοινό των πρώτων παραστάσεων. Πώς θα έρχονται αυτοί οι άνθρωποι; Και το βασικότερο:
Πώς θα φεύγουν μέσα στη νύχτα; Τελικά, θα είναι σε θέση να λειτουργήσει Εθνικό Θέατρο υπό αυτές τις συνθήκες; Από πλατεία Θεάτρου στην Αγ. Κωνσταντίνου Είναι σαφές ότι το γκέτο της πλατείας Θεάτρου μετατοπίστηκε στην Αγίου Κωνσταντίνου. Εκεί γίνεται τώρα το εμπόριο των ουσιών, εκεί παίζονται τα μεγάλα δράματα με τους ανθρώπους να σέρνονται και να τρυπιούνται στις 12 το μεσημέρι.
Και μαζί με το εμπόριο το μικρο-έγκλημα, οι κλοπές, οι επιθέσεις σε ανυποψίαστους περαστικούς και οδηγούς.
«Η κατάσταση γίνεται δραματική μετά τις 5 το απόγευμα», μας εξομολογείται εργαζόμενος της περιοχής.
Πώς μετά να μην εγκαλούν (με τον τρόπο τους) τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη: «Τι και αν ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη έχει συνδέσει το όνομά του με σημαντικές επιτυχίες στον χώρο της οργανωμένης τρομοκρατίας... Χιλιάδες πολίτες της ελληνικής πρωτεύουσας νιώθουν στο πετσί τους τον τρόμο σε κάθε τους βήμα».
Και υπενθυμίζουν ότι σε περίοδο οικονομικής κρίσης, στην υπέρβαση από την οποία έχουμε κληθεί να συμβάλουμε όλοι, το έργο της αναβάθμισης του κτιρίου Τσίλλερ που στοίχισε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στους Ελληνες πολίτες, με σκανδαλώδη ευκολία ακυρώνεται, ώστε πολύ σύντομα θα απαιτηθεί από τους ίδιους Ελληνες πολίτες να προσφέρουμε περισσότερα χρήματα για την αποκατάστασή του.
Φαίνεται όμως ότι ούτε το ακριβοπληρωμένο σκυρόδεμα ούτε οι ανθρώπινες ψυχές αγγίζουν τους πολιτικούς μας, ώστε να αναλάβουν δράση για να επιστραφεί το κέντρο στους πολίτες της Αθήνας». Kathimerini.gr Μεσημέρι στη Μενάνδρου, στο οικοδομικό τετράγωνο του Εθνικού Θεάτρου, οι εικόνες μοιά-ζουν βγαλμένες από ντοκυμαντέρ καθώς έμποροι και χρήστες έχουν μετατρέψει τον δρόμο και το πεζοδρόμιο σε κέντρο διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών. Το χρόνιο πρόβλημα στο κέντρο έχει λάβει πλέον τεράστιες διαστάσεις: Με επιστολή τους προς τον Πρωθυπουργό και υπουρ-γούς της κυβέρνησης, τον αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας, τον νομάρχη και τον δήμαρχο, οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Θέατρο καταγγέλλουν την αδιαφορία του κράτους.
«Δεκάδες έμποροι εδράζουν επί των οδών Αγίου Κωνσταντίνου & Μενάνδρου και από εδώ διακινούν μεγάλες πο-σότητες ουσιών,ενώ η Μενάνδρου,όπου βρίσκεται η είσοδος κοινού του Εθνικού Θεάτρου, έχει γίνει απροσπέλαστη στους πολίτες», αναφέρουν μεταξύ άλλων, « αφού χρήστες και εγκληματίες επιδίδονται σε παράνομες ενέργειες για να εξασφαλίσουν τα “προς το ζην”. Καθημερινά γινόμα-στε μάρτυρες ή και θύματα ένοπλων επιθέσεων:υπό την απειλή αιχμηρών αντικειμένων (μαχαιριών, σιδηρογροθιών ή και σύριγγας) αποσπούν από τους περαστικούς τσάντες και αντι-κείμενα.
Οδηγοί αυτοκινήτων στις οδούς Αγίου Κωνσταντίνου, Μενάνδρου, Κουμουνδούρου, Νικηφόρου δέχονται επίθεση εντός των οχημάτων τους,αφού πρώτα οι επιτήδειοι ανοίξουν τις πόρτες με λοστούς».
Επισημαίνουν: «Κάθε μας προσπάθεια να εισακουστούμε,πέφτει στο κενό. Η ανταπόκριση που λαμβάνουμε, κυμαίνεται από την πλήρη αδιαφορία μέχρι τον απόλυτο εμπαιγμό!». «Το πρόβλημα δεν λύνεται, γιατί το Ελληνικό κράτος ήταν και παραμένει ανεπαρκές» λέει στο «Βήμα» ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου κ. Γιάννης Χουβαρδάς.
«Το είχα πει και επί Καραμανλή, το λέω και επί Παπανδρέου:Η απόφαση για το κέντρο της Αθήνας είναι επιπέδου πρωθυπουργού, όχι φορέων. Εκπέμπω λοιπόν SΟS.Από το καλοκαίρι του 2009 που εγκαταστάθηκαν οι έμποροι, έχει γίνει κέντρο διακίνησης και χρήσης.
Το μόνο που λείπει,είναι το γραφείο και η ταμπέλα. Και μιλάμε για 40- 50 άτομα που εναλλάσσονται συνεχώς, με βάρδιες, τσίλιες. Μόνον τα μικρά τους ονόματα δεν ξέρουμε.Είναι ντροπή για όλους μας, για τον πολιτισμό μας, αυτό που συμβαίνει.
Απευθύνω την τελευταία προειδοποίηση.Ελπίζω να γίνει κάτι,και να μη χρειασθεί να λάβω δραστικά μέτρα» καταλήγει.
Προσωπικά έτυχε να περάσω από την οδό Με-νάνδρου, Κυριακή απόγευμα, και να δω με τα μάτια μου αυτό που οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Θέατρο καταγγέλλουν στη σκληρή ανακοίνωσή τους: ανθρώπους να κάνουν χρήση με σύριγγες στο κατώφλι του Εθνικού, δίπλα στα εκδοτήρια, εκεί που αν αυτήν την περίοδο είχαμε παρα-στάσεις, θα έπρεπε να μπαινοβγαίνουν θεατές.
Αυτό που έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση κι από το ίδιο το αδιανόητο θέαμα ήταν η «κανονικότητα» της ζωής στο απέναντι πεζοδρόμιο και φυσικά στην ευρύτερη γειτονιά. Οι μόνοι έκπληκτοι ήμαστε εμείς, κάτι που δείχνει ότι ο κοι-νωνικός περίγυρος έμοιαζε συμβιβασμένος με τις τρομακτικές εικόνες που ξετυλίγονταν μπρο-στά μας.
Επομένως, πρόκειται για μια όχι τόσο καινούργια ιστορία. Εφτασε απλά η ώρα να την ανακαλύψουμε και όλοι εμείς που η τύχη το έφερε να μην περιλαμβάνεται η Ομόνοια και η οδός Αγίου Κωνσταντίνου στην καθημερινότητά μας. Το σωματείο εργαζομένων στο Εθνικό Θέατρο είχε από καιρό συντάξει την ανοιχτή επιστολή που έδωσαν τελικά στη δημοσιότητα αργά το απόγευμα της Τετάρτης.
«Είναι επειδή τα πράγ-ματα έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο τις τελευταίες δύο-τρεις εβδομάδες, δεν αντέχαμε να σιω-πούμε», μας λέει ένας εργαζόμενος. Η επιστολή κοινοποιείται σε όλους όσοι έχουν σήμερα την ευθύνη (και το καθήκον) να δραστηριοποιηθούν άμεσα για τη σωτηρία του κέντρου της Αθήνας, από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη μέχρι τον αρχηγό της Ελ-ληνικής Αστυνομίας και τον δήμαρχο Αθηναίων. Ο τόνος της επιστολής είναι (δικαίως) δραμα-τικός.
Οι εργαζόμενοι λένε το αυτονόητο, πώς είναι δυνατόν ένα πολιτιστικό έργο μείζονος ση-μασίας, όπως η ανακατασκευή και ο εκσυγχρονισμός του Εθνικού Θεάτρου που κόστισε εκα-τομμύρια ευρώ στους φορολογούμενους πολίτες, να εγκαταλείπεται στο έλεος ενός νεόκοπου γκέτο εμπορίας και χρήσης ναρκωτικών ουσιών.
Η περιγραφή της καθημερινότητάς τους στάζει απελπισία.
«Δεκάδες έμποροι εδράζουν επί των οδών Αγίου Κωνσταντίνου και Μενάνδρου και από εδώ διακινούν μεγάλες ποσότητες ουσιών, ενώ η οδός Μενάνδρου -όπου βρίσκεται η είσοδος κοινού του Εθνικού Θεάτρου- έχει γίνει απροσπέλαστη στους πολίτες της Αθήνας, αφού χρήστες κι εγκληματίες επιδίδονται σε παράνομες ενέργειες για να εξασφαλίσουν τα «προς το ζην».
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ή και θύματα ένοπλων επιθέσεων: χρήστες κι εγκλη-ματίες υπό την απειλή αιχμηρών αντικειμένων (μαχαιριών ή ακόμη και της ίδιας τους της σύ-ριγγας) αποσπούν από τους περαστικούς τσάντες και τιμαλφή αντικείμενα που φέρουν επάνω τους, δεν διστάζουν δε να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα επιτιθέμε-νοι με σιδηρογροθιές».
Αδιαφορία Και τι κάνει η Αστυνομία; «Κάποια στιγμή βλέπουμε ένα περιπολικό να έρχεται, έμποροι και χρήστες σκορπίζουν κι όταν απομακρυνθεί, μέσα σε 10 λεπτά όλα είναι όπως και πριν». Το γράφουν και στην επιστολή τους:
«Κάθε μας προσπάθεια να εισακουστούμε (επιστολές, γραπτά και τηλεφωνικά αιτήματα, κλήσεις στην Aμεσο Δράση, συναντήσεις με υπουργούς, υφυπουρ-γούς, γενικούς γραμματείς και διευθυντές κ. ο. κ.) πέφτει στο κενό. Η ανταπόκριση που λαμβά-νουμε κυμαίνεται από την πλήρη αδιαφορία μέχρι τον απόλυτο εμπαιγμό!».
Eίναι θυμωμένοι. Και τρομοκρατημένοι.
Και δεν θέλουν να σκέφτονται τι θα συμβεί αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί μέχρι τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, όταν οι αίθουσες του συγκρο-τήματος θα αρχίζουν να υποδέχονται το κοινό των πρώτων παραστάσεων. Πώς θα έρχονται αυτοί οι άνθρωποι; Και το βασικότερο:
Πώς θα φεύγουν μέσα στη νύχτα; Τελικά, θα είναι σε θέση να λειτουργήσει Εθνικό Θέατρο υπό αυτές τις συνθήκες; Από πλατεία Θεάτρου στην Αγ. Κωνσταντίνου Είναι σαφές ότι το γκέτο της πλατείας Θεάτρου μετατοπίστηκε στην Αγίου Κωνσταντίνου. Εκεί γίνεται τώρα το εμπόριο των ουσιών, εκεί παίζονται τα μεγάλα δράματα με τους ανθρώπους να σέρνονται και να τρυπιούνται στις 12 το μεσημέρι.
Και μαζί με το εμπόριο το μικρο-έγκλημα, οι κλοπές, οι επιθέσεις σε ανυποψίαστους περαστικούς και οδηγούς.
«Η κατάσταση γίνεται δραματική μετά τις 5 το απόγευμα», μας εξομολογείται εργαζόμενος της περιοχής.
«Προχθές κατέβασαν άνθρωπο από το αυτοκίνητό του και τον απείλησαν για να δώσει ό,τι έχει και δεν έχει. Τελικά τους έδωσε ό,τι χρήματα είχε πάνω του και του πήραν και το αυτοκίνητο!...»
Πώς μετά να μην εγκαλούν (με τον τρόπο τους) τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη: «Τι και αν ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη έχει συνδέσει το όνομά του με σημαντικές επιτυχίες στον χώρο της οργανωμένης τρομοκρατίας... Χιλιάδες πολίτες της ελληνικής πρωτεύουσας νιώθουν στο πετσί τους τον τρόμο σε κάθε τους βήμα».
Και υπενθυμίζουν ότι σε περίοδο οικονομικής κρίσης, στην υπέρβαση από την οποία έχουμε κληθεί να συμβάλουμε όλοι, το έργο της αναβάθμισης του κτιρίου Τσίλλερ που στοίχισε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στους Ελληνες πολίτες, με σκανδαλώδη ευκολία ακυρώνεται, ώστε πολύ σύντομα θα απαιτηθεί από τους ίδιους Ελληνες πολίτες να προσφέρουμε περισσότερα χρήματα για την αποκατάστασή του.
Φαίνεται όμως ότι ούτε το ακριβοπληρωμένο σκυρόδεμα ούτε οι ανθρώπινες ψυχές αγγίζουν τους πολιτικούς μας, ώστε να αναλάβουν δράση για να επιστραφεί το κέντρο στους πολίτες της Αθήνας». Kathimerini.gr Μεσημέρι στη Μενάνδρου, στο οικοδομικό τετράγωνο του Εθνικού Θεάτρου, οι εικόνες μοιά-ζουν βγαλμένες από ντοκυμαντέρ καθώς έμποροι και χρήστες έχουν μετατρέψει τον δρόμο και το πεζοδρόμιο σε κέντρο διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών. Το χρόνιο πρόβλημα στο κέντρο έχει λάβει πλέον τεράστιες διαστάσεις: Με επιστολή τους προς τον Πρωθυπουργό και υπουρ-γούς της κυβέρνησης, τον αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας, τον νομάρχη και τον δήμαρχο, οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Θέατρο καταγγέλλουν την αδιαφορία του κράτους.
«Δεκάδες έμποροι εδράζουν επί των οδών Αγίου Κωνσταντίνου & Μενάνδρου και από εδώ διακινούν μεγάλες πο-σότητες ουσιών,ενώ η Μενάνδρου,όπου βρίσκεται η είσοδος κοινού του Εθνικού Θεάτρου, έχει γίνει απροσπέλαστη στους πολίτες», αναφέρουν μεταξύ άλλων, « αφού χρήστες και εγκληματίες επιδίδονται σε παράνομες ενέργειες για να εξασφαλίσουν τα “προς το ζην”. Καθημερινά γινόμα-στε μάρτυρες ή και θύματα ένοπλων επιθέσεων:υπό την απειλή αιχμηρών αντικειμένων (μαχαιριών, σιδηρογροθιών ή και σύριγγας) αποσπούν από τους περαστικούς τσάντες και αντι-κείμενα.
Οδηγοί αυτοκινήτων στις οδούς Αγίου Κωνσταντίνου, Μενάνδρου, Κουμουνδούρου, Νικηφόρου δέχονται επίθεση εντός των οχημάτων τους,αφού πρώτα οι επιτήδειοι ανοίξουν τις πόρτες με λοστούς».
Επισημαίνουν: «Κάθε μας προσπάθεια να εισακουστούμε,πέφτει στο κενό. Η ανταπόκριση που λαμβάνουμε, κυμαίνεται από την πλήρη αδιαφορία μέχρι τον απόλυτο εμπαιγμό!». «Το πρόβλημα δεν λύνεται, γιατί το Ελληνικό κράτος ήταν και παραμένει ανεπαρκές» λέει στο «Βήμα» ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου κ. Γιάννης Χουβαρδάς.
«Το είχα πει και επί Καραμανλή, το λέω και επί Παπανδρέου:Η απόφαση για το κέντρο της Αθήνας είναι επιπέδου πρωθυπουργού, όχι φορέων. Εκπέμπω λοιπόν SΟS.Από το καλοκαίρι του 2009 που εγκαταστάθηκαν οι έμποροι, έχει γίνει κέντρο διακίνησης και χρήσης.
Το μόνο που λείπει,είναι το γραφείο και η ταμπέλα. Και μιλάμε για 40- 50 άτομα που εναλλάσσονται συνεχώς, με βάρδιες, τσίλιες. Μόνον τα μικρά τους ονόματα δεν ξέρουμε.Είναι ντροπή για όλους μας, για τον πολιτισμό μας, αυτό που συμβαίνει.
Απευθύνω την τελευταία προειδοποίηση.Ελπίζω να γίνει κάτι,και να μη χρειασθεί να λάβω δραστικά μέτρα» καταλήγει.
tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου