Αυτές τις μέρες δυό επώνυμες επιστολές είδαν το φώς της δημοσιότητος στην εφημερίδα
«Πελοπόννησος».
Ή μάλλον τρείς, γιατί υπήρχε και μία άλλη, επιστολή αγανάκτησης κι΄ αυτή, για
το λεγόμενο « Πλοίο της Κυβέρνησης» πού
δυστυχώς ουδεμία σχέση έχει μ΄ εκείνο το παλιό και χαρούμενο «πλοίο της αγάπης…»
μια κι΄ αυτό είναι «πλοίο της τρομάρας μας…» πού πλέει ολοταχώς καταπάνω μας, και
μας ξεσχίζει καθημερινά με την ανεργία, την
μαύρη ανεξέλεγκτη και ανασφάλιστη εργασία, την ανέχεια, και την οσονούπω σχετική
απελπισία…
Και πού να έλθει και ο Σεπτέμβριος…
Βλέπουμε λοιπόν τις δύο πρώτες επιστολές και περνάμε και στην τρίτη αμέσως.
Όλες έχουν κάτι να μας πούν και κάτι να μας διδάξουν…
++++++++++++++++++++++
«Αρνούμαι να μειώσουν τον μισθό μου,
αρνούμαι να μού αυξήσουν τα όρια ηλικίας…»
« Αρνούμαι », πλήν όμως…
Πολλές οί διαμαρτυρίες πού τις μέρες
αυτές φθάνουν στην δημοσιότητα.
Από την δική μας τοπική κοινωνία
βρήκαμε μία, είναι από την εφημερίδα «Πελοπόννησος» 9.6.10 την οποία και
αναδημοσιεύουμε..
Βέβαια δεν ελπίζουμε ότι ο σεβαστός
κατά τα άλλα κ. Παπούλιας έχει κάποια σχετική δύναμη για να ανατρέψει μια τέτοια
κατάσταση, μια και σήμερα κάθε Πρόεδρος Δημοκρατίας είναι απλώς ένας συμβολικός
άρχων και τίποτα περισσότερο.
Έτσι δηλαδή για να λέμε ότι σαν χώρα
διαθέτουμε και Πρόεδρο !
Τώρα, η διαμαρτυρία τού συμπολίτη μας…
«Αρνούμαι να δεχθώ την οποιαδήποτε απόφαση για μείωση του μισθού
μου, έστω και κατά ένα ευρώ.
Αρνούμαι να δεχθώ την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης μου,
έστω και κατά μία ημέρα.
Αρνούμαι να σας επιτρέψω να υποθηκεύσετε το μέλλον της πατρίδας
μου και της οικογένειας μου,
ΑΚΡ I ΒΩΣ.
γιατί όλες αυτές οι αποφάσεις προέρχονται από το λεγόμενο «πολιτικό
μας σύστημα», «σάπιο μέχρι το μεδούλι», «βουτηγμένο στον βούρκο και την
ανομία», υπεύθυνο διαχρονικά για το κατάντημα της χώρας μας και το οποίο με απίστευτη
αναίδεια, ζητά για μια ακόμα φορά, θυσίες από τον λεγόμενο και καθ' ολοκληρία, «εύκολο
στόχο», τον μισθωτό και τον συνταξιούχο, την ίδια στιγμή που τα εγκλήματα του παρελθόντος, τα αίτια δηλαδή που
οδήγησαν την χώρα μας στην πλήρη καταστροφή,
μένουν ατιμώρητα και ο πακτωλός των χρημάτων που καρπώθηκαν τα «πιράνχας» του
δημοσίου χρήματος, να παραμένει στις ίδιες τσέπες.
Αλήθεια, πώς μπορούμε να ξεχάσουμε τα
τρομακτικά σκάνδαλα που γκρέμισαν την χώρα μας, «χωρίς να ανοίξει μάλιστα μύτη», πώς μπορούμε να
καταπιούμε τα πολιτικά όργια αυτών που είχαν ορκιστεί να μας υπηρετούν!!!
Πώς μπορούμε να
αδιαφορήσουμε για όλον αυτόν τον «εσμό» που παρακολουθούμε καθημερινά και πώς μπορούμε να αφήσουμε ατιμώρητους αυτούς που μας
έσπρωξαν στον γκρεμό;
Ντροπή, αγανάκτηση και οργή είναι μερικά από τα συναισθήματα του
λαού μας για το πολιτικό μας σύστημα και τους εκφραστές
του και ασφαλώς η μαζική και δυναμική
αντίδραση των Ελλήνων μπορεί και θα πρέπει να φέρει την πλήρη «αποκατάσταση της Δημοκρατίας».
Δυστυχώς για
όλους εσάς που αποτελείτε αυτό το σαθρό πολιτικό σύστημα, ο Ελληνικός λαός - σας «πήρε χαμπάρι»
και στην καλύτερη των περιπτώσεων, όλοι
αυτοί που δεν «έβαλαν το χέρι τους στο μέλι» θα πρέπει να σας κάνουν την ζωή σας μαύρη, σαν
αυτή, που κάνατε σε όλους εμάς, που πληρώνουμε τις δικές σας ολέθριες και
καταστροφικές συμπεριφορές, χωρίς να φταίμε.
Μήπως άραγε έχετε εξουσιοδότηση από τον Ελληνικό λαό να
διαμορφώσετε την ύπαρξη του και το μέλλον του;
Μήπως άραγε παρουσιάσατε αυτό το περιβόητο μνημό- νιο
(ταφόπλακα της χώρας μας) στον Ελληνικό λαό;
Μήπως όλα αυτά τα αίσχη προβλέπονται από το Σύνταγμα μας;
Ασφαλώς και όχι.
Εκ του αποτελέσματος και μόνο αποτύχατε παταγωδώς και βεβαίως
δεν έχετε το πολιτικό αλλά κυρίως το ηθικό ανάστημα να ζητάτε θυσίες που δεν έχουν ορίζοντα
και προοπτική, αφού ακόμα και σήμερα το τοπίο είναι θολό και αβέβαιο.
Ζητάτε από τον Ελληνικό λαό ένα νέο ξεκίνημα για την χώρα μας,
αφήνοντας πάλι πίσω τα παλιά και δημιουργώντας νέα βάρη
σε όλους και όσους δεν είχαν συμμετοχή στο μεγάλο φαγοπότι.
Εάν πραγματικά θέλατε ισονομία, εάν θέλατε πλήρη εφαρμογή των
νόμων, θα έπρεπε να ξεκινούσατε την κάθαρση από το «δικό σας σπίτι», αλλάζοντας από το
Σύνταγμα της χώρας μας την προκλητική, αλλά σκόπιμη διάταξη, περί ευθύνης
Υπουργών.
Σε ό,τι με αφορά και επειδή αυτή την φορά θα πρέπει να απολογηθώ στις
επόμενες γενιές για την στάση μου την ώρα της κρίσης, θα τους διαβεβαιώσω ότι θα πολεμήσω με όλες μου τις
δυνάμεις, αντάρτης στην πρώτη γραμμή, γιατί αυτό το ιδιόμορφο καθεστώς σκλαβιάς που
ζούμε σήμερα,
Εγώ γεννήθηκα ελεύθερος σε μια υπέροχη
χώρα και θέλω να πεθάνω ελεύθερος, αφήνοντας
παρακαταθήκη για τα παιδιά μου και την νέα γενιά.
Ο μισθός μου, η σύνταξη μου και η αξιοπρέπεια μου δεν διαπραγματεύονται
με τίποτα, γι' αυτό λοιπόν μην τολμήσετε να τα αγγίξετε, γιατί ευθέως σας
προειδοποιώ, «θα χάσετε τον ύπνο σας».
Κάτω τα χέρια από όλα αυτά, γιατί, «φωνή λαού, οργή θεού».
Αξιότιμε κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας πιστεύω ότι μέσα σ' αυτό το ζοφερό
κλίμα των καιρών μας υπάρχει και ένα μικρό φως στο τούνελ, η ελπίδα της ύπαρξης του
θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας και προσωπικά του κ. Κάρολου Παπούλια, ο
οποίος μπορεί να γίνει ο κυματοθραύστης όλων αυτών των
φοβερών και τρομερών που ταλανίζουν την χώρα μας.
Ενας ολόκληρος λαός περιμένει την δική σας καταλυτική παρέμβαση για
να σταματήσει η κατρακύλα αυτή.
Αφήστε το όνομα σας ανεξίτηλα γραμμένο στην ιστορία και στις
καρδιές των Ελλήνων, ότι μπήκατε μπροστάρης στο να παραμείνει η Ελλάδα ελεύθερη στους Ελληνες.
Ολοι εμείς οι υπόλοιποι θα πρέπει να θυμηθούμε την ιστορία μας,
τους αγώνες μας, να παραδειγματιστούμε από τους προγόνους μας καινά συ-στρατευτούμε
κατά των πάντων που επιβουλεύονται, με όποιον τρόπο, την χώρα μας και την ύπαρξη μας.
Σηκωθείτε από τους καναπέδες, αφήστε τα λόγια και δώστε το
στίγμα της ύπαρξης μιας δυνατής οντότητας που μπορεί και θέλει να επιβάλει τους νόμους,
επ' ωφελεία της χώρας μας.
Φτάσαμε στο σημείο μηδέν, δεν υπάρχει γυρισμός, ελάτε να σώσουμε την
πατρίδα μας, είναι
ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ.-
Αντώνης Οικονόμου Τραπεζικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου