Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

Οί 300 ημέρες της Προεδρευομένης Δημαρχίας του κ. Δημάρχου, καί οί πόντικες πού εξακολουθούν ασυστόλως να περιφέρονται ...












Σύγχρονο απορριμματοφόρο πού θά μπορούσε καί η πολιτεία μας νά αποκτήση, μέ τήν νέα, μεγάλη παραγγελία πού ετοιμάζεται...



Κι΄ ενώ οί εκλογές πέρασαν, και ο καθείς υποψήφιος πήρε ( ή δεν πήρε) εκείνο πού του άξιζε, μας έμειναν αμανάτι για να βλέπουμε αφίσες εναέριες τύπου κουρελαρίας, διαφημίσεις πολιτικών οραματιζομένων πολλά, και μνήμες αγαθές θαυμαστών υποσχέσεων…

Δεν θα επικεντρώσω όμως το σχόλιο αυτό μόνο στην ρύπανση της αφίσας, πού ήταν παροδική, μιά και ο κύριος όγκος της μαζεύτηκε…

Θα μιλήσω όμως για τις 300 περίπου άκαρπες μέρες της τωρινής Δημαρχίας πού πέρασαν, χωρίς κανένα σπουδαίο έργο να ιδούμε, για την απελπιστική κατάσταση στην οποία καθημερινώς βουλιάζουμε σε καθαριότητα και κυκλοφοριακό, πλήν των άλλων από τά οποία υποφέρουμε, αλλά πού μπορούμε έστω και να τά ανεχθούμε…

Υπήρξε βέβαια η ανακαίνιση της πλάζ, για την οποία και παλαιότερα κύριοι Δημαρχιακοί σας δώσαμε συγχαρητήρια, καθώς και η τελευταία μεγάλη γιορτή της σαρδέλας και όσων άλλων ψαριών κυκλοφορούνε στον Πατραϊκό και ανοιχτά της πλάζ, πού περνώντας, ενώ εμείς τά ψήναμε τά υπόλοιπα μας χαιρετούσαν…

Από τά δημόσια έργα τώρα, ή μικρή Περιμετρική έχει κολλήσει και πιθανόν έχει ναυαγήσει κάπου ανοιχτά του Κάστρου, και από τότε πού έφυγε καί ο Καββαδάς χάθηκαν τά ίχνη της !

Αν φτιάχνεται αθόρυβα, θα το μάθουμε όταν πεθάνουμε…

Η διάνοιξη της οδού Κανακάρη έχει μείνει στά "θά" καί στά "μπά", αλλά καί η Αγίου Γεωργίου δεν μπορεί να θεωρηθεί έργο της δυναστείας σας γιατί από παρελθόντων ετών διανοιγόταν και δεν διανοιγόταν, και φθάσαμε έτσι λίγο – λίγο σ΄ εσάς, πού με δυό τοιχία αντιστήριξης, ένα πεζοδρόμιο, λίγες διαγραμμίσεις, και μια κορδέλα, μπήκε στην κυκλοφορία και ανασάναμε…

Μάθαμε ακόμη ότι από 1η Οκτωβρίου μπαίνουνε τά παρκόμετρα μπροστά, ότι δόθηκαν 682 άδειες ελευθέρας σε μονίμους κατοίκους ( και ελπίζουμε να μη είναι καταστηματάρχες γιατί τότε οί υπόλοιποι την βάψαμε ), και όλα αυτά από 1550 περίπου θέσεις προς διανομή.

Δηλαδή Δήμαρχέ μου, με 862 υπόλοιπες θέσεις για 2ωρο παρκάρισμα υπάρχει ελπίδα να λυθεί το γενικό πρόβλημα;

Πολύ αμφιβάλλω , αλλά προσωρινά άς το υποθέσουμε !

Τώρα, άς έλθουμε και στην καθαριότητα, και κυρίως στους ποντικούς πού βλέπουμε να πλασάρονται τελευταίως κολλητοί στην άσφαλτο, σαν χαλκομανίες, και πού αηδιάζουν τους πολίτες, αλλά ουδείς συγκινείται, γιατί φαίνεται θεωρείται κατάσταση δεδομένη...

Διάβασα λοιπόν ότι ο Δήμος Μόβρης στην προσπάθειά του να νικήσει τήν «συμμορία των ποντικών », πού έχει καταφάει μύτες, χείλη, και πρόσωπα ρομά μαθητών του σχολείου τών Σαγεϊκων, και αφού απέτυχε από τις μυοκτονίες πού στοιχίζουν περίπου 5000 ευρώ η παρτίδα, σκέφτηκε να αμολήσει γάτες…

Μιλάμε βέβαια, για πολλές και αμέτρητες ίσως γάτες, οί οποίες όπως γνωρίζουμε από την ζωολογία κυνηγούν τους κακούς ποντικούς και πέραν του συνηθισμένου ωραρίου, θεωρώντας τους δεδηλωμένους εχθρούς τους, αν και το τελευταίο δεν μπορώ να το καταλάβω, και αν το γνωρίζετε μού το γράφετε…

( ΘΕΜΑ ΠΡΩΤΟ : Γιατί οί γάτες κυνηγούν τά ποντίκια; )




Θά μπορούσε νά είναι ο δραστήριος πράγματι Δήμαρχος Μόβρης, αλλά δέν είναι, έστω καί άν φυσιογνωμικά μοιάζουνε.

Όμως, μόνο μία οργανωμένη ομάδα από τέτοια θηρία - γάτες θά μπορούσε ασφαλώς νά θέσει τέρμα στήν κυριαρχία τών τρωκτικών, εφ΄ όσον βέβαια καί οί ρομά φέρουν μερικές από τό σπίτι τους...



Τώρα, το πού θα βρεί τόσες γάτες, το αν θα κάνει εισαγωγή από την Βενεζουέλα, ή αν θα τις φέρει κάθε μαθητής ρομά κάτω από την μασχάλη του, ή μέσα σε σακούλα στά γραφεία τής Δημαρχίας, αυτό δεν το γνωρίζω αλλά προσεχώς θα το μάθουμε…

Νομίζω λοιπόν αγαπητέ κ. Δήμαρχε, και κ. Αντιδήμαρχε της καθαριότητας, ότι αυτή η σοφή σκέψη του συναδέλφου σας της Μόβρης πρέπει σοβαρά να απασχολήσει κι΄ εσάς…

Γιατί ξέρετε, οί σπουδαίες αυτές γάτες δεν στοιχίζουν και τίποτα, δεν έχουν ΙΚΑ, βαρέα και ανθυγιεινά, δεν έχουν συνδικαλισμούς, πολιτικές σκοπιμότητες και αντιπαραθέσεις στον χώρο εργασίας, « δικός μου» και «δικός σου» για να κάνουνε στραβά μάτια στην εκτέλεση στραβών καθηκόντων, και έν πάση περιπτώσει αν εξαιρέσης την γατική τους ιδιότητα εκτελούν σωστά το έργο τους, και μάλιστα χωρίς παρόμοια προβλήματα πού όπως έμαθα απασχολούν τό εσωτερικό τής υπηρεσίας Καθαριότητας …

Μόνο στα απορριμματοφόρα δεν μπορούν να ανεβούν και να οδηγήσουν οί γάτοι, ( και είναι λογικό βέβαια ), αλλά πού ξέρεις, εάν εκπαιδευτούν σωστά μπορεί να είναι γραφτό να το δούμε κι΄ αυτό και να το θαυμάσουμε…

Αλλά ώς τότε, θά περιμένουμε στό ακουστικό μας...

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

Πάτρα, η πολιτεία τού τσιμέντου με το λιγότερο πράσινο, απ΄ όλες τις ομοειδείς πολιτείες ! Η επόμενη γενιά να ετοιμάζεται νά παραλάβει Σαχάρα…








Παλαιά φωτογραφία τής πλατείας Γεωργίου μέ μεγάλες δεντροστοιχίες εκατέρωθεν. Σήμερα, αντί γιά δέντρα φυτέψαμε πλακάκια...

Διαβάζοντας παλαιότερες περιγραφές τής Πάτρας, της εποχής του ΄60 και νωρίτερα, συναντάς μιά διαφορετική, αληθινά πράσινη πολιτεία.

Και στέκεσαι απορημένος τώρα, και με το δίκιο σου πώς , μέσα σέ τόσα λίγα χρόνια πού πέρασαν, εμείς οί Πατρινοί, κάναμε τόσα πολλά, στραβά καί ανάποδα, καί κατορθώσαμε νά καταστρέψουμε εκείνη την δροσερή φωτογραφία της…

Πολλοί ρίχνουν τά βάρη στην άναρχη οικοδόμηση, στόν χαλαρό Πολεοδομικό σχεδιασμό, αλλά και στούς επιτήδειους εργολάβους πού έκτισαν ακόμη και πάνω στα Πατρινά «Τουρκοβούνια», και πού δεν άφησαν ύψωμα, λόφο, και αετοφωλιά να μη την οικοδομήσουν…

Παράδειγμα προς αποφυγή εκείνο της Αρόης, το θέρετρο αυτό με το υπέροχο κλίμα πού αφού το τρύπησαν απ΄ όλες τις μεριές, βάλθηκαν καί τό φύτεψαν πολυκατοικίες !

Κι΄ από ένα τόπο παραθερισμού πού ήτανε, το κάνανε τώρα ένα γυφτο-ολέ πού να το βλέπεις σήμερα τρομάζεις, και θέλεις να φύγεις μακριά, μη πέσει με κανένα σεισμό και σε πλακώσει…

Κι΄ αφού τής άλλαξαν τά φώτα της Αρόης από το πολύ τσιμέντο, τώρα μετατράπηκε και το κλίμα της περιοχής σε βραστό καζάνι !

Τά χειρότερα βέβαια θα έλθουν αργότερα…,

Αλλ΄ όμως και οί αρμόδιοι άρχοντες των όσων Δημαρχιακών τετραετιών πέρασαν, παρέβλεψαν τά αυτονόητα, κι΄ αρκέστηκαν στην όποια πρασινάδα και στο γκαζόν τού κήπου τους, χωρίς να τους ενδιαφέρει η κατάξερη πολιτεία αλλά μόνο οί καταπράσινοι και ώριμοι ψήφοι της…

Κι΄ έτσι, λογικό ήταν, λίγο ό ένας και λίγο ο άλλος κυνήγησαν όλοι μαζί και με τον τρόπο τους ο καθένας, κάθε δεντράκι, κάθε πλατεία, και κάθε πράσινο, πλήν του πρασίνου κόμματος πού έχει βαθιές ρίζες στην πολιτεία αυτή, και πού πολλοί από εμάς το ποτίζουν και το περιποιούνται κατάλληλα…

Μόνο καρπούς ανάλογους δεν πήραμε ακόμη, παρ΄ όλους τούς 3 ή 5 ( αν θυμάμαι καλά ) πρωθυπουργούς πού βγάλαμε, τούς αρκετούς Υπουργούς, και κάποιον Πρόεδρο τελευταία…

Και βέβαια, καλή η ποδηλατάδα αγαπητέ μας κύριε, τέως Πρόεδρε, καλή και ή «τού ποδηλάτου άσκηση », αλλά χρόνια τώρα περνώντας λίγο πιο πέρα από την βίλα σου στο Ακταίο, βλέπουμε εκείνο τον δρόμο με την γκρεμισμένη άσφαλτο πού παραμένει έτσι με κίνδυνο να τσουλήσουν άνθρωποι και αυτοκίνητα μέσα και να πνιγούνε, και λέμε μέσα μας, και συγνώμη για την απρέπειά μας στο σεβαστό κατά τά άλλα πρόσωπό σας:

« Μά καλά σεβαστέ κύριε Πρόεδρε, γιατί δεν μπόρεσες να κάνεις κι΄ εσύ κάτι για τον τόπο καταγωγής σου όπως τόσοι και τόσοι άλλοι Πρόεδροι και Πρωθυπουργοί έκαναν, στον τόπο πού γεννήθηκαν;

Τι σε εμπόδισε άραγε;

Μήπως αυτή η υπερβολική σου δικαιοσύνη κατάντησε τελικά φραγμός και αδικία για την πολιτεία πού γεννήθηκες;

Κι΄ αν υποθέσουμε πώς «ναι», μά καλά τότε, ούτε κι΄ αυτό τον δρόμο μπροστά στο «Ολύμπικο» δεν σκέφθηκες, δεν ενδιαφέρθηκες έστω να συμμαζέψεις, ένα τηλεφώνημα και μια συζήτηση με τον αρμόδιο Δήμαρχο άραγε δεν έκανες;

Και είναι μόλις 100 μέτρα από το σπίτι σου στην παραλία του Ακταίου, πού τον βλέπεις και τον έβλεπες περνώντας με το ποδήλατό σου τόσα χρόνια να παραμένει εκεί, ερείπιο ριγμένο στην θάλασσα, και πού υπάρχει ακόμη έτσι μέχρι σήμερα, για να θυμίζει ακόμη και των ισχυρών ανθρώπων την εγκατάλειψη σε ημέρες εξουσίας…

Μά ούτε ένα πεζοδρόμιο κύριε Πρόεδρε;

Άς είναι όμως, κι΄ άς επανέλθουμε στο θέμα μας…





Ένας άλλος Πρόεδρος, τήν ώρα πού αθλείται μέ ποδήλατο, προετοιμαζόμενος ασφαλώς γιά τήν Πρωθυπουργία...

Εν τω μεταξύ, δυό μέρες πρίν τής καθόδου του στήν Πάτρα, συνεργεία τού Δήμου καθάριζαν, κλάδευαν, καί πότιζαν τίς πρασινάδες στίς διαχωριστικές νησίδες τής Νέας Εθνικής, κοντά στά Μποζαϊτικα, πού ήσαν εγκαταλελειμένες γιά χρόνια ολόκληρα ! Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε, σού ευχόμαστε καλή επιτυχία καί ευχαριστούμε πού διέσωσες τό πράσινο στίς νησίδες, έστω κι΄ έτσι. Καί πάλι τά σέβη μας κύριοι "αρμόδιοι..."


Έκτισαν λοιπόν μεθοδικά αυτή την τσιμεντούπολη, πού πιάνει 10 ολόκληρους βαθμούς ζέστης παραπάνω στο κέντρο, με μια πλατεία Όλγας για ίσκιο, δροσιά, και ανάπαυση, κι΄ αυτό, όταν βρεθεί ελεύθερη από τους παροικούντες Αφγανούς και υπόλοιπους λαθρομετανάστες πού παίζουν εκεί κλωτσοπατινάδα «περιμένοντας το πλοίο γιά τήν Ιταλία…»

Κι΄ ακόμη, μέ μια πλατεία Γεωργίου ξυρισμένη σύρριζα από δέντρα, με πολύ μάρμαρο, υπερβολική ζέστη, και στην ουσία από πράσινο πεθαμένη!

Κύριοι Αντιδήμαρχοι, λέτε ότι φυτέψατε δέντρα, και δέντρα μέ ίσκιο στην Πλατεία Γεωργίου τόσα χρόνια δεν βλέπουμε ! Βλέπουμε μόνο καφετέριες, βλέπουμε απλωμένα τραπεζοκαθίσματα, και τά συντριβάνια βέβαια φυτευτά στα δάπεδο για να γλιστράμε από την ανεξέλεγκτη διάχυση των νερών και να σπάμε κάπου – κάπου και κανένα πόδι, καί νά δουλεύουν έτσι καί κάποιοι ορθοπεδικοί καί νά γίνεται τζίρος στήν πόλη τής άνεργης Ιατρικής επιστήμης…










Τά Ψηλά Αλώνια πού με την σχεδιαζομένη ανάπλαση μπορεί νά τά δούμε νά γίνονται καί "χαμηλά - κοντά Αλώνια..."

Έχουμε όμως κι΄ άλλη εστία «ενεργού πρασίνου» και είναι βέβαια τά Ψηλά Αλώνια και ελπίζουμε με τά νέα μέτρα ανάπλασης μη τά κοντύνουνε κι΄ αυτά και τά κάνουνε «χαμηλά και κοντά Αλώνια» και μας πάρουν στο τέλος οί μαγαζάτορες με τις πέτρες, γιατί αυτοί κύριε Δήμαρχέ μου δεν είναι όπως οί άλλοι τής πλατείας Γεωργίου πού μουγκάθηκαν και δεν ξεσηκώθηκαν με το εξάμβλωμα τών γυαλιστερών μαρμάρων πού φτιάξατε, λές και θα κάνανε σκί εκεί οί Πατρινοί, ή τσουλήθρες στα συντριβάνια για ψυχαγωγία…

Αυτοί όμως εκεί, στα Ψηλά Αλώνια Δήμαρχέ μου, πρόσεξέ τους γιατί ασφαλώς δεν αστειεύονται…

Αυτό στο υπογράφω !

Οί πράσινοι πνεύμονες νομίζω τώρα ότι τελειώνουν με τά όσα ανέφερα για τά Ψηλά Αλώνια, κι΄ αν ανεβούμε λίγο πιο πάνω έχουμε και το Δασύλλιο βέβαια, πού το έχει φάει η βαμβακίαση και οί κάμπιες, γιατί κανένας δεν φρόντισε για ράντισμα, για ξεκαθάρισμα των παλιών δένδρων, και για ένα σουλούπωμα αυτού του περιβαλλοντικού μπάχαλου…

Όταν πιάσει καμιά φωτιά και καούν οί κάμπιες ( πιθανόν και σπίτια ), τότε θα δούμε κάτι κροκόδειλους να κλαίνε στήν αγορά, νά δίνουνε παραστάσεις συμπόνοιας, και να απαριθμούνε τά κακά της Πυροσβεστικής πού δεν πρόφθασε «το κακό» και το «μοιραίο», και τά καλά του δάσους πού χάσαμε και πού όμως, ποτέ μας δεν προσέξαμε…

Έχουμε ακόμη μια λεωφόρο πρασίνου και είναι βέβαια « η Τριών Ναυάρχων», πού αν ζούσανε θα μας μουτζώνανε και οί τρείς μαζί Ναύαρχοι ( και συγγνώμη για την έκφραση και τον λαϊκισμό), έτσι όπως την καταντήσαμε κι΄ αυτή, αλλά και το όνομά τους το περίφημο !

«Λεωφόρος με τις νερατζιές» θα ταίριαζε καλλίτερα, με τά νεράτζια να σώζουν την κατάσταση μιά καί έκ φύσεως δέν τρώγονται, και με τά σκυλιά να αφοδεύουν στα γύρω-- γύρω δέντρα, ελλείψει προφανώς υπευθύνων φυλάκων της Δημαρχίας…

Και μεταξύ αυτών να παίζουν και μικρά παιδάκια, ότι πείς δηλαδή για μια ξεγυρισμένη ηπατίτιδα, καί με ότι αυτό ιατρικώς ( και ξεπαστρευτικώς ) συνεπάγεται…

Τέσσαρες δηλαδή σοβαρές «πρασινάδες» για την Πάτρα, άντε να βάλουμε 25 στρέμματα πράσινο συνολικά μαζί με το ξεχασμένο Βλατερό, και το καρρέ σύν +1 συμπληρώθηκε !

Αν αυτά θεωρούνται αρκετά για μια Πολιτιστική ( υποτίθεται ) Πρωτεύουσα, τότε μακριά νυχτωθήκαμε…

Γιατί αυτές οί υποτυπώδεις πλατείες – φαντάσματα πού υπάρχουν σήμερα, αυτά τά κομμένα από τους περιοίκους και από το έδαφος δέντρα ( πού φυτεύτηκαν από ανίδεους εργάτες πάνω στην μέση των πεζοδρομίων και τώρα εμποδίζουν την κίνηση ), αυτά τά ξεραμένα και απότιστα δεντράκια πού φυτεύτηκαν κάποτε για εγκαίνια και μετά ξεχάστηκαν, και κάποια άλλα, τά περισσότερα ίσως, πού βλέπουμε μόνο τους άδειους λάκκους τους σάν μνημούρια πού βγήκαν οί νεκροί τους καί έφυγαν, αυτά όλα, ούτε μας τιμούν σάν πολιτεία ούτε και μας προσφέρουν αισθητική ψυχαγωγία…

Θα έπρεπε από τότε να είχαν φυτέψει δένδρα στους δρόμους όπως συνέβη με την Κωνσταντινουπόλεως, την Έλληνος Στρατιώτη, και κάποιες ελάχιστες άλλες αρτηρίες πού τίς βλέπουμε σήμερα καί χαιρόμαστε…

Φταίμε όμως κι΄ εμείς οί πολίτες και συμπολίτες γι΄ αυτή την αθλία κατάσταση, έχουμε ασφαλώς καί μεγάλο μερίδιο ευθύνης, πού δεν αγαπήσαμε το πράσινο, πού δεν υποστυλώσαμε και δεν ποτίσαμε ακόμη ούτε το δεντράκι της πόρτας μας, γιατί ίσως δεν διαπαιδαγωγηθήκαμε από τους αρμόδιους όσο και όπως έπρεπε…

Όμως, αγαπητοί «Αρμόδιοι», αυτά δεν είναι αρκετά !

Κι΄ εκείνο πού απομένει τώρα για μια σύγχρονη, και υποφερτή πολιτεία, είναι να προχωρήσετε σε άμεσα μέτρα δημιουργίας πρασίνου.

Χωρίς χάσιμο χρόνου, καθυστερήσεις, κλωθογυρίσματα, «τού χρόνου, και θα δούμε…»

Κύριε Δήμαρχε, καί ικανός είσαι καί δραστήριος ( όταν θές βέβαια ), ιδού λοιπόν πεδίο πράσινο ανοίγεται μπροστά σου, πού μαζί μέ τήν πολιτική πρασινάδα σου μπορείς νά φέρεις τά πάνω - κάτω, όπως τό απέδειξες άλλωστε μέ τήν ανανέωση τής πλάζ καί μπράβο σου !

Μέτρα δημιουργίας «πνευμόνων πρασίνου» χρειαζόμαστε άμεσα, ακόμη και στο κέντρο, απαλλοτριώνοντας ικανές εκτάσεις, κυρίως του Δημοσίου, πρίν μας ζώσουν τά φίδια και τά κλουβιά τσιμέντου και είναι αργά πιά να πάρουμε μέτρα, όπως δυστυχώς βλέπουμε να συμβαίνει στις μέρες μας…

Πρίν δηλαδή η επόμενη γενιά μάς αναθεματίζει, για ότι κακό τής αφήνουμε κληρονομιά σήμερα…